Drukster-UitgeeTstes Sam: Maatschappij H ET L!CHT , beatuorder : P. DE VISCH. Ledeberg-Qcnt . . REDACTIE . . ADiYllMISTRATIE HOOGPOORT, 29. GENT VÔORUIT Orgaan der Belgische Werklledenparti/\ — VerschjjnendQ aile dagen. ABONNEMENTSPRIJS j BELGIE | Dric maanden. ► .,«>. 3.2Î Zea maanden . . , » . fr. 6 5Q Een jaar. ...... fr. 12.5S Mtn abonneert îich ep aile postburtelca DEN VREEMDE j Drie maanden tdagelijks verzonden). » . . » « fr, ô.7f I fat de Sociaal-demokratischB biaden in Qnifschland zira Wij ontvingen de Berlijiier «Vorwârts» tan 21-22 Augustus. Wat de oorlogsberichten betreft, men kan wel denken dat wij met onze pers on-der militaire censuur staan, dat zulks in Ijuitsclilaiid nog in veel scherpere maat het geval is, met één woord : de oorlogsberichten in de duitsche biaden staan lijnrecht tegenover die in de onzen. Maar wat het binnenland betreft merktën wij hoofdzakelijk op, de voortdu-rende klacht over de outzettende werkc-looshcid in Berlijn en de overige steden. Het is zoo erg dat de «Kreuz-Zeitung» een conservatief blad schrijft : « De stijgende werkeloosheid met al hare gevolgen zal tôt een biiinenlandsoh gevaar worden en ieder middel moet aangewend worden om de honderd duizenden mannen en vrouwen die slechts van betaalden ar-beid kunnen loven, werk te verschaffen. » Aan de beestachtigheid van de huisbazen die onbarmhartig ieder niet betalenden op straat zetten zal nu êen eind gemaakt worden. De rechtbanken hebben regeeringaoï-der gekregen dat iedere klacht op vervol-giag wegens huursohuld, indien het buis-gezinnen van binnengeroepenen of werke-loozen betreft, drie maanden moeten uit-gesteld worden. Even zoo lang wordt de betaling van hy-potheken^rente uitgesteld. Wij vinden dat eene zéér goede maat-ïegel" die ook in ons zwaar beproefd land ttavolging mogo vinden. Wat <: navolging » betreft, schrijft de « Torwârts » mochten wij al de hoogere beambten vau staat en genieente die met den 1' Oktober hun 3 maanddlijksch sala;is op voorhand en onver&ort ontvangen, er cp wijzen dat al onze partij- en syndikaats beambten vrijwillig een vierde tôt de helft van hun loon afgestaan hebben tôt steun de? noodlijdenden. En — vervolgt het sociaal-demokratisch Uad — vsaar Mijven de geestelsjken ? die toch steeds prediken dat « ieder weldaad een weldoen aan God is » — ze trekken al-leen aan « toelage i> 12 millioen mark uit de Pruissische staatskas jaarlijksch ! Ze geven zeker « in stilte » ? ! (Hm, hm, zouden onze « hoogere » be-ambten en geestelijkheid den vijand niet eens een lesje in « christelijke naastenlief-de » geven? 't wordt hier allengsken hard noodig ! Maar niet « in stilte » a. u. b.) Wij moeten nogmaals met genoegdoening bevestigen dat wij geene hatelijkheden of honende opmerkingen tegenover den «vijand » in de «SVorwârts» aangetroffen hebben.Het zou ons niet verwonderen dat juist die gematigheid tegenover den « vijand » en het scherpe optreden tegenover de plicht-vergeten bourgeois, kapitalisten, beambten geestelijken enz., de catastrophe veroor-zaakt hebben, die ons broederblad naar de laatste berichten getroffen heeft, namelijk het verwoesten en totaal vernielen van hun redactie-lokaal en drukkerij, door een op-gehitste en bezopen gemaakte soldaten-bende!Wij vinden verder in het blad de offi-cieele bevestiging dat de duitsche regee-ring de voornaamste, ook door haar aan-genomen artikelen van de Haagsche con-ventie aan haar' uhlanenlaars lapt. In den oproep van de troepenkomma-n-danten aan de « overwonnen » bevolking heet het uitcfrukkelijk : « ten slotte is de geheele stad verantwoordelijk voor de han-delingen van ieder enkele zijner inwoners en men zal dus goed doen tegenzijdig toe-zicht op elkander te houden »... enzoo-voorts.Zoodoende is de middeneeuwsche oorlogs-furie die het menschdom reeds lang ver-vlogen waande : het platbranden en uit-moorden van dorpen en steden, door de trawanten van den duitscîïen keizer in al zijne helsche glorie weder hersteld- Eene aanleicTing is spoedig gevonden. Nog om ons tochtje iaar MmIisIim Gezel H. V. heeft reeds in Vooruit ver haald hoe hij, met gezel De Yisch, de: vriend Vandervelde en mij in een auto ont moette. Ik was als voorzittsr der gentsche com missie van bevoorrading te Antwerpen, on te trachten schuiten graan en andere voe ding naar Gent te zenden. De commissie waarmede ik moest onder-handelen, mf-est 's morgens zetelend, was ik vrijdag nanoen vrij en ik maakte er ge-bruik van om met gezel Vandervelde een fort en de door onze troepen bezette plaat sen rond Antwerpen te bezoeken en ool eens het bombardement van Mechelen fri gaan zien. Men heeft daartoe aile dagei ! de gelegenheid niet en ik wilde ze hoege naamd niet laten ontsnappen. • • • -a—>■ —Il 'a UMMffilHOiiiKmnw»» wm»,i Wie het niet gezien heeft kan zich moei-lijk een denkbeeld vormen van wat ronc Antwerpen gedaan wordt voor de verdedi-ging der stad en oin de geschutlinie der for-ten zoo vrij en zoo ruim mogelijk te maken. Huizen, villas, kasteelen worden afgebro-ken of in brand gestoken, boomgaarden uit-geroeid, verschansingen van allen aard in 5 ontelbaar getal opgeworpen, en niets wordi ontzien om de verdediging zeer geducht te maken en de forten oninneembaar. In een der gemeenten rond Antwerpen 1 werd een heele wij'k van 300 huizen afge-broken en tôt een uitgestrekten gruishoop herschapen. Dit schouwspel van vernieling door een volk van zijn eigen haa.rdsteden, parken en hectaren fruitboomen : van een volk, dat als met den brandenden fakkel rondgaat • in zijn eigen gehuchten en dorpen,om zijm van leven tintelende gemeenten, lachende > landouwen, malsche weiden, boschrijke, 1 dicht beplante streken en rijk bebouwde landerijen in verwoeste pleinen te her-scheppen, — dit hoog tragiek tafereel sehokt den aanschouwer. En toch, te midden zij ner treurnis en ontzëttingj. blikt. hij rond, bewonderend de offers gebracht voor de onafhankelijkheid en zelfstandigheid .van land en volk. Niets van dit allés nochtans heeft mij zoo diep getroffen als de doodsche eenzaa.m-heid eener groote stad als Mechelen, badend in het zonlicht van een zoelen Augustusnamiddag. Toen ik dan rond de stad zag : groepen en kudden honden van vijf, acht en tien, zonder meester, zoekend naar drinkwater en voedsel, dan kreeg ik het diep gevoel van den oorlog met zijne verwoeste dorpen, zijne verlateu steden en zijne huisdie-ren, die door honger, dorst en vferlaten-heid, dag aan dag naar de wildheid, naar de wolfschheid terugdeinzen. « .* « Toen wij in Mechelen waren en de hou-witser met zijnen woest, metalen klank ontplofte, was ik zoo diep niet ontroerd, als door de stille, doodsche eenzaam-heid der verlaten stad, waar aile huizen waren gesloten. Geene levende ziel was te zien, niets anders was te hooren dan het geronk van onzen auto en niets anders werd gevoeld dan 't kloppen van ons hart, diep geschokt door dit tafereel van men-schenweeën, onder den zachten hemel eener heerlijke natuurl Gjj kunt denken hoe ik verschoot toen ik in de verte meende gezellen Vercammen en De Visch te bemerken, en wij weldra nevens hen rolden, stedewaarts. Onze juichkreet «Vercammen, De Visch» steeg boven het geronk van den moteur ;wij Btopten, de ha.nden werden gedrukt, raad-gevingen werden gegeven. Daarop verlie-ten zij te voet de stad en wij, in auto, verder binnen. Vele straten en lanen reden wij zaehtjes door en wij hebben hoogstens, in de verte, acht menschen gezien, eene moeder met haar kind snel wegîvliedend en een wagen met een paard. En 't was al. En dat in Mechelen, die dicht bij de 60 duizend inwoners telt ! ! ! Pas waren wjj binnen of pardaf, daar was de bom ! Wij keken eens .naar omhoog om hem met plezier te wenschea; een klein putje in d'aarde en groot gemak in huis ; reden nog wat rond en keerden dan terug, * * # Wij waren nog uit de stad niet of daar kwam een velocipedist in zijne hemds-mouwen, met zijne vest in een pakje gerold op zijn guidon vastgemaakt. De filosoof reed heel op zijn gemak Mechelen binnen en aangezien hij het wat warm had, zette hij zich een beetje op zijn gemak ! Ik was nog aan het lachen met die on-bezonnen gerustheid, of zie, daar komt een tweede velocipedist af, Ik la-at u raden wie het was t Onze vriend De Schutter, socialistisch ka^ merlid van Antwerpen ! Hij kwam ook eens kijken, alleen op zijn rijwiel. Ik vroeg aan Vandervelde om daar nog een kwartuur te blijven, dat het misschien mogelijk zou ge-weest zijn te Mechelen eene zitting vaa deîi socialistischen kamergroep te houden ! De minister kon tôt zijn groot spijt dit zoo praktisch voorstel niet bijtreden, om" dat wij een fort wenschten te bezoeken en in stormpas een groot deel der verdedi-gingslinie wilden doorvliegen. Ik gaf toe, en onder weg, namen wij onze twee rédacteurs Vercammen en De Visch in onzen auto op, en tôt 7 1/2 ure zagen wij met hen de sterke verdediging der vestin-gen, wat ons de overtuiging gaf, dat de Duitschers naar Antwerpen kunnen komen maar er nog niet binnen zijn. » E. A. Se Eiillscli©ses t© Jlalst (Vau onzen briefwissclaar) Was het verleden zaterdag maar eene patrouille die een onzer politieagenten krijgsgevangen nam en hem verplichtte kie-kens voor hen te pluimen — patrouille die door de Belgen op de vlucht gedreven was — gister was er reeds een grooter aantal Duitschers dat in onze stad aanlandde,zich vestigde op 't gemeentehuis, baas speelâe in de statie, en belette dat er nog een enkelen trein bolien zou. Het is dan ook niet te verwonderen dat er weldra onder de bevolking een grooten schrik heerschte, die gelukîciglijk weldra kon verdwijnen, want voor het middag was waren al de Duitschers uit Aalst weg. 't Gemeentehuis en 't statiegebouw waren ontruimd en al de duitsche posten die brug-gen en wegen bewaakten waren uit Aalst verdwenen. Erg geweervuur 't Was kort na den middag (121/2 uur) toen we in de stad nog al een hevig geweervuur hoorden. Elk was verwonderd : de Duitschers waron immers weg. Wat was er gebeurd? Vier duitsche wielrijders die nog in de stad waren ,hadden aan een Aalstenaar gevraagd waar een velomaker woonde. — Dezen leid-de er hen heen. Hier vroegen ze te drinken en daar da velomaker in de Brusselscherstraat geen bier in huis had, zond hij ze naa-r eene her-berg in de gebiiurte op de Houtmarkt. Hier dronken zij menig glasje tôt wanneer de gendarmen met eene patrouille soldaten langs daar kwameti. Een geweervuur ontstond en het slot van de rekening was, dat de duitschers de vlucht namen en naar men zegt een gekwetste hebben.Na het gevecht hebben wij ons ter plaata begeven en ooggetuigen zeggen dat het er vroeselijk aan toe is gegaan. Boomen zijn doorboord, vensterblinden door kogels beschadigd, verschillige ruiten verbrijzeld, kogels zijn dwars door den mtiur gevlogen. •it- X 4(< Osvecht le Hekeigem 17 Duitsche soldaten gedood Op het oogenblik dat we schrijven, ver-nemen we dat er te Hekeigem (de gemeente op een uur afstand van Aalst) op den weg naar Brussel eene ontmoeting heeft plaats gehad tusschen belgische en duitsche soldaten.Hier bleven 17 Duitschers op het slagveld en verschillige andere waren gekwetst. De Duitschers moesten de vlucht nemen, hunne dooden achterlatende. le Duitschers le Ornsscl (Bijzondcre correspondcntic voor Yooruit^ Brussel, 3f Oogst 1914. \ Nu zitten wij al elf dagen met de Duit- j schrs op ons kot... i Zij hebben bezit van de stad genomen en,; terwijl de troepen als in La Jitiva in mar-acheu en oontra-marchen de stad doortrek--ken, laten ze hier een bezetting, die gedu-rig afgewisseld wordt en 5 tôt 10.000 maa, kan bedragen. Ik kan onze lezers verzekeren dat hier/ geen toepassing kan gemaakt worden, vanj het spreekwoord : «Hoe meer zielen, hoa meer vreugd ». Dat ze daarom niet denkea dat de Brusselaars ontmoedigd zijn. Vend van daar. De Brusselaar.laat zich niet van-' gen aan den bluf, aan de duizenden manieW ren van schrikaanjaging, door de misbak-) ken onder-bismarks van den staf uitgedacht.;1 Do Brusselaar ziet schokschouderend naar! de twee mitrailleusen die v66r de Noord-t statie naar de stad gericht staan ; hij leestr? met een heimelijken glimlach de zege-bulle-/ tijns die de Duitsche staf van tijd tôt tijd op onze muren plakt... 3-4 meters hoog, uifej zedigheid, waarschijnlijk ; niemand laat zich! aan dien bluf pakken, zelfs niet de Duit-f sche soldaten, die nog ongelooviger schijnen/ dan de Brusselaars. Ik zag verleden week een compagnie/ choucroute-fritters exerceeren op den ter-1 rein aan het Luna Park. Nieuwsgierigenî stonden er rond. Op eens zei de officier'^ tôt zijne gasten : «Gij gaat ze seffens zien/ loopen», en hij gebood : «Leg aan» ! Doch de( Brusselaars gingen niet loopen,en de offici«r\ stond met een neus van belang ! Die handelwijze getuigt dat de Dujtchera ongelooflijk naief zijn ; dit blijkt ook uit fcal ; andere omstandigheden. Zoo kwamen zij den vrijdag 21n Oogst, op het middaguur het ministerie van spoor-wegen omsingelen, om de «Eisenbahnkàsse» aan te slaan. De sukkels dachten dat de; ontvangsten der statiën in het ministerie; binnen kwamen. Eerst ten 2 ure werden de beambten losgelaten. Ik hoef niet te zeggeal dat velen ze zagen vliegen... Intusschen zitten wij zonder dagbîaden. De Duitschers vragen niet beter dat dat de; gazetten uit-komen. Doch er is een « maar »/ bij : zij zouden zelven dekop'ij willen geven.',. In die omstandigheden verkliezen de dag-; bladbestuurders niet uit te komon en ver-" lriezen de lezers geen « nieuws » te ontvangen. Ja, de Duitschers zijn zoo welwillend dat ze, den 20n reeds, de groote bazen van, ijzerenweg, post en telegraaf ontboden, om hen te verzoeken de openbare diensten niet te onderbreken. Wel te verstaan, do s openbare diensten tôt hun gebruik te j Btellen. Wat die heeren antwoordden, kan men' = wel denken. Met het werk gaat het natuurlijk slecht. i Vele patroons betalen een deel van het ge-f wone loon aan hunne gasten. Deze profitee- j ren van het schoone weder om naar den oorlog te gaan zien... Anderen die weemoe-diger en minder dapper zijn gaan de begra-1 fenissen van officieron zien pqsseeren. Dio hadden donderdag ean buitenkansje : den ; prins von Schonheydt Karslat naar zijne! laatste rustplaats te zien trekken. Doch, hoe groot het werkgebrek heerscht, i wij Iijden nog geen honger. De prijs! van het brood is steeds 32 eentiemen per ki- ; logram. In den beginne was het brood j Rond den Oorlog Hoe gmm\ Léman ziiii deien ovorsa! &sneraal Léman en generaa von Emmich waren oude bekenden De coresrpondent van «De Tijd» te Maa: tricht schrijft aan zijn blad : Niet zonder moeite is het mij gelukt, ui Luik terug te keeren, ofschoon er betrekke lijk slechts zwakke bezettingstroepen zij achtergebleven en de soldaten ontwapen ïijo, wat een heel goede maatregel mag gt ùoemd worden. ïc Luik is men niet enkel van het groot buitenlandsche nieuws afgesloten, maar oo van hetgeen er in de onmiddellijke nabi; hf'id voorvalt. Eerst twee dagen nadat zij verdediger, generaal Léman, als gevangen Vv as weggëvoerd, kreeg men er te Luik ker nis van. Een duitsche officier, die rechtstreeksch rc-laties had met den generalen staf van de bevelhebber over 't Maasleger, generaal voi Einraich, deelde mij over deze gevangen ne mm g het volgende mede, voor de waarheii waar van mijn zegsman in staat: ^ Er zijn bij de beschieting en bestormin; der forten van Luik heldhaftige maar ool tagische tooneelen afgespeeld.Aan een for werd de koepeling vernield door Zeppelin L bomipa •_ ,.3Vesxi «lkaa; geschoten door 't enorm zware belegerings geschut, het zwaarste, dat door Krupp oo: werd afgeleverd en waaraan, zeer in he i geheim, zijn fabrieken de laatste vijf jaa gearbeid hebben. Zoo lang het nog doenlijk was, had gene raal Léman elken dag de meest bij Luik ge legen forten geinspecteerd, en naar de eisch van elken dag doen versterken. No een uur v66r de onderlinge communicati der vestingswerken Onmogelijk was gewoi den, had hij in een auto, waarin hij zic liet vervoeren, nadat zijne beide beenei gekneusd waren, het fort Chaudfontaine b« zocht, kort nadien met zijne bemanning zo gruwelijk in de lucht gevlogen,, nadat eei Duitsche schrapnell het kruitmagazijn haï weten te bereiken. Op het sterke fort Loncin, boven Ans, haï de generaal zich teruggetrokken, vast be sloten daar de Duitschers te keeren of t sterven. Toen de welgemikte schoten de duitsche artillerie meer dan drie kwaar zijner kanonniers had weggeschoten in ver woede gevechten, hielp hij zelf de reste) van het geschut bedienen en dag en nach ging hij zijn handvol manschappen voor. Maar tegen den laatsten stormloop de belegeraars was hij niets bestand. In di uiterste uur deed hij de laatste drie kanon nen, welke nog bruikbaar waren, vernage len, en gaf toen last den brand in de kruit kamer te werpen op eene methodische wijze Te voren waren in zijn commandantsce kaarten en papieren betreffende de verde diging vernield, en ook nog in de kazemat ten een deel der provifindeering, waarvar _ .îiet, fQrt_zeer ruim wa^ yoorziea.. onbruik baar gemaakt. Terwijl op een afstand van nog gee 12 kilometers het Duitsche geschut voor ging te vuren op het fort, wilde generaf Léman met de ruim honderd man, die no strijdvaardig waren, trachten zich vechtei de terug te trekken. Hij wist dat het ee zoo goed als hopelooze poging was, wan door de omsiugeling der Duitsche troepe was elke terugtochtsweg afgesneden. Door de bres, welke het zware Duitsch belegeringsgeschut had aangericht, viele nu en dan de uiteenslaande kogels, waai van een den sergeant doode, die bevel ha ontvangen de Belgische vlag uit de officii renkamer te halen. Op het oogenblik, dat generaal Lema zich gereed maakte om zich als een de laatste fortverdedigers bij zijne bannen t voegen, die over het rotsachtige en heuve! achtige terrein reeds een stelling trachtte te formeeren, op dit oogenblik drong ee der zware Duitsche 42 c. m. schoten door d béton- en pantserbekleeding, deed de kruit lading van de kleine voorraadskamer ont ploffen en onder een helsch gedonder storl ten muren over muren. Toen de wervelwind van stof en dam] was opgetrokken, stornide de Duitsche ir fanterie vooruit van de zijde van Ans to den top der vesting. De versperringen wa ren reeds lang vernield, en de stormloop ge schiedde slechts over lijken. Er hadden no enkele worstelingen van man tegen ma: plaats, maar het overscnotje der bezettin was ëen haveloos, half verbrand, totaal uit geput troepje, tôt een ernstigen aanval nie meer in staat-. Velen hadden het hoofd me zwachtels verbonden, een korporaal tracht te nog met de rechterhand, de eenige di hem gebleven was, een geweer te hanteerer Niet zonder het wegruimen van een me nigte puin konden de Duitsche infanterif ten zich een tpegang banen tofc den forten ingang, waar generaal Léman half bedol ven werd gevonden onder stukken betor terwijl zijn hoofd in het schuin gevalle: houtwerk van een raampje bekneld' zat. Zijn trouwe adjudant, die hem gee: oogenblik verlaten had en die bij de laatst ontploffing voorover sloeg, was bezig her zoo goed en kwaad het ging te bevrijdcr Respectez le général, il est mort, riep hij b: de eerste verschijning der soldaten. Inderdaad meende men aanvankelijk da de bevelhebber gesneuveld was. Zijn gelaa was heelemaal zwart, hij hield de oogen ge sloten en kwam ook niet meer op bij d prikkels, die hem werden toegediend. Na dat de houtsplinters, de brokken ingevalle: muur en stukken béton verwijderd waren droegen Duitsche infanteristen hem zo voorzichtig mogelijk naar beneden. Nog vôôr hij in het naaste Duitsche kam pement werd gcbracht, opende hij de oogei wees eerst op zijn linkerbeen, dat deerlij; gehavend was, en toen, zich plotseling va: den toestand bewust wordend, zegde hij « Het is zooals het is. De jongens hebbei dapper gevochten. Zet in het protocool, da ik bewusteloos was. » De ambulanciedienst bracht hem spoedii weer bij, en nadat een officier hem en zij] adjudant in ontvangst had genomen, weri onmiddellijk per veldtelefoon aan generaa von Emmich kennis gegeven van het gebeur da bij de inneming van het fort. Tegenove eenige officieren, die hem met vriendelijk woorden trachtten te naderen, nam de ver aediger van Luik een zeer gereserveerd houding in acht en ook jegens dezen betoon de hij zich « de zwijgende generaal », welk niet voor niets deze reputatie heeft ver diend. Alleen drong hij er nogmaals op aan dat in het protocol der overgave zijn bewus teloosheid zou vermeld worden. Nadat ee^'^e toiletzorgeii aan den gevan gene waren besteed en hem eenige verver schingen waren toegediend, werd hem ver zo'cht in een auto te stappen, hetwelk me zonder de hulp van zijn adjudant geschiedei kon. In het lioofdkwartier werd hij opge wacht door generaal von Emmich en enkeli stafofficieren, die gereed stonden om Luil te verlaten voor de krijgsoperaties, die in middels zuidelijker in België waren ver plaat-st. Het was een aandoenlijk, historiscl oogenblik overwinnaar en overwonnene bij een te zien. Zij begroetten elkander op mili taire wijze, waarna de bevelhebber van hei Duitsche leger op zijn gevangene toetrad oi hem do hand reikte, zeggende: — Gij hebt u dapper gehouden, generaal waarop generaal Léman antwoordde: — Ik dank u. Onze troepen hebben hur krijgsmanseer bewaard. Maar de krijg ii tech iets anders dan de manœuvers, nie| waar? Dit was een zinspeling op het feit, dat de leger-manœuvers twee jaa* geledea, door de beide bevelhebbers (de eene als gastj werden bijgewoond. Er bleef een oogenblik eene pijnlijke stiit» heerschen. Het oogenblik was nu gekomen, dat gene raal Léman zijn degen moest overgeven.Diei van den adjudant had men reeds bij der eersten wachtpost afgenomen. Niet zondei ontroering gespte de verdediger van Luil het wapen af en wilde het zijn ovenvinnaai aanbieden. Maar deze voorkwam hem en zeg dat in 't protocool der overgave zijn bewus- — Gij hebt gelijk, dat de krijgsmanseai behouden werd. Blijf daarom den degei dragen, die haar niet geschonden heeft. H«! is voor mij een onderscheiding geweest, hea te mogen kruisen, generaal. GIJ ZIJT ES® MAN! De adjudant van den koelen, ijzerhardcs «zwijgenden generaal» vertelde, dat hij toay voor het eerst van zijn leven i a dien oogea tranen heeft gezigp*..:". " 30 iaar -- M» 244 Prijs per nommer : voor België 3 eentiemen, yoor den yreemde 5 eentiemen Telefoon : Redractle 247 - Admialsiraiie 2S45 Woensdam 2 Ssptember 1914

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.