Syndikaal mededeelingsblad: van de Algemeene Federatie der Vakbonden van Antwerpen

1270 0
08 September 1917
close

Why do you want to report this item?

Remarks

Send
s.n. 1917, 08 September. Syndikaal mededeelingsblad: van de Algemeene Federatie der Vakbonden van Antwerpen. Seen on 29 March 2024, on https://nieuwsvandegrooteoorlog.hetarchief.be/en/pid/td9n29q37g/
Show text

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software. 

SYNDIKAAL Orgaan van den Antwerpsehen Diamantbewerkers Bond an der Federatie van Vakbonden De redaktie behoudt zich voor, ingesonden stukken al of niet te plaatsen VERSCHIJNT BIJ GELEGENHEÏD Redaktie en Administratie : Plantijnlei West, 66, Antwerpen Eenmaking Steun In ons vorige nummer werd door J.V.M. reeds eenigszins in korte trekken uiteen-gezetwat met de nieuwewijziging in den steun bedoeld wordt: eenmaking name-lijk voor aile «doppers» door het afschaf-fen van steun A. en een minimum voor allen van 4, 3 of 2 franken. Er is echter nog wat anders wat te gelijkertijd zou kunnen aangepakt wor-den ; eene andere eenmaking. Tôt hiertoe werden namelijk de ge-steunden verdeeld in twee groepen : de Doppers en de Schamele Armen. Hetzelfde klassenverschil dat steeds bestaan heeft in de wereld bleef tôt hiertoe ook in den steunzelfsvantoepassing. Men heeft minder en meer intéressante behoeftigen. Menschen waarvan men het wel en anderen waarvan men het niet weten mag dat zij gesteund worden. Menschen waarvan men beweert dat het gekend zijn hunner behoefte aan steun voor hen eene schande zou betee-kenen ; anderen die men verplicht het in tet openbaar te komen ontvangen, van dwelke men meent dat openbaarheid henniets maken niets deren kan. Gewoonlijk wordt de scheidingslijn ruwweg getrokken tusschen de handen-arbeiders eenerzijds en beambten en der-gelijke anderzijds, meer metpenenhoofd arbeidende. Dezeheele laatstgenoemde groep wordt (meest door zichzelve) zoo maar gewoon-weg als intulectueelen betiteld. En dat enkel omdat zij wat langer de een of andere school hebben gevolgd. Wat na-tuwrlijk nog niet het minste bewijs levert voor de intelectualiteit. Want boeken-wijsheid toch brengt gewoonlijk, voor wie ze in zijne bovenkamer niet behoor-\ijk verwerken en bergen kan, niet anders mede dan eene goede dosis verwaand-lieid en dat laatste is dikwijls het begin der ezelachtigheid. Als men nu toch eenmaal aan het een-maken van den steun begint zou het vol-gens ons maar het best zijn dat men ook over die scheidingslijn maar in eenen trek de spons vaagde. Den steun voor allen die werkelijk aan steun behoefte hebben dus nietalleen gelijk van bedrag, maar ook gelijk in zijne toepassing maakte. En waarom niet ? Is steun ontvangen, wanneer men bui-ten zijne schuld in de miserie gekomen is, eene sshande ? Zoo ja, waarom moet die schande den naarstigen, deftigen arbeider alleen dan apgelegd worden ? 1s een metser bijvoorbeeld welke de nijverheids-instellingen opbouwd, is dien als mensch minder dan de klerken welke op de bureelen daar de akten invullen of het boek houden ? Is den hout- of metaalbewerker, den foijnwerker welke dagelijks zijn leven '"aagt om den menscnelijken haard de 'oodige warmte, de fabrieken, spoorwe-ftn, enz.deonontbeerlijke beweegkracht | televeren, zijn die allen als mensch van ^|ere beteekenis- dan de patroon van een boekwinkel, een inode-magazijn of andere dergelijke zaken ? Maar wij beweeren dat steun ontvangen, wanneer men aan de noodzakelijk-heid daartoe zelve geene schuld heeft, niets schandelijks inhoudjdengesteunde niet in het minst zedelijk kwetsen kan. En zeker nu niet ! En als er iets is waar werkelijk iets vernederends in gelegen is dan is het wel in de wijze waarop men den zooge-zegden de eer sparenden steun voor Schamele Armen moet zien machtig te worden. Dat ding toch wordt beheerd door slechts een paar menschen. Rechtstreeks daarheen gaan als men ze niet persoonlijk kent helpt gewoonlijk niets. Men moet dan al beginnen met deze of gene om eene aanbeveling te gaan smeeken. Want dit is in de meeste gevallen de werkelijke benaming van zulk een stap. Dien persoon en soms nog anderen, zal dan eens probeeren. En wanneer men dan in de gratie valt, geen politiek of persoonlijk tegenstander is van dezen of hunne familie welke de Schamele lakens uitdeelen.... nu dan gaat het. Ge kunt dan ergens komen, in stilte om wat franken en..., na enkele weken weet alle-man het. Zoo gaat het heel dikwijls met den Steun voor Schamele Armen. Het is een niet gereglementeerde steun, laat dus hetterrein vrij voor willekeur en eng-geestigheid.Daartegenover staat den gewonen steun, den zoogezegden «dop» dan in eene veel waardiger,- onafhankelijker positie. Den gewonen officieelen steun toch is een recht. Het staat nauwkeurig omschre-ven wie hem toekomt. Wie werkelijk behoefte heeft om ge-steund te worden heeft daartoe niemand tevoet te vallen, geen familieleden of vriendjes der bestuurders in den arm te nemen. Men bied zich aan geeftgewoon-weg den staat van inkomsten en ont-vangt hetzelfde wat anderen verleend w@rdt. Geene de minste neerbuiging hoeft hier dus ; geen weigering kan opgeloo-pen worden als men werkelijk recht heeft. Wat van de Schamele Armen niet kan gezegd worden. Want dat is eene soort aalmoes. Men kari er toch geen rechten doen op gelden, kan er enkel om vragen, hangt van den willekeur af van hen die het beheeren. Er bestaat dus volgens ons geene de minste reden die den toets der openbaarheid doorstaan kan, om den geheimen steun, voor de zoogezegde Schamele Armen, te doen blijven voortbestaan. En daar het nu toch eindelijk tôt eene gelijkmaking van steun komen zal, ware het maar wenschelijk dat ook de toepassing de regeling ervan een werd. De Nieuwe Steunregeling In ons vorig nummer heb ik een kort overzitht gegeven over het nieuwe ontwerp der steunregeling.Daarin hebben we gezien dat het Nationaal Comiteit ter beschikking voor het gezin eene som stelt van 4, 3 en 2 franken, naar gelang de ouderdom, en dat aan deze som kan bijgepast worden, door het Provintiaal Comiteit en de lokaa! Gomiteiten. Ik heb ook aangetoond dat het noodzakelijk was, dat deze lichamen in plaats van kunnen, zouden moeten bijpassen, tôt een bedrag waar-door de gesteunden in de gelegenheid gesteld worden, ten minste in het leven te kunnen blijven. Ik heb dus nadrukkelijk er op gewezen dat de gerneenten verplicht moeten worden, het ontbre-kende bij te passen, maar ziedaar nu het kapitale punt, hoe zullen de gerneenten daarvoor kunnen gedwongen wdrden. Ik gebruik nadrukkelijk het woord gedwongen, orndat wij na drij jaren ondervinding weten, dat zij het uit vrijen wil niet zullen doen, tôt nu toe zijn er zelfs gerneenten die voor de gesteunden niets bijpassen, en wij kunnen gerust zeggen, dat de gerneenten die op het oogenblik het meeste geven, nog niet genoeg doen. Bij de verschillige stappen die wij bij de ge-meentebesturen in den loop van denoorlog gedaan hebben kregen wij steeds voor antwoord dat zij reeds meer deden dan zij konden, en dat hunne finantiën het niet toelieten nog meer te doen. Dat was het kluitje waarmede men ons in 't riet stuurde, nogthans weten wij beter, de gerneenten beschikken over een uitgebreid crediet, maar zij willen daar niet ten voile van genieten om later aan de vierstemmer te kunnen aantoonen hoe zuinig zij de gemeeritegelden beheerd hebben. Zoo zien wij dat, terwijl men eenerzijds met milliarden verwoest en vermorscht om te dooden, men anderzijds over eenige duizenden franken kibbelt om de menschen in het leven te hoiaden. Om te bewijzen hetgeen ik over de schraap-zucht der gerneentebesturen zeg, wil ik hier een van de honderde staaltjes mededeelen. In de gemeente Wijneghem krijgen de gesteunden, en dat sinds verscheidene weken, enkel om de twee dagen een rantsoen soep, alhoewel hunne soepkaart voor aile dagen van de week afgestem-pelt wordt, en de reden waarom zij maar om de andere dag soep krijgen is — omdat er geen waren aanwezig zijn zult ge misschien denken, neen mis — de reden welke door het Comiteit opgege-ven wordt is, dat de soep hen te duur kost, en dat gebeurt in het seizoen als er nog groenten en vleesch in overvloed te krijgen zijn, terwijl het hier loopt over het zoo bij uitstek geschikte volks-voedsel.Het Provintiaal Comiteit hetwelk van boven-genoemd feit op de hoogte is, doet niets of kan niets doen hetgeen voor de hongerige bevolking op hetzelfde neerkomt, om die gemeente te dwin-gen hare verplichtingen na te komen, en dan reist voor ons de vraag op, wat za! er van de bepaling van het Nationaal Comiteit, hetwelk zegt dat de gerneenten kunnen bijpassen in huis komen, wij gelooven weinig of niets, en daarom moeten wij, ons niet meer alleen bepalen met een protest te siuren naar de gemeente of provintialeCêmiteiten, maar wij aîlen hebben vsor piicht in naam van de hongerlijdende bevolking ons tevens te wenden rechtstreeks tôt het Nationaal Comiteit, *pdat deze met de bulp der regeering aan de slachtoffers van den oorlog, de middelen verschaft, om in het leven te blijven. J. V. M. DiamantbawepkepsbeSangen Concentratie der Diamantnijverheid In Holland waar men het onder oogpunt van voeding ontegenzeggelijk nog oneindig beter heeft dan hier — gedeeltelijk dank aan de onverzette-lijk zonder genade veor de enkelingen doorge-voerde maatregelen — in Holland staat men er in zake brandstof nog minder goed voor dan wij. En ook daarmede grijpt de regering daar onge-nadig in. In ons vorig nummer haalden wij alreeds ter-loopsaan : «dat in Amsterdam a/tediamantslijpe-rijen gesloten zijn van over maanden reeds en enkel de 22 grootste — die alla werklieden be-vatten kunnen — nog werkende zijn. In het Weekblad vinden wij nu een artikel waarin Henri Polak de diamantbewerkers en hunrie patroons er kenrrelijk op voorbereid dat ze dezen winter nog wel wat aaders zullen te slik-ken krijgen. Wij laten hier het artikel in zijn geheel volgen: De Gs8sfo@spffiï*ing De nood, dien de oorlog ons brengt, doet zich op velerlei wijze gevoelen — men zie, bijvoorbeeld, de Mededeeling die de Regeering via de Centrale Coinrnissie uit de Arbeidersbeweging voor de Levenstniddelenvoorziening ons heeft doen toekomen en die men elders in dit blad vinden kan. Hij doet zich ook gevoelen in onze industrie, niet alleen door werkloosheid en andere akeligheden, doch ook door inwerking op de gewone technische regelingen van het vak. Wij hebben dientengevolge reeds eenige rnalen moeten schikken en plooien — eenmaal zelfs op zeer ingrijpende wijze, door de concentratie der werk-lieden op een zoo klein mogelijk aantal fabrieken — en wij hebben het dezer dagen opnieuw moeten doen. Er heerscht kolonnood in het land. Onze Lim-burgsche mijnen leveren slechts ongeveer een ierde van hetgeen het land voor industrieele, vervoers- en huishoudelijkedoeleindenaanbrand-stôffen noodig heeft. De rest moet Mit het buiten-land komen, met name uit Duitschland, Belgiê ?n Engeland. Het laatst-genoemde land stuurt ons reeds sinds zeer langen tijcî geen stukje steenkool meer. Duitschland (waaronder thans België be-grepen moet worden) staat ons veel minder af dan voorheen het geval was, zoodat er een belangrijk tekort bestaat en wellicht een nog belangrijker tekort te wachten is. Dientengevolge moet er bezuinigd worden. Ook op de productie van gas en electriciteit, die veel kolen vordert. Het te bezuinigen percentage van het verbruik werd dan ook reeds een lange poos geleden van overheidswege voorgeschreven. Nu is echter in de maand Juli in vele gerneenten, o.a. oek te Amsterdam, deze van Regeeringswege gelaste besparing niet bereikt geworden, zoodat hetgeen toen teveel werd gebruikt, in de loopende maand, en wellicht ook nog in eene of meer vol-gende, zal moeten worden ingehaald. Ons Ge-meentebestuur heeft uit dezen hoofde scherpe maatregelen moeten nemen, om de nu volkomen onvermijdelijke extra-bezuiniging te verkrijgen. Het moest dat doen, wilde het niet de zeer groote kans loopen, van de stad voor geruimen tijd zoo goed als geheel van gaskolen, dus van gas ver-stoken te zien. Welke deze maatregelen zijn, weet nu wel iedereen. Zij brengen o. a. met zich mede, dat op den Zondag gedurende een greot deel van den dag het gas ni et onder druk staa+, hetgeen in de practijk zeggen wil, dat er geen gas ontstoken kan worden. Dientengevolge is het niet mogelijk, gedurende dien tijd diamant te verstellen, behalve in den mechanischen dop, en kan er dérhalve ook geen diamant geslepen worden. De besturen der organisaties in onze nijverheid staken, zooals van zelf spreekt, de koppen bij elkander, ten einde de gerezen moeilijkhaid zoo goed mogelijk te boven te kemen. Bepaald werd, dat op Zondag niet za! worden gewerkt en dat degenen, die daarbij betrokken zijn, vijf werkda-gen zullen hebben van negen en een half uur, zoodat slechts één half sur per week verloren gaat. Bit kan beteekenen eenig verlies voor de eigenkostenwerkers, alsmede voor de patroeas, die op vast geld laten werken. Het kan dat beteekenen. Zeker is het geenszins. Het zal in elk geval moeten worden afgewacht, of het half uur minder arbeid ook een geëvenredigd verlies aan productie zal beteekenen, alvorens het de moeite waard zal zijn daaromtrent maatregelen te bera-men.Nadat deze dingen gepubliceerd waren, ver-scheen de mededeeling, dat de aanvankelijk dOor het gemeentebestuur vastgestelde regeling eene verandering had ondergaan en wel deze, dat op ien Zondag véôr 12 uur 's middags wèl gas zou worden geleverd. De vraag r«es toen, of het niet beter ware op den Zondag een halven dag te aten werken, waardoor dan voor de betrokken iverklieden de vrije Vrijdagmiddag behouden kan ZATERDAG 8 September 1917 . 3dt JAARGANG nr 12

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software. 

Er is geen OCR tekst voor deze krant.
This item is a publication of the title Syndikaal mededeelingsblad: van de Algemeene Federatie der Vakbonden van Antwerpen belonging to the category Oorlogspers, published in Antwerpen from 1915 to 1918.

Bekijk alle items in deze reeks >>

Add to collection

Location

Periods