Kristen Âlgemeeo en Leiterkundig VOLKSBLÀD Brieven, pakKen en ai wat het blad betrelt, ge-tieve men te sioren, vôôr Dinsdag avond, aan Het Nieuws van de Week, Ninove Straat, 21, Hallr. Medewerkers, buiten de redaktie, blijven verantwoordeiijk voor hetgeen zij schrijven. — Ongeteekende stukken worden niet Gpgenomen. Bestuur en OpsteS : HALLE, 21, Ninove Straat. AANKOND1QÏNQËN 1 Klcme annonskens, de 3 regels, 75 ccntiemsa.— Verkoo-pùtgcn en handehreklamen, prijzen volgens itmr en grootte.—Ailes in te x end en tegen Donderdag morgend. Zaligen Hoogdag ! TIJDWIJZER Zondag 8 April. De zon gaat op ten 5 u. 26 m. en onder ten 6 u. 39 m. Zondag van Paschen. Verrijzenis 0. H. J. C. « Resurrexi! » « Ik ben verrezen, en ik ben nog met u, Alléluia ! » Paschen ! een dag van jubel voor Christus en christenen. Voor Christus, die gestorven hèden den dood ovcrwon, — die, bestookt door helsch gevveld, heden Satan versloeg, — die verworpen door de wereld, heden over haar zegeviert. Voor den christen, want als een andere Christus is hij met Christus ver-rezen.Paschen is jubelen om Christus' victorie en de onze. « Paschen is het feest der feesten — zegt de H. Gregorius. — omdat het ons van de aarde opheft tôt in de eeuwigheid, en ons daarvan een voorsmaak geeft door het Ge-loof, de Hoop en de Liefde. » —«iM <om— Verrijzenis. « De vogels zingen, de aarde zingt, de kruidën en de blommen... de zomer is, de groote zon, de koning is gekommen ! G. Gezelle. OPSTANDING ! EEN PAASCHDROOM 't Is Paaschdag ! En daar breken onze zware Mariaklokken los, als in een snik van vreugde : Hallelujah ! Hallelujah ! De klokken jubelen over 't ieestelijk-klare land. Over Vlaanderen, over de heele wereld, zingen de groote klokken uit al de torens hunlentelied : Hallelujah ! De Winter is dood. De Lente komt in 't land : hoor hoe morgen en avond de vogelen reeds nunne nieuwe liedjes schuifelen in al de groenende boomen ; nog regenen geene fijne grijsgroene katjes van de boomen en er is dus nog geen lentesneeuw, lentebloesem, « Paaschsneeuw » zeggen de kinders. Maar dra zullen al de bo-. inen en heggen feestelijk-wit worden, als 't kleed van een bruid. 'L is Lente ! We vergeten de wereld-trage-die, we vergeten dat de Le .Le arm is en rood, we vergeten de armoe, d? ellende, het lijden, de haat. Want vandaag is 't Paschen ! Paschen : 't is de Verrijzenis na 't bitter lijden en na den dood. 't Is de zonne en de weelde van de Lente na den ellendig-langen zwarten Winter. 't Is de Herrijzenis, de Opstanding van aile leven. 't Is de dag van aile opstanding ! Gi' ter was 't nog het heilig Lijden en het Kruis van Golgotha. Het drama der menschheid is ten einde : ■de Martelaar is uit zijn grafgerezen, en van heel zijn weg naar den schandeberg van het offer, van al zijn lijden en zijn pijnen blijft er xiiets meer dan zijn leer : de leer van louter liefde die hij verkondigde : « Menschen, hebt elkander lief. » Gister was :t nog de dood. Gister gingen de weenende vrouwen naar het graf. Gister vroegen ze nog : « Wie zal ons den zwaren steen op'neffen ? » En vandaag is 't Paschen ; de Heiland, Messias is verrezen. We denken : Paschen, de Opstanding ! De duizend en duizend moeders met gebroken hart luisteren naar den zang der blijde klokken, en ze droomen ook dat ze hem weer hebben, hun heldeniongen, hun liefde ; die duizend, honderdduizend moeders vanjon-gens die heen zijn om mekaar te vermoor-den i De opstanding ! Ziet nu op, gij allen, moeders met roodgekreten oogen, bruiden met verbrijzeld hart, vaders in wier kop duizelt de zware onmenschelijke smart van onze wereld — gij allen die lijdt en die weent omdat de liefde uit de wereld is, gij donkere scharen van naamlooze ellende ! Hoort de klokken, hoort het gejuich en de zegetoonen, hoort het Verrijzenis-lied ! Ziet de herlevende Lente met loover, zang en bloemen, met Jeugd en Liefde — en droornt nu 00k van Opstanding der wereld, van het eeuwig Hallelujah der menschheid ! Wanneer, op welken dag van opstanding en herleving, op welken Paaschdag der vol-keren wordt de vredekusgegeven ? Wanneer zullen we mogen zeggen, starend op al die kruisen van 't ontmetelijk oorlogs-Golgotha : « He' is volbrachl ? » Wanneer? Wanneer zullen we mogen lauweren strooien op hel-dsngravea ? A Want gister, als de klokken hun Paasch-lied zongen in een droomschoon uur, bulder-den de kanonnen, die hatelijke doodenstem-men, die nare ton en van de grimmigste « Haatsonate » die ooit op de wereld ge-speeld werd. * Gevloekte stemmen, dwergengebulder, grauwe kanonnen waarin huilt de haat van aile menschen, waarin schreien de pijnen en weeCn van de jongens, 't gesnik van al de moeders, al de geliefden, de miljoenen armen en weezen. Want de blijde feestklokken zullen nooit of nooit geluid hebben over zoo een lijden, over zoo een ontzettend wereld-drama, over een land met zooveel puinen ea zooveel graven van jonge menschen. En toch droomen we van opstanding, van herleving... «Twintig eeuwen 11a Kristus heeft men nog zijn liefdeleer niet begrepen ». We schreven het met Kerstmis en we her-halen het. Gister was 't nog de dood — aan 't Luis.. tu., de Mai) van I^'iden en Lief's, hoe ;"ciak knieïden we niet roor Hem, om verge-ving, lijk Maria-Magdalena. Welnu, met heel de menschheid moeten we neerknielen voor Hem en zijn Kruis, en om yergeving vragen omdat er te wei'nig liefde was iu het leven en de wereld. Maar naast de gekruisigde stoud nog iemand, die 00k iets verbeeldde dat zoo diep menschelijk en toch zoo goddeiijk schoon is : de Smart van de Vrouw. « Stabat Mater dolorosa ». De Moeder ! Wie zingt in eeuwige poëzie al wat dit eeuwige woord bevat ? De Moeder ! Kinderen, dat kunt ge niet verstaan vôordat ze zal heengegaan zijn ; meisjes, dat kunt ge niet begrijpen, dan wanneer gijzelven moeder wezen zult. Zij stond bij 't Kruis. Daarginds, om den schandeberg, ijlde de domme dolle massa voort, de razende menigte, vloekend en sar-rend, in opwellingen van donkeren haat ; die haat van '"t volk voor wien Hij stierf. Ondankbaar gepeupel, dat een man zag lijden, den Godmensch die dooden deed oprij-zen, die blinden deed zien, die kreupelen deed gaan en die geen ander leer verkondde dan deze : « Hebt elkander lief ». En zij, de Moeder, was gebleven bij 't Kruis van haar Zoon. Zijn discipels en apostelen waren weg-gevlucht. Zij, zijn Moeder, was gebleven. Hoevele, hoeveel honderdduizend moeders en vrouwen staan nu roor een klein zwarten kruisje, met een naam erop, de handen saam-gevouwen, biddend voor hun heldenjongen, weenend om den droeven dood van hem die haar lief was. En 't is Paschen !... • * • « Hoe zal men ons den zwaren steen op-hefjen?» vroegen de drie Maria's toen ze naar 't graf van den Messias gingen. Ook op ons weegt loodzwaar een onmetehjke steen Tan onnoembare ellende, wee, bloed en tra-îien. Ook op ons weegt een zware steen van haat, van grimmigen nijd, een steen die ons verplettert, vermorzelt en begraaft. Op ons weegt een steen van schuld. Hebben we er niet allen schuld aan dat de liefde dood is, en begraven in een donker nieuw graf? En ook lijk de drie Maria's in den voor-avond van Paschen vragen we ons af, beang-stigd : « hoe zal men ons dien zwaren steen oplichten » ? Zal ook voor ons de dood van al wat lief en schoon was. de Verrijzenis brengen ? Wanneer de Opstanding? Ik denk dat dezen oorlog een Paaschavond is. Maar wat duurt die avond lang ? We zijn aan den derden Paaschdag. Komt nu ook de Verrijzenis ? En toch... ja, ik zie 't, 't is de dag, de groote milde dag die komt ! De mor-genvaandels waaien in het lentelicht. Paasch-bloemen fleuren.De torens trillen. Hallelujah! Hoor, daar kleppen de klokken, luidjube-lend in de lucht vol zon. Denk een oogenblik P r dat het een droom is, een Paaschdroom : dat het klokkenlied der Verrijzenis, het klokken-lied van den Vrede is ! Het lied van de Opstanding der menschheid, het lied van Ver-;;oening, het lied van liefde en lente, het schoonste meilied dat onze klokken ooit zullen zingen, het hoog-schoone lied van den witten vrede: « menschen hebt elkander lief ». Laat u wiegen, in verrukking, door de heerlijke symfonie van zonne en zang en feestgeruisch. Luister naar de morgen- en avondserenaden van de vogels in onze boomen, luister naar 't klokkenlied, zie de eerste bloempjes, zie de weiden groen, kleur der hoop En droom dat het vrede is, dat het irama der menschheid ten einde is, en dat het nieuwe leven geboren is. Want reeds voor twee duizend jaar, bij Kristus' dood, moest een nieuwe wereld rer-rijzen. En ze is verrezen ! Och, neen menschen.... Nog schetteren zenuwtergende krijgsfanfaren, nog huilen ciag en nacht de kanonnen, de mensch yer-vloekt nog den mensch ! Maar toch, trots ailes, hopen we nog te hooren dat oude, vergeten, lang vei'geten lied, eenmaal gezongen door een minnezan-ger aan de droeve bleeke beminde : * 'tDaghet in den Oostes» Het lichtet overal » Wij ook hopen dat het eenmaal in den lang-gedroomden Paaschdag der rolken zal : « daghen in den Oosten en lichten overal ! » We droomen van Herrijzenis en Herleving ! We hopen en gelooven in de opstanding van Leven en Liefde ! Op'sta; d,ing i ' J. Bn. KL0KKET0Î1EN De Faasclieierezx. Niets wat zoo doordringt in het geheele leven ran den mensch als zijn godsdienst. De reden hiervan ligt voor de hand : de godsdienst immers maakt zich meester yan het edelste en heiligste in den mensch, van zijn verstand en zijn wil, om deze te richten naar hun Heer en Meester, naar hun oorsprong en hun doel, en doet tevens het lichaam en al zijne ledematen en zinnen werktuigen worden om zijn onderwerping aan God te betui-gen.De godsdienst kan daarom niet in de kerk besloten blijven, maar drukt zijn stempel op geheel het leven, op het burgerlijk, op het huiselijk leven.Zoobrengen jaarlijks verschil-lende kerkelijke feesten ook verschillende ge-bruiken mede, die trouw voortleven ran ge-slacht tôt geslacht en aan die dagen een nieuwe aantrekkelijkheid geven. Het feest van heden, Paascnen, brengt voor het huiselijk leven het gebruik der Paascheieren mee. Wat is hun oorsprong? wat is hun beteekenis ? Ziehier wat sommige katholi ;ke schrijvers aanvoeren als aanleiding tôt dit gebruik. De geschiedschijver Aelius Lampridius verhaalt, dat op den dag der geboorte van den Romeinschen keizei Marcus Aurelius Seve-rus een kip zijner moeder een rood ei had ge-legd. Niets bijgelooviger dan het heidendom! Dat roode ei moest ,een geluks- of ongeluksei zijn! De waarzeggers werden geraadpleegd, en zij verzekerden, dat het een geluksei was ; het kind, op den dag van het roode ei geboren, zou een keizer van het Ronieinsche rijk zijn ! Natuurlijk was de moeder wijs genoeg, om de hooge bestemming van haar kind verbor-gen te houden ; misschien uit vrees, dat dit-maal als zoovele andere malen de voorspel-ling der waarzeggers niet zoude uitkomen en zi] dus zou worden uitgelachen ; misschien ook uit vrees, dat de regeerende keizer, be-ducht voor zijn troon, haar kind ter dood zou zoeken. Zoo groeide het kind op, werd jongeling en man, ham voortdurend toe in aanzien en macht, en werd ten slotte tôt keizer uitgeroe-pen. Als keizer onderscheidde hij zich van zooveele zijner voorgangers, dewijl hij recht-vaardig en zachtaardig was. Het voorteeken van het roode ei raakte nu algemeen bekend en werd aanleiding tôt een eigenaardig gebruik onder de heidensche Romeinen. Het roode ei had hun een goed vorst gebracht ; vandaar schonken of zônden zij elkander een rood ei als gelukwensch. Dit gebruik zo'uden de Christenen, volgens eenige schrijvers, uit het heidendom hebben overgenomen, om elkander op het hoogste kerkelijk feest des jaars geluk te wenschen ; doch weldra gebruikten zij niet alleen nieer roodgekleurde eieren, maar verfden zij op al-lerlei wijzen, ja beschilderden zij ze voor per-sonen, die zij op bijzondere wijze wilden ee-ren, met sierlijkheid en kunst. Doch, hadden de christenen dit gebruik van de heidenen overgenomen, zij gaven er een hoogere beteekenis aan. Niet alleen wilden zij er door beduiden, dat de tijd van boete, waarin oudtijds zelfs het gebruik van eieren streng was verboden, geëindigd was, maar zij zagen in het ei een beeld van 's Hee-ren opstanding en van onze verrijzenis. Immers de uitwendige harde schaal van het ei gelijkt den grafsteen, welken de Heer ver-brak en welken ook wij eens zullen verbre-ken op den jongsten der dagen, zooals het kuiken in het ei de schaal verbreekt, om daaruit le vend te Aroorschijn te treden. Paschen maakt een einde aan den tijd van vasten en boete, welken de kinderen der Kerk ter herinnering aan 's Heeren lijden en sterven en ter voorbereiding tôt het feest van 's Heeren verrijzenis veertig dagen hebben voortgezet. Een vreugdemaaltijd is dus natuurlijk, is ook geheel in overeenstemming met de bhjdschap, waarmede de Kerk op den Paaschdag haar kinderen wil vervullen. De Kerk duldde van oudsher niet slechts dat gebruik, maar wilde het goedkeuren en heili-, gen. Vandaar de wijding van een lam, van eieren, van brood, van vruchten en allerlei eetwaren, welke eertijds op den Paaschmor-gen in het voorportaal der kerk met zekere plechtigheid geschiedde. De wijding begon met de zegening van het lam. Het was ean iionmn..i in^ ctfctu net paascnlam dei Oude Wet, dat de Joden jaarlijks aten ter herinnering aan het lam, dat hunne vaderen hadden geslacht bij den uittocht uit de slavernij van Egypte, en tevens aan het Paaschlam der Nieuwe wet, dat zoo pas geofferd was. Is het thans onder het katholieke volk minder gebruikelijk met Paschen een lam, brood, vruchten en andere eetwaren te laten wijden, de paascheieren blijven nog algemeen in zwang. De wijding der Kerk is echter thans minder bekend. Eertijds bad hierbij dejPriester : « Wij bidden U, o Heer, moge de genade uwer zegening over deze eieren komen, op-dat zij een heilzame spijs worden voor de ge-loovigen, die ze als herinnering aan de verrijzenis Onzes Heeren Jesus-Christus met dankzegging nuttigen. H. Fam. Begankenissen en Processiën MET PASCHEN De Lente, tha is weergekomen, brengt ook de Paaschdagen mede en tevens in onze kris-tene Vlaamsche gewesten, de processiën en begankenissen. De vermaardste is die van Hakendover, een kleine Brabantsche gemeente, bij Thie-nen. De processie is wijd en zijd bekend. Schikler Van Leemputten heeft ze zelf op dock gesteld (zie Modem Muséum - Brussel). Deze processie is vergezeld van honderderi ruitei's ; zij volgt niet de gebaande wegen, maar gaat dwars door de bezaaide akkers. Ook te Diegem, bij Schaarbëek, is op den 2° Ppaschdag een buitengewone toeloop van bedevaarders voor St Cornelis. Dezelfde hei-lige wordt nog vereerd te Denderbelle, Aalst, Ninove, Schellebelle, Aeltre, Machelen (O. VI.), Snaaskerke, Aalbeke en Beerse. Ook Lebbeke, een groote, mooie gemeente bij Dendermonde, is een zeer vermaarde bedevaartplaats die vooral met de Paaschdagen en op O.L.V. geboorte wordt bezocht. Vermelden we nog twee begankenissen van geringer beteekenis, de eene te Liede-kerke (bij Denderleeuw) naar O. L. Vrouw ter Muilen, de tweede in het naburige dorp He-kelgem, naar O. L. Vrouw ter Kluis, in de Kluizekapelle, nabij de beroemde, thans ge-deeltelijk her-bouwde abdij van Affligem. In een ander Brabantsch dorp, te Lembeek bij Halle, heeft denzelfden dag een processie plaats die eenige gelijkenis vertoont met die van Hakendover ni. door de deelneming van een aantal ruiters. Hier geldt het de veree-ring van den patroonheilige, den H. Vero-nus, of den H. Frcon, zooals het volk zegt. Die heilige, vertelt de legende, is van konink-lijice afkomst en zoon van Lodewijk dea Duitscher. Op ig-jarigen leeftijd verliet hij het vaderlijk huis, omdat zijn ouders hem wilden doen trouwen, en hij kwam eindelijk te Lembeek aan. Dààr, zegt de overlevering, werkte hij als knecht op een hoeve en stierf er, ua een heilig leven, in 863. Men vindt te Derde jaar — 15e Kumraer 6 C«nli<pmen P A ASCII X U M M E il

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.