Zaterdag 10 Jul» I9*5- Eerste Jaarg, Nr, r; 7 Prijs : 5 Centieme» door geheel Beîgiëî Vlaamsche Nieuws DAGELOJKSCH NIEUWS Het beat ingelicht en meest verspreid Nleuwsblad van Belgiê. - Verschijnt 7 maai par week MÉII i * MI nnTÉMf ii*TiiiiTir<ww»<MWflMWWWÉMÉ—ru—'*TftTiM iniii i tmi«iT~rriTT*Trr~*'T,~T~'r~,~rfr4rTriîTr'nrr*- A80NNEMENTSPRÏJZEK j Per week 0-35 \ Per 3 ma8nden 4.— , Peu maastd ■•» j Per 8 maandea 7.H / Per jaar ..... 14.— AFGEVAARDIGDEN VAN DEN OPSTELRAAD : Dr Aug. BORMS - Albert VAN DEN BRANDE BUREELEN : ROODESTRAAT, 44, ANTWERPEN. Tel. 199* | AANKOW»IOl!NC58W j Tweede bladï., fier regel 2.58 | Vierde blada,, per regel i » Derde blada., id. I.— j Dood«berk)bt ............ Virr «Sa istsatowcew, 'vend* «se» «fck ; ROODIMÎTifc44Î& ■SS l onze Letterkundige Prijsïamp I SNELLAERT H 1809-1872 f De man van wien Jan van Beers zei ÊÊEen retis van een Vlaming îs Ferdinant Augustijn Snellaert. F Ja, hij is een reus in den Vlaamcshei |® strijd. I Als ge zijn beeltenis ziet : een fijn Jjhrander hoofd, eerder van een staats ' man of een rninister naar het uiterlijk t '-^oordeelen, dan van een letterkundige. f Die man behoort tôt den Gentschei ■staf van de Vlaamsche Beweging waai H van deel uitmaken : Willems, Rens ÉBlommaert, Serrure, Vervier, van Duys «en ook dichter Ledeganck. F Snellaert was Kortrijkzaan, een haln ■op den Groeninger kouter gewonnen ei $ geboren. Groeide er zoo maar veel tarw I op den Kortrijkschen bodem, wat zoi *$ het een gezond en krach.tig" voedsel voo ■ Vlaanderea wezen ! f Te Kortrijk geboren en nogal in d M Julî-maand ,in de maand van den Spo renslag. | Snellaert'studeerde in de geneeskunde ■ Toen de Omwenteling van 1880 uitbrak Ë was hij als leerling-geneesheer te Ant ■werpen in krijgsdienst. Daar hij den ee< van trouwheid had afgelegd aan Konin; ■Willem, weigerde hij deel te nemen aa: ■de Omwenteling. Misschien ook voeld ■ die jongen van 21 jaar zich reeds te Ne ■ derlandsch om aan de scheuring de ■ broederlanden mede te werken. [ Snellaert getuigde van 1830 dat « d ■storm die het Nederlandsch rijk uiteen ■rukte, eveneens de Vlaamsche zaak vei ■ slceg ». F In 1835 werd hij van zijn eed onthe Bven en keerde hij terug naar Gent, waa ■hij zich in 1838 als geneesheer vestigde ■Fin was dé goedheid zelf, zich opoffe Uirend voor zijn m.edemenschen Doch wat wij in hem thans huldige ■ is de dichter, de geleerde, de letterkui IHdige, de taalvorscher. Hij gaf ons ee ^Geschiedenis van d» Nederlandsche lei mterkunde ; voltooide het werk Oudt mVlaamsche Liederen, dat Willems, nat |H welijks begonnen, had moeten opgevei: fSjeerst door ziekte en weldra door de ||'dood weggerukt ; en bezorgde ons Nt ■'■ derlartdsche Gedichten uit de eeuw va B/a;i van Boendale, Hein van Aken e manderai. I Hij overleed te Gent, den 3 Juli 187 Ben in zijn geboortestad verrees te zijne ■eer de flinke Vlaamsche Snellaertkring I Hendrik Conscience sprak de lijkred Hrait op zijn graf. ' f Snellaert was geen groot dichter, doc ■ een groot man en e'en groot geleerde ■Daarbij een bescheiden man, die ontzag ■lijk veel heeft gewrocht en tôt stand gc ■bracht, die gedurig wroette en ijverde ■in stilte en in 't openbaar, om zij: ■Vlaamsch ideaal te dœn zegevieren. El ■ke dag van zijn leven was aan de Vlaam ■sche beweging of aan de Vlaamsche lei |®terkunde gewijd : elken dag veroverd B-hi] een loopgraaf op den vijand of diept ''fr een schoonheid op uit Vlaanderen's vei •den en schonk haar terug aan zij ■volk. f Ja, hij was een reus vaa een Vlaming ■ Rond àet afsterven va^ m Porfirio Diaz 1 ®ein ^er merkwaardigste regeerden ■aïe de laatste halve eeuw heeft gekend ■ Maar gekend heeft men hem eigenlij ^■îet. De heele wereld kende Bismarck wereld kende Porfirio Diaz niet. Da ■çwam natuurHjk wel in de eerste plaat ■gaardoor, dat men zich in 't algemee: ut veel voor Mexiko interesseert, maa K®,Porflrio heeft van zijn kant oo ■¥prnT)nrrlJ1S^m0eit1.gedaan °m were^ Mriiri i i ^ te ^r'j?en- Zijn taak was i fn , e reSeeren, en die taak nar L Mem ;n beslag- °P «nsati bu ten Mexico door interviews of tele gj-ammen was h»] met gesteld. Daar wa ook te werkelijk voornaam voor. Il i:ZVn œrste reis naar Europa maakt , i? ^ l911- tocn hij feedwongen werd t!!" q? tC" verlatcn- PoT«rio Diaz wa #en 81 jaar oud. In Europa heeft hi gfwegen. Ook toen Madero gevalle, was, de utopist die demokratie meend zaaien en anarchie oogstte. Het wa een, oogenblik, dat wemigen den lus eerstaan zouden hebben eigen zaak t 'pjoiten \1 Don Porfirio antwoordde den journa-listen, die op hem toe stoven, dat hij nu buiten de politiek stond en geen meening meer te zeggen had. Hij was dertig jaar président geweest, nadat hij al twintig kampagne jaren in dienst van het land... en in dienst van eigen diepgevoelde roe-ping achter den rug had. Dan krijgen zulke woorden een andere beteekenis dan • wanneer een of andere brave oud-minis-ter ze spreekt. En toen Huerta den ou-den ihan uitnoodigde naar het vader- 1 land terug te keeren luidde het bescheid, dat hij dit niet zou doen voor de ver- , kiezingen afgeloopen waren maar dat hij - dan niets liever zou doen dan zijn laatste 2 levensdagen te midden van zijn wapen-broeders slijten in dat leger waaraan de 7 herinneringen van zijn beste dagen ver-. bonden waren. Ook zulke eenvoudige woorden krijgen een bijzonder geluid 2 wanneer de man ze spreekt die dat leger gemaakt "heeft. Het is, geloof ik, het 1 laatste, dat men in het openbaar van Don Porfirio vernomen heeft en dat is , ruim twCe jaar geleden. t Het woord is nu aan de Geschiedenis. r Het zal ons niet verwonder'en, wanneer de Geschiedenis deze krachtige fi-1 ; guur op een geweldig voetstuk gaat plaatsen, ondanks de bogenschijnlijke ineenstorting van het Mexikaansche rijk, dat jaren lang het rijk van Don ' Porfirio was. ' Het werk, dat hij als Mexikaan een ] halve eeuw geleden voor den boeg had , was, orde scheppen, de Franschen, den ^ Oostenrijker het land uitzetten — wat e hadden die met het oude Aztekenvolk te maken — en nogmaals orde scheppen, r opdat Mexiko zich in ekonomischen zin zou kunnen ontwikkelen gelijk Europa en Noord-Amerika. Porfirio Diaz heeft deze maatschappelijke taak, die hij voel-de dat voor hem weggelegd was — en men is toch geen « arriviste » wanneer men behalve de « ambities » ook werke-lijk de hoedanigbeden en de kracht heeft r een zekere roi te spelen —- op schitte-rende, menschelijkerwijs gesproken op " onverbeterlijke ,wijze vervuld. Indien wij in Mexiko nu dezen chaos n beleven dan komt dat niet omdat Don Porfirio gefaald heeft, maar omdat zelfs n hij met -dit menschenmateriaal geen ge-ordende maatschappij heeft kunnen maken en omdat door het noodlot meer nog dan door boos opzet, de Noord-Ameri-' kaansche broeder in plaats van de goede 1 juist de meer zwakke en slechte ele-inenten in het Mexikaansche volk onder-" steund heeft. n Noch de in Mexiko gevestigde Noord-Amerikanen, noch Taft, noch Wilson ' hebben ooit verlangd, dat Mexiko door r de Mexikanen ten onder gebracht zou • worden om een gemakkelijke prooi voor e de U. S. A. te worden, — scmmige poli- tici in de buurt van Washington zullen 1 dat wel zoo ingezien hebben — en toch . had ailes wat Noord-Amerika gedaan - heeft niet verfijnder gedaan kunnen - worden om een dergelijk plan ten uit-, voer te brengen. Daaraan en aan den î wispelturigen geest der Mexikanen, aan - de heerschzuchtige, oneerlijke bedoelin- - gen van leiders, en leidertjes niet te ver- - geten, moet Mexiko zijn 5 jaar revolutie e wijten, niet aan gebrek aan inzîcht van e Don Porfirio, die integendeel zijn land - en landslieden haarfijn kende, die wist 1 hoe gemakkelijk aile oude hartstochten weer boven zouden komen en voor wien het volstrekt geen geheim was, dat vele misbruiken nog niet waren uitgeroeid. " Madero had alleen illusies en ambitieu-ze kornuiten. Madero wist heel goed, of had moeten weten, dat hij de gouverneurs en prefekten van Don Porfirio op welke ten deele heel wat te zeggen viel niet vervangen kon door beteren, die èn cerlijk waren èn over het noodige gezag ■, beschikten. De tijd voor politieke pro-! gramma's in Europeeschen stijl was voor < Mexiko nog niet aangebroken. Don Por-, firio stond dan ook zijn leven lang t vreemd tegenover zulke dingen. Hij had s zijn eigen prograin en dat was • Mexiko 1 regeeren. 1k geloof, dat de Tsaar aller r Russen en Karl Marx, als men ze in £ kommiss.o naar Mexiko had kunnen stu- - ren om rapport over Diaz uit te brengen, , cénparig tôt de konklusie gekomen zou-1 den zijn : wat deze man in de^e periode s doet is goed. Men verweet den président even vaak. 8 dat hij de belangen van het volk ver-waarloosde, als dat lai j groot-k.apitalisti- s sohe ondernemingen bemoeilijkte. Wie , niet precies kon doen, wat hij wilde, be- s klaagde zich. Don Porfirio kou even ge- j makkelijk landc-rijcn terugareven aan In- 1 dianen, die in aile instanties hun procès 2 reeds verloren hadden en nog wel tegen s zijn eigen vrienden, als soldaten sturen t naar een werkstaking. Nooit is in der-; gelijke kwesties gebleken, dat hij met iets andenjte radjT kWt'V/. aaa dan met koel verstand. Ontwikkeling van geest, volkshygiene, moesten in Mexiko ; meer nog dan elders' voorafgtgaan wor-1 den door ekonomische ontwikkeling. ; Daarvoor heeft Diaz meer gedaan dan van één niensch verwacht mocht worden.(Men leze het slot van dit artikel in een volgend nummer.) Mstkwaardip b'Ief tan een Vlaamsclten Kiljgsgevaiigep. uit Ouitschiano.'1' De Vlaamschhaters ontwapenen niet Steinhorst, 15 Juni 1915. Mijn trouwe C..., Uwe brieven, eene kaart en de 6 kis-ten boeken ontving ik hier. We hebben ongelukkiglijk het prachtig werk dat we te Soltau aangevangen hadden moe^ ten staken (2). Dat was jammer ! De pogingen werden met sukses bekroond : honderden Vlamingen, bij wie we het bewustzijn van eigen kracht en durf hadden opgewekt, stonden reeds ron-dom ons als een sterke muur, waarop aile aanvallen, hoe vuil ze ook waren, zich te pletter liepen. We hebben echter, hoe zwaar dat soms ook was, onzen plicht gedaan en dat is voor ons zeer versterkend. Ontel-baar zijn de voordrachten, die daar door ons ingericht werden en menigvuldig de Vlaamsche liederen, die we aanleer-den.Geene barak was er nog waarin we niet van tijd tôt tijd de « Vlaamsche Leeuw » hoorden dreunen ; geene plaats, waar onze Vlaamsche jongens zich nog lieten onderdrukken. Ja. waarde vriend, hier ook in ons ongelukkig leven was het noodig voet bij stek te houden en ons te stellen tegenover landgenooten die onze rechten wilden verkrachten. We hadden het anders gewild, maar ongelukkiglijk is het noodig geweest te toonen dat w'er ook waren. Ailes hebben we gedaan om die oneenigheid te beletten. Het baatte niet. We noodigden de Walen op onze vergaderingen uit, ginge.n tôt hen om hun over, onzen strijd te spreken, om aile misverstand uit den weg te ruimen. De baatzuchtig-heid speelde echter een groote roel. Ailes, ja ailes hebben we in het werk gesteld om diskussies, die ons op dit oogenblik zeer pijnlijk waren, te ver-mi j den. In <( Het Vlaamsche Nieuws » van den 5-III-15 n. 51, lazen we het goed opge-steld tweetalig programma van een feest ingericht door onze krijgsgevangen ka-meraden van Parchim. Dat maakte ons fier over het werk onzer vrienden en toch voelden we treurnis, omdat wij bij ons hetzelfde niet hadden kunnen tôt stand brengen. Vôôr het bestaan onzer organisatie was er noch vermaak, noch geestesvoed-sel voor de Vlamingen. Dat vonden zekere lieden overbodig. En nochtans waren er daar 65 t.h. onzer taalgenooten. Wat er door ons is gewrocht en gezwoegd ge-worden 0111 te ver krijgen wat onze mak-kers van Parchim bezitten, is onbe-schrijfelijk. 't Is een maandenlange strijd geweest, dien we" om zeer gegron-de red^jen gestaakt hebben. Toch hebben we den kop fier boven water gehou-den . Die gebeurtenissen zetten onze beweging nog meer kracht bij, het was een prikkel voor velen die nog sliepen, geest-drift was er in onze vergaderingen. Ter-wijl we de geesten onzer Vlaamsche jongens sterkten, prentten we in hen, het heilig geloof in onze rechtvaardige zaak. Mochten ze spoedig dien machtigen ont-voogdingskamp voortzetten in eigen land ! Ik zal u nu het lot onzer boeken ver-tellen. 'k Ontving ze verleden week ; we hadden toelating bekomen (tôt spijt van de anderen, omdat het aile Vlaamsche boeken waren), eene boekerij te openen. Ze zouden ze 's Zondags .uitdeelen, en 's Zaterdags terug inzamelen. 'k Zou eene kast te mijner beschikking gekregen hebben ; komt er plots een bevel van hoogerhand dat 50 onderofficieren (waar-onder ik) terug moeten naar Soltau ; de anderen worâcn in groepen van 20, 30, 60 verdeeld om in verschillende dorpen bij de boeren te gaan werken. De vrienden hebben een gfoep gfevoririd, iedei t w heeft 2 of 3 boeken, zoodus eene kist ledig. Van den Eynden (tolbeambte) staat er borg voor.De andere kisten stuui ik terug naar Soltau ; 'k zal zien of ei iets mee te doen is. Stuurt mij in aile geval, niet meer van lektuur, awnt hei kamp zal bijna ledig ,zijn. Gij spreekt van drie pakjes :'k zal z« in clank ontvangen en aan behoeftig« Vlamingen uitdeelen, b.v. aan gekwet-sten zoo er on,der de leden van ons Al-gemeen Nederlandsch Verbond geen be-hoeftigen zijn. V,:le groeten aan onze vrienden. Uw Julius. (1) Deze brief ligt ter inzage op oas bu reel. (2) Doordien de krijgsgevangenen nit Sol tau naar - Steinhorst rerplaaUt werden of ir groejen verdeeld die bij de landbouwers enz gingen werken. De Tyrolers m Oorlog Op den dag, dat Italie den oorlog ver-klaarde, is heel Tyrol opgestaan. Er is geen mannelijk wezen van zestien tôt ze-vent'g jaar, dat niet in staat is het ge-weer te dragen en niet bereid is tôt hel uiterste mee te vechten. D'» verdedigers van Tirol zijn geer bonté scharen meer, maar vrijwillige sol-daten. Sedert onheugelijke tijden bezitten zij als standschutters een militaire or-gan,satie, waarvan het hoofddoel is, d< oefening in 't schieten. Zoodra een jongen zestien jaar geworden is, wordt hi als jong-schutter opgenomen, leert dar tw { y-ar lang aan den stand en kan, na dat hij standschutter geworden is, ver schillende graden bereiken. Het schieter wordt meest op Zondag uitgeoefend Prijzen zijn een aansporing. Op deze wij ze bereikt men dat in Tirol een ieder uit-stekend met het geweer weet om te gaan. Wat in den vrede werd voorbereid draagt thans zijn vruchten. Aile manner in het land zijn weerbaar. De standschutters hebben uniformen, onderofficieren, luitenants, kapiteins en majoors, die aller uit hun .midden gekozen zijn en een pa-triarchaal kommando uitoefenen. Men gaat met elkaar vriendelijk om, want het zijn allen vrienden, neven en zwagers, die bij elkaar zijn. Desniettemin heerscht er strenge discipline. En al heeft in de afgeloopen maand nog de sergeant-majoor bij den kapitein zijn wijn gedronken, als hij nu een bevel van hem krijgt, staat hij in de houding en doet hij, wat hem gelast wordt, als had onze Lieve Heer het hem zelf gezegd. Deze vrijwillige discipline is geheel demokratsich en er is niets in wat aan dwang herinnert. Dezelfde korrespondent die deze rege-len schrijft, vertelt het volgende geval : De reserve-cadet Heinrich Saxl werd me1 een onderofficier van de artillerie op ar-tillerie-verkenning uitgezonden. De beide mannen gingen op weg, om de vijande-lijke stelling te bespieden. Plotseling werden zij van op- eenige meters afstanc beschoten. Bliksemsnel wierpen zij zich achter rotsblokken in dekking. Zij trachtten te ontkomen en ?do liggen zij daar tegenover de Italianen, ieder oogenblik verwachtend overvallen en afge-maakt te worden. De uren verloopen, het wordt nacht. Nu besluiten zij, ailes er op te wagen. Er bl^èf geen andere uitweg over : zij moesten langs een steile rots-wand naar beneden klimmen. Ondanks de duisternis gelukte het. Over een sdeeuwveld g'.ijden zij verder en half val-lend komen zij in struikgewas terecht, waar zij tusschen leven en dood blijven hangen. Intu£-&ei'ef1 hebben de Italianen hun ontkomen bemèrkt en openen op-nieviw het vuur. Het tweetal schièt terug en Weert zich zoo dat zij tén slotte weer in veiligheid bij huri groep terug koiien. Een en vijftig uren, dus meer dan dagen en twee nachtçn, had het ge-vgrarlijke avontuur geduurd. En negen eti dertig uren waren beide dappere ■ n,mnnen sonder eten of rinken gebleven. DAGELIJKSCH NIEUWS ERRATUM. — Een lezer doet ons op-merken dat in het artikel van Amaat over de boekerij van het Willemsfonds te : Brussel een fout geslopen is. De Duit-: sche prozaschrijfster Marlitt wordt er bij vergissing onder de Hollandsche auteurs gerangschikt. Wij nemen de gelegenheid te baat om over deze graag gelezen ver-telster enkele levenbijzonderheden mee te deelen, ons door den lezer in kwestie welwillend overgemaakt : Marlitt werd geboren in het kleine Thiiringsche stadje Arnstadt, den 5n De-cember 1825. Haar echte naam was Fre-derika, Christina, Henriette JOHN, maar hare ouders noemden haar Euge-nie.Toen ze nog een kind was schreef ze . reeds kleine liederen en gedichten, die door hare leermeesters gunstig werden beoordeeld. Zij werd aanvankelijk tôt zangeres op-geleid, maar moest ten gevolge van hardhoorigheid deze loopbaan vaarwel zeggen. Alsdan werd zij voorlezeres bij hare vroegere beschermster, de vorstin von Schwarzburg-Sonderhausen. In het Septembernummer 1865 van de « Gartenlauben » verscheen haar eerste novelle de « Twaalf Apostelen », die met de latere novelle « Blauwbaard » onder den titel « Thûringer Vertellingen » verscheen.Hoe zij juist tôt het pseudoniem « Marlitt » gekomen is, heeft zij zelf nooit kunnen verklaren, zij was er toevallig aangekomen. Van haar hand verschenen opvolgent-. lijk nog in bovengemeld blad en later in boekvorm « Goud Elsje », « Het geheim ■-"n -de oude juffrouw », « Rijkssrr?"'" Cisela », « Heideprinsesje », « De tweede ' Vrouw», «In het Huis van den Han-delsraad », « De vrouw met de Robij-1 nen » en « Het Uilenhuis ». GAIE EN LUGUBRE. — Heeft Mar-. eus Aurelius het moeilijk gehad in zijn ! huwelijk? Heeft hij de smart van de on-trouw gekend. Ernest Renan dorst ge-looven van niet. Hij geloofde niet aan ' geschiedenis. Hij noemde deze een « pau- ■ vre petite science conjecturale ». En de « Temps » is geneigd hem gelijk te ge-ven. Want — redeneert zij — hoe wil men iets met zekerheid weten over de dingen van zeventien eeuwen geleden, als twee mannen op denzelfden dag in dezelfde stad de geschiedenis schrijven van het heden en tôt tegenovergestelde uit-slagen komen ? Voor couranten uit de oorlogvoerende volken bezofken « onzijdige » korrespon-denten het vijandig gebied. Het « Petit Journal » en de « Petit Parisien » hadden verleden Vrijdag elk een brief uit Bce-dapest. Twee brieven dus, en van twee korrespondenten. Die van het eerstge-noemde blad had de mooie hoofdstad van Hongarije teruggevonden « aussi animée, aussi gaie qu'autrefois ». Die van de « Pefit Parisien » vond de stad « lugubre » — overal heerschte de ergste zorg.. En toch waren beiden den icjn Mei daar aangekomen en oprecht waren beiden zeker. EEN DEGELIJK MAATSCHAPPE-LIJK WERK. — Het Liberaal Jongens-genootschap 8* wijk mag zeker wel een degelijk maatschappelijk werk genoemd worden.' Het bestuur dat er steeds bedacht op is den jongens zooveel ontspanning mo-gelijk te bezorgen heeft onlangs beslo-ten eene voetbalafdeeling tôt stand te brengen. Deze afdeeling, die reeds in voile werking is, bevat 3 elftallen, in 't kort mogen we ons verwachten de dappere jongens der 8* wijk in het strijdperk te zien trêden tegen welgeoefende clubs. Ook is het bestuur vast besloten voor de geestelijke ontwikkeling der jongens te zorgen. Het heeft daarom het inzicht eene degelijke boekerij in te riçhten, doch het bezit tôt dit doel nog geen voldoende aantal bcieken. Wij doen een beroep op onze lezers opdat ze boeken ter beschikking van dit voor het volkskind zoo nut-tig werk zouden stellen, Giften worden met dank aanvaard bij den sekretaris Je-susstraat, 24, op schriftelijk verzoek worden ze ten huize afgehaa^d. Nog ligt de inrichtinj; eener pensioen-kas ter studie en zulk werk doet veel ver-hopen voor de toekomst der leerlingen. De jaarlijksciie prijsuitdeeling zal dit jaar plaats hebben op Zondag 8 Oogst ; aan den kinderen zullen niets dan nuttige prijzen uitgereikt wopfen, en het is té ho-pen dat dit voorbeekl overal zal nage-volgd worden. £ IVoorloopig wordp'n geene nieuwe in-schrijvingen meer aanvaard, daar het ge- ■ tal leerlingen de 300 nabij komt. - nf , DE BELANGEN ONZER MAAT-SCHAPP1JEN. — De Liberale fanfare « De Zuidster » doet een beroep op aile liberale maatschappijen om op Vrijdag 23 Juli twee afgevaardigden te zenden naar de vergadering welke te 8 u. (B. f.) 's avonds gehouden wordt ten lokale a Petit Musée » Schildersstraat, 18. Aangezien er zekere levensbelangen der verschillende kringen dienen bespro-ken te worden, rekent het bestuur op eene goede opkomst. LEVERING VAN SMEEROLIEN. — Volgens het « Wet- en Verordemngs-blad voor de bezette gedeelten van bel-gië » is het de « Disconto-Gesellschaft » en de « Banque Centrale Ânversoise » toegelaten de Fransche bankbiljetten uit te vvisselen. De volgende firma's hebben het recht en zijn zells verplicht in ons land aan de vejrbruikers smeeroliën te leveren : Kuhn en Martens, Antwerpen ; Was-serfuhr en Schieble, Brussel-Haren ; Car-pentier Bissé, Brussel; C. Raeymaekers en C®, Brussel-Schaerbeek ; A. i ayerts, Pensylvania Oil C°, Brussel-Vorst ; L. Deflet en A. Songnez, Luik, en Ernsst Mùller, Luik. DE BEWEGING IN ONZE HA-VEN. — Op 7 Juli zijn er in onze hav#* aangekomen : 3 stoomers, 4 motorbootea ën 2& binnenschuiten. Denzeliden dag vertrokken er. : 2 stoomers, 2 motorbooten en 32 binnenschuiten.DE OOGST IN RUSLAND. — D. Peterburgsche korrespondent van « Sjoe-farts Tidende » schrijit dat de vooruit-zichten van den oogst in Rusland, vol-gens rapport van het ministerie van land-oouw, goed is. Het binnenhalen van den oogst eenter is wegens gebrek aan ar-beiders aan groote moeilijkheden onder-worpen. Reeds het voorjaarswerk had, om gelijke redenen, hieronder moeten lij-den. Vrouwelijke hulpkrachten en scho-lieren helpen in grooten getalle mede. NAAR HET VLAAMSCH-HOOFD. — De liefhebbers, die naar het Vlaamsch Hoofd (St. Anneken) willen gaan moeten zorgen een pas te hebben, oi zij kunnen zonder een voet aan wal te mogen zetten, teruggaan. In Zwijndrecht mag men zonder passierschein niet binnen. BIJ ONZE VLUCHTELINGEN IN HOLLAND. — Het getal Belgische vluchtelingen te Scheveningen beloopt op het oogenolik op 618. Het blijkt uit eene ambtelijk« telling dat er op 1 Juni on-geveer 16,500 Belgische vluchtelingen in Noord-Nederland verbleven, met mbe-grepen de bevolking van het kamp te Ùden. Van deze vluchtelingen verblijven er 2578 te Bergen-op-Zoom, 2636 te Bre-da, 400 t« Ginmken, 416 te Baarle-Her-tog, 523 te Ossendrecht, 2000 t* Re»-sendael, 1335 t« Tilburg. EEN ROND SCHRIJVEN VAN HET BERNER-BUREAU VOOR KRIJGSGEVANGENEN. — Gedurende de laatste weken, is het Bureau voor bijstand aan de krijgsgevangenen dermate 'met aanvragen overstelpt geworden, komen- • de van de families der krijgsgevangenen, dat het achtereenvolgens verscheidene meuwe afdeelingen heeft moeten oprich-ten. Het Bureau bestaat dus uit de volgende afdeelingen : 1. Algemeen sekretariaat ; bestuuf; »a-derst-andsverdeeling.2. Expeditie. 3. Brood abonnementen. 4. Leven^middelen #bonnement»Q. 5. Geldzendingen. 6. Informatiebureel. De briefwisseling moet aan het algemeen sekretariaat, 13, Bubenbergplaats, te Bern, gericht worden en met 0.25 fr. gel'rankeerd wezen. De partikulieren die de bemiddeling van het Inlichtingsbureel verlangen, moeten hunne aanvraag doen vergezellen van een antwoord-koupon of een postae- _—, gel van 0.25-fr. IN HET STEDELIJK ZWEMDOK. — Bij deze dagen van drukkende hitte is het wel te begrijpen dat eenieder naar een frisch plekje snakt. Zoo bij voorbeekl in het stedelijk Zwemdok ziet men velen 'zich baden, genietende van het water dat hen verfrischt. Hoe welkom zou op dit oogenblik een 2e zwemdok in de 5® en io® wijken niet zijn, waar de Antwerpsche pers reeds zoolang naar vraagt. Het zwemmen is een gezond sport »n eenieder moet het beoefenem! S S ■

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.