I , .■ >DR'âNC. Ni* 872. D0NDERDAC,1S AURUSTUS Ï9»., HET VADERLAND Kleîne aankondigingen : 1 fr. per regel Groote ici- bij overeenkorast Dienstaanbiedingen : voor gereformeer-den kosteloos. Belglsch dagbîad, voorI@@pig te Parijs, 3, Place des Deux-Écus, 3 LEO YÀN GOETHEM, Bipeeteup mm ® - Het nommer ! 5 centiem (Front en FrâfikrijkJ^ 10 centiem (andere landen). Per maand (vooruitbetaald) : Frankrijk 1.75 îr. Engeland 2 sh. Holland 1 gld. 25. Elders 3.00 fr. 1 sasssssssg> EENSGEZINDHEID len zegt dat de godsvrede, de «union jée» tussohen de verschillende poli-te partijen, ziek is. lêrzelfderfcijd met de eerste berichten L de «Spaansche griep» mochten we jf; zonder rouwlijst erorn, haar doods-|r{ lezen in een weekblad, dat, se-Lien —• wellicht de vreugde niet Lend oveaieven — in de armen van [ander weekblad, waar men het ver-lil weet tussohen den wisselkoers in inkrijk en in bezet België, is gaan Elapen. par is ze dood, steendood ? lier op «Het Vaderland», waar we, [der iets prijs te geven van onze over-|mgen, die de overtuigingen zijn van lovergroote meerderheid der Belgen, |en ali'e partijen staan en hopen te jven staan, gelooven we het nog niet. M zien we rechts en links polemie- I opdmken, die aan de ergste tijden het «Stemt onder nummer zooveel booveel» herinneren. Wel zien we, [r de oogen heen van de schaar van Censor, politieke mannen vandaag Lfgrod, morgen door het slijk ge-ird. Wel kan men haast geen ont-keld Belg meer ontmoeten, die, tôt jaren van «indiscretie» gekomen, Iieigen programma heeft uitgedacht,. (en hetwelk de zaligiheid in België jipgeljjk is. fear, dat ailes leidt ons niet tôt twij-[Dat ailes zal zijn tijd hebben gelijk blauwe pruimen en bij den terug-r in België zal daar niet veel van rblijven, zoomin als van de pruimen ^ seizoen, tenzij de pitten, waarmêê ne confraters, van beroep en per isie, hun min of meer geestige arti-»n wat stevigheid bijzetten. pg men de menschen gelooven, die bezet België komen of die, per miel, nog een brief door de mazen van Mofsche Censuurnct weten door te ïelen, dan lceft de een^ezîndheid, union sacrée^, het bestand tuesehen Verschillende politieke partijen, gin-nog zoo- krachtij. als den eersten van den oorlog, toen men aan de ischen niet meer vroeg : «Stemt gij er nummer zooveel?» maar wel : (t gij van klas zooveel of zooveel?» inder in bezet België, waar men titans, lichamelijk en zedelijk veel r, cneindig veel meer, te lijden had in het buitenland, heeft men ons voorbeeld gegeven, dat wellicht vo n onder de uitgeiwekenen een be-tming zijn zal. Ginder heeft men hoogsten waardigheidsbekleeder de Kerk hand in hand zien samen-ken met Ile vroeijere leiders van de asitiepartijen, Ginder heeft men ka-ieke, liberale en socialistische par-întairen zien wedijveren om het van de bevolking, die hun een idaat en haar vertrouwen had ge-rnken, te lenigen. .1 zouden we nog êén ding verwach-van de bevolking in bezet België : Ze de lijkbidders, die in het buiten-den godsvrede wilden begraven, we na den oorlog, zoowel als binst oorlog zullen noodig hebben, voor tentie een paar boetpsalmen liet op-® en dat ze dien menschen aan het t&nd bracht — bij manier van spre- — dat ze best een tijdje van hun e reizen, waar ze zooveel zagen, r zoo weinig leerden, gingen uit-în.'u zij aidas het meerendeel der uit-îkenen uitsluiten ? Zeker niet, want de dingen op de keper wil beschou-i vindt gemakkelijk dat er nog een -boel menschen zijn, die aan al dat 'Jgezeur, aan al dat groepjesgeza-nieer dan een broertje dood heb- ezou gemakkelijk vinden dat er een ; boel menschen zijn, voor wie de (e en ook de laatste vraag is : «Hoe 'België weer zijn moeilijkheden te II • Hoe komen de Belgen weer in tëzit van de middelen om voor zich en voor hun gezin een behoorlijk laR te winnen ?» n heele boel menschen kan men zonder lantaarn en zonder bril, lever dan al dat geharrewar, wat en vernemen over de manier,waar-i eindelijk, na — ik schaam mij » Belg te moeten zeggen — zonder en de vrijgevig'heid van de Fran-van de Britsche regeering, - •••••• CENSUUïi i ïelfs buiten de soldaten om, zou m genoeg hebben met zijn tien en zijn tien te-enen, om de fae? °P ^'en, die, in de dag- ; L' ever een paar artikels zouden \mden over hetgeen de vreemde I» Bol0--1" hun s°ldaten doen en het-1; ,j' ,île vpor zijn soldaten niet doet, ■ [ZiUff^'Sste «filetjes» over minis-wil 'die de man is> die' waar-" !'Van enz., of over volksverte- • genwoordiger Jan of Klaas; dien men, waarover men, waartegen men, enz.... Al die menschen gelooven ; CENSUUR omdat zij wel weten dat hun belangen groot gevaar loopen vergeten te worden ( door mannen, die zooveel «heilige» par-tij- en groepjesbelangen hebben te be-hartigen. t En al die menschen weten wel dat de ( vreemden, en zeer natu.urlijk, niet zonder belangstelling, luisteren naar het ge-kwaak van al de vorschen, die zich ieder ( een eigen vorst, naar hiun maat en naar .. hun snêê, willen maken. , 't Is tijd, indien de «godsvrede» ziel-toogt, dat we de kunstmatige ademha- ' ling toepassen. Want daar zal wel een dag komen, dat degênen, die in bezet België bleven en leden en dat degenert, , die in het leger, zwegen en streden, { op hunne heurt zullen spreken en zeg- j gen dat die vier jaar lijden en strijden j moeten dienen, niet voor nummer zoo- c veel of zooveel, maar voor België. f: 't ls tijd dat we aan de eensgezind- j hcid een lap zetten, indien ze het noodig heeft. Dat wil niet zeggen — v.Tant een poli- c tieker verstaat door den band slechter r wat men zeggen wil dan een gewoori c mensch — dat wij iets moeten prijs ge- r ven van onze overtuigingen. Eenieder { onder ons mag, in hetgeen bij denkt, ^ zoo radicaal blijven als hij verkiest. r Maar niemand — dit is de ijzeren wet a van de omstàndigheden — heeft het r recht zoo radicaal te handelen als hij g denkt. ( Degenen, die ons blad sedert een tijd r lang volgen en die min of meer inge- c licht zijn over hetgeen er voorvalt, weten dat wij niet op de eerste de beste ^ gelegenheid loeren om dezen of genen s onaangenaam te zijn. r Maar, wij offeren graag een artikel op — al moest het zêïfs zoo pittig zijn c als die van al onze confraters van be- ^ roep en per occasie —• om de eensge- e zindheid onder de Belgen te handhaven. s Temand, die meer namen heeft dan ri hersens, schreef, nu drie jaar geleden (j in een Engelsch tijdschrift *: «België zal a Latijnsch zijn of verdwijnen». v v Voor die spreuk draagt hij voor zijn ti leven het grauwe ezelskruis op den fj rug. Ongetwijfeld had hij een heel an- a der kruis verdiend, indien hij eezegd ^ had : d •< België moet eensgezind zijn of ver- ^ dwijnen. » g] LEO VAN GOETHEM. h k P.-S. — Wij zullen een dezer dagen k beproeven of de lastgevers van de Cen- s| suur iets willen doen om de eensgezind-heid' onder de Belgen, zonder onder- v scheid van opinie te bevorderen, met een jj volgend artikel over den «Terugkeer der soldaten tôt het burgerleven» niet zoo -j erg als. het laatste te besnoeien. jc L. V. C. zi *• - —— • "WWW ■■ ■ ■■■■■" y( Ai DE BELGEN ÉÉN r: a< CTj De verbannen Belgische vrijmetse- b laars hebben met eenparigheid van di stemmerî den volgenden wensch aange- di noinen : g( Aangezien de Belgische natië in stafrt ot van oorlog verkeert met een vifand. die (i op haar geweldenarij heeft gepleeg ' in g< wocrwil van al zijn verbintenissen- m Cverwegende, dat het plicht van aile Belgen is samen te werken tôt de ne- oî derlaag van Duitschland en zich, te dien si einde, nauw om de nationale vlag te te scharen; al De verbannen Belgische vrijmetse-lanrs kennen allen maatregel goed, die D zal strekken tôt de vereeniging; van aile Belgische krachten ; ^ Zij verwerpen aile daad, die van aard &e zou zijn de Belgen te verdeelen en aile propaganda, welke o. a. onder voor- r vvendsel van verschil van meening op taalgebied, als gevolg zou hebben : de w' bewonderenswaardige tucht van de p dappere soldaten, die het laatste stuk van het vaderland verdedigen te ontze- ^ rmwen; QC Zij geven, ten andere, hun wil te kennen, zoodra zij in het vaderland terug- V1 keeren, de verwezônlijking van het eri rechtmatig streven van de Vlaamsche en 7\ Waalsche bevolking, in de Belgische sc' nationale eenheid, te beoogen; jlt Bij gevolg richten de verbannen Bel- gC psche vrijmetselaars een ernstigen op- w roep tôt al de Belgische burgers en ]a; wakfkeren zij hen aan, terwijl zij aile is :>ogenblik'kelijk najagen, van om het vo 3ven welke, ondergeschikte politieke loeleinden opgeven, als een man tegen- da w'eer te bieden aan den gemeenschappe- vo [ijken vijand. | do De liereÉ om Mi Bij het vernemen van de aankomst in ?rankrijk tôt hiertoe van een millioen vieehonderd vrjf tigduizend Amerika- 'ien, schreef een militcdre medewerker ^ •an de Telegraaf het volgende artikel, lai zeker nog tôt meer optimislische ge- 1 :ol g trekking en zou hebben geleid, in- > hen de schrijver op dat oogenblik had 1 'iimnen voorzien dat de bondgenooten £ ïei doel, dat zij als voldoende beschou- c ven, ver overschreden. \ Hoe het. zij, indien een onzijdige de \ lingen zoo inziet, mogen wij ten slotle e vel gaan gelooven dat het getij gekeerd c s en dat de overicinning ons langdurig a 3ogen zal komen bekronen; eer een lan- tc tijd van hier is : f Ter beoordeelin,g van de militaire ope- [ ■atiën in Noord-Frankrijk dienb )nen j wee hoofdpunten, die vooral na de of-ensieven der Duitschers van dit jaar j elief hebben gekregen, wel af te schei- ^ len, n.l. dat het de Entente dit jaar om c ijdwinst te doen is, terwijl voor de Juitschers het verkrijgen van een be- . lissinjr een levenskwestie is. Zoolang de Duitschers een belangrijk ieel van het grondgebied van Frank- c ijk bezet houden (men denko daarbij ck aan de belangrijke kolen- en erts- ' ebieden), moet het einddoel der Enten- c: 3 zijn den vijand er uit te drijven.Daar- c •oor is echter een belangrijke) bver- a nacht noodig, vooral aan troapen, aai: z rtillerie en munitie. Wij nœmen hier een cijfersen als wij hier bij voorbeeld :: en verhouding van aanvaller tôt ver v odiger als A~an 2 tôt 1 stellen, is dit een linimum en dienen deze cijfers slechts 0 m eenigermate de gedaehte te bepalen. v Men begrijpe ons hier wel. Tôt het f oen van een succesvollen offensieven i toot op zeker deel van het front kan b len door handige troepenverplaatsing v îi plaatse van dien stoot tijdelijk een verwicht aan getal verkrijgen, dat tôt d ef doen van dien stoot in staat stelt en d en bocht in het front kan drukken. Het v iaat echter vast, dat dit aanvalssucces t< immer kan worden voortgezet als naast s' at relatieve overwicht ter plaatse geen s< bsoluut overwicht in getalsterkte aan- b rezig is (bij veronderstelde gelijkwaar- d igheid bij beide partijen Van andere y îctoren, als geoefendheid, moreel, st Einvoering, enz.). Het offensief loopt y an, afhankelijk van het aantal dagen, at de aangevallene noodig heeft om -et plaatselijk overwicht in sterkte door d, lelle conoenfratie van reserven naar b et bedreigde punt te herstellen, wis- d, unstig zeker vast: het plaatselijk ver- v, roken evenwicht van krachten is her- j, eld. e, Dit is tôt nu toe met aile offensieven zj în beide kanten het geval geweest en s] eeft hier te lande aanleiding gegeven n it de legende (vooral door mannen als q; roelstra e.s. verkondigd), dat de 'oor- V( ig militair niet meer te beslissen zou ^ in. Het feit, dat bij geen der oorlog-^erenden zich tôt nu toe een militair mie van de kracht van een Frederik JI, in een Napoléon, ontpopt heeft, heeft in de verspreiding van die legende bij- ^ idragen: in dit. geval toch zou het ge- £c vek aan voldoende overwicht bij een Ul n partijen voor een zeer aanzienlijk jel door dat genie gecompenseerd zijn gr ? worden, hoewel — zoowel Frederik's V( )rlogvoering als die van Napoléon w 814-1815) heeft het geleerd — ook het :nie ten slotte door de materieele over- je' acht in getal gecompenseerd wordt. n( Om kort te gaan, het staat vast, dat, n dezen oorlog militair tôt een beslis- 1T, ng, d.i. tôt een einde te brengen, groo- rj. overmacht aan een der beide zijden m îsoluut noodzakelijk is. Van dit standpunt beschouwd, is \. aitschland door den vrede van Brest- or towsk ongehoord fortuinlijk geweest. c;; )or dien vrede kreeg het met zijn bond- w' nooten de gelegenheid een atseoluut ve erwicht in getalsterkte op het wester- zo ant door geniaal gebruik aan te wen-n, den loopgravenoorlog in den be- or egingsoorlog te doen overgaan, de En-lschen naar de kust terug te dringen, ij irijs, Frankrijk te bezetten... voordat aa Amerikanen het gewioht van hun ^ serderheid op schier elk gebied in de |e] haal hadden kunnen werpen. rc Hieruit blijkt voldoende de beteekenis de n de Duitsche offensieven van dit jaar tevens niet alleen, dat deze mislukt to'( in, maar dat de kan s voor de Duit- va tiers, om dezen oorlog tôt een voor va n gunstige besiissing te brengen,voor- D.e ed verkeken is. Het meest gunstige Z9 it zij in militair opzicbt sedert het ^ itste offensief nog kunnen beaingen, 1 het vuistpand, dat het bezet te gebied « rmt, zoo lang mogeiijk vast te houden. Het jongsle offensief der Duitschers, t, nog eer het goed begonnen was, Ikomen vastliep en zelfs gevolgd werd or den uitnemend geslaagden aanval • Hoe de G;otenaars 21 Juii vierden Aan de « Telegraaf » werd geschre-ren : Eenige dagen geleden hebben. we ge-neld, hoe de geest onder de bevolking an Gent, was, een geest van vaderlands-iefde, van hardnekkigheid, van trouw an eigen land en de bondgenooten, die inder den dwang der schandelijke ont eeringen als het ware nog scherper verd en zich reeds uitte door spontané n hartelijfce toejuichingen van verbon lene krijgsgevangenen, welke te Geift .ankwamen. En nu werd het 21 Juli een nationale eestdag. De Duitschers vreesden een tieuwe en nog meer algemeene volks-eteoging en namen strenge maatrege-eh om deze te verhinderen. Voor de koffiehuizen mochten op 21 uli geen stoelen of tafels, boompjes of loempotten geplaatst worden.De Vlaan-erenstraat, de Korenmarkt, Keizer Ka-elstraat, Dederkouter- en andere stra-3n in 't hartje van de stad werden met and bestrooid om bij eventueele char-en van Duitsche ruiters het uitglijden er paarden te voorkomen. Samenscho-:ngen van vijf en meer menschen, het ragen van nationale insignes e. d. wer en streng verboden. Om 8 uur 's vonds zou ieder binnenshuis moeten ijn. Zoo overtuigd zijn de Duitschers. zelf i de groote Vlaamsche stad van de ge-olgen der activistische propaganda. De 21 Juli verliep kalm. Men merkte p de borst van ontelbare mannen en rouwen, van kinderen en meisjes, een 30sje en begreep dat dit het nationaal tisigtae verving, maar toch éezelfde eteekenis had. Tegen het sluitingsuur rerd het roeriger en de volksliederen an België en-de verbondenen alsme.de e « Vlaamsche Leeuw » klonken door e straten. Buim driehonderd menschen 'erden door Duitsche agenten en solda-m aangehouden. Zoo is de geest in de ad der Duitsche activistische hooge-■hool, in een stad waar de wonden nog loeden, welke geslagen werden nu pas uizenden kinderen, broeders, zonen, aders ontvoerd zijn.Zoo is in België de andvastigheid nog krachtig na bijna ier jaar oorlog en veel ontbering. 3r Entente, heeft nog meer geleerd ; -i heeft aangetoond, dat de uitwassen, 3 bochten, die de Duitsche offensie-îtk van dit jaar in het vijandelijk front sbben gedrukt, voor hen de beteekenis i het gevaar hebben van de Mazen, die ch soms op zwakke plekken in een echten fietsband vertoonetn; als men et énel het ventiel opent en voorkomt, it de blaas grooter wordt, wordt die ïrdikking een soheur, die den geheelen md onbruikbaar maakt. iTà De Entente staat er jn dit opzicht ge-sel anders voor. Terwijl voor de Duit-hers ailes er van afhangt zoo spoedig ogelijk een besiissing, en een gunsti-; besiissing, te krijgen op straffe van idergang, is het doel van den oorlog >or de Entente in deze periode: tijd-inst en tijdwinst alleen. Elken dag, it voor hen die besiissing uitblijft, be-bkent aan hunne zijde een zekere toe-ming van de kracht, die hun automa-;ch zeker van uit Amerika met groote tensiteit toestroomt. Hun oorlogvoe-ig is daarom in dezen zomer volko-en terecht verdedigend, en zij zal dit ijven totdat het aantal millioenen nerikanen groot genoeg is geworden, i den beslissenden aanval te beginnen, s Noord-Frankrijk en België, ja de :'reld van de grootste der plagen zal rlossen, waarmee de menschlieid be-cht is geworden. Van dit standpunt moeten de militaire cratiën oip het westelijk front in dit ir beschouwd worden. Aan de Enten-lijde van het front hadden de Duitsc-he nvallen de beteekenis van butsen, die het ergste geval rechtgeklopt moes-î worden, om het gevaar van scheu-i weg te nemen. De tegenaanvallen r Entente gedurende dit jaar hebben .sluitencl dit doel en hoe kritiek de ■stand ook eenige malen geweest. is, st staat. dat de militaire oogmerken n de legerleiding der Entente ôp dit bied eveci volkomen gelukt zijn, aïs voor de Duitschers op een absolute slukking zijn uitgeloopen. gMjMSiËUiiiLLiJBJUJ. T. ï~ "TOZlZrZTOIZZZZIirg {_ LEE5T :_ OP DE TWEEDE BLAD2IJDE DE LAATSTE BERICHTEN —VAN DEN NACHT — I VAN HET FRONT De wederzage ' ' 1 % Tante Lien woonde nu te Londen, waar oom Peter, haar ecbtgenoot, een fatsoenlijk stuiverke verdiende. In haar wekelijksche epistels had zij er telkens bij Pol, haar neef, op viangedrongen, om 't Kanaal eens over te steken, en zijn verlof door te breagen in de city : hij zou er met operv armen ontvangen worden. Maar Pol had telkens weer diplo-matisch het aanbod afgeslagen. Hij ken-de tante Lien van vroeger : bazig, streng en gierig. Oom Peter wist er van rhee te praten.en toen Pol zijn éerste pijp reeds in 't publie'k rooken mocht, bekende zijn suikeren nonkelîje het bij-wijlen wel êens : — Pol, jongen, mijn wijf draagt de broek. Als ge ooit trouwt, kerel, pas dan op... Maar tante Lien hield voet bij stuk. En eindelijk toch besloot Pol eens tôt Londen te reizen m inder om tante Lien genoegen te doen, dan om de wereld-stad te bezichtigen. En zoo stond hij dien Maandagmorgen na een slapeloo-zen nacht en heel wat mizerie, in Gler-kenwel, ten huize van tante Lien. Zij kon haar neef maar niet genoeg bewon-deren in zijn soldatenpakje. Oom Peter ook, dook verrast achter den graatma-geren rug van zijn vrouw te voorschijn en stak bedeesd de hand uit naar Pol. — Wel ! wel ! Dat is braaf Polleken, vleide tante. Ze gloeide van blijdschap en voldoe-ning.— Toe jongen, zet u neer. En hoe is 't nog op 't front, vroeg oom Peter. — Maar Peter toch, grolde tante, laat hem eerst eten... Oom Peter kuchte en week naar den hoek der schouw, waar hij beéremmeld en om heurte, tante Lien en neef Pol beloeren bleef. Bondig verhaalde Pol zijn oorlogservaringen en avonturen. Tante Lien sneed boterham-men; oom Peter schonk koffie in en Pol bemerkte hoe ze beiden kippenvel kre-gen wanneer hij 't gedonder der -m-nons nabootste en den grond figuratief daveren deed onder 't geweld der vech-tende vrijbuiters en den val der gehelm-de dooden... Na 't ontbijt zei tante : — Pol hier is de sleutel van uw ka-mer en de voordeur. Vrijen ingang op uren van dag en van den nacht. Ge zijt jong en gekomen om u te amusee-ren. Doe uw goesting. Ik houd van mijn gemak en Peter heeft zijn bezigheid. Én hier — ze moffelde hem een banknootje in de handen — hier hed-de wat om 'n pintje te drinken. Pol kon zijn ooren niet gelooven. Vrijen ingang en geld om te zwieren ! Onthutsit bedankte hij : — Tante, ge zijt wel goed. — Toe, toe. Geen komplimenten. Aan 't front is 't ook aile dagen geen kermis. Toen ze heupwiegend met zijn va-liesje verdwenen was, kwam oom Peter hem nog haastig wat in de palmen duwen : — Hier Pol, twee pondekens. Ge zult ze goed kunnen gebruiken. En met een veelbeteekend oogknipje en een vettig keellachje klopte hij zijn neef op den schouder. Pol was precies van geen klein gerucht vervaard. De eerste dagen echter hield hij zich ern-stig all een toerist. Hij bezocht de merk-waardigste gebouwen en typiekste wij-ken van Londen : Westminster Abdij, 't Parlement, Tower-Bridge, Iving's Palace, Hyde Park, British Muséum, de Hallen, 't Italiaansch kwartier, Picca-dilly, Strand, de Theems. De stad leek hem massief, wak en altoos in mist ver-loren. Hij keek in verbazen naar de monumentale politieagenten die op een tee-ken een ganschen stoet van vvagens, </motor-cars en autobussen tôt stand brachten. Die kosmopolitische drukte ontzenuwde hem in den beginne wel een beetje. Maar van* lieverlede schiep hij behagen in 't spektakel van al die bedrijvighsid en liep hij stout en pope-lend te rnidden de woelige menigte. Toen herinnerde hij zich plotseling dat er ergens in Clapham nog een oud vriend van hem nestelde en op een goe- , den morgen ging hij aanbellen : Bien-field Road, 16, —- een weinig bezijden Londen. Een vreemde dame opende. —■ M. Somers ? vroeg Pol, even aan zijn pinnerauts tikkende, beleefd. : -- Upstairs. anlwcordde de dame. En : den hais rekkend riep ze : , — Mistres Somers ,somebody for you. Een jonge. slanke vrouw huppelde de • trappen af. En in 't sierlijkste Neder- j andscb hengelde ze, na son lich'e, gTa- < lieuse buiging ; - ~ j ; Komt U voor Théo, Meneer ? — Ja, Mevrouw. Is ie thiuis ? Neen, niet voor dinnertime. WiôT|j moet ik hem melden. — Pol Michiels, van Antwerpen lie ben... Maar de jonge vrouw viel hem al da-delijk in de rede. — 0 ! is U Pol Michiels ? rk onder-stelde het halveling. Kom binneji, Me4 neer. Théo heeft me dikwijls oveï U ge-' sproken.. Toe, kom binnen, Meneer...^ t Is de moeite niet, Mevrouw. Van-a\ond keer ik weer. 't Zal me genoegenj doen Théo te zien... Ze wisselden nog eenige woorden. ' Tôt straks dan, Mevrouw. TT' 0^ straks, Meneer. We verwach* ten U stelhg... ^ Afscheidagroet en handdruk, harte. Pol vervolgdfe zijn bedegang door, -onden. Er hing dien morgen weinigi mist boven de stad. . H;er en daar blakkerde zelfs een' schamp van de zon op een vensterruit. n draaiorgeltje jankte ergens achteï een straathoek, schor en weemoedig. Pol pemsde aan Théo Somers; zij wa-ren steeds een koppel difcke vriendery geweest. De oorlog had echter een kloof tusscihen beide gedolven, welke een drukke bnefwisseling te vergeefa had pogen te overbruggen. Pol had ziire pheht jegens het vaderland volbrach-t • lu j was soldaat. Théo niet. Deze had* zich willen verontschuldigen. Klaar zijn» multatuhaansche theorieën vonden dit«i maal geen bïjval. Pol schreef he-m da harde waanheid ,vrank en onomstaat-baar. Waarop Théo dan met een roe-renden roman antwoordde. En irftîer-daad, na 't eerste oorlogsjaar was Pol'a enthousiasme merkelijk afgeikoeld. En mocht hij zijn makker zoo maar ver* oordeelen ? Kon men het vaderland nieï anders dienen dan met kagels en een genummerd veldikepieken ? FRITZ FRANCKEN Wordt vervolgd.) VUWV ^ Hleuws uil België aOST.VLAANBt-REM DE BEVOORRADING TE CENT Het Nationaal Gomiteit deelt, naar. « Vooruit » meldt, mede, dat het redjb-ning houdend van de noodwendigihedén der bevolking, heeft besloten in den loop der m^and Juli, aan de giewona rantsoeneering, toe te voegen : 200 gt. spek en 260 gr. smout per hoofd en 106' gr. zeep per hoofd. Men verneemt eveneens, dat er een veertiental dagen, wit broôd zal gegeven worden, in plaats van het zwarte. Het is waarschijnîijk dat, voor de maand Augustus, het broodrantsoen eemgzins zal verhoogen, men spreekl' van verhooging van 300 tôt 350 gramme n per dag. De vooruitzichten voor de voedintr dezen winter, zijn ook geruststellend. ' WES 7. WLA A HOEREN ZEEBRUCCE DOOR DE BURCER. LIJKE BEVOLKING ONTRUIMD « Les Nouvelles » verneemt dat Zçe-brugge door de burgerlijke bevolking is moeten ontruirnd wordeq. De mwo-ners dezer zoo zeer geteisterde plaats tengevolge de Duitsche oorlogsmaatre-gelen, heeft tijdelijk te Knocke een onde rkomen gevonden. MEms © UWSSN DE DUITSCHERS EN ONZE BURGEMEESTERS Sedert Augustus 1917 werken Engel-sche en Russische krijgsgevangenen aan het aanleggen van een verbindings-spoor tusschen de tram van Featingue en de statie van Nechiin. De behandeling dezer angelulkikigea door hunne Duitsche meesters liet veel te wenschen over in het bij zonder hetgeen de voeding aangaat. De heer Du Chatelet, brouwer, was «p reeds eenige malen in geslaagd hun le-irensmiddelen te doen geworden in bus-ieien stroo,, doch dit werd ongeluikikig-ij k op een zekeren dag door de moffen' mtdekt. De achtenswaardige burgeineester.die: ■eeds sedert eenigen tijd werd .bespion-">eerd, werd afgezet en door een Duit-ïoher vervangen, die thans zeer strengj n het dorp optreedt.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.