Nummer 5-6. nanomhon 1 01 fi - .Tarmsir>i 1Q17. SINT-ROMBOUTS IVIflflnHhlfld unnn stnrifintfin p.n nnd-stiirifintfin van ^-Rnmhniifsnnllfiirp tfi WlfiRhfilfin Sint-Rombouts, wees nu fier op uwe zonen Die vrij en vrank de gansche wereld toonen Wat christendeugd en heldenmoed vermag. Verspreid door *• E. ft. tôoon, aalmoeçjemer Ci. 104 en t. ft. kselpaire, aalmoe^enier, ■ftôbifal Milifaire Eelôe, Êon §ecours, fêoueR. ZALIG NIEUWJAAR! 'tSchijnt een eeuwigheid sedert we onze families verlieten en onze stad. Moge 1917 ons met een roemrijken zegepraal den duurzamen vrede en de vereeniging met de onzen meebrengen ! Moge O. L. Heer ons dit jaar beschermen en bewaren, dat we allen mogen terugkeeren naar onze familie. Moge Hij allen sterkte en steun geven dat ge door deze moeilijke tijden kunt doorworstelen en met het hoofd omhoog, met helderen bliken reine ziel den eersten zegen uwer moeder ontvangen! Aanstaanden Kerstdag wonen we allen, als 'tGod belieft, de Middernachtmis bij in onze herstelde Métropole. A. B. N. E. Onvoorziene omstandigheden beletten ons in December te verschijnen. Dit lueze dus nummer 5 en 6. Alerte op de voorposten. Hoeeendelijkhier! Een voorschootje gronds, verloren in een wijdewatervlakte, met zwar-te plekken lisch en wild opgeschoten gras. Een eilandje woest en geheimzinnig, verre van 'toverige van de wereld, waar het nog slechts aanhangt met een eindeloos lang en duizelig smal loopplanksken... De vuurpijlen werpen trillende strepen klaarte over 'twater,breederuitloopend naar-mate zenaderen. Alom naregeluiden : ratten die piepen, vogels die krassen, eenden die plodderen tusschen'tgroen, kogels die fluiten en van tijd tôt tijd obussen die zoeven en met een spookachtige vlam gaan openbom-men, wat verder, als in een hollen kelder. 'kHoor slepende voetstappen: er nadert een donkere gestalte met gebogen hoofd en armen die wiegen in de lucht om evenwicht te houden. « Halte-là ! Qui vive ! » — Sergent. » — « Avancez!» — Mijnbajonnetglimt dreigend, mijn vinger rust op den haan. — «Halte! Mot d'ordre! » — « Fe;nand. » — « Sergeant, zijt gij het? » — « Ja, hebt ge uw masker? » Zijn stem beeft. De nacht is zoo zwart, de plaats zoo verra-derlijk. « Houd u gereed, » fluistert hij aan-gedaan, »de Franschengaan een aanval doen met stikgas. » — « Wanneer? » — « Vannacht. Ze kunnen elk oogenblik begin-nen. Wees op uwe hoede! » — De wind blaast tamelijk hevig naar de Duitsche lijnen toe. Een gasaanyal! Zoo in-eensj Hoe zal het gebeuren? In aile geval, het weder is gunstig, de wind zal helpen. En toch, moest hij draaien! Of nog: zouden de Duitschers niet trachten in onze voorposten te dringen 0111 de doodendewolken te ontvluch-ten? Dat ware immers best voor hen! Leven ofdood! Zuilenze onze lijnen nietbeschieten met gasbommen, uit wederwraak? Ik kijk naar de Fransche loopgraven toe: niets bijzonders op te merken. De gewone fusées stijgen met hun gewone vuurstreepde lucht in.... 'k Luister scherp. 't Water klutst

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.