Onze kop

2111 0
24 January 1914
close

Why do you want to report this item?

Remarks

Send
s.n. 1914, 24 January. Onze kop. Seen on 17 April 2024, on https://nieuwsvandegrooteoorlog.hetarchief.be/en/pid/ms3jw87q94/
Show text

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software. 

Zaterdag 24 Januari 1914 4e Jaargang. Nr*g$. ONZE KOP Een Weekblad voor de Vlaamsche Hoogeschool en dus ook voor de heele Herleving van Vlaanderen. Gent aan de Gentenaars ! — Vlaanderen aan de Vlamingen PRIJS per Jaar 3 Frs — Het Nummer 5 Cs. AANKONDIQ1NGEN 20 es den regel, ot anders, bij den uitgever DRUKKER-UITGEVER : VICTOR DELILLE, MALDEGEM Die kop die moet er op 1 Wie kan dat zien ? Wie kriigt het op ! Een beeld te laten zonder kop... Wie zou, als bij dat ziet, zijn handen kunnen [houweB Wie zou dat laten er dien kop weer op te douwen 't Beteekent niets toch zonder kop ! Die kop die moet er op I Ik weet een beeld, een beerlijk beeld, Het beeld van gansch een volk, geteeld In 't veie weideland, waar Lei en Schelde [stroomen 't Beeld van een volk zoo groot, zoo yol ook nog [van droomen, En 't staat ocharme zonder kop T Die kop die moet er op ! Een beeld ja zonder kop dat is 't ! Een volk dat hooger leven mist ! En hooger leven is de school in eigen taie : Dat volk en adel drinke uit de eigen gouden [schale Dat is ons kop, ons Vlaamsche kop ! Die kop die moet er op 1 t Zie reeds in gouden aureool Dien kop ! Die Vlaamsche hoogeschool 1 En 'k zie dat opschrift tôt de lagere geslachten 's Lands kinderen waren 't die dit hier tewege [b achten Studenten op ! Die kop ! Die kop die moet er op 1 DE LILLE Wij eischen de Vlaamsche Hoogeschool ! De Vriezeman is in 't land ge-koroen en hij blijft er. Elf graden onder nul... De bladen spreken van menschen die dood vallen op straat, in den trein, bij hun werk. Hoe weinig wordt er aan de arme stul-pen gedacht, men weet het niet, men werpt een penning aan de schooiers van beroep en men gaat schaatsen. Maar het ijsvermaak is ook niet zonder zijne ellende Nevens deze der vervrozenen komt de lijst van de versmoorden. Maar de hemel blijft schoon al valt er eene ster. De hemel is hier de ijsbaan. Een kortstondige hemel maar, en missenien daarom zooveel te aantrekkelijker, omdat men weet dat hij morgen kan opgevouwen zijn. * » t k * t ls in onze nabijheid dat de schoonste ijsbaan gevonden wordt. De Damsche vaart ! Vriend H ans van de VI. Gazet schrijft erover een heel hoofdar-tikel : Ik geloof niet, dat ergens het ijsvermaak eigenaardiger is dan op het eindje vaart Brugge-Damme-Sluis. Waarom ? Wellicht de iavloed van het min of meer verhollandschte en toch ook nog Vlaamsche Sluis.Ligt de vaart sterk, dan krijgt de Sluiscbe j ugd vakantie, en de meesters en juffrou-wen ook binden de schaatsen onder. En wie doet het niet ? Qa na den mid-dag niet op 'tstadhuisof naar 'tkan toor van den notaris. De tramwachters — tussehen hun dienstnren in — rijden op 't kanaal. En hoe een duimbreed ijzer een mensch veranderen kan ! Zooals Jonathan in zijn « Waaiheid en Droomen » uitriep, ziet men ook hier. Boerenknechten, die log als een half gevnlde zak op hun kar zitten, suffers, die de straatsteenen schijnen te teden, bloode heertjes, die rood worden als : *e een meisje voorbij komen men herkent ze nu niet meer. Ze zijn vol 1 leven en vroolijkheid, ze zwieren daar heen, hun bewegingen zijn sieriyk, en , ze toonen zich galant jegens het ichoone geslacht. Standen ? Ze zijn er niet meer, J — Jongens, trekt ons eens een ; eindje ! roepen de dochters van nota- belen tôt de zonen van landarbeiders. ! # * * De Bruggelingen en Dammenaars ] hebben voor doel Sluis. Hier koopen se een gekruld steenen pijpje en een , « hyiikmaker », een taaie koek, nerjes ! gewikkeld in een papier met de Nederlandsche kieuren. Het pijpje moet vôôr op hoed of klak en de hylikmaker op den rug en dan in triomf naar huis ! De pijpjes worden by de andere opgehangen_^. elk is een getuigenis van een reis « op schaver-dijnen naar Sluis ». j De Sluizenaars rijden naar Damme < of Brugge. * ]| Ja, dat ijsvermaak op de vaart Brug-ge-Sluis ! Hoe echt Vlaamsch dat too- , neel ! Tussehen de oevers leven en beweging, en terzijden de wij de pol 1 ders onder hun rein, blank kleed, c waarboven de eenzame hoeven opste ' 1 ken en de machtige torens uit vroeger eeuwen zoo forsch verrijzen. i En dan die volkstypen De meisyes met hun kapelien en bonten omslag- e doek ; de jongens met hun vellen klak, 1 PIUS X als onderpastoor te Tombolo en pastoor te Salsano. VAN KLEIN de oorlappen vastgestrikt onder de kin— Die houdingen ! Hier ziet ge Laarmans' menschen in 't voile leven. Damme, Oostkerke, Houcke, Lap scheure, Moerkerke, Coolkerke .. Sluis ze zijn aile uit hun winterslaap wakker geschoten, daar de vaart in boeien is gele?d De tolbeambten aan de brug van Houcke behoeven nu niet te kla-gen over eentonigheid. Wat al volk komt voorbij hun wachthuis ! Belgie's episcopaat onder leiding van den waakzamen Mgr Mercier, heeft een vingerwijzing aan de kristenfe moeders gegeven, die ook door andersdenkenden wordt goedgekeurd. Hier eenige reken daaruit : Die zeden doen zich heden voor, op ergerlijke wijze, in eene tweevoudige niting, in de mode of de kleederdracht en in het dansen, waarvan het doel en het eenig uitwerksel zijn, de laagste driften te vleien. De Mode: de engheid der stof, tiare doorschijnendheid, de vorm der kleedingstukken, de verda chte aiijning 1er snede, door gewetenlooze kleer-tnakers uitgevonden, dienen niet meer îm de eerzame vronw met smaak te Eleeden, maar zijn als zoovele uitge sochte middelen om ze tôt een voor-werp der begeerlijkheid te maken. De Dansen: De schouwburgen, le cinema's, de lezingen, de gesprek-ren in de wereldsche samenkomsten >ieden een bestendig gevaar, waarte-;en gij voortdurend op uwe hoede noet zijn. Maar, op eene bijzondere wijze moe-en wij, bij het begin van dees winter-teizoen. de waakzaamheid der huisge-iinnen, die willen defug blijven inroe-jen op zekere zinnelijke dansen, — der naam het ons walgt neer te ichrijven, iets wat wij overigens over->odig achten, — dansen, die noch jon- j relingen, noch jonge dochters, noch , rehuwde personen zouden kuanen i litvoeren of meemaken, zonder hunne i ;edelijke waardigheid met de voeten 1 e treden, zonder hunne deugd en die 'an anderen grootelijks in gevaar te 1 tellen Die dansen zijn streng verboden; i vij keuren ze af, wij veroordeelen ze. , * * * De werkstaking in Zuid-Aîrika s reeds aan 't veminderen en mi- , lister Botha is er weer bovenop. < * M. « ( Turkeie's nieuwe minister van j »orlog. de 32jarige Enver Pacha J oeptde klassen van 1882 tôt 1892 1 ip, om gereed en gewapend te zijn >ij het eerste noodsein. Hij wil ook nog een groot oor- s ogschip koopen aan Argentina, i n dit ailes beduidt dat de Turk < laar wcerwraak zoekt. PIUS X als bisschop van Mantna. PA5T00RKEN f KARDINAAL RAMPOLLA Na de geruchtmakende dood van Kardinaal Rampolla werd weerom de aandacht getrokken op 3e kiezing van Pius X. Immers de overleden Kardinaal was als met den vinger aangewe- [30] SUT! MIEUEVE VAN GrtISTEL DOOR /VIJLEN KAPELAAN VAN HAECKE, Aanstonds werd die stem door eenvoudig( lerders gevat, en zij waren het, die den eerster :nieval deden voor den menschgeworden God. Aldus ook toen de Heilige Maagd en Marte ares Godelieve bet aardsche verliet om vooi len hemel herboren te worden, was haar bli}ie iptocbt de menschen teenemaal onbekend. )ocb de engelen, die eertijds de komst van laren godlijken Meester begroet badden, 'ingen andermaal hun kerstlied op in den lacht der hemelsche geboorte van Go 1s lieve leilige. Hunne stem klonk boven Ghistel ; de rreedkame inwoners ontwaakten er bij, en varen alzoo de eerste om getuigenis te geven lan den gelukzaligen overtocht hunner lieve wongenote. Zoo de plaats en de stond verheerlijkt waren laar de Heilige stiert, zoo diende ook het •ogenblik harer begraafnis door een wondei lit te ichijnen. Immers terwijl het lichaam in let graf daalde, versebeen voor de oogen det imstaanders een klaarblijkende vlam, uit lewelke eene heldere hand voortkwam die het ickaam menigwert zegende. Die zulks zagen, ;aven er alom getuigenis van. en iedereen Dolde er den Allerhoogste grootlijts om. De danlcvolle harten der lijdsnde lidmatec Ibristi waren als zoo vele boeken waarin de oedjonstigbeid der H. Godelieve te lezen tond. Van kindsgebeente was rret haar opge roeid een altijd toenemend medelijden voor al rie in nood was. Den raad des lieiligen ieeites had zq letterlijk in het werk gesteld : Vt»i weldtuUg neuir mmat uwtr middelt ; m Plus X als Kardinaal en Patriark van Venetie, rijdende op een muilezel in het bergland. (Zijne ouders die maar arm waren hadden toch eea ezelken ; zoo had hij al vroeg leeren rijden ook.) TOT QROOTEN zen om Léo XIII, wiens hoogge plaatste geheimschrijver hij was op te volgen. Hier geven wij eenige reken ui eerw. heer Mervillie's boek, ver schenen in de Duimpjesuitgave Pius X, en de portretjes komer ook daaruit. In d'eerste tijden van de Kerki wierd de Paus gekozen deur de gees telijkheid en 't volk van Roomen ; — zoo ook, zag men dikwijls Bisschoppet enHerders bij volksstemminge me hun weerdigheid bekleed worden. Later wierd de kiezinge van dei Paus aan de Kardinalen overgelaten. Deurgaans zijn 't Italiaansche Kardinalen die tôt Paus gekozen worden en dat 'n moet niemand verwonderen aangezien d'Italiaanders in meerder-heid zijn ; 't was beter voor de Kerke ook, om reden dat de vreemde mo-gendheden wrochten om den Paus vas hun land naar hun zienswijze te doen overhellen ; daaruit sproot ei afjunste tutschen de vorsten. Toch gebeurde 't vroeger, maar 't was altijd bij uitneminge, dat er ne vreemde Kardinaal Paus wierd, * * * Sedert de dood van Léo XIII wier- hebt gij weelde, geef in overvloed ; hebt gij maar weinig, doe wat gij kuntom dat luttet dat gij bejit hartlijk mede te deelen. Had Godelieve niet mildelijk hare weelde ten dienste der armen gesteld toen zij in het ouderlijk huis van Londefort wijds en zijds hare weldaden uititrooide ! En te Ghistel gevestigd, spaarde zij uit haren mond haar arm broodje niet om er den hongerige mede te spijzen ? Ja zelfs, toen hare verdrukkers haar droog en oudbakken brood tôt twee maal toe op den helft hadden verminderd om haar die weldadigheid te doen boeten, zoo kon hunne wreedheidde arme dienstmaagd der armen niet beletten hare laatste kruimeltjes brood te sparen voor de noodwendigen. Bij gebrek aan aalmoesen die zij niet geven kon, stelde zij hare naalde ten dienste der armen, en als eene tedere moeder, rermaakte zij met eigene handen hunne versletene en gescheurde kleederen Tôt het einde toe van haar leven was zij de getrouwe uitdeelster geweest van het weinig dat zij bezat. Zij diende dus, volgens de godlijke belofte, aangesteld te worden over het uitreiken van meerdere schatten. Zulks gebeurde zonder uitstel. Ten dien tijde beitond het gebruik dat allen wië op eenen lijkdienst of begraafnis tegen woordig waren, zich na de rouwplechtigheid naar het sterfhuis begaven. Zulks was bijzon-derlijk ten voordeele der armen geschikt ; immers aan elkeen van hen werd ter dier gelegenheid een brood gegeven als uit wederjonste der gebeden die hij voor den overledene gestort had. Bertolfs, om zijne eer te kavelen en het volk des te beter den mond te stoppen, had niet aleen al de geestlijken en edelmans van het omliggend op den uitvaart zijner huisvrouw verzocht, maar ook had hij de waarschijnlijke inzichten van Godelieve voorkomen, al luidruchtig bekend maken dat aile schamele menschen, hoe meer hoe lie ver, op de begraafnis der edele Vrouw van Ghistel genoodigd waren. Matuurlijk waren er vele, * -.s PIUS X op zijn troon. PAUSI den er in Roomen en de wereld deure eenige namen vooruitgezet ; Kardinaal Rampolla, Staatssekretaris van Léo XIII, stond aan 't hoofd. Op den vreemden was Patriark Sarto weinig bekend ; onder de Kardinalen van Noord-Italiën nogtans waren er eenige die hem naar weerde wisten te schatten. Om gekozen te zijn moet men 2/3 van de stemmen bekomen, dus 40 op 60. De kardinalen gingen dagelijks twee zittingen houden, waar ze telkens stemmen moesten: — eene 's voor-middaags, en eene 's namiddaags. Na iedere stemminge worden de briefkens verbrand in e stoveke, èn oventje, dat daartoe nevenst de Capel-la Sixtina gereed stond, en dat over 't dak jvan 't Vatikaan den rook in de lucht moest zenden ; — is de stemminge zonder vasten uitval, dan wordt er in beetje vochtig stroo met de briefkens gemengeld, en de rook is zwart ; geraakt de Paus gekozen, dan ver-brandt men de stembriefkes aleene ; de rook isdunne, licht en helder, en 't volk weet daaruit dat de stemminge voor goed is afgeloopen. ♦ * * Den Zaterdag 1» in Koornmaand (Augusti), was 't den eersten dag van j want bij de genegenheid en de nieuwsgierigheid voegde zich nog de begeerte om aan de brood-gifte deelachtig te zijn. Zoo kwam het dat er bij honderden arme menschen zonder brood stonden, toen er reeds meer brood was uitgedeeld dan er ooit in dusdanige omstandigheid vervaardigd was geweest. Om in geene schande te komen zond Bertolfs hofmeester haastig om koorn of meel of wat men vinden kon. Hoe weinig er was, kocht hij het aanstonds en deed het onder deze armen uitdeelen die zich de laatste hadden aangeboden. Doch tôt een ieders verwondering en geen klein gewin voor de verkoopers van het koorn, toen men hetzelve bij maten uitgoot in de bedelzakken der schamele iieden, werd het onuitputlijk. De maten waren boordevol ; elken arme werd gegeven zoo veel hij verlangen kon, en nog schoot er over in overvloed. Wat meer is, terwijl men het koorn uitgoot, veranderde het oogenbliklijk in meel ! Zoo dat elk arm huisgezin zich aan het bakken stelde. al den Heer God loven, die op den dag zelve der begraafnis hunner milde weidoenster, hare goedhartigheid voor den arme door een wonder wilde kroonen. Van toen af groeide bij de Vlamingen het betrouwen op de heilige Martelares. Zoo eertijds de armen haar het brood des lichaams afvroegen, nu gingen zij allen die gebrekebjk waren, God hunne genezing afsmeeken door de roemrijke verdiensten zijner Heilige Maagd en Martelares Godelieve. Acht eeuwen zijn langzaam voorbij gescho-ven «edert dien, en gedurend al dien tijd heeft de Heilige hare bescherming zicht- en tastbaar doen gevoelen aan allen die, in welkdanigen nood ook, tôt haar hunnen toevlucht namen. Waarom, uit vrees van te vervelen, mag een «chrijver, een voor een, aile die wonderen niet aanhalen ? Waarom die honderden genezingen, hoe eentoonig het sou schijnen, niet reekwiji verhaald, die zoo eenvoudig bij de oude schrij vers van Godelieves leven geboekt staan ?

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software. 

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software. 

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software. 

Er is geen OCR tekst voor deze krant.
This item is a publication of the title Onze kop belonging to the category Katholieke pers, published in Maldegem from 1910 to 1914.

Bekijk alle items in deze reeks >>

Add to collection

Location

Periods