Het Vlaamsche nieuws

1270 0
01 February 1915
close

Why do you want to report this item?

Remarks

Send
s.n. 1915, 01 February. Het Vlaamsche nieuws. Seen on 29 March 2024, on https://nieuwsvandegrooteoorlog.hetarchief.be/en/pid/qf8jd4rb6g/
Show text

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software. 

■jyîaandag t Februari 191.5. Eerste J&arg. Ut 19 » HET Phib : 5 Ceotiemen door geheel Belgrië ifMlilÉWIf■aflaBMMMMMgjlieSia lrtgj'1 *m m» If !■—ttiaEE—WBWOBWWaMKBMEl——— Vlaamsche Nieuws Het best ingelicht en meast verspreid Nieuwsblad van België. - Verschijnt 7 maal per week ABONNEMENTSPRUZEN : per week 0.85 j Per 3 maanden ..... 4.00 p,r maatid . . ... 1.50 j Per 6 maanden . „ „ „ 0 7.50 Per jaar 14.00 3E IESTOCK ; H(»fi»?stei!erî Alterna 1ÀEYEMS Ék&«srd®f 4a!. Y AN OPSTRAET StlSÉEJLËfi s l?#9i65lMat, 44, ANTWfo8??"': Tsîefosa IS9Û ....... t,.— . .-!• Il ■■ — AANKONDIOINCJEN : Twesde biââz, per regel . 2.50 | Vierae bladz, per regel . 0.35 Oerde id, id. 1.00 j of volgens overeenkomst. Doodsbsricht .... 5.00 Wandelingen De straten waren droog en de heme ;as naar-giijs... De menschen wandelden. Wat vreera e gezichter op de Meir en de De Key Wei, waaidoor het gewoon uitzicii er dingen gewijzigd werd. Wat liepei r velen alleen met gerimpeld gelaat ei] urksch van opzicht. Arbeiders, dit aan doppen hadden, liepen onhouwen mgs de drukke zijde. In plaats van d< eursmannen kuierden vreemde officie en, en de dames die geuren met parfu icrie en ritselende rokken waren min 1er talrijk misschien, maar werden ver terkt door velen zonder fatsoen nocl eurige koketheid. Waarom liep ik hier nu ook zoo moed lillig alleen, eeuzaam tusschen de een amen in de drukte? De schemering daalde, en links si echts kwam er glans achter de ramen Jazettenleui'ders herhaalden steeds hui leun, de trompetjes der autos schetter len en de trams seinden keer op keer iet licht vlamde nu overal in warenhui: ai winkel, in banKetbakkerij en kotfie luis. Donker rees het station op, en over hel ileiu glinsverde het witte schijusel me ie hooge booglampen. Ik volgde de menschen die het pleii nerstaken en de aCrnotstraat kozen, on ie gezeliige bedrijvigneid die zij voo: msoproept. Waarheen? ik had nog wai lijd te verbeuzelen, ik ging wat nusselei in het Falatinat, een kotfie drinken ei bjken naar de kinema. ! De groote zaal met haar dubbele gaan Berijen was ongezedig leeg. 1k telue dt jcenscfaen : twee Duit-sche soldaten, eei paar alieenloopende dames, enkele roo kende heeren, vier taartjc-setende juf frouwen, man en vrouw, vrouw en man «n vrouw met een krijtend kiud. il telde een keer negen-en-twintig, eei keer dertig. 1k gaf het maar op, voo; rekenen had ik nooit bijzonderen aan Iegl Daarbij het licht flapte uit. Miji sigaar gloeide in het donker, en achte aij spraken gedempt de garçons en d< buffet juf fers. Prettig zoo te zitten in het donker, t< denken, of niet zcoals men verkiest er te volgen de grillige buitelmgen van on zen geest. Boven loopt een lichtstraal in de verte gloeien een paar roode lamp jes, en trillend zoeft het machien, Het was een spannende geschiedetii die vertoond werd. Ik deed geen moeiti oin te volgen want het stuk liep naar di ontknooping. Het speelde aan de zee, Het schuimend spel der levende baret en woeste rotsen ! Dan plots een jagendi frein in prachtige vaart. Ik loerde even naar de dames die, zee: geboeid, voortgingen met taartjes eten Een trein ! Het herinnerde mij aan sto kers, én machinisten, én treinwachter: & onder het bombardement, uit vrijer wil en naastenliefde, heen en weer re ôen om het radeleoze volk in veiligheic te brengen. Edele onbekenden ! Nie-mand heeft hun lof gezongen, al ver-dienen zij meer bewondering dan vek wderen. Tergend dat men zoo telkens aan he treurig-schokkend gebeuren der laatsti maanden denken moet. Het pianogetokkel staakte ; het lich scheen weer. Voor het tooneel hing d< wtte doek met blauwen kader. Het kin< ^gon weer te krijten. De bezoeker ?roefden hun drankje om zich een hou iing te geven. Er hing een onbehaag verveling in de zaal, die de men Khen deed fluisteren. in deze zaal hebben wij het dwaas Mest Karnavalgefeest gekend, het ko Krmuziek en het gezang. Hier was he 'al « van den gouverneur », een dolzin J1?e uitspatting van rooden levenslol zagen wij vastenavondvolk, mas ["s en vrouwzieke heeren, ook de jeug< '!e pas haar vrijheid meester was. In deze zaal klopte menigmaal he lart van Vlaanderen, wauneer in volks '«gaderingen duizenden en duizendei iet bewustzijn kregen van hun willei ■n kunnen. Hier joegen de Vlaamsch '«ormannen de vurige geestdrift in on îernoed. Velen kregen hier het geloof 'et betrouwend geloof in Vlaanderen €cht en toekemst voor nu en altijd. In de dagen van onrust voor den oor °S ben ik voor de laatste maal in dez :aal geweest. Een vreemd mengelmoe ;at er opgepakt om een populair Hol andsch zanger te hooren. Zijn deur.tj «t zoo'n bijval had zit me nog in he wofd, het drenzerig airken van Sous le Ws de Paris... En was ik m far niet getrouwd '-et had mij nooit berouwd £'ven kinderen, een hond en een vrouw ik niet gek, dan word ik het gauw ! Trof de ironie de menschen met eigei 'orgen? „ 1 Scheen ailes zoo lang geleden 1501113 denken wij dat ailes, maar eei Weed spel onzer verbeelding i9 : herin "enngen zijn als droomen. Het licht flapte weer uit. Door he c-nker gleed opnieuw de licht3traal, d 'Oode lampjes waren als kleine lichtbs *9* voor mijn wwfelenden en grilligej ^eest, lot mijn blikken zich richtten >p het doek. 't Was een grap. Een liefheb-t>er-photograaf liep in een park... Hij i .iiekte een jonge dame die lezend voo.:-bij slenterde en, van louter plezier, zette . liij^Jîich neer op 't gras tegen den vij-. ver... Maar een angstig gekriewel joeg t hem recht, hij ontkleedde zich, stond in i zijn heind, krabte en krauwde... De on-zichtbare vijanden onzinden hem, de miereu zijn wraaklustige beestjes ! Twee bedaagde dames kuierden rond, voeldeu ; bij het schouwspel van den man-in-zijn-. vaantje hun eerbaarheid gekrenkt en . kloegen den « sater » aan. Een vlueht . voor den agent, en een proces-verbaal als . besluit. i Het genot van het welgelukt portret der onbekende dame werd bedorven door - een oproep om voor het gerecht te ver- - schijnen.Zijn advokaat was verhinderd te pleiten en droeg zijn zaak over aan een i jong collega, Meester Cicero. De photo-. gtaaf herkende in Cicero zijn schoont s onbekende. Zij zal hem verdedigen. Al» • bewijsstak liet zij den mierenhoop uit-. graven en voor de rechters, op het guns- > tig en plechtig oogenblik, overhandigdt • zij den deurwaarder een glazen bokaal De oude kadis hadden het ongeluk hel bewijsstuk van dichtbij te willen onder- L zoeken, openden de kom. Al de statig-heid viel weg onder het gekriewel der î mieren. Het schoon fatsoen der rechters was om zeep en weldra volgden zij den r beschuldigde na, en stonden in hun ; hemd 1 Een schitterende vrijspraak dan i en Meester Cicero had een echtgenoot î als honorarium verdiend... En weer verpinkte men onder het ■ spaarzaam licht, voelde weer de leegheiu -• der zaal, zag weer de geeuwende pianisi i onder het filmdoek. Uit louter baloorigheid ging ik heen, ■ opnieuw de straat op. Eens tusschen de > ineoschen, verlangde ik weer naar dt • eenzaamheid van \erlaten wegen. ' Ik liep dan te zeuren over de dood van kapitein Fourie, de Zuid-Afrikaan-] sche rebel. Wat een man ! Wanneer hij vernam dat het doodvonnis ging vol-[ trokken worden, zei hij : H ni moet r.uj toch niet in r.iijn gezicht skiet nie, ik , hel 'n groot afrikaner hart : dnar is plek ' genoeg om mij te skiet? Deze woorden wilden mij niet losla-ten. 'n Groot afrikaner hart!.,. Fourit | was van ons ras en zijn taal was dt onze. , In het Park was geen sterveling. Dt . kiezel knarste onder mijn voeten, en dat gerucht deed me opblikken. In stillt verlatenheid stonden de winterboomen , j door de kale heesters keek ik over den ; donkeren vijver v.'aarop lantaarnlich. blikkerde. Een zwaan lag roerloos in - een lichtvlek. Op de brug bleef ik uit otide gewoonte staan. Gek genoeg, ik . dacht niet aan de schoone rust, maar à wel aan een lang vergeten iets, aan een , boek, de Verzen van H. Swarth, dat . hier aan de achtelooze hand eener vrouw 1 ontglipte en in den vijver viel. De vrouw was toen een verliefd meisje dat naast haar vrijer stond in een lenteavond.Mijn . vriend en zijn vrouw dachten gewis lan,. niet meer aan het verloren boek. Het is t natuurlijk lang vergaan in de modder ! ; Weer stille straten, dan een kamer vol licht en warmte waarin levendige stem-t men klonken. - De vrouw van een vriend, die aan het I front als ambulancier dient, vertelde van 5 zijn leven nabi] de zee. Zijn laatste brie- ■ ven gunden een blik op dat werk van ' barmhartigheid. Een portret, opgeno- • men in de duinen, ging van hand tôt hand. Hij zat in het zand te midden van • bekenden. Lang staarde ik op zijn ge-" laat, dat me nooit 200 lief was als op dat 1 oogenfclik. En de gedachten gingen naar " al de anderen die ons lief zijn. In allt gezinnen dacht men wel aan afwezigcn Laat in den avond heb ik de vriendin 1 naar huis geleid. Zij bouwde plannen voor later ! Onze stappen klonken har! 1 op het voetpad. Geen hond op straat. " Overal achter de neergelaten rolgordij-1 nen schemerde licht. In de verte snordt 1 een auto door de Markgravelei. Een woord van afsclieid en ik spoeddc 5 me terug. Even bleef ik stilstaan vooi ' een huis waar het gedempt spel eener 3 piano klonk. Het beeld van een angstij. meisje rees voor me op, het beeld van " een die aan haar verloofde dacht, en die - haar hoop en verlaugen hoorde zingen 5 in de muziek. Ginder verre droomdt • wellicht een jonge schildwacht. : Maar de muziek zweeg spoedig en ik 1 liep weer voor t. In een zijstraat zag ik s den rug van een man, hij stapte diclit onder de huizen. Ik telde de gasbekken om mijn wandelende gedachten te ont-loopen. Verre aan de Leikerk hoorde ik weer een man. Onze stappen weergalm-den onregelmatig. Overal was licht in 1 de woningen, in de kelderkeukens, iri , de huiskamers, boven. Nooit kende ik zoo'n verlaten naeht 1 Daar was mijn huis,mijn huis waar licht en warmte bîoeide!... Mijn wandelinger waren voorbij. t Arbeid en slaap zijn te verkiezen bo-s ven wandelingen. L. »• Uit Traosvaal Hoe Kommandant Fourie stser (In vereenvondigde spellingj Bij al de rampen van den huidiget oonofsgruwel is wel een der treurigst xeiten, cle broederooriog in Zuid-ntriKa rJaar staan de helden van vroeger D wet, Beyers, Botna, Smuts en anderen nu als vijanden tegen elkaar. De eenej willen met raad en daad de Engelschei steunen in den aangeDonden wereld unjg ; de anderen integendeel wetgerei de wapens op te nemen voor de verover aars van ftun land. Zoo ontstond onde de leiding van Christiaan De Wet, dei oudeu Boerenheid, een oproer in Zuid Afrika tegen het Britsch bewind, da evenwel mocht blijven rekenen op Bo cira, Smuts en hunne volgelingen. Daar door konnen de rebellen spoedig onder drukt worden, vooral nadat De Wet ii uanden der Engelschen viel. Een de edelste figuren in dien opstand tegei den vroegeren veroveraar is zeker we Kommandant Jozef fourie, welke al twintigjarige jongeling den heldaftigei strijd voor de onafhankelijkheid vai fransvaal en Oranje-Vrijstaat meê maakte. Sedert 10 Oktober 1.1. sloot hij zicl oij de opstandeiingen aan en werd twe inaand nadien met 43 man gevangen gt nomen. Hij moest voor een krijgsraai i/erschijnen te Pretoria en werd ter dooi v'eroordeeld.Een vuurpeloton van twaal ■nan voltrok het vonnis Zondagmorgei 20 December in de tronk (gevangems /an Pretoria. Ziehier het îevendig verslag dat he fransvaalsch blad « De Volkstem n aai die veroordeeling wijdde : Namens beschuldigde vraagt advo ■caat van Hees om kommandant Fouri gelegenheid te geven zijn verklarim /onder tolk te doen (hij wilde in 't ilol iands spreken), zoodat hij onafgebre Ken kan voortpraten. Een beeedigd inelschrijver kan dan deze verklann, jpnemen. De voorzitter wii geen uitzonderin voor deze beschuldigde maken. Het hc ts geen schouwburg en beschuldigd richt zich tôt 't hof, niet tôt de publiek galerij... De grote donkere figuur van kom mandant Fourie rijst van z'n stoel e: met hoog opgerichten hoofde, volkt men zichzelf meester, met gloed en over luiging in zijn stem, spreekt hij al /olgt, onder ademlooze stilte van de tal rijke aanwezigen in 't hof : « Ik wil weergeven waarom ik op d 16e December 'n gewapende macht te gen de Britse troepen in 't veld had ik ben 'n geboren Transvaler, gebore; onder de republikeinse vlag. In de laat ote oorlog heb ik tegen de Engelse Re geering gevochten totdat ik zwaar gt wond m 't hospitaal werd gebracht. Ter vvijl ik gevangen was heeft 'n Engels officier mij 'n blauwe wonde gestote: .net 'n revolver. Dat heeft mij geen lek Ker gevoel tegenover de Engelse nati doen vorrnen, maar mijn eigen gevoc neb ik bedwongen hopende dat de En gelsen met ons zouden samenwerke: om 'n voorspoedig Zuidafrika te kun nen vormen. Deze toestand heeft enig jaren geduurd en mijn ondervinding 1 dat waar de Engelsen 'n kans gekrege: irebben om de gevoelens van de Afrika ners zeer te maken, daar is hun da 'n plezier geweest. En God weet dat zi mij dikwijls in mijn hart gekrenkt heh ben. En ik daag enige Engelsman uil wanneer 't hem overkomt, onder 'n an dere natie te staan, en wanneer zijn gc voelens in enig opzicht worden zeer gt inaakt om te zeggen dat ik 'n fout he gemaakt. Toen er 'n tijd geleden sprake wa van oorlog in Duits Zuidwest was ik ee van die personen die er niet over geraas nebben, doch er tegen waren, want i kon niet inzien waroin onze Regeerin 'u oorlog zou verklaren tegen Duits land dat ons nooit enig kwaad gedaa nad. Ik kon niet inzien waarom onz jonge Afrikaners zouden vechten om d eer van Engeland op te houden ; war neer wij nagaan van de Slachtersnel moord, van de moord aan de Bloedrivie in Natal en de moord op onze mense tn Pietrotie gepleegd door de kaffer onder aanvoering van engelse offisierer wanneer ik denk aan de 30,01)0 vrouwe en kinderen die vermoord zijn, zie i niet in waarom ik Engeland's eer zo oplrouden en daag ik enige man uit nu de vinger op mij te wij zen en te ze^ gen : je hebt 'n fout gemaakt. » Ik weet dat de Regering mij aar schouwt als 'n rebel, en teleurgesteld i over mij. Ook ik ben teleurgesteld ovt Je Regoring, die ik daar heb gesteld e waarvoor ik mijn bloed heb opgeofferc Er wordt gesproken van gelijke recl ten. Ga maar naar de tronk en krijg ' gewone kwittantie voor 'n pijp, en zi of er 'n enkel woord Hollands op i; Waar komen die gelijke rechten da in? » Kommandant Fourie wil hier dit b wijsstuk aan zijn verdediger ter haï stellen, maar deze zegt dat hij dit ni mag aanvaarden, maar dat 't aan 't H •s moet worden gegeven.Rustig keert Fo rie zich om, en overhandigt dit aan e< der klerken. Dan vervolgt hij met z rustige, simpathieke stem : 1 « 10 Oktober laatstleden was ik na - 'n konsert in 't Operagebouw gegaa ■ gegeven ter nagedaentems aan onze g J achte président Kruger op zijn verjaa ' dag. In plaats van muziek te horen < 1 aanspraken over het leven van Pre; 1 dent Kruger, heb ik daar vuile schel woorden gehoord, en terwijl door 'n d 1 minée 'n openingsgebed werd gedaan Rule Britannia met stokken door on r kelen afgeschoten, en werden de dam 1 met rotte eieren op het platform g ^ gooid. Als dit Britse gehjkheid is d; * wil ik daar niet onder leven, dan is mij een groter eer te staan als prisoni dan als 'n offisier in het engelse leger. Kommandant Fourie richt zich tha: r aoger op en zegt met nadruk : ] « Wat ik heb gedaan, deed ik m j open ogen en uit eigen vnje overti s ging. Ik ben zelfs vandaag nog ovt j cuigd dat God dit onrecht met zal ged j gen, en ik ben vandaag 110g overtuit . ervan, dat er nog mensen genoeg in veld zijn om Zuidafrika te redden. » : Dan wendt Fourie zich om, naar zi, oroer, die naast hem in '11 stoel zit t . jp hem wijzend zegt hij : i « Wat mijn broer betreft, mijn invloi j aeeft hem bewogen te doen wat hij liet i gedaan, onder rrujn orders eu instru j aes, en ik zou 't hof willen vragen I aanjngrking te nemen dat hij joug i Hij is mijn jongste broer, en Jnj geiot de in mij. Als er vandaag van die Ali 1 .^aners in het hof zijn die hun hart mot .en uitspreken als ik dit vandaag mo eu zij zij a geen Godloochenaars, ku nen zij geen audere woorden gebruik( " dan ik vandaag uitspreek. Ik kan ni 3 vais wezen. Ik heb 't nooit kunnen w zen in mijn leven en God zal mij bew , ren dat ik 't ooit word. Mijn daoen he " oen altijd mijn hart gewezen. » Ik ben niet van plan 't Hof om g _ uade te vragen. Genade van mijn Go 7 'die mij geleid heefi, was genotg ; ma r ik vraag de mansehappen die onder u "ri gediend hebben, genadig te behand len. Mijn invloed was sterk over heu Na dit te hebben gezegd ging K01 ^ mandant Fourie weder rustig zitten. 't Was 'n ogenblik stil in 't hof. 1 _ sterke indruk verdween niet zo spoedi DE TERECHTSTELLING Naar wij vernemen werd Kapite c Fourie Zaterdag avond te negen uur zijn cel in 't K^achtenkantoor uiededt ' ung gedaan van 't dood\onnis dat ov 1 aem was uitgesproken. De beamOte m aeze kennisgeving belast, trof de bel jiapende aan. tiij werd wakker geniaa en hem werd tœgevoegd : Jozei rouri you are to be snot to-morrow mornn L at day-break (jozef houne, ge zult im 1 gen tegen dagoreek worden doodgesch ten.) t • m j Hem werd toen gevraagd, of hij ni enige besclukkingen had te maken. ir j /erzocùt o. a. Ds. C. JSieethling van 1 .olsdal te mogen zien. t Dr. Davis kwam bij hem en vroeg s nij 'n slaapmiddel zou toedienen. fo , ne weigerde. Hij verklaarde zijn kiats . aren te willen doorbrengen met zi t voor te bereiden tôt den dood. j Te 9.30 kreeg Ds. Neethling beric - dat Kapt. Fourie hem dringend wil , opreken. Daargekomen, verklaarde fo - rie ook Ds Bosman te willen zien. J iiosman kwam onmiddellijk. Kapt.fu rie ver/ocht den predikant zijne oude b ce willen bekend maken met 't voni eu hun te verzoeken bij hem de naent s ^ebed te willen doorworstelen. Het vi n /oek om zijn broeder die in 'n cel na; a aem zat, bij hem toe te laten, werd te k gestaan, aanvankelijk voor viji min u ten, later voor lien minuten en toen i- n hogtre beambte verscheen werd de n àjd zelfs verlengd tôt drie kwartier. t- Te twaalf uur werd Komdt. Fourie t jezelschap van Ds. Neethling per m 1- corrijluig naar de plaatselike tronk ov< gebracht, waar ook de andere krijgsj r vangenen zijn ondergebracht.Deze troi n is gelegen aan 't grote pad van 't h< b ûtaal. De sipier daar, die zich zeer me , ielik betoonde, vroeg of komdt. Foui 1) aog iets wenste. Fourie vroeg 'n tal k en papier, omdat hij wilde schrijve u ,Ieel de nacht heeft hij verder schr t /en de, biddende en pratende doorg - bracht. Gedurende den nacht praatte hij o< - net een der ambtenaren en vertelde ht s n 't Engels o. a. : « Nu moet ik sterv r jnidat ik trouw ben gebleven aan d; n ^ene waaronder ik ben geboren en wa; l. voor ik altijd heb gevochten. Geen g 1- nade wordt mij betoond, hoewel ik t( r. valligerwijze de jongen was, die onc e le witte vlag uitging om de overga >. van Dr. Jameson te aanvaarden, en : n is hij Sir Starr Jameson. terwijl ik wc dood geschoten. fi e- Tegen vijf uur hoorden Kom. Fourie id en Ds. Neethling buiten de sel 'n ge-et raas. Fourie seide : « Nou is huile daar. of Maar 't bleek niet zo te zijn. Te kwart u- over vijf eerst klonken orders buiten. :n Beiden begrepen dat 't uur der terecht-'n stelling was aangebroken. Jozef Fourie stond op en rustig wachtte hij af. Toen ar trad de Baljuw de sel binnen. Hij vroeg n) of kommandant Fourie enige beschik-e. .dngen' had te maken. r- Fourie verzocht zijn lijk te willen ;n overgeven aan zijne hamilie, zodat hem ii- n behoorlijke begrafenis kon worden d- verstrekt. De ambtenaar wees erop dat 0- t doodvonnis onder de krijgswet werd is voltrokken, maar hij beloolde toch zo-it veel mogelijk te zullen zorgen dat aan es zijn verzoek werd voldaan. e- Dr. Clarke, de tronk-geneesheer, wei-111 gerde hij enige medecijn. Alleen, zeide 't nij, zich tôt Ds. Neethling kerende : er « Hul moet toch niet in mijn gezicht » skiet nie, ik heb 'n groot afrikaner hart: lb daar is plek genoeg om mij te skiet. » Ds. Neethling verklaarde toen 't tijd et werd om uit te gaan, dat hij in de sei u_ zou blijven bidden voor Fourie, maar dt r. .commandant draaide zich om. keek hein u_ aan en zeide : « Ou vriend, jij is bij unj r,j geweest tôt die laatste, sie mij ucu ook ' 1 af, dit sal my tôt troost wees. » Ds. Neethling antwoordde : « Zeker jn wil ik dat doèn, Fourie. » En beiden stapten naast elkaar de sel uit. Toen zij aan 't achterdeel van de tronk kwameu, waar 't vonnis zou worden voltrokken, 1; drukte Fourie de predikant de hand en zeide alleen : « Tôt weerziens ! » Dan ^ gmg hij op de stoel zitten, bond zict. b de blinddoek voor de oogen en zong met j' vaste stem : « Als wij de doodsvallei be-treên, laat ons elk aardse vriend alleen.» s Bij de laatste woorden vielen de scho-et ten en Fourie was niet meer. u. Geen oogenblik heeft hij vrees of wan-;u kelmoedigheid betoond. Alleen wanneer el uij van zijne familie sprak of van zijn e_ land en volk, kwamen de tranen in dt a- oogen. Hij is onverschrokken, met vol-komen vertrouwen op God gestorven. Zijn familie, die hem in de namiddag e. nad bezocht, heeft hij, nadat het 't von-j nis was bekend gesteid, niet meer ge-ux zien, maar hij heett allen met vaste hanu ,n geschreven, ook zijn vrienden, ook zijn e. volk. « Dringt zoo een nobele wijze van ster-n. ven geen bewondering af en mag 'fransvaal en heel onze stam in al zijn bittei n j den niet trotsch zijn op zulke zouenr flfaierdiohf e schoenen iU voor de aoopgraven in In den oorlog tegen Rusland hebben de cr Japanners indertijd veel nut gehad van vvaterlaarzen, die van moerbeienblaren gemaakt waren. Die laarzen bescherm e, uen de soldaten uitstekend tegen het nai ife vvorden van de voeten in de loopgraven 11 " -^u heeft een Engelschman een dergelijkt aitvinding gedaan ; de grondstof van zij.i ^ waterlaarzen is echter een vezelachtigt-zelfstandigheid die veel goeakooper is il- dan moerbeienblaren. De laarzen zijn ncht, waterdicht en ondoordringbaar ot /oor insectensteken. Een paar weegt on-u" geveer 70 gram. ^ De waterlaars wordt opgehouden door naar met de galgen of een broeksknoop te verbinden. Sokken kunnen van dezeli-de stof vervaardigd worden. u- De kosten bedragen niet meer dan 3s tr. 2.50 het paar, daar de fabrikant be-u" reid is de grondstof tegen den kostenden ^ prijs te leveren. >e- Uit Viaanderea er (Van onzen bijzonderen briefwisselaar.) Zc Deze week zond ik u reeds nieuws uit het Aalsterrsche, daarbij de bandieten- in streken vermeldende welke hier schier o- iederen nacht gebeuren. ;r" Sedert hebben de menschen der streek L" ondereen burgerlijke wacliten gevormd, I'i die elken nacht hunne ronde doen, en )fi" dus de grootste diensten bewijzen. n" En toch wordt er, ondanks deze pa- "ie troeljes, nog evenveel gestolen en inge- c' broken, en werd deze week weer de " grootste stoutmoedigheid aan den dag ■j" gelegd door de bende booswichten die c" de streek van de Dcnder onveilig inaakt. 3k Op het gehucht « Oom », te Idder- m ghem, wonen de ecbtgenooten De Pauw, sn .net hun achttienjarige zoon. Toen des ît- nachts gansch het gehucht in de diepste ir- rust gedompeld lag, kwamen zeven :e- zwartgemaakte bandieten langs het hof- >e- venster binnen, bemeesterden zich van er den zoon die in den stal werd opgeslo- ve ten. Toen drongen de dieven in de slaap- iu kamer, waar vader De Pauw met handen rd en voeten vastgebonden werd aan de vier hoeken van 't bed. De echtelingen hadden dien dag juist ongeveer 1,600 fr. ontvangen, van den verkoop van beesten ; dit wisten de bandieten, want zij verplichtten de vrouw hen dit geld aan te wijzen. Deze voldeed niet snel noch gewillig genoeg aan hun eischen, en om haar te verplichten da-delijk haar geld aan te wijzen smeerde een der bandieten de voeten en beenen van hareu man vol pek, en hield zich gereed ei het vuur aan te steken. Vol schrik en angst riep de man tôt zijne vrouw dat ze het geld zou aanwijzen, wat dan ook gebeurde. De matras werd dadelijk opengesne-den, doch, woedend omdat de buit niet groot genoeg was, staken de ellendelm-gen het vuur aan de voeten van De Pauw, wiens onderlichaam weldra -çansch verkoold was; de arme man stierf dan ook weldra in de vreeselijkste pij-nen.Terwijl de vader stierf en de vrouw wanhopig kermde, kwamen drie mede-plichtigen aangereden met een karretje, waarop weldra ailes geladen werd wat n het huis eenige waarde had. Intus-schen had men vrouw De Pauw met eene prop in den mond, vastgebonden in eeneu hoek geworpen, waar zij buiten kennis viel. Men gelukte er slechts des anderendaags in de ongelukkige terug te roepen tôt het bewustzijn ; de dokters wanhopen voor haar leven. Dat ailes had drie uur lang geduurd, zonder dat de bandieten in hun onmen-ichelijken arbeid maar in 't minste ge-stoord werden. Naast dergelijken misdaden, gebeuren er dagelijks diefstallen 't allen kan-.e, door gansch Vlaanderen. In het hospicie van Exaerde stolen stoutmoedige dieven 250 kilos koren ; te s'evele, bij de Wwe Beelaert, werden 's nachts een schaap en een lam gepikt ; oij De Bruyne, te W îppe.gem, kwam gansch eene bende een stier uit den stal nalen ; te Evergem werd een varken gestolen bij pachter Boone, op het gehucht vVestbeke ; een groote partij graan cil oloent werd gestolen bij mulder • Van deycle, bij de statie van Gavere, terwijl in gansch de streek geen enkele ooer nog er mag op rekenen 's niorgen3 ajn kiekens nog te vinden. Had ik geen gelijk, beste lezers, in tiijne voorgaande briefwisseling te ze<-,'en dat wij teruggekeerd zijn tôt den tijd dat de voetbranders Baekelant en Jan de Licht hunne schelmstukken in de ■■treek uitvoerden? J. Een Oorlogsverhaal Wij lezen in een brief uit Zuid-Polen : « Het stadje Lowicz, dat van de mor-tieren van 3U.5 cm. zwaar geleden heeft, zit dik onder het vuil. Daar het vol troepen is, gelukte het slechts met groote aoeite ergens een onderkomen te vinden. Ook hier was het weer een Jood-sche familie die ons opnam. De kleine vvoning lag op een bekrompen, zeer ver-waarîoosd erf, en het aantal kinderen zou alleen door een volkstelling te be-palen zijn geweest. Om in ons slaap- en woonvertrek te geraken inoest men de donkere keuken en een zijvertrek door, waarin het geheele gezelschap slitp en door een nerinkje den dagelijkschen kost verdiende. Onze kainei was natuurlijk het pronkvertrek, en men was zeer verbaasd toen wij na eenige dagen n\e-dedeelden dat wij het in dat krot in het achterhuis niet konden uithouden. Ten slotte lukle het ons, op de eerste ver-dieping aan den straatkant onzen intrek te nemen. De woning was verlaten, zij had alleen dit gebrek, dat zij geen vensters had, omdat deze door den luchtdruk van de groote granaten gesprongtn waren, zooals bijna ahe ruiten in de stad. Hoe weinig eischen men ook moge hebben, men kan in den Winter niet goed in eeu kamer zonder vensters huizen. Er moest dus een glazenmaker komen. Een zoo-danig man werd ook gevonden, hij had echter geen glas en had ook heel toe-vallig zijn glasdiamant in den lommerd staan. Glas werd verkregen, doordat men hem zeide dat wij de nog heele ruiten van andere niet bewoonde huizen zouden gebruiken, en toen de nijvere ambachtsman geld zag, ontdekte hij ook heel toevallig een anderen glasdiamant en beloofde hij ook voor de noodige zorg te zullen dragen. Hij heeft die be-lofte ook werkelijk gehouden, en' zoo werd dan een kamer verkregen waarin men zich een hoest en een verkotdheid op den hais haalde, die, beide liefelijk vereenigd, tôt op den dag van heden aanhouden en vvaarschijnlijk pas met het begin van de Lente zullen verdwij-nen.Dat maakt niets uit ; daar iedereen hier hoest, trekt het individu niet al te zeer de aandacht. Alleen 's ochtends waant inen zich in een groot kwartier op een hondcntentoonstelling.waar iedereen zijn leed in de wereld uitblaft. Maar, gelijk aan zooveel andere dingen, went men ook aan zulk een concert. »

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software. 

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software. 

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software. 

Er is geen OCR tekst voor deze krant.
This item is a publication of the title Het Vlaamsche nieuws belonging to the category Gecensureerde pers, published in Antwerpen from 1915 to 1918.

Bekijk alle items in deze reeks >>

Add to collection

Location

Periods