ONZE TAAL Nr fiO. Weekbladje voor de vlaamschsprekende krijgsgevangenen. 22? -luli 19ie QUIDO GEZELLE I. Nieuwe dingen vertellen over dezen grooten mder onze Vlaamsche dichters, kan ik niet: machtigere stemmen hebben zijne verheerlijking jedragen: maar niet tôt allen dringt de klarik 1er kathedraalsche klokken. U, ylaamsche volks-longens, geboren en gegroeid onder de schaduw ran eenvoudige dorpskerken of - kapellen wijd ik leze woorden : wellicht kunnen ze iets bijdragen ;ot betere kennis en waardeering van hem, wiens even ééne liefde was voor u, zijn volk, voor uw taal en uw land. Guido Gezelle werd geboren op 1 Mei 1830. Dank zij de spaarzaamheid van zijn vader kon lij studeeren aan het Klein Seininarie te Rousselaere en de legende zegt — want legenden .voekeren op de graftombe van elk groot man — lat de jonge Guido zulk een ingetogen, stil en Iroomerig leven leidde en zoo spaarzaam met iijn woorden wae dat zijne medemakkers hem met len lieven bijnaam " Os " dekoreerden. En eens, toen de professor van poëzis in de atijnsche les het verraaarde vergiliaansche vers roorlas : Procubit humi bos" " ten gronde viel de os ! — del terzelvertijd zulke verschrikkelijke lachbui op le kosten van den armen Gezelle, dat de drup-)elen van verlegenheid van zijn klamme voorhoofd * De tôt artikel verwerkte voordracht, gehouden te Soltau op 21 Januari 1915 en te Gottingen op 5 Mei 1916. afdruipten. Toen echter sprak de wijze man deze gevleugelde woorden: Nu zvvijgt de os, maar eens zal zijn stemine dreunen over gansch het Ylaamsche land en hij zal den eerbied en de liefde afdwingen van zijn volk ! G. G. voltrok zijne studiën voor priester in het Groot-Seminarie te Brugge en werd in 1854 leeraar benoemd in het Klein-Seminarie van Rousselaere, waar hij enkele jaren te voren als studeiit op de banken had gezeten. Maar het vak dat hij moest doceeren kwam niet met zijn voorliefde overeen: de drooge formules en de stomme cijfers in de handelswetenschap bezielen wel kooplui, maar geen dichters. Slechts Jcorten tijd later kon Gezelle's ziel ontplooien: in 1857 werd G. G. tôt leeraar aangesteld in de Poëzis, zijn dierbare " dichterschool ". Hier gaf hij zijn eerste proeven van " Dichtoefeningen" en plantte zijn weenende " Kerhhofblommen" op het graf van een zijner leerlingen. Deze beminden en vereerden Gezelle zooals geen professor ooit bemind en vereerd werd. Zijn woord was als een Golfstroom, die hunne harten verwarmde met de liefde voor hun taal, voor hun volk en hun land en die harten warm hield voor die idealen, niettegenstaande de koude tegen-stroomingen eener vijandig-franschdolle wereld. Niet lang evenwel mocht hij die liefde laten stroomen onder zijn Rousselaersche studenten ; in 1S60 reeds werd hij als onderpastor naar St-Walburgis te Brugge gezonden. Hier schreef hij nog enkele

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.