3de JAARCANC, Nr 891. WGENSDAC, 27 PEBRUARI 1918 HET VADERLAND Kleine aankondigingen : 1 fr. per regel Groote id. bij overeenkomst Dienstaanbiedingen : voor gereformeer-den kosteloos. i ielgïsch dagblad, voorlcopig te Parijs, 3, Place des Deux Écus, 3 LEO YÂN GOETHEM, Directeur Het nummer : 5 centiem (Front en Fraakrijk). 10 centiem (andere lauden). Per maand (vooruitbetaald) : Frankrijk 1.25 fr. Engeland 2 sh. Holland 1 gld. 25. Elders 2.00 fr. De Vlaamsche Bewcging en de Oorlog Ituk wijdt Dr. Léo Vai t groote Hollandsch ids», dat onder de in imgen tal van lezer îlj waaruit wij dezt jelen, aan onze lezer 'illsm geven : e is niet louterî een vre ». Hat activismi gheid der roman tiel r de taalstrijders, dit aan de school der re> ;ijn tal van flamingan en lang niet geraker vage woorden en ron vaarvan hun Vlaam M'zadigd wordt doca kende voofmannen.» /laamsch Staatsleven an het oprichten zijn, n, en het moet instar-jdelijke staunsels dei verdwijnen en niel n door die van een ictie. Woirdt dian de Vlamingen weer al? ië ? îou neerkomen op het evolutie, die het ge-îedsloven der besten gedn rende dezen oor-aakt.1 echter blijken meer lan een benauwende Letgeen het tôt stand >r te gronde, het on-bittering, de geestes-:ete activistisehe stre-:oolang de toestanden mleiding toe gaven. het staatsmansbeleic}. adslieden zullen moe-î eenorzijds diegenen n, die zij van wan-q weerhouden, geen nk te geven van de hun toekent, en an-eteugelen van de bui-<aar deze de wexke-:n kunnen benadee-den, ten einde genc eeken en de ware ;ing niet in het ge- ien van de moeilijk- van de intellectueele onberekenbare he-■i,j zijn duizenden in ;ctueele Vlamingen, rlog bezig waren met î de Vlaamsche oul-i bij hun omgeving. chteraf en lieten de ten in den taalstrijd :n. Ik zou mij zeer of deze dragers van ichte in haar zuiver-orm zullen het zich m plicht rekenen nu eden, om, te zamem /aardige aanvoerdcr-, richting en leiding ïamsohe Beweging in ■«n. ivangein 9 met 6 den rijd uit het straatje -.ren, waarin de acti-ïht hebben. Het zal van onder den druk ît vrijgekomèn volks-sterk opveetren, en de îet de Duitschers sa-o geweldig wezen, voor het.gedrag van inganten de geheele ^ing zullen willen dke omstandigheden een Hamlet-houding. 3ed der voile eenzij-n, met geheele ove<r-alleen dat te do en, :ien als noodig voor ijn. De intellectueele zullen den zedelij-aun Beweging los te ivistische vooruitloo-ït hun ook valle van afscheid te nemen.» Een Belgisch feest te Oissel Zondag laatstleden hadden wij 't- g( '.oegen een koppel uurkens aangenaai Icor te brengen, bij de werklieden va t Belgisch spoor te Oissel. 't Stadje is zeer fraai, oud lijk d -traat, langsheen de Seine gelegen. 't Moet er wonder lief uitzien met zij -pits torentje en kwistig dooreen.suiwoi pen huizekens wanneer de lente op d heuvelen daarboven eien fnscn groe , achterdoek toovert. j Die tijd, liitgeïftzen ori w^:ideîi7;ge te maken d.e heerlijk -ijn in het da is echter aog niet gek.Mien, zoo mei'ic maal waait en stormt het nog en da: hoei't er oeno ancien uits^anning gc zocht om le a v ■ertief'.daagscheri ru>l dag behrorlijk door t° brengen. « Onder 't werken gaat net wel, me;i » heer, we vergeten nog wel onze jai sériés, maar als we den Zondag da » we niet werken op huas en vrouw ci » familie denken, zie dan wordt het on » droef, en we weenen lijk kîrriers ». Hij ook, die hier meer dvn ooit be wees hun vader te zijn : de aehtbar Minister Segers, voeide hoezeer <ii arme zwoegers moesten lijden. Met teergevoeiigheid ijvevde hij on "c ballingscmp van «zijn^s werkhedfi zooveel mogjb'k te v rz^chten Niets was te ? oeilijk, aile vr-ts-e'-werden aanhoo-j, aile pogingen a><iige wend om ie-der vo.dui'iung.te vcn Spijszalen, kruid?n'„rr.\vinkel, \>-r maakplaatsen, soeol en drankzaal, aile: word opgericht om de werkliedei eçnig stoffelijk voordeel of verzet te ge \'on. Ja zelfs eene fanfare werd door zij m edelmoedtgû tussehcnk.imst gesticht. Zondag laatstleden gaf die fanfan eene oerste uitvoering. Ik wil 't rechtuit bekennen : 'k wa! een weinig sceptisch. Hum ! eene fan fare zoo bijeengeschraapt, saamgestelc van muzikanten die GodWeet hoe en of welko speeltuigea dan nog aan 't bla zen zo<uden gaan ! ? Maar javvel ! Pas was de uitvoerim begonnen of mij ne bewondering steej ten iop. 't Was stellig dç hoogste volniaakt heid niet maar zooiets had ik toch nie! durven verwachten ! Die " Marche des Cheminots belges» Tetoonzot door den heer bestuurder der -.verkplaats was goed opgevat en kranig vforgebracht. Dio «fantaisie sur la poupée de Nu renberg>s van Adem, was pu-ik vertolkl n dan iater «Les Cadets do Brabant» I Maar waarom al die nummers opsom-'neu die vie fanfare hooger en hoogei n iedera bewondering deden klim men ? 't Wfis al wel, zeer wel, buitenge voon bewijsvol voor het beleid van den •icderigen bestuurdeîr der maatsjchap-ij die. blijken g$f van keurige muziek-vennis en kundige leiding. Tut u ook heeren uitvœrders, zend k mij ne oprochte gelukwenscSien. Met uwen aanvoerder zult ge 't ver brengen. De achtorblijvers die thuis bleven kuiaren zuller, 't nu wel weten wat zij ve ri or en met niet te komen luisteren. Gansch 't feestje was trouwens goed opgeyat. De zangers, beroepskunste naars vormden eene gelukkige afwisse-ling, waarvoor we nogmaals den on-vermoeibaren feestbestuurder dank weten.De inrichters van die feesten halen eer van hun werk. 't Doet deugd te weten dat enkelen toch persoonlijke voldoening zoeken in 't bezorgSn van deugd vol genot aan de ongelukkigen die 't meest van den oorlog lijden. De werklieden zijn niet ondankbaar, zij weten degenen te erkennen die hun toegedaan zijn en eenmaal wanneer zij v,eder in 1 vrije vaderland zijn weder-gekeerd en die aangename stonden hier doorgebracht zullen herdenken, zal uw naam als eene zoete herinnering met eene dankbare uitdrukking op hunne hppen komen. H. 8. Belgen in het ■Amerikaansch leger W r'fM11!3 ver',e^en wij het eigenaar-■aaf 1 i eerste Amerikaansche soi Be'nJh aan '*■ Fransch front, van MJ? n,en 00rsProng was. Nu heeft een Ben z.e°1' " Legerbôde », ■lie », f,ri^aanschen kapitem ontmoet, bewoner van Schaarbeek is. I ^ ®a&afC'"e,ue?:i*s van landgenoot I veelbewogen.Op lîjarigen ou- lerdom verliet onze Schaarbeekenaar den Haechtsehensteenweg,op zoek naar avonturen, en ging dienst nemen in het Vreemdenlegioen. Vele jaren nadien .cwam hij terug, d rager van vele Frun-^che eereteekens; maar de bekoring van aet reizen werd onweerstaanbaar, en hi.i vertrok naar Zuid-Amerika. Hij nam dienst in de Phihppijnsche eifenden en werd er officier. Daarna verliet hij het militair leven, liet zich Amerikaan na-iumliseeren en begon bande! te drij-ven te New-York. Wanneer de oorlog uitbrak, spoedde hij zich opnieuw dienst te nemen en tegenwoordig draagt hij fier de sterren van kapitein. Van de Belgische K ust ontvlucht De Vlissingche correspondent van de: « Telegraaf » schrijft : Afgemat, sohamel gekleed, slaperis de kinderen aan vaders hand of mo« ders rok, zoo slenterde het groepje doo Vlissingen op weg naar het Belgisc: consulaat, waar ail en de eerste zoo wel kome hulp zouden ontvangen na ee; stoutmoedige vlucht van Zeebrugge Deze Vlamingen toch kwamen van ee: der sterkste en nu meest genœmd punten van 't oorlogstooneel, maar zoe als we ze daar zagen gaan, waren z reeds een getuigenis van de ellende di op en rondom dat punt onder de doo Duitschland geterroriseerde bavolkini heerscht, Om van dîen dwang bevrïjt te worden hadden ze bijna 't onmoge lijike gedaan, een waagstuk onderno men, over welks slagen de mannei thans, nu ze kalmer waren, zich no; zelf verbaasden. TE ZEESKUCGE Nog altijd wonen op Zeebrugge 't zo< fel bestookte punt ruim zeshonderd bur gers. Ze vertoe-ven echter op het ge hucht rondom het lcerkje op ongevee: een kwartier gaana van de haven, wel ke voortdurend door vliegers aangeval len wordt en het pleit wel voor de voor zichtighedd der geallieerde vliegers, dif hier ,zoo veelvuldig komen, dat er of Zeebrugge geen enkele burger he slaehtoffer van bommen werd. We zijn twee jonge mannen gedood, maai zij moesten voor de Duitsohers aan der muur werken» en vielen tijdens het bom bardement van Mei 1017, toen er meei dan 500 granaten door Engelscbe sche pen werden geschoten. Maar 't is d( Duitsohe dwang, die daar de menscher ten neer drukt. 't Is vooral het hateliji stelsel van verplichten arbeid en orr aan dat werk tegen eigen broederen tf ontkomen, zijn deze mannen gevluchl en ze namen vrouw en kinderen mee. EEN AVONTUURLIJKE REIS bootje en daarop vie! het oog van een bootje en daaro pviel het oog van een der nu ontvluohten. Hij zag er het laat-ste middel Ln om de vrijheid te berei ken en sprak over dat plan met eenigf vriendon en algemeen besloot men de poging le wagen. Veel voorbereiding deed men niet. In 't geheim pakte men 't een en ander in en in den afgeloopen naeht sloop men samen naar de woning van een der parti jgenooten. 't Zou een moèilijke tocht zijn. Men moest kinder-kens van drie en vier jaar meenenrupa. Eerst at men nog gezamenlijk enu't was een goed maal : T\*ee kippen, waarvan men de beenderen op tafel Met liggen voor de Duitschers. De mannen gingen in stilte heen en weer van het huis naar de boot om pakken, een paar matras-sen en de kinderen over te brengen. Om twee uur hedennaoht had men zich in-cfosc.heept en met een « God helpt ons » ïtaiken dgze koene Vlamingen van wal. De relzigcrs zaten in de kleine boot op-eengepakt, vijftien in 't geheel, vier mannen. drie vrouwen en acht kinderen. Men beschikte over vier riemen, maar er was nauwel'ijks plaats om ze te hanteeren. De kleinstft, kkideren lagen ap de matrassen. Stillekens voer men voort naar Heist. Zooals we zeiden was men nu op de vaart van Schipdonk, het zuideli.jkste fan de twee k'analen, die tussohen Heist 3n Zeebrugge in zee uitmonden door Avee sluizen, welker deuren bij het door ret afvloeiend kanaalwater naar buiten jeopend, maar bij vloed door 't opko-Tiende zeewater weer gesloten worden. t Werd nu vloed; de deuren gingen toe ?n men moest zich haasten om door de >pening no? naar buiten in zee te gera-^en. Doch "dit was met_ *t eenigste be-:waar : Er dreigde ernstiger gevaar. Bij le sluis staat een Duitsche ]>ost naast een latterij en maehinegaweren, want dit >unt is ook zeer versterkt om zijn stra-egisch belang. 't Minste gerucht zou le aandacht van de schildwachten wek-cen. Ieder der volwassen voeide zip îart bonsen, toen men op de bewuste ïlaats kwam en eensklaps begon een 1er kinderen te schreipri He kleme was o jong om dô aanmaningen tôt -vaar aan 't natuurjjjk n.et ontbroken îad, te verstaan. Ailes dreigde nu te nislufeken. Men zag de gedaante van ■en schildwaoht en verwachtte het ilarmsignaal De moeder drakte het und de hand op den mond, maar nog clonken gedempte kreten en de boot ;leed in 't hier fel bruisend water, dat ot aan den rand kwam. 't Waren minu-en van ontzetting, spanning, doch de çhuit schoof verder. De mannen roe]-len, er kon nu van komen wat er wilde. r, Alarmsignaal bleef ac-hterwege en de iuchtelingen bereikten de zee. Al laakten ze een zucht van verlichting, '■olkomen veilisr voelden ze zirh no? niet. Op enkele bootslagen van daar lag het Duitsch eskader torpedo-booten en -jagers van Zeebrugge en verder moest men nog voorbij Heist, Duinbergen, Knokke en de grens, waar zoekhehten konden werken en dikwijls motorboo-ten patrouiljeêren. Wolken schoven voor den sterrenhemel en het weer was zacht. De moeders dekten de kinderen toe, de mannen roeiden uit aile macht en nu voer men Holland en de vrijheid tegemoet en ailes ver Hep wel. Na eeni-?en tijd zag men de lichten van het Hol-landsch wachtschip in de verte glanzen als vriendelijlîe sterren van hoop en be-moediging en elke riemslag bracht de %oot er riader bij. Een lid der beman-ning was een kloeke visscher, met het vaarwater bekend en wat de mijnen be-treft, ja, wie zoo iets waagt, moet ook dat gevaar trotseeren; maar na twee-en-een-half uur varens bereikten de ge-vluchten het Nederlandsch gebied "en ituurden ze hun boot veilig de kleine haven van Kadzand binnen. Welk ge-voel hen toen bestormde kan men zich eenigszins voorstellen. Allen gingen aan wal. Men klopte een gezin op en de ban-nelingen kregen er een allerhartelijfcste ontvangst. Na verhoor door den Nederlandschen militairen commandant gingen de Belgen naar het dorp Kadzand, waar de burgemeester hen zeer vriendeliik beie-Igende.| TE VLISS5NGEM Met de namiddagboot staken de reis-genooten de Schelde over. De heer De Roover, Belgisch consul alhier, ontving zijn landgenooten in het consulaat, voorzag hun van passende en warme kleedmg en zorgde voor goede huisves- ! ting. Een echtpaar had zes kinderen mee te nemen. « Werken tegen eigen land kan ik niet », zei de vader me, « dus moest ik heen, maar ik wilde mijn vrouw en ons gezin niet in de ellende achterlaten, er 1 was dus maar één weg en we hebben diep gevolgd ». De wenkdwang, dat is het grootst-e -leed der Belgen en deze gevluchten be- ; vestigden wel ailes, wat wij hierover < vroeger meedeelden. Wie te Zeebrugge ( weigert te arbeiden, wordt eenvoudig i naar de strafkolonie van Dudzeele ge- ' zonden, waar een hongerkuur de onwil-1 ligen temmen moet. De opgeslotenen1 j krijgen er slechts een hompje brood s , morgens en een bord dunne soep 's , avonds. Ze worden er in gezondheid en i kraoht ondermijnd en staan bovendien j nog aan mishandeling bloot. De lieden £ van Zeebrugge mœten niet alleen . an j de kust bij hun doj*p werken, maar ( ruim tweehonderd ook aan de Yser tôt j Lombaertzijde toe, dus bij de eerste li-nies, waar de Duitschers hun o. m. dwïngen prikàeldraadversperringen • aan te leggen. Maar deze groep was ru ( aan de tyrannie ontkomen en men staat 5 in bewondering voor zulke lieden, die 5 van de sterkste punten op 't oorlo?s- ( tooneel weten te ontsnappen door moàd A durf, list en vrijheidszucht. Ongewenscht !... Sommigen en, merkwaardig genoeg extremistisehe Wallinganten ook, schij ' nen geneigd te zijn de Regeering te ver 1 lokken in wegen, die teenemaal afwij ; ken van de wegen, welke al de Belgen i èn Vlamingen èn Walen, zooeven in he 1 bezette gebied verklaarden te willei • volgen. 1 Wat zegden inderdaad met eene trei ; fende eensgetzirrdheid al de gezagvoei 1 ders in bezet België ? Nadat zij vriimoedig en fier aan d ' Duitschers hadden beteekend" dat d ■ Belgen, noch Walen noch Vlamingen • geschenken willen uit de handen vai den vi j and .verklaarden zij dat het talen vraagstuk gematekelijk zal worden op gelost, eens dat'wij weer, in ons bevrij de land, zullen beschik'ken over al d middelen, die onze grondwet, die onz< nationale instellingen ons bezorgen. Het bezette land heeft duidelijk ei luide gesproken. Zoo duidelijk en zo< luide dat zelfs de Duitschers er. in eei zekeren zin, rekaning mede moestei houden : de jongste verkîaring van dei Duitschen kanselier laat aan eeniede. toe zich hiervan te overtuigen. Da,a: wordt nu tegenover België een heel wa meer bescheiden toon aangeslagen dar vroeger. Wat willen nu sommigen in het bui tenland ? Dat er een soort officieël orga nisme zou worden ingerioht onder voor wendsel de toekomende oplossing vai zekere vraagstukken te bestudeeren er : dat dus reeds zou hebben stelling geno men tegen den dag dat die vraagstuk ken aan al de gekozenen des volks zou den worden onderworpen. Zonder te rekenen dat dit een gevaar lijk voorgaande zou daarstellen en da zoo aile eischen van partijen, van Jklas sen, enz., zouden kunnen in botsin| : komen, is die regeling ongewenscht om dat zij niet gewenscht, niet gewilc wordt door degenen, die zich onder he Duitsch juk bevinden, evenmin als dooi de honderden Vlamingen, die ons d( laatste dagen dusaangaande schreven. j En zij wordt door hen niet gewenscht, niet gewild omdat zoo de inni-ge eenheid zou te nâet te gaan, in deze c m s tan d i gh^de n voor ons land zoo noo dig, en die noch door de Duitsche on derdrukking, noch door het activistisch verraad kon worden geachokt. Daar is voorzaker veel te doen voor [ loopig, op taalgebied namelijk, maai wie onbaatzuchtig is en zijn land er zijn volk om henzelf bemint, zal daai wel aan meêhelpen zonder officieël eti-ketje en zonder den uitdruikkelij'k uit gesproken wil te negeere,n,der Belgen,in het bezette land, om in voile vrijheid, onder Belgen en na de overwinning, al onze eigen zaken te regelen. De Regeering kan noch mag, in elk geval, dien wil verwaarloozen. Wij zijn overtuigd en met ons duizenden en duizenden vrije Vlamingen dat zij den weg zal volgen, dien ons, door het onder-drukte maar niet geknechte Belgisch volk werd aangewezen. LEO VAN GOETHEM. la hit Amerlkaar sch leger HET MILLIONAÎRS-REGIMENT De eenige voorwaarde,waaraan men te oldoen heeft, om tôe te treden tôt het imerikaansche zevende régi ment luidt, :at men over een inkomen van min-tens 20,000 dollar rente te beschikken aoet hebben. Het ragiment draagt dan ok m de wandeling, in plaats van een aamcijfer, den meer sprekenden bij-aam van het « Milhonairs-Regiment ». Het is wel de wonderlijkste militaire rganisatie, welk deze oorlog heeft oortgebracht. Bijvoorbeeld, — de soldaten van dit egiment dragen geen uniform; of zij ;apens dragen, behalve hun chèque-oe.kjes vond ik niet vermeld. Als dis-nctief dragen zij op de lape! van hun is een gouden zeven, dit is voldoende m aan te geven, dat zij tôt het dure re-îment bahooren. En hieraan herkent et uitgaande rijke New-York ook ijn gernobiliseerde milhona;rs bij de alavoorsteUmgen in het Métropolitan-buse.De soldaten vormen met hun duizendj îan het piste actief van het re^iment, ragen den r.aam van « leden van het je »; hun militaire oefeningen heeten match » en een parade betitelt men îet den naam van « high-meetmg ». Hun kazerne ligt buiten New-York in 3n prachtig park; het gebouw is ge-ouwd in den beproefd Europeeschen iijl onzer oude statige ridder^kasteelen, îet torens en transen, grachten en op- jj^een bedienden-staf, waarop elk eerste-f i klas-hotel fier zou mogen zijn. De in-! richting van de kazerne is onberispe-| lijk. • Evenwel, de weelde staat er niet in ® verhouding tôt het gezamenlijke vermo-gen der regimentsleden. De regeering ■ subsidieerde niet al te vrijgevig; en dus ■" besloten de duizend manschappen elk 1 1,000 dollar te storten, teneinde met dit 1 ipillioen de inrichting eenigszins drage 1 lijk te maken. Na den oorlog, wanneer men dit militair unioum in stand denkt ■ te houden, zal men wat meer zorg aan ® dit kostbare intérieur besteden. De oefeningen zijn nu boofdzaa<k,al is ^ het niet zeker, dat deze soldaten ooit in j het vuur zullen worden gezonden. Men _ moet zich die militaire oefeningen ook _ meer voorstellen als een attentie tegen-1 over het aanzienlijke New-Yorksche pu-3 bhek, dat hier deê middags wordt ont-. vangen, in behagelijke loges wordt ge-t ïnstalleerd, en dan een complet© voor-. stelling vertoond krijgt van verschil-, lende aard:ge nummers, uitgevoerd door de leden der « upper ten ». Het is duur en chic ! ' Ten elnde het 7de regiment gehee! op ■ voet van oorlog uit te rusten, vvilde men - ook een verplegingsdienst in het leven 1 roepen. Er waren hiervoor twaalf pleeg-1 zusters noodig. Vierduizend boden zich aan. i —■ "WWW ——— i LEEST OP DE TWEEDE BLADZIJDE DE LAATSTE BERICHTEN t VAN DENI NAPHT Glimlachjes, goede wil en annexaties KANSELIER HERTLINC SPREEKT CM NIETS TE ZECGEN Kanselier Hertling heeft in den Duitschen Rijksdag andermaal over vrede gesproken. In schij n sprak hij duidelijk, maar 't was maar een sehijn. Aan allen wterp hij lokaasjes uit : 1) Aan de Belgische regeering van be Havre, die zijne aktivistische handlan-gers maar kortgeleden... vervallen verklaarden. Hertling wil wel onderhande-len met België, zegt hij, maar hij ver-waçht een voorstel, hij zou graag Bel-gië's voorwaarden leeren kennen. AJsof wij diie al niet ettelijke maleii lieten hooren, nog onlangs in antwoord aan Z. H. den Paus. 2) Aan de Engelsche pacifisten, met wie hij zich t'akkoord verklaart om eene vergadering te be leggen der verte-genwoordigers van de oorlogvoerende mogeadheden. 3) Aan de «defaitisten», wien hij tœ-geeft dat de gansche wereld van den oorlog wars is, maar dat de Bondgenooten niets goeden wil aan den dag leggen, terwij,l Duitschland blijken geeft van de grootste... inschikkelijkheid. 4) Aan de Polen en aan degenen die zich om Polens lot bekommeren. Eene overeenkomst is best mogelijk als men Duitschland maair toelaat zijn grens te verbeteren onder krijgsoogpunt. De kanselier laat ook de boodschap van président Wilson niet in de soha-duw. Daar ook legt hij veel Duitschen goeden wil aan den dag. Zoo hecht hij zjine goedkeuring aan vier punten van het Amerikaansch programma, maar het scheidsgereoht weigert hij te aan-vaarden. Waarom ? Omdat dit scheidsgereoht den bondgenooten gunstig zcw: gezind zijn. De beschuldigde weigert de gezwoornen. Per slot van rekening komt dit lang/; dokument, wiens breedsprakigheid wij aan de lezers van «Het Vaderland» willen spa.ren, eeinvcjudig hierop weer : de bondgenooten er toe te brengen met de afgevaardigden van het Vierverbond' een Duitschen vrede te gaan sluiten. Wat de Duitschers in Koerîand en Li-thauwen doe^, moet strekken tot het welzijn van die landen, zegt de kanselier zonder lachen. Zonder pinken ook spreekt hij mer de onzijdic-en die door de bondgenooten tegen Duitschland worden opgehitst. Nadat zoovele Zweedsche, Noorsche en Spaansehe schepen werderi in den grond gebooird, na de aanstokeirij van' onlusten in Zwitserland, kan Hertling moeilijk harder liegen. Eene Elzas-ljotharingen-kwestie be-staat niet, zegt hij : Pfft ! Verdwenen een van de grootste hinderpalen voor den vrede. En kan men zonder verbluft te staan, bu op het oogenblik dat Duitschland Rusland overweldigt en het nog na ds overgaaf bestrijdt, het slot le®en vajt che redevoering, zooals het gister voor« middag te Parijs aankwam : « De wereld haakt naar den vrede, maar de regeeringen der vijandelijke landen .hitsen steeds opnieuw de oor-logsfurie aan ; » In Engeland hoort men ook ander-a stemmen opgaan ; men kan slechts wenschen dat zij zich talrijker laten hooren. » De wereld moet nu een gewichtige beslissing nemen. Ofwel willen onze vijanden tôt- den vrede besluiten : zij wTeten onder welke voorwaarden wij willen onderhandelen. Ofwel volharden zij in hun misdadigen waanzin van hun, overweldigingsoorlog. » Ons volk zal nog weerstand biedan in de toekomst, maar het bloed der doo-den, het lijden der verwondon, al het leed en al de ellende der volkeren zullen over het hoofd komen van diegenen, die hardnekkig blijven weigeren ge-hoor te verleenein aan de stem der roda eri van de menschelijkheid. » Daar kan Hertling zelf geen letter vaa uitspreken, zonder dat hij da schijn-heiligheid voelt van zijn roi. —— */%/**/*/%■ m BELANGRIJKE ONTSLUIHRÎNC M. Charles Humkert zou in Amerika Duitsch geld ontvangen hebben Uit New-York wordt geseind : De nieuwe ontsluieringen van het on* lerzoek, in de Vereenigde St&ten ingei ïteld, aangaande BoIq's handelwijzen^ werden gister bekend ewnaakt door deg^

Er is geen OCR tekst voor deze krant.