ONS VLAANDEREN VEKSGHIJNT ELKEN ZATERDAG ABONNEMENTSPRIJS : Voor België en Frankrijk i Voor een jaar frs. 5 00 Voor zes maand s 3.00 -Buiten Frankrijk i Voor een jaar » 8.00 linon EENDRACHT STERK BUREELEN : TE GENT : 24, Wellinckstraat. TE PARIJS : 181, Rue de Charonne. RUSLAND Van onzen gewonen briefwisselaar uit Petrograd, ontvangen we nogmaals volgend zeer intéressant schrijven : Petrograd, den 2 Juli 1917 Sedert eenige dagen was er eene onver-wachte bedrijvigheid in de straten van Petrograd ontstaan : automobiels snorden voorbij met leden van het Komiteit der werklieden en soldaten, — armoedige nietige nienschen die door eene wacht met geweren omringd, het uitzicht hadden van naar het schavot gevoerd te worden, — met soldaten of soms met vrouwen en' aan de kruispun-ten wierpen ze, in voile vaart, hoepen papieren uit, waarop de voorbijgangers als razenden opvielen. Op de huizen ook wer-den die papieren aangeplakt en groote samenscholingen stonden er voor om ze gre-tig te lezen. Het waren al oproepen voor de groote révolutionnaire manifestatie die gisteren moest plaats hebben. Druk werd die aanstaande gebeurtenis ook besproken en aile honderd meters kwaamt ge zeker eenen spontanen redenaar tegen die zijne gedachten aan eene groep toehoorders op den hoek der straat, trachtte uit te leggen. Wat het dcel is van die manifestatie en wat het volk eigenlijk wil, kan u niemand zeggen. De revolutie is niet in gevaar, dus waarom ten haren voordeele manifesteeren ? Een redenaar, die in den Zomerhof, langs de Neva, het woord voerdde, had het juiste begrip van den heerschenden gemoedstoe-stand en wilde het belachelijke ervan doen uitschijnen. Hij begon met te zeggen dat er geene spraak kon "zi] ri van eenen afzonder-lijken vrede : « Is Rusland niet door zijn woord tegenover Frankrijk en Engeland ge-~ bonden ? Zou het geene eeuwige schande zijn voor ons en ons nageslacht, indien we dit woord verbraken ? De twist ontstond tusschen ons en Duitschland, Frankrijk is ons edelmoedig ter zijde gesprongen en nu zouden wij het verlatenPEn België dat ook zoo edelmoedig voor ons streed, kunnen wij het aan zijn lot overlaten ? » Iedereen klapte gèestdriftig in de handen. « Maar, ging dan de redenaar voort, hebt ge wel bedacht wat het voortzetten van den strijd voor ons beduidt ? Nog honderd duizenden van oqze beste mannen zullen er vallen, na de millioenen die reeds gevallen zijn. Heeft Rusland nog niet genoeg gele-den ? Moet het dan tôt den laatsten drup-pel van zijn bloed vergieten ? Is het niet beter van kost wat kost, den vrede te zoe-ken, zelfs alleen ? » En weer klapte iedereen in de handen . « Ziet ge nu welke domkoppen ge zijt zegde'dan de spreker, ge zijt allen 't ak-koord wanneer ik u tôt voortzetting van den oorlog aanmaan, en ge zijt. ook allen 't ak-koord als ik u aanzet om dadelijk vrede te maken. Ge zijt eenen hoop ezels, ge zijt niet waard dat er u rechten of vrijheid ge-schonken wordt. Leert eerst denken en moeit u dan met politiek, en zoolarjg ge zelf geen verstand bezit, laat verstandige menschen voor u handelen ». En voor de derde maal werd de redenaar, terwijl hij tusschen het volk verdween, lu.id en geestdriftig toegejuicht ! Zoo gaat het met de overgroote meerder-heid van het russisch; volk ; ze hebben eenige heel enge begrippen van eigendom, vrijheid, enz. maar wat de gevolgen zouden zijn van eenen voorbarigen vrede of wat eigenlijk het nationaal belang is, dat weet niemand en dat'trekt zich niemand aan. De manifestatie van gisteren die, om toch min of meer gerechtvaardigd te zijn, moest eindigen met het huldigen der graven der slachtoffers van de Revolutie — heeft er nog eens het bewijs van geleverd. Van tien uur 's morgens, trok er een eindelooze stoet van mannen, vrouwen en soldaten over Newski Prospekt. Ze gingen regelmatig in rijen van 6 of 10 man blijge-zind, zingend, op hun zondags gekleed ; nu en dan kwam er een muziek dat onvermij-delijk, op de wijze eener russische melopée de Marseillaise speelde, oak de Marseillaise werd veel ift 't russisch gezongen, en tusschen die menigte, honderden roode vaaii-dels, kleine, groote, sommigen als standaar-den gelijk bij ons in de processies, waar drie man voor noodig waren, andere dis als lange banden tusschen twee stokken gedragen werden. Het was als een stoet van den len Mei bij ons en Vandervelde, moest hij nog hier geweest zijn, had zich in Mons of Charleroi kunnen wanen, bij het zien van al dat rood en het onophoudelijk spelen der Marseillaise. Maar wat er nu op al die vaandels ge-schreven stond was al zoo tegenstrijdig als de twee onderwerpen van den hooger ge-noemden redenaar. Ik was naar den stoet gaan zien, en tegen de leuning van de brug der Moika stond ik onverlet eenige van die opschiiften aan te teekenen : — Leve de vrede, leve de democratische republiek ! — Vrijheid, gelijkheid, broederlijkheid. — Weg met de kapitalisten. — Geen afzonderlijke vrede. — Weg met de 4e doema. — Weg met de 10 ministers die het ka-pitaal verdedigen. — Leve de Soviet, leve de Internationale. — Aile macht aan de soldaten-vertegen-woordigers.— Wij willen de onmiddelijke afgift der gronder; zonder betaling. — Weg met de tegen-Revolutie. —«Zemlia ivolia (Grond en wil ? ?) — Proletariers van aile landen, vereenigt u in den strijd voor de Rechtvaardigheid. —- Leve het 8-uren werk. — Brood, vrede vrijheid. — Bevoorrading van volk en werklieden vôôr ailes. — Leve de vrijheid der pers. — Wij eischen onmiddelijke bekendma-king der geheime verdragen. Wat het meeste ^oorkwam was : — Weg met de kapitalisten. — Weg met de 10 ministers kapitalisten . — Weg met de doema. In 't algemeen was de wind dus maar slecht voor de voorloopige Regeering met hare rijke bourgeois . Maar de stoet al waren er 30.000 man, verbeeldt toch zoo weinig in het groote Rusland met zijne 125 000 000 inwoners. Misschien waren ook andere dee-len van den stoet, die ik niet zag, voordee-liger voor de Regeering. Plotselings hoor ik een gedaver als van eene cavalerie-charge over Newski Prospekt, en eene algemeene paniek slaat in het volk. Iedereen draaft de zijstraten in, en in den stroom meegesleept, hollen we langs het Moika kanaal. Naeen paar honderd meters geloopen te hebben, draai ik me om, en den eene na den andere, wagen de menschen het op hunne stappen terug te komen.Wat schrikkelijke paniek ! Emwezen-lijk voor niet. Iedereen dacht dat de Kozak-ken over de Newski chargeerden, maar dat gedaver was enkel het geklop op den houten vloer van de duizenden botten der manifestanten die vluchtten, omdat er plot-selings, men weet niet door wie, een schot was gelost geweest. Op eenige seconden tijd was heel Newski Prospekt aan 't vluchten onder de hallucinatie van de vroegere.schie-tingen en overrompelingen. Dat bewijst hoe kleinmoedig hèt volk hier toch is, hoe met eenige mitrailleuzen de heele stad kan schoongevaagd worden en hoe de Revolutie zeker aan eene aarzeling der politie, die toch aile macht bezat, te danke'n was. Vandaag is ailes weer rustig en volgens ik hoor is de groote manifestatie van gisteren, waarvoor iedereen zoo vreesde, zonder inci-denten afgeloopen. Overal nog roode vlag-gen, zelfs Katharina II heeft er op haar standbeeld, naast haren scepter een in de hand gekregen. Kogelgaten in de vensters van vele huizen en sporen van kogels op de gevels en kornissen. van groote gebouwen die zelfs van op het dak door de politie ver-dedigd werden, herinneren aan de bloedige dagen van 8 tôt 12 Maart, maar het eentonig leven heeft weer zijnen gang hernomen. A. Theophilowitgh. Ons Kerkboekje voor Vlaamsche Vluchtelingen is deze week verschenen en wij zijn reeds met de verzending begonnen. Deze die het gewoon Kerkboekje gevraagd hebben aan 0.50 frk zullen het van deze week ontvangen. De andere (prachtuitgave aan 1.25 frk) worden de toekomende week verzonden, alsook de « Kaart van het Eelgisch Front », prijs 0. 50 frk. Te bevragen bij. Ons VLAANDEREN 181, Rue de Charonne, Paris. iets vocr de Vlamingen van.... waar er gsene BelgisoL :choo! bestaat. Op bezc e'< bij mijn brave Vlamingen, in een lief stadje van de Creuse, viel ik onlangs binnen bij eene Rousselaersche familie. 'k Was nog maar aan de deur, of 't ging er van : « Welgekomen, Menheere de Paster ( riep de vrouw van binnen, en met denzelf-den adem deed ze voort : Maar zie, 't is • 'n ware schande, Menheere, 'k leze gc heele godsche dagen in de gazette van « Ons Vlaanderen » van al dif scholen, en van al die feesten met Bisschoppen en Ministers, die ze geven voor de vluchtelingen, en wij, wij zien hier nooit iets ! Wij zijn wij ook Belgen nogthans, vergeet je ons dè ? » en de litanie duurde vo^rt, wel een kwart lang — want : de vrouwe heeft een langen adem. en hare tong is onverslijtbaar. Ik stond dââr .. te kijken, vôôr die vrouwe en al hare jongens, die reeds rond mijne beenen speelden . Ik kon haar toch niet ten voile gelijk geven, en aile ongelijk had ze toch ook niet ! Als ze 't enden was van pruttelen tegen mij, en van kijven op hare jongens, begon ik alzoo : Vrouwe, mijn braaf mensche, ik beklaag maar één dingen, en 't is, dat gij niet woont waar er eene vlaamsche school bestaat ! Te Montluçon bestaat er ééne, sedert twee jaar, met drie klassen, en zevenlig knapen en meisjes ; en denkt ge, dat al de belgen van Montluç >n en omlig-gende hun kinders naar die school zenden? Moesten allen spreken lijk gij, en dan, als ze de gelegenheid hebben, handelen lijk ze spreken, 't getal zou verdubbelen, te Montluçon alléén ! En nortMns, 't is daar ook wel feeste' l'Kijk, gisteren nog was 't Prijs-deeling, en de kinders speelden toch zoo schoone, in 't vlaamsch en in 't fransch, en ieder kind kreeg 5 fr. als prijs. En moest gij wonen te Moùtier, of te Chombon, waar er nu sedert Juni donder-dagscholen ingericht zijn, met veertig kinders ongeveer. gij zoudt daar ook uvve drie bengels van jongens kunnen naartoe zenden, want — de meesters zeggen 't mij — 't is ongelooflijk hoe de kinders vooruitgaan in de vlaamsch taal en 't herleeren van hunne gebeden, die zij door de schuld van hun ouders vergeten hadden. Denk nogthans niet dat al de kinders komen bij lange niet... Maar, z-«, ge woont hier in eene verla-ten strepk, met weinig belgen, en ge roept om eene school ! Goed 1 we zullen er eene stichten ; geene dagschool of donderdag-school, want er zijn geen kinders genoeg ; maar eene Huisschool. Eene huisschool, wat is dat ? Luister, vrouwe : gij zelf zijt de onderwijzeres, en ik geef u hier't dagorde in drie puntjes, 'tis doodeenvoudig : Ten eersten : Doe uwe kindertjes 'savonds beurtelings 't gebed vôôrlezen : zoo z.ult gij ze best verbeteren als zij missen, en hel-pen als zij brobbelen ; en voor 't kruisbeeld, hoor ! Opdat zij weten wat. zij doen ; en is er geen, hang er één ! Ten tweeden : Spreek vlaamsch met uwe kinders, den dag door, liever dan een gerad-braakt onverstaanbaar, zoogezeid fransch ; dan zullen,die voor de fransche school gaan, bij gebrek aan vlaamsche, toch hunne moe-dertaal niet vergeten... te spreken. Ten der den : En iets voor uwe grootere verfranschte jongens: als «Ons Vlaanderen» thuis besteld is, steek hun die gazet in handen — 't is geen slechte en evenmin eene fransche — en dat ze u de artikels vôôrlezen : aldus leert men vlaamsch ..Jiezen. Verstaat gij, brave huismoeder ? Als 't oorlog is, doet men wat men kan... als de ouders maar meêwillen . J. Sobry, aalm. OPGELET Vriendelijk verzoek van te willen letten op de nieuwe prijzen van Ons VLAANDEREN. TWEE frank voor DRIJ maand. DRIJ frank voor ZES maand. VIJF frank voor EEN jaar. Voor Soldaten : Voor DRIJ maand frk. 1.25 Voor ZES maand » 2 25 Voor EEN jaar » 4.25 Na den oorlog zal Ons VLAANDEREN in België voort verschijnen. I ... G-OLF IEUsT ROTS Aan mijn vriend G. Hodister. Zegt, Golven, waar komt gij van daan ? Waarom dat weg — en weereslaan Gelijk u stuwt de Noorderwind ? Na beukt ge met een'woeste macht ; Dan likt ge 's rotsen -voet zoo zacht Aies eene moeder kust haar kind !... Gij beukt en bonst daar op die kruin Als moeste gansch de rots in puin < Verbrijzeld, en in stof yergaan ! Gij beukt met wild en woest geweld, Met hamerslagen ongeteld, Als om de steenrots neer te slaan !' En, of ge zacht haar voeten kust En met een schijn van liefdelust Haargrondvest ondermijnen wilt, Gelijk een vuige en valsche vriend De hand u geeft en — onverdiend — U nederslaat in stilt... Of dat uw wilde en woeste kracht, In 't schuim def razernij versmacht, De steenrots poogt omver te slaan : Och, trots uw valsch en vleiend spel... Uw dwarreKkolken nog 200 fel... Do rots blijft pal daar staan ! * * • En... eeuwen komen, eeuwen gaan... De golven van den Oceaan Gelijk, en dreigen neer te slaan Het Christi-kruis, met spotgelach, Met vleierij, mot wilden slag : Het Kruis blijft immer staan! Alleene. UIT ONS VADERLAND honderd vijftig belgen gaan op de vlucht en hunne bewakers v0lgen hun voorbeeld. — De duitsche grenswachten in België kloegen sinds lang dat het struikgewas en de boo-men langs de hollandsche grens het zicht sterk belemmerden en er de bewaking schier onmogelijk maakten. Daarom werd besloten al die boomen af te hakken. Honderd vijftig inwoners van Selzaete en om-liggende werden opgeeischt en mèt dat werk gelast. Maar die versch gebakken houthakkers deden de boomen zachtjes neerstorten vlak, vlak op den electrieken draad, zoodanig dat er daar weldra eene breede opening was. Eens die opening gemaakt lieten zij bijl en zaag liggen en kozen het hazenpad, recht naar Holland toe. Vijf duitsche soldaten die met hunne bewaking gelast waren, volgden hun voorbeeld ! het mysterie van de vieze hand. — Sedert eenige weken vindt men op al de hoeken van de plakbrieven, cp al de witte, open-bare gevels, op de'poorten van de openbare gebouwen dezelfde teekening in krijt : eene hand. Eene hand, maar eene gansch bijzondere hand. Vier vingers zijn vast aan elkaar ge-groeid en houden den staf recht. Wa/meer men die hand ergens bemerkt, dan sidderen en huiveren al de duitschers van verontwaardiging. Zij meenen immers te verstaan, dat die teekening de linkerhand verbeeldt van den kaiser. Kommandantuur en politie doen opzoekingen sinds weken, dag en nacht, om dien schelm te vinden die zulke wandaad plegen mocht. Niets was er te vinden tôt hiertoe, maar aile dagen ontdekt men een nieuw aantal schilderijen 1 belgische magistraten in duitschland. — Onze lezers weten dat M. Lemonnier, sche-pen der stad Brussel, die M. Max vervan-gen moet tijdens zijne afwezigheid, op zijne beurt naar Duitschland werd weggevoerd, den 10 Mei 1917. M. Jean Delleur, burgemeester van Boschvoorde, onderging hetzelfde lot. De twee magistraten, zich steunende op de vredesvergadering van Den Haag en hare net aangeduide bepalingen, hadden vol-strekt geweigerd koopwaren op te eischen die voor den oorlog moesten dienen. De twee burgemeesters werden in eene' cel opgesloten van het gevang van St. Gilles bij Brussel. Den 28 J uni 1917 werden beide naar Duitschland overgevoerd, niettegenstaande den netëligen toestand waarin deheer Lemonnier verkeerde, dnder opzicht van gezondheid. Men verneemt nu dat beide in eene cel opgesloten zitten van de gevangenis van Dusseldorf. Mijnheer Lemonnier is nog zie-ker dan wnnneer hij Brussel moest verlaten. Burgemeester Max zit, zoo luiden de laatste tijdingen opgeiloten in eene dwang-gevangenis van Berlijn. Wel is waar heeft de koning van Spanje al zijne macht inge-spannen, om hem de vrijheid te doen terug-geven. Die hooge en machtige tusschen-komst bleef echter zonder het minste uit-weiksel.Anderzijds mel.lt men dat de advokaten van het beroepshof van Brussel, met eenpa-rige stemmen burgemeester Max hebben aangeduid als staftiouder van de orde der advokaten, voor het jaar 1917-1918 . eene betooging te brussel op 21 juli 1917. — Te St. Gudula werd lijk alsnaar gewoonte een TeDeum gezongen, plechtig maar droef aandenken van de Belgische onafhankelijk-heid.Eenige onbekende twistzoekers liepen ge-durig over en de weer om de St. Michiel en Gudulakerk en droegen in hun knoopsgat de beeltenis van eenen Vlaamschen Leeuw. Bij het eindigen van de "plechtigheid zag men diezelfde vreemdelingen naamlooze schriften uitdeelen, tegen den kardinaal Mercier en de belgische geestelijkheidt. Die schriften droegen natuurlijk de goedkeuring van de duitsche censuur en de uitdeeling daarvan geschiedde onder het waakzaam en beschermjnd oo-g der duitsche soldaten. Maar dan kwam aanstonds de kat op de koord ! Die vreemde aardige kwasten werden zoo gulhartig (!) door de verontwaar-digde bevolking ontvangen, dat m;n tien minuten nadien geen enkel van hen meer te vinden kreeg. terug naar brussel. — Onze lezers herinneren zich dat de heer Albert Dewit, de be-kende uitgever uit de Koninklijke straat te Brussel, naar Duitschland werd weggevoerd en daar opgesloten werd in eene gevangenis. Na 8 maanden opsluiting werd de heer Dewit eindelijk teruggevoerd naar Brussel. Hij, die zou weten waarom de heer Dewit werd weggevoerd, zal dien heer groot genoegen doen het hem te laten weten want hij weet het tôt nu tos nog niet en de duitschers moeten het ook niet weten, ofwel zij hebben vergeten het hem te zeggen. gevang, gevang ! — Verscheidene spoorweg-bedienden weigerden stellig hunnen post te hernemen. Daarom werden zij te Leuven in de gevangenis opgesloten. De machinisten Laurens en Lod. Wallon, evenals Elis, de haofdtreinwachter, werden tôt dwangarbeid veroordeeld en naar Duitschland weggevoerd. aangaande de deportaties uit eecloo. — MAdere bijzonderheden. — De gedeporteerden die ten getalle van 400 werden weggevoerd, waren afkomstig van St, Laurens, Caprycke, Waerschoot, Lembeke, Oostwinkel, Oostee-cloo, Bassevelde, Adegem en Balgerhoeke. Elke banneling had een gedrukt briefje ontvangen dat luidde als volgt : — « Op bij zonder bevel van de militaire overheid, zult gij u bevinden, op woensdag 25 Juli, te 10 ure 's morgens, aan de statie van Eecloo. « De kommandant van het etappengebied verwittigt u dat, indien gij op uwen post niet zijt, gij zult gestraft worden, overeen-komstig het besluit van 12 October 1915 en dat zulks uwe ballingschap in Duitschland kan voor gevolg hebben. « Ge zult medenemen : twee werkkostu-men, twee paar schoenen, twee mutsen, twee wollen slaaplijven, vier paar kousen, twee dekens, een tinnen pot, eene vork, eenen lepel en een mes. » Onder de bannelingen bevinden zich landbouwers, handelaars, lieden van de begoede klasse, lieden die arbeidden en werkeloozen, ongehuwde en evenzoo gehuw-de lieden. Al die ongelukkige menschen werden naar de frontlinie gestuurd. hal. — overlijden. — De heer Van der Mies, veeaarts van Hal, werd op 30 Juli il. ter aarde besteld. De overledene was ridder van de Leopoldsorde en drager van het burgerlijke kruis van Ie klas. Veearts Van der Mies zaliger was heel België door gekend om îijne diepe kennis in zake paar-denras^en. Hij vooral is de voornaamste werker geweest die het Stud Bookopmaakte van het belgisch trekpaard. De belgische landbouw verliest in hem een zijner voornaamste steunpilaren. Derde Jaar. — Ni- 27. Frlja ; io Ceniiemett per Nommer. Zoadag, 26 Augustus 1917.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.