eoor den censor yan 't G. h. K. aanvaard N° 120, 23/l/l8 Nr i3 JANU^RI/1918 HOBOOKSCH FRONTBLAADJE EN INLICHTINGSDIENS1 Aile nieuius uit Hoboken, adressen van Hobokenaren in het leger, nieuws over hen, inlich-tingen nopens gesneuvelde, geiuonde 0/ gedekoreerde Hobokenaren, geldelijke bijdragen, vragen naar inlichtinqen en antwoorden zenden naar: Aalmoezenier Pauwels, Z 106,1. Àbonnemenfsprijs voor Vluchtelingen : 1 [r. Gratis voor Soldaten en gereformeerden : Gratis gezamenlijk-nummer voor groepen vluchtelingen. 's Winters bij 't vuur.... De feestdagen die weer achter den rug zijn hebben ons heimwee in 't hart gebracht...'t Was vroeger debeste tljd van het jaar: rond tafel of stoof thuis die blijde winterfeesten vieren in gezelligen en gemoedeiljken huiskring! En daar zitten we nu meestal alleen te dubben vôôreen stinkend vuurken in de loopgraaf...een vuurken tusschen twee steenen, een vuurken in een plata-doos!.. Is er iets minder huiselijk?... Dat gezellig samenzijn rond den haard was vroeger, — we wisten het niet genoeg! — het zinnebeeld van heel ons leven in het kleine vaderland dat onze familie, ons huis, ons dorp... is ; dat knorrige dubben voor dit treuri-ge vlammeken het zinnebeeld van heel onze verlatenheid, van al wat we ver-loren hebben, van al wat ons zoo te kort komt. En menigeen, 00k van de ruwsten is er die, wanneer de kamera-den het niet zien, soms een traan weg-pinkt of vrij druipen laat in de asch aan zijn voeten, terwijl hij de vervlo-gen droomen voorbij ziet tiegen al starend in de vlam. Droomt, jongens, droomt dees oude droomen voort. Zoo gevaarlijk andere droomen zijn, zoo heilzaam zijn de deze ! Maar laat niet alleen treurnis en rouw uw hart binnen sluipen. — Het is geen weekheid voor een jongen te denken aan zijn huis, te denken aan 't stil genot van 't leven uit den zaligen vredetijd! Want dat 00k en dat vooral is 't Vaderland : voor deze dingen, die geen louter droomen zijn, is 't dat we strijden : Het kleine Vaderland moeten W3 liefhebben in het groote. Het kleine Vaderland « van thuis» van «bij ons», vvaar mên denkt en voelt gelijk wij, waar geloofd wordt wat wij gelooven, bemind wat wij beminnen, ge^groken zooals wij spreken,waar ons hart thuis is, waar heel onzen schat van dees aarde l:gt, waar heel ons hart en onze ziel naartoe verlangen, wiens aanden-ken ons steun en stut is, dit kleine Vaderland vooral is '/ onze. Voor dit voelen we dat we ons bloedzouden kun-n m geven; we zveten dat wij er de verdedigers van zijn, dat wij er voor in staan zooals anderen voor het hunne, we zullen er onzen man voor staan spijts aile moeilijkheden; we voelen ons innig vereenigd met allen die zoo denken en voelen voor hun huis, hun ge-meente, hun klein Vaderland. Laten we deze liefde levendig in ons hart bewaren. Wanneer die treurige hei m weed roomen komen, die nu « cafard » heeten, en die eigenlijk een groot onvoldaan verlangen «naarhuis» zijn, niet neerslachtig wrorden! Denken aan dien lieven «thuis», ja,maar, goed begrepen moet onze « cafard » een vreugdeverlangen worden. Denken aan huis en aan oude rechtmatige liefde moet ons een zweepslag rond den wil zijn: we zullen voort doen wat het 00k koste, we zullen onzen soldatenplicht

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.