ONZE FEDERATIE y. X.X'X */°/ v. y. y; v: v. v;-/ Toegelaten door de Militaire Overheid, 3de Jaargang v \ 1 Okt&ber 1918, - ÎT° 26 353 VLAGGE. - T7ilt ge gelooven, "beste vrienden» dat ik lang geaarzeld, veel gewikt en gewogen het vooraleer dit onderwerp te "beginnen fin "bijzonder al s ti/tel dit woordje "De vlagge" te kiezen. Foe AikwijlS immers hoort men geen samenspraken, hoeveel soldaten komt men ni et tegên die dit woord niet dulden kunnen"Uoorden allemadl" zeggen ze, waaraan men veel beteekenis gaf in 't "begin, i, 14, toen de geestdïift velen nog beziel-de, toen we nog niet wieten wat het was oorlog te voeren ; maar nu de ondervinding or.s heeft geleeôd wat al beproevingen en smarten die eerste begeestering nagesleept heeft, en indien het te herbeginnen was, men zou mi j niet meer he"b"ben» Ik hoop en "ben overtuigd dat vele nog er anders over denken en hen wil && ik een klein gesprek weergeven dat ik overlaatst had met een brave jor.geling van mijn kompanie "Het is juiet vier jaar geleden. zoo vertelde hij, dat we in aftocht .waren al door ons Belgie, wçerstand bie-dende mat omze kleine macht aan den verpletterenden indringer, die ons opjoeg en op de hielen zat. We iiadden eenvoudig dat, we waren, gedacht dat onze vijend al zijn soldaten stuurde naar de fransche grens, en wij , teruggetrokken tôt over de Dijle, we een weinig rust zôuden kunnen nemen. Diplomaten, zondç^r dat we het wisten, lokten wij intcgendoel den vijand naar ons toe en weleira waren we omsingeld en genoodzaakt den aftocht te "blazen. Onze kompanie rctoest de laatste blijven om den aftocht te "bescher-men en vele mijner makkers hadden het goed gevonden zich bij andere kompanie s aan te sluiten...Ik voelde mij, zegde mijn vriend, geneigd hun voorbeeld te volgen. Toen nog kwam de vlag mee naar 't siagveld en ik zag voor mi.j ons vaandel wapperen. De goude letters blonken en schitter-den in de zonne, als 't ware omluisterd met een glansrijke lichtkrans. En opeens voelde ik mij ganech herleven door dit zicht en schaamte kwam mij vervullen bij de laffe daad die ik ging plegen. Ik aarzelde niet meer en ijlings vervoegde ik mi j ne kompanie. Al strijdende trokken wij achteruit, en 't was met een pijnlijk gevoel aan 't herte dat we ons ver-pli cht z-agen weerom een deeltje land over te laten aan den vijand. De andere kompanie s intusschenti jd hadden zich in veilighoid. kunnen stellen en dank aan ons leden zij geene verliezen. Ik was fier mijn plicht gedaan te hehben en nu nog telkens ik onze vlag aanschouw, sedert dien verrijkt met twee glorievolle namen, voel ik die geestdrift van weleer wederom wakker geschud, en dit zicht is voldoende om mij moed en "betrouwen te geven in de toekomst. Yrienden, feoe eenvoudig dit verhaal ook zij, en hoe on-voîhmaakt ook weergegeven, het do et ons denken aan de gevoel ens die wij ook koesteren voor het vaandel dat wij liefhehben. Wij ailen strijden voor ons Vaderland en daarom staan we vereenigd om de vlagge, zinnebeeld van het land dat we "beminnen en voor hetwelk wij al zooveel geleden heb-ben„Een ander ideaal ook, hooger nog, straalt voor ons, en dit ideaal, de goede zaak, die hehben wij eertijds ons hart gegeven en "beloofd er voor te strijden en te sterven. Om het kruis, zinnebeeld xsn vaandel van ons hooger ideaal, blijven wij steeds ook vereenigd, elkander steunend in den strijd die te leveren valt, vast hand in hand, om des te sterker, hekwamer te zijn het goede overal te verspreiden, het te verdedigon en niet te dulden dat een vijand wie. het ook zij, het verdrukke en verplet-tcre, 20-VIII-1916. J.D.C,

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.