lïer-en-Twiatigsîc Jaar. -PL 215 ûoMienst — Huisgezin — Eigeodom Dssderdag. 8 Setter {914 ABa briefwîsselingen vracht-» trij te zenden aan Aug. Vaa îseghem, uitgever voor de naamL. Eiaateoh. « Drukkerij Het Volk », Sleersteeg, n° 16, G eut. Bureel van. West-VIaanderen s Gaston Bossuyt, Gilde der Am-bachten, Kortrijk Telefoo;* 523 Bureel van Antwerpen, Bradant en Limbuïg : Viktor Kuyî, Minderbroederstraat, 24, Leuvea "Vei*scfi&ifnt <3 maal per week( HET VOLK CHRISTEN WERKMANSBLAD Men schrljft în : Op aile postkantoren aan 10 fî« )er jaar. Zes maanden fr. 6.0Q» Orie maanden fr. 2.50. Aankondigingen. Prîjs volgens tarief. Voorop ta jetalen. Rechterlijks herstellbîg, 2 fîw ?er regel. Ongeteekende brieven wordea jeweigerd. TELEFOON N« 137, Gonîw 2 CENTIEMEN HET NUMMER Offiofeele Mededeeilngen. D© Toestand te Antwerpen. Antwerpen, 6 October, 10 ure 's avonds. Antwerpen's toestand is bezwaarlijk. De bevelhebber der versterkte steliing heeft, in den avond, aan de burgemeesters 0er gemesnten, begrepen in de versterking van Antwerpen, volgenden brisf gestuurd : « Ik heb de eer aan de bevolking ter kennis te brengen dat de beschieting van Antwerpen en 't omliggende nakend is. » Het hoeît wel te verstaan dat de bedreiging oî de uitvoering der beschieting volstrekt geen invloed zullen hebben op den duur van den weerstand die tôt het uiterste toe zal gevoerd worden. » De Bien Public voegt daaraan toe ! De meeste forten der eerste lijn, al deze van de tweede lijn en de belangrijke beveiiings- en versterkingswerken tusschen-in de forten aangelegd, bîijven ongedeerd. De groote moeilijkheden waartegen de vijand zich te ver-weren had en de door hem geleden verliezen bewijzen dat de versterking van Antwerpen het lang zal uithouden. Il FRANKRIJK. Officieel, 6 October. — Op onzen linkervleugel blijft de toestand onveranderd en 'de veldslag duurt voort. In Argonne en op de Maashoogten zijn de aanvallen van den vijand dag en nacht teruggeslagen. Londen, 6 October. — Het lot van Antwerpen is nauw verbonden met den uitslag van den veldslag der Aisne. Wordt het duitsch leger in Frankrijk verslagen voor de Duitschers onder de muren van Antwerpen kunnen naderen, zij zulldtt verplicht zijn het beleg op te geven. Aile blikken zijn dus naar den grooten veldslag gericht. Wordt het duitsch leger afgeslagen, het zal voort naar de duitsche grenzen gejaagd worden. ,'t Is waarom Engeland wederom versche troepen op het front heeft gebracht, waar Eooveel duizenden levenskrachten zich sedert 25 dagen uitputten. Met oprnttea der Rnssen.—De daltsclie aftoGMtart voort Londen, 6 October. — De officieele russische mededeeling uit Petrograd zegt dat op het Oostelijksch Pruisisch front het duitsch leger voortdurend in aftocht is. Petrograd, 6 October. — Een officieel verslag zegt, dat gedurende de gevechton ,die sedert weken geleverd werden ten Noorden, de Duitschers schrikkelijke verliezen-leden, en dit op een front van 100 kilometer. Zekere korpsen ondergingen verliezen van 70 tôt 80 %. Deze week zal waarschijnlijk de beslissende slag geleverd worden. HOOG DE HARTEN! Zooals van zondag te voorzien was, beleven -we thans de zwaarste week die we sinds 't begin van den oorlog zullen gekend hebben. De reusachtige veldslag der Aisne, den 12e September begonnen na eene glans-rijke zegepraal onzer vrienden op de Marne, duurt nog steeds met afwisselende kansen voort over een front van 350 kilometer. Franschen en Engelschen plegen er wonderen van dapperheid en ondanks den onloochenbaren moed van de duitsche troepen, hebben zij dezen, die reeds ten noorden van Parijs geweest zijn, reeds uren ver doen wijken tôt in het fransche noorderdepartement. i Met een geschut zoo zwaar, dat vôôr 't begin van dezen oorlog niemand er ieen gedacht van had, hebben de Duitschers den zuidelijksten boog der ver-sterkte streek rond Antwerpen aange-vallen. Na dagen en dagen strijden, staan zij nog vôôr de Netherivier, wier zacht vloeiende wateren rood geverfd zijn met het bloed van tienduizenden der hunnen. In Brabant en Ylaanderen worden vernieling en ramp aangericht door af-zonderlijke benden onzer vijanden. En op 't oogenblik dat we schrijven hooren we 't kanon van een tamelijk zwaar ge-veclit, in 't zuid-oosten van ons, onophou-dend donderen. 't Zijn dagen van angst en zware be-proevingen voor honderdduizenden ge-zinnen, die onze broedergezinnen zijn. Menigeen laat zich door den angst van het oogenblik aangrijpen, sommigen zelfs terneerdrukken. Wij niet. Boven de wolken lcruitdamp die als eene logge massa door onze luchten drij-ven, glanst heerlijk de zon der vastge-gronde hoop. België bleef trouw aan plicht en eer : België kan niet, België zal niet vergaan. We mogen niet al schrijven wat we weten. Maar duizenden weten tocli met ons, dat tienduizenden onzer vrienden ons thans ter hulp zijn gesneld : zij weten het, omdat ze op menige plaats in de gelegenheid zijn geweest het met eigen oogen te zien. De machtige vrienden die ons thans ter zijde staan, zoo met bun hart als met hunne aanzienlijke kracht, zijn eene vaste waarborg voor de zegepraal onzer eigene wapens. Beleven we dus deze dagen van grooten strijd met het onwankelbaar vertrouwen van een volk, welks heldhaftigheid terecht de bewondering van gansch de wereld heeft afgedwongen. Hoog de harten, vrienden ! Gods hoog-ste liefdewet is pîichtsvervulling. België heeft zijn plicht volbracht met al de heer- lijkheid der edelmoedigste zelfsopoffering : God zal deze pîichtsvervulling zegenen naar voile verdienste. Hoog de harten I Het oogenblik nadert waarop het licht door de duistere krijgs-dampen zal heendringen. Beeds zien we in de aanwezigheid onzer bondgenoten naast onze eigene jongens een glans der toekomst ons tegenstralen. De zon der hoop wordt de schitterende zonnesching der victorie, die alleen aan de moedigen toekomt. Hoog de harten : de verlossing van ons duurbaar vaderland is nabij 1 De Tcrugwcg der Duitschers, De correspondent van Daily News seint t Men rneldt uit Bordeaux, dat het nieuws van het front aanmoedigend is. De hevige aanvallen van de Duitschers op onzen linkervleugel, vooral tusschen Roye en Lassigny, met het doel onze omtrekkende beweging te breken, zijn afgeslagen en op enkele punten zijn de bondgenooten aan-vallend opgetreden. De pogingen ran het leger des kroonprin-sen, om zuidwaarts neer te zakken door het woud van Argonne, is ook doorgebrokcn en het leger zelf is ten noorden van Varennes teruggeslagen en heeft bijgevolg grond ver-loren.De pogingen der Duitschers om door te breken door de sperfortenlijn tusschen Verdun en Toul, faalden eveneens. De hevige en herhaalde aanvallen der Duitschers tegen de Fransche lijn tusschen Craconne on het Cirgonner-woud, waren ge-daan met het doel eene groote en snelle Duitsche beweging te verduiken, die*, ge-steund door hulptroepen uit België, in lioofd-zmk de bondgenooten zou uitflankeerev en in aile geval hunne groote communicatie-lijnen en den breeden weg naar huis zou ver-zekeren.Doch de Franschen zijn hun voor geweest. Hunne wondervolle spoorwegen bereidden aan generaal von Kluck eene pijnlijke ver-rassing.De oninneembare Engelsche steliing bij Soissons was het slot van do zware deur, die den aftocht van het Duitsche leger sloot. t Vruchteloos hebben de Duitschers ge-tracht te Noyon en te Roye, al hunne krach-ten te werpen tegen dit sluiten der bareel. Zij werden, zooals te Roye, teruggeslagen. Waar zij zich ook wendden, West- of Noordwaarts, overal vonden zij dien hinder-paal meer en meer op hen drukken. Het einde van die bareel, die op de Duitschers zich omsluit, met slot van de deur te Soissons, nadert nu de Belgische grens. In aile geval, de weg naar huis, de weg langs waar de Duitschers kwamen, is zeker zoo versmald dat ze, om te zeggen, op één rei zullen moeten terugkeeren. Hun blijft de weg over langs Dinant en t Namen of de weg over Luxemburg om terug tnaar huis te gaan. Bevolheb&srschap van Antwerpen. Oproep lot de joagellngea, io de versterkle omheiniog van Antwerpen yepbîpendc. « In 't belang der nationale verdediging is het volstrekt noodig dat ons regelmatig leger versterkt worde. In deze omstandig-heden doe ik een beroep op de vaderlands-liefde der weerbare mannen van 18 tôt 30 jaar, op 31 Deeember 1914, opdat zij dienst nemen in onze regelmatige troepen en zich als vrijwilligers'aangeven voor den duur van den oorlog. Jonpllngen. M Vaderland iiseft ïï HGOilIg ! Beantwoordt dien oproep. Stelt u niet bloot aan het gevaar, dat de overweldiger u verplichtte, spijts aile recht en wet, dienst te nemen tegen uw eigen vaderland. Blijft niet onwerkdadig gedurende lange maanden. De belanghebbenden, voorzien van een getuigschiift van zedelijkeid en goed ge-drag, mogen zich aan'oieden in de hieron-der opgesomde gestichten, waar zij aan een geneeskundïg onderzoek zullen onder-worpen worden. De mannen, goed verklaard voor den dienst, zullen zonder uitstel en zonder gevaar, gezonden worden naar het niet over-weldigde deel van 't land, om er geoefend te worden. De jongelingen voor wien het stoffelijk onmogelijk is, de voorgeschreven getuig-schriîten voor te brengen, zullen aanvaard worden, op de verklaring, die zal onder-zocht worden, van zoohaast de omstandig-heden het zullen toelaten. De bevelhebber van de V. O. A. (Get.) DEGUISE. De inschrijvingen worden genomen ta de volgende inrichtingen : Militair Hospitaal (Marialaan.). Hulphospi+aal. 1. Boogstraat. 2. Hulphospitaal II, M-fcîr. Hulphospitaal III, Maria-Louisalann. College O. L. Vrouw. Hulphospitaal IV, Groote Hondstraat, 50-52. De Paus en de Vrede. Rome, 5 October. — Het schijnt dat de Paus, in rechtstrecksche onderhandeling met den oostcnrijkschen keizer Franz-Jozef, zou trachten door M. Ivolsky in 't bercik van den Tsar te komen, herin-nerend aan dezcs langdurige geneigdheid voor den vrede, waarvan hij bewijs ge-geven heeft, en wiens werk eeuwen lang zou herdacht worden als er vrede kon komen door het Scheidsgerechtshof van den Haag. (Reuter.) In Pruisen en Galicia, Copenhagen, 6 October. — Veertien dagen geleden begaf de Keizer zich naar Oost-Pruisen. Thans gaat de Tsar ook naar hefc oorlogstooneel, in Galicia. Dit bewijst dat de ontwikkeling van het russisch leger voltrokken is. Waarom gaat de Tsar naar Galicia en niet naar Oost-Pruisen? 't Is dat waarschijnlijk zijne aanwezigheid niet onmisbaar is in 't noorden, waar de zegepralende troepen van Rennenkampf voldoende aangemoedigd zijn door den schielijken aftocht van den vijand, en dat er geen enkel aanval te vreezen is op Wilna, Grodno en Bielostolc. We moeten er ook uit besluiten, dat het de linkervleugel van het russisch leger is, die aan 't werk is sinds de intrcde in Buko-vine, die zich nog zal toe te wijden hebben voor Crakau en er geweldige verrichtingen zal te doen hebben. 't Is dus aan dezen linkervleugel dat de Tsar zich gaat toonen, voor de beslissende beweging welke dezen vleugel, van gevecht tôt gevecht en van beleg tôt beleg, gaat voeren naar Breslau en Berlijn, door eene ontzaglijke zwenking op den rechtervleugel, die waarschijnlijk op de Vistula zal blijven. O® Russische w3oof» De duitsche leugenîabriek Wolfï heeft alom laten weten, dat de russische steden Reval, Viborg en Cronstadt, op de Oostzee gebombardeerd zijn. We zullen net gelooven als het ons uit Pofcrograd bevestigd wordt, zeggen de engelsche bladen. Zelfs indien zulks bevestigd werd, ware het nog gansch verkeerd daaruit te besluiten dat de russische vloot machteloos is of dat zij zou onmachtig zijn hare torpedokracht tegen den vijand uit te werken. Al zou zij door mindere getalsterkte niet bij machte zijn zich te meten met de krachten welke Duitschland tegen liaar zou kunnen opsturen, de invloed dien zij door hare aanwezigheid oefent als eene /Icct in being (daar-zijnde vloot), is genoeg om den Duitscher te verplicht en aldaar zijne vloot op eene sterkte te houden, die ons zelven voordeelig is. Juist als het niet te gelooven is dat de duitsche vloot werkeloos in hare havens geliouden wordt om eenige andere reden dan strategische noodzakelijkheid, zoo is de schijnbare onwerkdadigheid der russische vloot blijkbaar de uitkomst van eene strijd-politiek, welke door de omstandigheden volledig gerechtvaardigd ia, Ds laatsis redevoerlag ran S. Asqulth. Buiisslilaaa bereidde dsn oorlog yoor ssdsrt 1912. De eerste minister, die een zeer begaafd spreker is,heeft eene reis gedaan door de vier Engelsche hoofdsteden, Londen, Edimburg, Dublijn, Cardiff. In deze laatste stad, hoofd-stad van Wales, heeft hij eene prachtige rede-voering uitgesproken, de schoonste mis-schien van heel zijn redenaarsveldtocht. Zijne toehoorders waren ontelbaar, met op den eersten rang de katholieke en de protes-tantsche bisschoppen en de geestelijkheid van aile eerediensten. Ziehier de voornaamste brokkon van die redevoering : Be oorzakeu van den oorlog. Wij verlangen niemands gebied. Wij willen niemand onze wetten opdringen. Het Engelsche rijk is groot genoeg. Waarom dus zijn onze ploegen in zwaarden veranderd. (Zins-speling op eene te lest van den bijbel, waar Isaïas aan de trouwe Hebreeuwen belooft, dat God hunne zwaarden in ploegen zal ver-anderen).Indien zooals ik zegde, wij niet het minste verlangen.koesteren, den reeds zoo zwaren last ven het rijk te vergrooten, is het even waar dat, toen wij ons in dezen oorlog wier-pen, wij geen de minste v/raak hadden te vol-doen. En bijzonder wat betreft Duitschland, ik heb het gezegd en herhaal het, hadden wij enkel voor doel de gelegenheden van vrij-ving te beperken, en hartelijke betrekkingen te bevestigen op vaste basis. Wij hebben van in het begin gezegd dat onze vriendschap met sommige mogendhe-den, Frankrijk, Rusland, Japan, geen de minste koelheid nog veel minder slechte voor-nemsn jegens eene andere natie meebrach-ten. Wij hebben gezegd, men sluit geene nieuwe betrekkingen om er oude te verbre-ken. Ziedaar de verhouding van degenen, die de keizer van Duitschland het verraderlijke Engeland noemt. ERMSTIGE CNTHÏÏILINGEN. Engeland en Duitschland ln 1912. Wij hebben gezegd en IK TREK DE AANDACHT VAN DE HEELE WERELD OP WAT IK VANDAAG GA ZEGGEN, nu men zooveel valsche berichten de wereld in-zendt, dat wij onze gedragslijn jegens Duitschland hebben vastgesteld, in eene nota die hoel het kabinet besprak en goed-keurde. Zij werd aan de Duitsche regeering medegedeeld in 1912. Wij zegden : Engeland geeft u zijne belofte en waarborg, dat het zich nooit zal aanslui-ten bij eene mogendheid, die Duitschland zou aanvallen zonder eenige uitdading van zijnen kant. Een offensief verbond tegen Duitschland is niet het voorwerp van onze tractaten, en is zelfs niet door hen voorzien ; nooit zal Engeland in eene combinatie treden, die voor onmiddelijk doel zou hebben Duitschland aan te vallen. Is daarin iets dubbelzinnigs ? Maar 't was niet genoeg voor de Duitsche st-aatslieden. Zij wilden meer, zij vroegen ons onzijdig te blijven, volstrekt onzijdig in geval van oorlog en dat op een oogenblik waarop hun land eene nieuwe uitbreiding gaf aan zijne gewapende macht, te land en ter zee. Zij vroegen ons de vrije hand voor 't geval zij het oogenblik gekomen achten om Europa te temmen. Er was daarop maar een antwoord te geven en wij gàven het. (Eindelooze toejuichin-gen.)Nochtans gingen wij twee jaar lang voort gedurende de hiele Balkancrisis, niet alleen te werken om den vrede te handhaven, maar om eene gezondere internationale atmosfeer te scheppcn. De annalsa dsr afschuwelli'ksts ùar-baarsslield.Vier weken geleden sprak ik te Londen, 't was in 't begin* van den oorlog, en ik zegde dat deze onze schande zou geweest zijn, indien wij ons onthouden hadden. Voor de gebeurtenissen, die zich begonnen te ont-rollen : het openbaar vertrouwen onbe-schaamd verbroken, een klein volk onder de voeten getrapt, de laffe inval in België en Frankrijk, door benden, die achter haar het schandelijke zog der barbaarschheid laten en zich droevig beroemd maken door eene van deze verwoestingenen heiligschen-nissen, waardig van de zwartste bladzijden van de geschiedenis der afscliuwelijkste on-menschelijkheid. (Toejuichingen). Dat was vier weken geleden, maar de tijd is vooruit-gegaan en het tafereel wordt elken dag som-berder en walgelijker. Ah, indien wij onzijdig en onverschillig ge-bleven waren, indien wij niet met al onze krachten den vijand van aile beschaving naar de keel gesprong'en waren, zou er ons niets overblijven dan ons het gelaat te sluie-ren, en ons op onze beurt voor te bereiden, want wij zouden het verdiend hebben, om het lot te ondergaan van die ongelukkige landen, en 't ware onze straf geweest na eeuwen roern, in een onteerd graf te dalen, voor 't welke niemand zich zou gewaardigd hebben te zingen nochteweenen.(Toejuichingen).Verheugen wij ons dat trots ailes de wereld en bijzonderlijk Engeland, nog toe-gankelijk zijn voor overwegingen van zuiver zedelijken aard. De nieuwe Duitsche scliool leert, dat de politiek onttrokken is aan het gezag der zedeleer, da.l de macht de ma.it is van het recht. Zij gelukt er in aan hare lee-ring te onderwerpen, ik zeg niet het volk van Duitschland, maar hen die zijne politiek ,leiden. Maar die hatelijke leering heeft geen uit-.. weg gevonden in Engeland. Wij, die doo: hare vertegenwoordigers beschouwd worden als menschen met denkbeelden buiten de mode, wij gelooven nog aan de heiligheid der tractaten, aan het recht van den zwakke aan den plicht van den machtige en den sterke. Wij gelooven dat de kleine volkeren hetzelfde recht op het be staan hebben als de groote en het de moeite waard is vandaag te strijden en te sterven voor de vrijheid, e venais in ver leden eeuwen. (2'oej.) Gewapend met die heilige en eenvoudige waarheden, die de eeuwige beschutting van Europa zullen zijn, zien wij met vertrouwen den afloop van dezen oorlog te gemoet. Gij vroegt mij waarom wij toch oorlog voerden ? Ziedaar in twee woorden de laatste reden, die onze dappere troepen uit Indië naar Marseille heeft gebracht, die uit onze koîoniën het beste onzer krachten trekt en die in minder dan twee maanden van Engeland als een vruchtbaar veld heeft gemaakt, waar de beste rekruten opschieten. ( Toej.) Spreker besloot met eene prachtige siot-rede, waarin hij de bijzondere redenen ont-wikkelde, die het land van Wales heeft om evenveel ir.annen te leveren als de andere deelen van het Rijk. Het Bussiscii Leger. Londen,6 Oct. — De korrespondent van den Morning-Post te Petrograd meldt dat Busland, vooraleer te zijn uitgeput, TWINTIG MILLIOEN wel geoefende mannen kan onder de wapens brengen. 800 huzeren krijgsgevangen. Reuter seint uit Parijs Zondag : Het naderen van twee Duitsche divisies was gerapporteerd tusschen de Oise en de Somme en Fransche dragonders waren hen te gemoet gegaan en hadden zeker dorp bezet. Na eenige schoten gewisseld te hebben, trokken de dragonders af, achter hen de huzaren en het Duitsche voetvolk lokkend in een bosch, waar Fransch voetvolk en vier batterijen artillerie lagen. Als de Duitschers op 500 meters van hfet bosch waren, openden de batterijen een ver-ûelgend vuur en de vijand legde zijne wapens neer, liet zijne gewonden achter en sloeg op de vlucht. De Fransche ruiterîj srïciSe nu~têrug en 800 Duitschers,erin begrepen een kolonel en tien officieren, werden gevangen genomen. Sa Franschen aan België. In den Petit Journal schrijft de befaamde fransche dichter Jean Ricliepin : — Het oogenblik nabij, waarop het klin-gelend Angélus onze door de onmenschen bezoedelde hemeltrans gaat zuiveren, is 't vooreerst aan u dat ik denk, o edel ras onzer belgische broeders, onze èngelbewaar-ders van het eerste uur, aan u, wiens rijk en gelukkig land zich van eerst af zoo edel-moedig ten olïer heeft geboden en voor ons heil de vreeselijkste martelie heeft onder-staan.Uit uwe beiaarden ook, uit deze welke de Wandalen hebben laten rechtstaan, zal wel-dra het bevrijdend en «Tekende Angélus klingelen. Met u sarnen zullen wij er de dank-bare beiaardspelers van zijn. Zoolang eene duitsche laars op uwen geheiligden grond zal drukken, zullen wij oordeelen dat de onze het recht niet heeft zich vrij te gevoelen. 't Is slechts te zamen en eenstemmig dat wij victorie zullen roepen. Elken dag geheel ten prooi aan de angsten van den reusachtigen veldslag die nog voort-duurt en als verslonden in de stijgende hoop die hem verlicht, vergeten wij evenwel niet dat het uw bewcrtiderenswaardig voorbeeld is hetwelk ons helpt die angsten te verduren en dat uwe overheerlijke toewijding die hoop voor ons heeft gezaaid. Ten welken prijze,helaas! Wij weten het maar al te wel. Wij hebben bij ons uwe arme vluchtelingen zien aankomen, vrouwen met hare kinderen, ouderlingen met verwilderde blikken in het ontdane gelaat, waarojj de verschrikking der geleden folteringen en der aanschouwde afschuwelijkheden te lezen stond. En wij hebben al de bijzonderheden van uw1 offer en van uwe marteling vernomen : en t Iran s gaan die tafereelen, waarvan de monsterachtigheid zoo erg was dat ze denk-beeldig kon schijnen, in hunne afschuwelijke geleefde werkelijkheid door gansch de menschheid gekend zijn en geoordeeld worden.O ! welke lijst misdaden en beestelijkheden zonder naarn, zijn de verslagen van uwe onderzoekskommissie over de duitsche bar-barij in België ! Slechts met roode oogen en tandenknarsend zou men die regels kunnen lezen, met bloed en tranen geschreven : tranen van razernij en medelijden, bloed dat om bloed roept. dat schreeuwt om wraak en dat ze zal hebben, onverbiddelijk ! Het zijn nochtans geen dolzinnigen, de ernstige, eerlijke lieden welke die regels geschreven liobben. Tôt voorzitter, leden en ïëkretarissen, heeft de onderzoekskommissie een staatsminister, senators, schepenen, een legatieraad. Zij haalt slechts feiten aan, op gekontroleerde getuigenissen vastgesteld Zij zet niets vooruit wat niet bowezen echt is. Zij heeft enkel een proces-verbaal opge-maakt....Van die verslagen uwer onderzoekskommissie moet men een boek van schande en straf voor Duitschland maken. Wairneer het oogenblik der afrekening zal daar zijn, moet dat boek wegen op de handvest van het rechterlijk zwaard en er voor 't schuldig ras een guillotinemes van maken. Wii vergeten het niet, weet het wel. o onze

Er is geen OCR tekst voor deze krant.