Vooruit: socialistisch dagblad

1216 0
03 September 1915
close

Why do you want to report this item?

Remarks

Send
s.n. 1915, 03 September. Vooruit: socialistisch dagblad. Seen on 28 March 2024, on https://nieuwsvandegrooteoorlog.hetarchief.be/en/pid/st7dr2qk6n/
Show text

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software. 

sar -» 245 Prijs pei mmciti : voor België â caatiemon, vooi den Dnîkstcr-U itgee?st$r ^atn: Maatschsppij MET UCHÎ bestuurdcrï p. DE VISCH. Lcdebcrg-0«n» . REOACTIE . . ADMJNISTRATIE ^OOGPOORT. 29. GENT VOORUIT Orgawi de/* Befgkche WsHfUedenpartif. ~~ ¥er$ef$mide aie dagen. ABONNEMENTSPRJJλ BELGIE Drie maanden. . . , . fr. 3.25 Zes ir.aandca . . « . . fr. 6.50 Een jaar. ...... fr. 12.5Q Ken abonneert zich op aile postbureelea DEN VREEMDC Dric m&andea (dagcîêjks vcriontien). ..... fr. 6.*f3 EEN WITTE RAAF Predikanten en priestere worden over 't Jgemeen als waarheidsverkondigers aan-zien, en niets is natuurlijker dan dat. En 't zou nog veel natuurlijker zijn dat men zich in deze niet bedroog. Maar helaas ! De priesters toch, beschouwen zich zelf als afgezonden van hun God en verkondi-gen luid dat zij dit in werkelijkheid zijn. En dien God kan toch niets liever zijn dan do Waarheid Dat het met de meeste « waar heidsverkondigers» anders is dan zij zelf zeggen, en de massa gelooft, weten allen die nader met hen in betrekking zijn geweest. Dat bijna allen die van den kansel tôt de geloovigen spreken, aanhangers zijn der be-zittende klasse, met haar heulen en vijandig staan tegenover het arme, volk is algemeen bekend. Wordt niet inderdaad, door de «gods-af-gezanten » de armoede verkondigd als eene deugd, eene groote verdienste, en als een middel om het Rijk der Hemelen te verwerven 1 De arbeider moet zijne armoede geduldig verdragen; hij mag niet in opstand komen tegen zijne meesters : hij mag nipt cens mnr ren en ontevredenheid laten blijken, enz. Dat ailes is schering en inslag hunner pree-ken en kanselreden. Hoeveel genoegen doet het dan niet aan hen, die van dat ailes op de hoogte zijn, eens een dier waarheidsapostelen eene an-dere taal te hooren spreken en vast te stel-len, dat hij rondwcg, zonder omwegen, durft uitkomen voor de oorzaak der volks-ellende en vingerwijzingen geeft, om tôt tare oplossing te komen ! Wie het meesterwerk van Ibsen kent, met titel: Brand, weet dat daarin door zekere lui. die het volk aan 't lintje liouden, verkondigd wordt dat de armoede is een nood-zakelijk kwaad. Een predikant uit Bremen, Emil Felden, heeft, eenige jaren geleden, voor zijne ge- meente, talrijke preeken gehouden, over «Ibsen en zijn werk». Deze preeken zijn dan in boek verschenen en liggen nu v6or ons. Dit boek draagt voor titel: Ailes odtr Nichtsl (Ailes oî niets!) . « • Ailes of niets, is eene wet die priester Brand zich zelf en ook aan anderen stelt, waardoor hij toont een man van vast gelooft en zuiver beginsel te zijn. Onder vele andere punton in zijn preeken, raakt pastoor Felden, bovengenoemd thema: de armoede is een noodzakelijk kwaad, aan. De stelling die hier door dezen pastoor wordt vooruitgezet, kan ook door een socialist verdedigd worden. Wij laten hier volgen wat pastoor Felden daarover zegt: «Wij weten wat armoede is. Zij staat voor ons als een afgrijselijk monster, cîat menschen, eer en zedelijkheid vernietigt. Aile eerlijk streven wordt er door verguisd, elke persoonlijkheid onmogelijk gemaakt. De millioenen franken, die door bestu rende lichamen en afzonderlijke personen wor-den uitgegeven, cm «le armoede te keer te gaan, vrdwijnen in den muil van dit monster, zonder dat ooit zijn vraatzucht wordt gestild. Ja, wij kennen de olVi de, teweeg-gebracht door dronkenschap, luiheid, wan-oi de, onverschilligheid en vele andere kwa-len, maar wij kennen ook die ellende, ver-oorzaakt door de onverschilligheid en ge-brek aan zorg, van wege den Staat, die ellende, die haar oorsprong vindt in ziekte, werkeloosheid, lage loonen, te talrijk kin-derkroost! En wij kennen ook hare gevol-gen : rij smijt den mensch ten gronde, waar hij met gebroken ledematen blijft liggen, of zich schuw en stompzmnig ergens in een donkeren hoek verbergt; de armoede ont-neemt hem voor lang, of voor altijd, aile lust en geiegenheid, zich weer te verhef-fen en naar hooger te streven. En zoo wordt de familie vernietigd, de opvoeding onmogelijk gemaakt, worden er aile soor-ten van zonden en ondeugden geboren. !» Wat helpen de vlijt en de groote in-spanning van den arbeider, om zich recht te houden, als hem, buiten eigen schuld, werkeloosheid komt treffen 1 En wat doet de maatschappij om deze werkeloosheid tegen te gaan, haar te verhinderen? Niets! Men beschouwt haar, even als de armoede, als een noodzakelijk kwaad. » W at wordt er gedaan om de armoede te lenigen, haar bestaan te vernietigen? men doet aan persoonlijke liefdadigheid ; er bestaat eene door kerk, staat en stad georganiseerde armenverzodging.... Maar deze armenverzorging door staat en stad, geschiedt gedwongen, en die door afzonderlijke personen, uit voorzorg en verze-kering voor en tegen grooter kwaad... De liefdadigheid der kerk is enkel een middel om het doel te bereiken, eenerzijds, om aan de verplichtingen tegenover het «ge-loof s> te voldoen, anderzijds om erdoor eene plaats in den hemel te bekomen. s> Ach ! dat wij toch konden leeren de armoede anders op te vatten ! n. 1. als een noodzakelijk gevolg onzer heele maat-schappelijke inrichting. Als wij tôt die er-kenning zullen gekomen zijn, zullen wij ophouden den staat als een afgod te aan-bidden. Dan zullen wij in de liefdadigheid slechts een middel zien om zich aan hoo-gere plichten te onttrekken. Dan zullen wij medeweTkcn aan ds verdwijning der oorzaak van de armoede, aan de nervor-ming en de volmaking onzer maatschappe-lijke instellingen. Zouden wij dan nog den moed hebben de liefdadigheidsinstellingen als teekens der naastenliefde te aanzien en te erkennenî Zullen wij niet veeleer schaamrood worden bij de gedachte dat zulke middelen noodig zijn om anderctn geld uit den zak te Moppen om er mede de afzichtelijke wonde te bedekken, die de armoede heeft teweeggebracht î » Aalmoezen geven is niets anders dan een bewijs onzer ongevoeligheid, onzer liefdeloosheid, geven. Ware het anders, wij zouden woedend rechtspringen, bij het vaststellen dat sommige onzer broeders, onzer medemenschen, armoede lijden en moeten bedelen om geholpen te worden. Wij zouden er aan denken, al onze krach-ten in te spannen om dit « noodzakelijk kwaad ( ?))> te doen ophouden en hen, (fie daaraan niet willcn medewerken, er toe te dwingen. Recht moet de mensch bekomen, recht op leven, maar geen aalmoezen ! Wij zouden medewerken, om de menschen tôt waardige leden der samenle-ving te vormen, in plaats van hen te laten zinken in de diepte, waar zij aile men-schenwaarde meeten afleggen. Aile menschen zouden moeten kunnen deelnemen aan 't zonnige leven, waiarop zij recht hebben ; aan de beschaving, die ons aller eigendom is ; zij zouden kunnen deelne-nemen aan 't geestelijk genot, dat aan de heele menschheid behoort. i Neen, de staat is onze afgod niet, dien wo aanbidden en van wien wij ailes schoon en goed vinden wat hij verricht. Nog min-der echter willen wij de armoede als middel beschouwen om ons beraind te maken. Liever binden wij den heiligen strijd aan om de armoede uit te roeien, een strijd, waartoe wij door onze liefde voor de heele menschheid gedwongen worden. » P.-J. D'Hoedt.* In Limburg Te Hasselt hebben we de Noodcommissi«, waarin verscheidene dikko vrienden, prins-lijk gehuisvest gevonden in de prachtdge woning van den heer procureur Van Stae-len, die er nog zelf woont doch heel het boncdenvloers bereidwillig heeft afgestaan tot nut van 't algemeen. De bevolking kan hem daarvoor niet genoeg dankbaar zi>n. De Noodcommisse evenmin. Hasselt nu is noch Sint-Truiden, noch Tong>er©n, noch Maaseik. Hasselt is Hasselt, staat alleen, dit weet de gansche provincie, Hasselt is de hoofciplaats, wil het weten en weet het. Siat-Truiden is een dikke boerenstad; nette, beleefde, onge'hinderde en onhinder-lijke rondborstige mansmenschen, dames en jufvrouwen in de kloosterscholen «volge-pi'opt» met de «allerza-ligste leering onder aile wetendheden der wereld», en spreken-de fransch met haar op ©n «dute». De twee-taligheid onder de dames — dit woord uit eerbied, asjeblief — neemt echter een voor-uitgaande wending. Men zegt er reeds : «dij joeffrou klapt keukefran soh en vlaamsch». longeren is een zeer bescheiden stad, veel W betrekking met Luik, met veel Walea onder haar bevollking. De menschen spreken er noch klappen ; ze kaJlen. Ze Ijwee-ten in hun tuinen ajuinen als gij en ik, doch ze noemen die: ajuunjele.Ajuinen met de beteekenis die een Brusselaar aan dit woord hecht, zijn ze eohter in lang niet. De hebben derhalve in hun midden, — ja, vlak in hun midden — en dit sedert jaren en dit nog voor lange jaren — den knapsten mail van Limburg, drie meter hoog, op een voet-stuk van steen, drie meter hoog, prachtig gesteld en vorstlijk van houding, Ambio-rix, den koning van de Eburonen. Jien van de prachtigste standbeelden, die men in België aantreft. Tongeren is de meest vrij-zinnige stad van Limburg. Daar durft iemand luidop zeggen : «ik ben liberaal en mijn vriend is socialist». In Hasselt zegt men enkel : « ik ben liberaal ». Socialist lijkt daar te arm, te slecht opgevoed, te onbesoh-oft, te geva«,rlijk. Spoedig betert dit. Te Sint-Truiden, de stad van den H. Trudo... bid voor ens! A propos ! onze buren, de Walen, komen hier veel op beevaart naar de Drie Gezus-ters. Wanneer ze dan weleens nabij een vlaamschen pelgrimsgroep komen te staan, willen ze natuurlijk ook meebiddfen. De Vlaming bidt dan godvruchtig. De Vlaming : Troosteres der bedrukten. De Waal : Bête féroce. De Vlaming : Koningin der Profeten. De Waal : Bête féroce. Heer vergeef het hun,'ze weten niet wat z® doen (1). De Maaseikenaars 1 vraagt iemand, die niouwsgierig is. Niksmendalle ! aJgezon-dwd van de werold. Het spoor Hasselt-Maaseik is wereldberoemd, omdat het op den voorsteven van zijn stoomsleepers re- (1) Dit is namelijk de Waalsche verbaste-t ring- voor : «Bid voor oaa»? graveerd het spreekwoord draagt: haast u langzaam. Die tredn is de lust zijner reizi-gers, de goudbron van de bciordbewoners van zijn spoor. Hij houdt stil, zegt de legende, voor elke herberg, waar een reizi-ger verlangt een verfrissching te gebrui-ken, na eerst binnen op zijn gemak te hebben gelezen het uithangbord : vandaag voor geld, morgen voor niete. Hij houdt stil, zeggen sommige sebalken — die vindt men eilaas ! overal — bij elken struik waar iemand Manneken-pis op tref-lijke wijze wil naàpen. Van die zijn er ook altijd op een trein. Maaseik, afgezonderd van de wereld, is een klein mooi plaatsje, nog grooter dan het klein schijnt, omdat weinig volk er over een groot gebied be-schikt. De trein gaat niet over de Maas, doch een brug gaat er over. Juist daarom is Maaseik afgezonderd en juist daarom voelt de Maaseikenaar zich oneindig groot en is op die grootheid trotsch. Hij is de. ontzagwekkendste mensch in zijn gebied, omdat er zoo weinig menschen hun wereld verlaten, om in de wereld van de Maas-eik-enaren te komen. Die stad is wereldberoemd, — dit nu zonder scherts ! — door haar beide wereldberoemde zonen, Hui-brecht en Jau Van Eyck en hun zuster Maria. De gebroedevs hebben een mooi uit steen gebeiteld standbeeld op het mooi en groot marktplein. De stilte, de kalmte te Maaseik is natuurlijk buiten wereldsch. Jaren geleden kwamen we voor de eerste maal te Maaseik. Aan den overkant van de brug, op hollandsch gebied troffen we een zoo heerlijk oodr om te rusten en het hollandsch landschap naar Roosteren en Susteren te bewonderen, een landschap vlak en vol vee, alsof Verwee het daar op groenen grond had geverfd, een landschap dat we nooit uit het geheugen hebben ver-loren. Nu moeten wo er over droomen. De oorlog heeft het onbereikbaar gemaakt en aan zijn grens, bij het bruggehoofd, wa-ken Nederland's soldaten. Hasselt, jee ! hoe voeren we toch van onze hoofdplaats weg? — Hasselt heeft ook zijn standbeeld, liever zijn denkmaal : de Boerenkrijg. Zoo is Sint-Truiden de eenige stad in onze gouw, die geen standbeeld heeft. Er was weleens spraak op de markt, de grootste welîicht in 't land, een standbeeld op te richten tôt eer van den heiligo Truido, stiohter, zeggen de oude papieren, van de stad. Heeft men nu ge-dacht dat een zoo groot heilige geen standbeeld noodig heeft, daar zijn hemelsche glorie er eerder door zou verheidenschen ; heeft men gevreesd dat eens later ailes wat over hem geboekstaafd is, voor zoo-ver het zijn mirakelen aangaat, zou blijken louter legende te zijn... We weten het niet, doch het standbeeld is niet gekomen. Waarom wijken we dan zoo telkens weg buiten Hasselt? We zegden : Hasselt is de hoofdplaats. Daaraan is het te wijten dat we het lokaal van de Noodcommissie zoo prachtig vonden, zoo ruina en zoo best in-gericht als een ministerie, en onze vrienden en de onbekendo heeren aldaar zoo plechtig uitgedoscht. Ze spreken fransch, natuurlijk. Nu,er is hasseltsch fransch zoo-als er luiker fransch, vlaandersch fransch, Bordeleesch fransch, parijzer fransch en fransch fransch is. Het lokaal ligt in een straat met nieu-wen naam : Vereenigde Statenstraat. Da's een aandoenlijke, een eerbiedwaardige, een heilige, een bij uit-stek up to date-naam in dezen tijd. Mtoge die straatnaam bewaard blijven veel geslachten lang. s't Heeft ons getroffen hoe geregeld, als gevolg van een voortreflijke inrichting ailes te Hasselt gaat. We hebben er elkeen druk aan 't werk gezien en erkend de MM. Peten, volksvertegenwoordiger, graaf de Meeus, plaatsvervangend kamerlid, Pier-loz en een paar heeren uit de Kempen. Allen zijn tevreden over de wijze, waarop de C-ommissie werken kan en voorraad krijgt. Trouwens is over de heele provincie thans sedert lang volkomen kalmte gekomen, zooals kalmte komen kan, wanneer men voor 't open venster staat, om uit te kijken naar storm en onweer, die in de verte woelen en steeds dreigien nader te komen. Weinige gemeenten hebben in Limburg door den oorlog geleden. We kunnen enkel noemen Tongeren met een 20tal vernietigde huizen, waarbij de woning van den heer Huibrichts, rustend conducteur van Brug-gen en Wegen, die een onschatbàre verza-meling oudheden uit het romeinsch Tongeren bevatte; Sint-Truiden met zoowat hetzelfde getal bij den ingang van de stad; Lummen, erg geteisterd; Haelcn, waar een bloedige slag werd geleverd; Lanakon, dat beschoten werd. Daar had burgemeestér de Caritat de Peruzzis, zelf vrijwilliger, een vendeltje vrijwilligers uitgerust, die de heele omgeving onveilig maakten. De duit-sche legeroverheid liet hen aanvallen. Hoofdman de Caritat werd doodelijk ge-wond naar Maastricht gebracht, waar hij stierf bij zijn aankomst. Voor dezen man zal de vijand wel eerbiedig groeten en de vriend een hoogste vereering voelen. Veel dorpen zijn zonder één soldaat, zien zelf zelden soldaten. Die vrijheid brengt weleens verrassingen aan. Zooi, b. v. iemand, die een zondag avond te St-Truiden op het marktplein, bij de deur van een gezellig koffiehuis zit, merkt zoo met eens een der-tigtal soldaten, die v66r het stadhuis in gelid komen en dan twee aan twee heen-trappen. 't Is de dorpspolitie, die even een rQûda gaat doejj door 't heele kantoiu — Er zullen er dezen avond gepakt worden, kan men dan zeggen. We kunnen erover meepraten. In 't ge-boortedorp, op een vrijen zondagavond. In de gezellige herberg zitten drie vier leu-tige vrienden uit den kinder- en uit den jongelingstijd. Wat doet men dan anders en kon en thans nog alleen kan herinneren, dan vertellen over wat men vroeger deed om lekker te kunnen lachen. Komen juist binnen de plaatselijke nachtwacht en twee bekende tolbeambten, dezen om hun vossen-streken en almanakpraatjes bekend, zeven uren in do rondte. 't Werd spoedig lekker. Deur op slot, luiken af. Buiten ailes zo-merstil. 't Werd laat. De bevallige waardm bekeek haar waard met een beslist teeken van: te laat. Doch het gezamenlijk ant-woord was: «Och ! 't is niet aile dagen zondag; we zullen hier geen honderd jaar meer loopen. » Plots een harde slag op de deur. Stilte, doodstilte binnen... Weer een slag, met be-vel : open. De Duitschers ! Twee soldaten. Opmer-kingen: te laat open? Verontschuldigingen van de plichtigen. Toen een paar reeds wa-ren heengeslopen, werd spoedig ailes in der minne geregeld. De nachtwacht kreeg een scherpe vermaning: doe jelui zoo je plicht? De waard mocht hooren dat het ditmaal vi el voorbijgaan zou, doch niet meer zoo de naaste maal. — Pas op 't sluituur, merk-ten de soldaten op. Onze waardin bleef lang bleek en vol schrik, hoorden we des anderdaags zeggen. — Ze zullen mij niet meer pakken, lachte ze, de commies kunnen hun geklren praat op straat vertellen. STEVEN BOEESEN. in Hoiland Bij de algemeene duurte en in tegen-woordigheid van de onophoudende pogin-gen die bijzonderlijk van wegen den tus-schenhandel in 't werk gesteld worden om de prijzen van allerlei waren, ten zijnen voordeele in de hoogte te doen stijgen, moeten ook in Hoiland velerlei maatrege-len genomen worden om aan den woeker paal en perk te stellen. Getuige de bepa-ling van hoogstprijzen, zooals ze bij ons zijn ingevoerd en die natuurlijk vooral de landbouwvoortbrengsels treffen. Aldus heeft de Hollandsche Minister van Landbouw onlangs de volgende circulaire gericht aan de burgemeesters : Ik heb de eer u hiernevens te doen toe-komen een nieuwe lijst van artikelen met de daarvoor aangenomen maximumprijzen, welke lijst de vorige, vastgesteld bij mijn circulaire dd. 3 Februari 1915, n. 3269, Af-deeling Handel, vervangt. Ik verzoek u beleefd aan deze lijst in uwe gemeente de noodige bekendheid te geven en ik vestig uwe aandacht op het-geen onder de lijst vermeld is, omtrent het indienen van klachten aangaande de in-achtneming der gestelde maxima en van wenschen tôt het stellen van maxima voor in de lijst vermelde artikelen en omtrent het met het oog op plaatselijke omstan-digheden wijzigen van in de lijst vermelde maxima. Indien u klachten bereiken omtrent de handhaving der maxima zal ik het op prijs stellen, dat u het noodige onderzoek in-stelt en zoo noodig door inbeslagneming of bedreiging daarmede ingrijpt, tôt inbeslagneming natuurlijk eerst overgaande na verkregen machtiging mijnerzijds. Het is mijn bepaalde wensch, dat de gestelde maxima geen doode letter zijn, doch streng in aelit worden genomen. Indien u het wenschelijk mocht achten, met het oog op plaatselijke omstandig-heden, wijziging in de gestelde maxima te brengen. zal ik daarvan gaarne bericht ont-vangen. Ingeval u de wensch mocht worden kenbaar gemaakt, om voor andere dan de vermelde artikelen maxima vast to stellen, of uit eigen beweging dit wenschelijk mocht oordeelen, zal ik gaarne daarvan kennis krijgen. Tôt wijziging of aanvulling van de lijst gelieve u intusschen niet over te gaan aivorens mijn antwoord op uw be- | richt n bereikt heeft. Ik zal overigens gaarne wekelijks opga-ven van de ingekomen klachten met ver-melding van het daaraan gegeven gevolg ontvangen. Lijst van eenige der meest voorkomende artikelen met daarvoor aaçgenomen maxi-mumprijzen. Deze prijzen hebben uitslui-tend betrekking op de gew*ne qualiteiten. De luxe-sorteeringen, v/aarvoor in gewone tijden reeds veel hoogere prijzen worden betaald, blijven buiten aanmerking. Groothandelprijzen : Regesringstarwe-meel (bij verkoop op meelkaart) f 13.50; tarwebloem (gebuidd inlandsch) f 20.75; tarwemeel (ongebuild) f 17.50, ailes per 100 kgr. ; boter (bij verpakking in wit fust van 50 kgr.) f 1,40; id. id. van 25 kr. f 1.41; id. Delftsch of Leidsch fust v*n 20 kgr. f 1.45 en zelfde fust van 10 kgr. f. 1.46, ailes per kgr. ; rolvette jonge Goudsche en Edammerkaas met Rijksmerk (*) f 42; vol-vette jonge Goudsche kaas (*) f 40; jonge Edammerkaas (40 +) (*) f 39; jonge Goudsche kaas (40 +) (*) f 38; kaas in Edam-mer en Goudsch m«del (30+) (*) f 33; id. (20 + ) (*) f 28; magere Edammer en Goudsche kaas f 18; Friesche nagelkaas (*) f 21, ailes per 50 kgr. ; suiker (witte geraffineer-i de) eer 100 kgr. t 48.50.; zeec. zachte. eroeae of gele per 120 krg. f 30.25; Regeerings-brood (bij verkoop op meelkaart) f 0.12; tarwebrood (gebuild) f 0.24; tarwebrood (gebuiid, gebakken onder rabbinaal toe-zicht) f 0.25; tarwebrood (ongebuild, bruin-brood) f. 0,20 1/2 ; roggebrood, zie noot (**); Regeeringstarwemeel (bij verkoop op meelkaart) f 0.16; tarwebloem (gebuild inlandsch) f 0.26; tarwemeel (ongebuild) i 0.22; boter f. 1.60, ailes per kgr.; volvette jonge Goudsche en Edammerkaas met Rijksmerk (*) f 20.57 1/2; volvette jonga Goudsche kaas (*) f. 0.55; volvette jonga Edammer kaas (40 + ) (*) f 0.55; jonge Goudsche kaas (40 + ) (*') f 0.50; kaas in Edammer en Goudsch model (30 + ) (*) i 0.42 1/2; kaas in Edammer en Goudsch model (20 + ) (*) f 0.37 1/2; magere Edammer en Goudsche kaas f 0.27 1/2; Friesche nagelkaas (*) f 0.30, ailes per 1/2 kgr.; koffie Santos f 1.16 per kgr.; chicorei (in pakjes) f 0.06 per 0.1 kgr; suiker (witte geraffineerde) f 0.55 per kgr.; zout f. 0.09 per kgr. ; zeep (zachte, witte of gele f 0.33 per kgr. ; soda f 0.07 per kgr. ; petroleum f 0.11 per liter. Omtrent rijst, havermout, boonen, erw-ten, aardappelen, uien, kool, verschillenda ingemaakte groenten, magarine en raap-olie is een prijsregeling nog in overweging en zal nader worden kenbaar gemaakt. De hierboven vermelde prijzen gelden voor de maand Augustus behoudens vroe-gere vervanging. Klachten over niet-inachtneming van bovenvermelde maxima, alsmede wenschen om voor bepaalde op de lijst. niet vermelde artikelen maxima vast te stellen, of wel om met het oog op plaatselijke omstandig-1 heden voor een bepaalde gemeente wijziging in de maxima te brengen, behooren gericht te worden tôt den burgemeester. N.-B. — Al da prijzen hooger opgegeven, zijn natuurlijk in Hollandsche munt bere-kend : guldens en centen. (Een gulden is fr. 2.10.) (*) Deze prijzen zijn niet van toepassing op oude kaassoorten, room- en lunchkaas,: Leidsche en Delftsche komijnekaas en kaaa bereid oader rabbinaal toezicht. Onder kaas gemerkt 40 + 30 + of 20 + worde kaas verstaan, welke respecteievelijk 40 t. h. of meer, 30 t. h. of meer of 20 t. h. of meer vet in de droge stof bevat. Bij verkoop van kaas aa.n detailhandela-ren kan f 2 boven den maximumprijs voor verkoop in het groot in rekening worden gebracht, indien de hoeveelheden ten hoogste 50 kgr. per zending en per week aan denzelfden afnemer bedragen. Opgemerkt wordt nog, dat de vorenbe-doelde prijzen slechts betrekking hebben op boter en kaas, bestemd voor verbruik in Nederland. (**) Een uniforme prijs voor roggebrood geldend voor het geheele land, kan in ver-band met de zoo uiteenloopende berei-dingswijze in de verschillende provinciën niet worden vastgesteld. Daarom zal zulks voor elke provincie afzonderlijk geschieden, in overleg met de> provinciale rogge-commissies. NrÉken van eau bizotk aan Gentitmnfie De stad Dendermonde — voor zoover die overgroote puinhoop nog aldus mag genoemd worden — krijçt dagelijks het bezoek van veel nieuwsgierigen. Aldus is er nog eenig leven in de doodsche stad. Op de zwartgerookte puinen ziet men hier en daar kleine houten barakken verrijzen, waarin men, zoo goed en zoo kwaad alî het gaat, herbergen of wiakels inricht. Tijdens eene wandeling door de puia-hoopen trof ons het opschrift van een deze* drankhuisjes, opschrift dat in al zijn een-voud van treffende beteekenis is. Het vermeld t namelijk «Vilfa d«s ruines!» Wild® do eigenaar door die enkele woorden zijne tevredenheid lucht geven over het terug bezitten van een... te huis of was het hem alleen te doen op satyrieke wijze zijne droefheid uit te drukken over de vernie-liug van al wat hem zoo dierbaar wast Wellicht was het onder den invloed van beide gadachten dat hij zijn herbergje aldu» doopte ! Enkele half in pwn geschoten huizen worden ook nog bewoond. Of zulks zonder gevaar voor de inwoners is betwijfelen wij sterk. Wij willen ne g de aandacht vestig en op vslgend treurig feit. Zooals men weet heeft ook de kerk eenigszins te lijden gehad van het bombardement. Tijdens een bezoek aan dezen tem-pel bestatigden wij met verwondering dat ouide schilderijen, waaronder echte meester-stukken, niet verwijderd zijn, hetgeen voot gevolg heeft gehad dat ©en tweetal besch»-digd zijn gewo: rien. Al* wanneer wij ziea welke fabelachtige prijzen men op onze dagen vo*r vlaamsch# kunstgewrochten bo-taalt, hoe Amerikaansche liefhebbers allés in het werk stellen om onze historische doe-ken naar de nieuwe wereld te zenden som« ten koste van veel opofferingen, is het dan niet wraakroepend dat men bij ons zoo wei-nif iever aan den dasr legt om onze eigen schatten van vernieling t© vrijwaren? Wjj nemen nogmaals de geiegenheid te baai om er op te wijzen hoe onzinnig het is werken van beroem.de meesters, waarvan de

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software. 

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software. 

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software. 

Er is geen OCR tekst voor deze krant.
This item is a publication of the title Vooruit: socialistisch dagblad belonging to the category Socialistische pers, published in Gent from 1884 to 1978.

Bekijk alle items in deze reeks >>

Add to collection

Location

Periods