Toegelaten Door de Militaire Overheid N° 20. — Augustus 1918. ENTRENOUS.ONDERONS Bulletin des anciens Elèves du Collège jy.-D. d'Anvers. Oorlogsblad (1er oud-leerlingen an het O.L.V. College, Antwerpen. Aile Bijdragen Opzenden naar F. DE RAEDEMAEKER, Z. 190 6e Cle Maria Mater gratiae Tu nos ab hoste protégé. PRIJSUITDEELING (Haec olim meminisse invabit). Het. was een groote dag, de dag der prijs-uitdeeling. Hoc wel me ailes nog te binnen komt, wanneer ik er aan denk ! Met welke koortsachtige haast snelden we voor de laatste maal naar 't College ! Hoe benauwd we waren ; hoe we onze harten /voelden kloppen ! «Zou het stuk dan nooit eindigen?» — De vijfde akt van «Le Général Hoche» naakt zijn einde. Reeds zijn de kleinste door de surveil-lanten uit de banken geroepen ; in rang gesteld. Ziet ge hoe onrustîg de ouderen nu worden ? Het is aan hunne beurt. Reeds is één hunner klas geroepen. «Zal ik er bijzijn?» Hoe hunne oogen, angstig vragençl op het gelaat van Pater D.. zijn gevestigd ! Deze slaat een oogslag op zijn papier ; en, de rechterhand omhoog, richt een zoekendc- blik over de banken. Geen tweed© maal hoeft bij teeken te doen. In een oogwenk is de uitverkorene recht ; nu over de knieën der nog ongeruste makkersv, en langs het enge gawgsken tôt achter de banken op 't tapijt. Zijn dat dezelfde jongens van daareven ? Hoe gerust en gelaten zijn ze nu ! «Ah of we niet wisten op voorhand dat we er bij waren» zeg-gen de bleide, blinkende oogen. Stilaan zijn ze naar beneden gedaald. Reeds zien ze van op den trap de menschen in de zaal. Het ge-moed komt nu weerom vol gedachten. «Hoeveel prijzen zal ik hebben ? Wie zal ze me geven ? Dat hij toch maar niets zegge !» — Hij staat op deu drempel der zaal. Zijn kop begint te draaien. «...et de dix accessits, M. Léon Du-roy.>> Zijn naam ! «Allez» zegt de geleider. Met snellen stap, de kop bloedrood, de aagen neergeslagen gaat hij naar de belooning. Nu weet Léon van niets meer. Slechts buiten de zaal gekomen, in bezit van twee zware deelen «Les fastes de l'Eglise» wordt zijn gemoed een weinig kalmer. Hij herrinnert zich die eeuw op een oogenblik doorleefd. «Heb ik gebuigd?... die lieer heeft iets gezegb — maar watt — en heb ik geantwoord? — 'k weet het niet.» Een oogslag op de prijzen nu. 0 het ware innige zielgenot ! De jongen is gelukkig ; zijn arbeid is beloond ; al wat lastig heeft geweest en ver-velend onder 't schooljaar is Vervlogen, is ver-geten. Hij is tevreden ; op voorhand weet hij zijne ouders tevreden. Hij smaakt een oneindig genoegen, een oneindige vrengd. * ¥ ¥ 'Komt U bij deze zoete herinneringen "het vers van Byron niet 'te binnen : «There's not a joy the world can give, like that it takes a-way.» — Geen vreugde.zoet als de gèdoode, kan 't Leven leven doen. — Zullen we met hem nit : zoepen : «0 could I feel as' I have felt, or be wha.t I have heen !» — Mocht ik mijne vroe-gere gevoelens hervoelen, mocht. ik weer zijn wat ik eens was ! — Neen, besten. Met onze jongelings jaren zijn onze ijongelings gevoelens verdwenen. Wat. er ons overbleef van lusse in-beeldingen. werd door den oorlog verminkt, ver-morzeld en vermoord. Hoe ver zijn we van onze schitterende toekomstdroomen ! De uitslagen we verhoopten, die geestes worming we beoog-deti ; het geluk waar we fLaar snakten, waar is het àl naartoe? En zijn we ongelukkig? Neen, ongelukkig, ontevreden zijn we niet. Hebben we geleden ; zijn -onze gemoederen niet teneerge-

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.