— ; ^ ^22 s2 FEESTNUMMER Nr 100. 19e flei 1917. Verjaardagen in de gevangenschap zijn rouwdagen,voor de velen die hét niet verleerden elken avond roor dm volgenden m or yen den vrede te verhopen. \roor de " urijzen" echter, die in de huidige bestaanswijze zelf een levensdoel vonden, brengen die verjaardagen geen treurnis mede, maar troost en blijheid en nieuwen moed. Ze zijn de synthesis van een tijdvak van veelzijd-ige bedrijvigheid, ze dragen in zich de som van den verrichten arbeid, een kostbaar kapitaal van verwerk-bare krachten. Kvenzoo lioudt dit honderdste nummer van " Onze Taal" in zich besloten al de waarden die den climax van de geestelijke bedrijvigheid en den vowuitgang der vlaawsche idee te Gôttingen bewerkt hebben ; is dit honderdste nummer tevens de rijke belofte van een breedere ontvouwing en een verderô ontwikkeling in demelfden zin. Daarom verschijnt het als feestnummer, met talrijke bijdragen van onze oudere en nieuwere medewerkers, " dichters " en " prozaschrij-vers Die opstellen pan afwisselenden aard ztdlen van het oude en het nieuwe onze-taal-gebied een schilderachtig panorama-beéld vormen, dat eenieder met genoegen zal over-blikken.* * * Uit één woordje van spijt, door enkele Vlamingen uitgesproken, toen vôôr twee jaar "Le Camp de Gôttingen" wrscheen, is " Onze Taal" geboren en gegfoeid. " Voor ons is er weeral niets bij, zeiden ze. Wij, Vlamingen, zijn weeral in t hoekje gezet, overschaduwd..." Weeral — het ivoord van den maehtloozen wrok van vier millioen menschen, roor rijf ( en taehtig jaar rerworpenheid en ellende... Maar de wereldoorlog heeft zich voorge-daan als het geweldig preludium van nienire tijden, met nienire politische verlioudingen. In de duitsche krijgsgevangenschap zovdcn de Vlamingen niet rerstooten worden. Te Gôttingen werd ook een Vlaamsch bleui gesticht. — En niet langer wihlen ze rerstooten blijven in h un eigen land. Te Gôttingen werd " Onze Taal" een flanc-garde avancée van de activistische Pers in Vlaan-deren.Lanwen en haters hebben zich verontiraar-digd, omdat ivij niet deden naar den zin van onze heerschers — die thans duidelijk ver- | klaard hebben ons van onze rechten en vrijheden te tvillen " bevrijden". | Ons rlaamscli geweten is gerust. De bedrei-\ gingen van dolle adnokaterlingen en politici raken ons niet aan : wij verlooehenen hen die ons verlooehend hebben. Zij dragen de schuld van al /rat gebeurd is, zij dragen de schuld van al hetgeen nog gebeuren zal. Het oude parallelismus van Vlaanderen's dubbele nationaliteit, dat in 't begin van den oorlog dreigde ineen te loopen in de enkel-voudigheid der waalsche staatsgedachte, loopt thans twe'evoudig, hoe langer hoe wijder uiteen. Wij zijn Vlamingen. Wij volgen de vlaamsche lijn, irij volgen de lijn die ons voeren zal tôt het einddoèl : Vlaanderen Vlaamsch en Vrij. BINK ~ De - /

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.