DrtiIaBter-Ultgsetete» Sàtn: Maatschappâj H ET L1CHT bcctunrdcr» p. PE VIS CH. Lcdebcrg-Ovut . . REDACT1E . . ADMINISTRATIE HOiîîûPOORI. 29. CENT Orgaan der Beimche Werkliedenparty. — Yerschjjnende aHe dagen. ADONNEMEN TSPRJJS BELQ2E Drie matsden. . > , , (r. 3.25 Zes muasadea • . . » . fr. 6 50 Een jaar fr. 12.59 Msto aboaReert iscfe op ûlrt psstborcete* DEN VREEMDE Drie laa&naen (d&gelijlifc vcrïOfiaca). . . . a . te, WtS Bekendmaking De ijerordeningen, welke voor het btap-pengebied der IV. Armee geldig zijn, zul-len van nu ai door bet verordeningsblad der Etappem-Inspektion bekend gemaakt wor-den. Bovendien worden zij van de Etappen-komandanten door affichen aan de Etappen-kommandanturen bekend gegeven. In gelijke wijze worden ook de verorde-ningen bekend gemaakt, welke van den Ge" neraalgouverneur voor het gebied van het generaal-gouvernement in België gegeven worden, wanneer zij ook voor het Etappen-gebied der IV. Armee in aanmerking geno-men worden. (A. O. K. 4. N° 1776.) De Opperbevelhebber, ]Get.) Herzog Albrecht von Wiirttembcrg. A. H. Q., den 14 Juli 1916. * * * Bekendmaking 1. Nadat zich, bij eenen hond in Kortrijk en bij eenen hond in Gent, razernij heeft voorgedaan, wordt verordend', dat gedu-rende drie maanden aile honden, welke zich in de vraagkomende gebieden bevinden, opgesloten, vastgemaakt of aangeketend worden ; ook wanneer zij eerst in den tâjd na deze verordening in het gebied gebracht werden. 2. Wanneer de honden ni et vastgemaakt zijn, moeten zij aan een sterken riem en ge-muilband geleid worden. 3. De gebieden, welke in vraag komen, zijn Kortrijk, Gent en de gemeenten welke 'tôt 10 kilometers van de beide steden aï-Mggen.4. De uitvoer van honden, welke zich in het bezit der civilbevolking bevinden, is voor deze gebieden verboden. 6. Het gebruik der honden voor het trek-ken is #lleen dan veroorloofd, wanneer ——„..~1... „ii*w*n«Erî»trmapviMBr-H»H<*«MïriEy»yff»:r^^AîaZïC!BraB8LX deze vast aangespannen en met een zeker muilband voorzien zijn. Herdershonden mogen voor het geleide der kudden alleen dan gebruikt worden, wanneer zij gemuil-band zijn. 6. Wanneer de honden volgens geleverd bewijs in den dienst des legers staan, mogen zij o£ zonder muilband aan de lijn geleid worden of met het muilband onder conscientieuse bewakmg vrij rond loopen. 7. Wanneer zich bij eenen hond of bij andere dieren verschijningen toonen, die het uitbreken der razernij laten vreezen, dan heeft de eigenaar onmiddellijk aan de naastliggende militaire dienstplaats mel-ding daarvan te maken. De hond, welke in vraag komt moet tôt nader order in eene zekere bergplaats opgesloten worden. , 8. Aan de uitgangen der plaatsen, welke in de aangegevene gebieden iiggen, zoo-als aan de staties moeten affichen aange-bracht worden met het leesbare en duur-zame opschrift : VERBOI) HONDEN OP DEN OPENBA- KExl WEG LOS TE LATEN LOOPEN. 9. Aile onbeheerde honden in gansch het gebied der Etappen-Inspektion moeten haast mogelijk uit den weg" geruimd worden. Uit dien hoofde hebben de Burge-meesters ten spoedigste het bevel te ge-ven, dat aile honden-eigenaars hunne honden aanmelden en met halsbanden voorzien welke den naam en de woonst van den eigenaar of een teeken (hondenmerk) dra-gen, dat hun toebehooren vaststelt. Vrij op den openbaren weg loopende honden, bij welke deze verordeningen niet vervuld zijn, worden van af den 5 Augustus 1915, als on-beheerd verklaard en gedood. 10. Wie met voorbedacht tegen deze voor-schriften handelt wordt met gevangenis tôt twee jaren of met eene geldboete van 1500 tôt 3000 Mark gestraft. Hcrzorg Albrecht von Wiirttemberg. Generaloberst en Opperbevelhebber A. H. Qu. den 20 Juli 1915. ONTEVREDENHEID EN SOCIALISME Is een socialist een ontevredene? On-getwijfeld! Wie de wereld op gansch andere grondslagen wil vestigen, is na-tuurlijk ontevreden over de toestanden die nu bestaan. Bronwater is niet helderder dan dat! Maar hier moeten wij geheel duidelijk zijn. Ontevredenheid is de bazis niet waar-op het socialisme is opgebouwd. De sociaal-demokratie heeft een weten-schappelijken ondergrond die men toch in eene zekere mate moet kennen voor— aleer men aanspraak, mag maken op den naam van sociaal-demokraat. Zulks wil zeggen dat, miskontent zijn over uw loon, uwe werkuren, over gansch de behandeling waaraan gij dagelijks blootgesteld zijt, u nog geen diploma van socialisme geeft. Gij zijt ontevreden omdat gij de gevolgen van een stelsel, namelijk het kapi-talisme, ondergaat. Maar waren nu aile werklieden nu nog tienmaal miskontenter dan zij het nu reeds zijn, dat zou niets baten. Men behoeft niet alleen te zeggen waarover men ontevreden is, men moet aanduiden wat men wil en eischt om wel tevreden te zijn. En daaraan blijven veel werklieden te kort, juist omdat zij onwetend zijn, van de groote sociale hervormings- en ver-vormingsplannen die het socialisme heeft uitgewerkt en die het zich beijvert om ze dagelijks ter kennis te brengen van aile leergierigen en strijdgezinden. Uit de onwetendheid onzer klasse op sociaal gebied, komt dat ongelukkig ge-zegde voor : het is altijd zoo geweest en 't zal altijd alzoo blijven! Welnu, dat is valsch. Het is niet altijd geweest zooals het nu is. De bourgeoisie, bijvoorbeeld, die ont-sproten is uit de gilden, heeft van onder Artevelde en zelfs daarvoor haren strijd begonnen, die in 1789, door de Fransche Revolutie, tôt zijnen triomf gekomen is en sedert dien tôt zijn hoogtepunt klom. Het is even onloochenbaar dat het proletariaat (de niets-bezittende loonsla-vernij der werkers) sedert den triomf van het kapitalistisch stelsel ook vele wijzigingen aan zijnen toestand heeft zien brengen, dank aan zijne organisatie en zijnen strijd. , Wij bekeimen geheel gereedelijk, dat de verbeteringen die wij veroverden, geene oplossing daarstellen van het fflaatschappelijk vraagstuk. Maar het is toch voldoende om aan te toonen, dat ailes wat hestaat en sedert lang bestond daarom niet altijd zoo moet blijven. * * * Ontevreden zijn en 't geweer wanhopig in 't veld werpen, is dus onvoldoende, 't is zelfs niets. Wat wiilen wij ? Dat de vruchten van den arbeid, eerst en vooral het recht op leven en den welstand verzekeren van hen die ze voortbrachten. En de statistieken toonen dat zulks mogelijk is en nog meer mogelijk kan gemaakt worden, als er minder verbrast wordt en de nietsdoeners verplicht worden ook te werken. Wie niet werkt zal niet eten, zeggen wij, en dat is maar juist. Maar als wij een zoo hoog doel na-streven, dan kan dat niet bereikt worden zonder dat de werkende klasse zelve de voortbrengst regelt en dus ook over de voortbrengstmiddelen beschikt : grond, fabrieken, vverktuigen en gereedschap-pen.De socialist moet dat kennen, hij moet dat onderwerp meester zijn en het over-al kunnen verdedigen. Ook op politiek gebied moet de blik van den socialist verruimd worden. Velen zijn vijanden van het hooger toezicht van den Staat, provinciën of gemeenten op de gezamenlijke voortbrengst. Die vijandschap berust, volgens ons, op eene dwaling, namelijk van den socialistischen Staat, die de '-elangen van allen zal te behartigen hebben en door allen zal benoemd worden, te ver-warren met den tegenwoordigen burger-staat, die door zijne samenstelling, door zijn doel niets anders is dan een klassen-staat, die de particulière belangen der bezittende klasse voor ailes waarneemt en de volkseischen op het achterplan schuift, zooveel mogelijk verwaarloost en zelfs tegenwerkt. Vandaar onze eisch naar zuiver alge-meen stemrecht en naar het volksrefe-rendum.Ruimt die verwarring tusschen den klassenstaat van heden en den staat van zaken in de toekomst uit den weg, dan verdwijnt meteeii den schrik voor Staats-socialisme, waarvan de sterk georgani-seerde bonden der werklieden niets te vreezen hebben. De groote revolutie die wij willen be-werken, is dat het gezag en de regeling van omlaag komen, in plaats van, zooals heden, van omhoog. In een artikel kunnen wij geen volledi-gen leergang van socialisme geven. Maar wat wij heden beproefd hebben, is van aan al onze klassegenooten aan te toonen, waarom ontevreden zijn en klagen mets helpt, als men daarnaast het doel van het socialisme niet nader leert kennen, evenals de taktiek onzer strijdende partij die geheel geduld is, maar toch moedig en onwankelbaar is. ALBERT MEYER. Ons iettcrkundig zmmmBum 8 BLAOZIJDfN TEKST aan & is te verkrijgun in a de gentsche aubet-ten, bii al de verkoopâirs van het blad « Vooruîî » en in de « VolksdruKkerij » Hoogpoost 20, Gent, % & sjt # & # $ # # 2fi $ $ $ j$c $ $ # # * Bet&li^ Ér andeiiijzsrssoMsn Menig artiksl is reeds verschenen in de dagbladen nopens de onderwijzei-sbelan-gen. ledereen dacht dat de zaak der beta-ling van de onderwijzersjaarwedden eene afgedane zaak was, en dat ieder lid van het onderwijzend personeel nu rcgelmatig — (zooals de wet het voorschrijft — zijne jaar-wedde genoot, hetzig, zoo niet volgens do wet van 14 toch ingevolge de wet van 95. Na een klein doch grondig onderzoek ge-daan te hebben in verschillende gemeenten van Vlaanderen moeten wij vaststellen dat die toestand nog veel te wenschen over iaat. Er zijn onderwijzers die gedurende het jaar 1915 nog niets getrokken hebben — zij zouden reclameeren, zeggen zij, doch durven niet uit vrees in moeilijkheden te komen. Wat meer is, zeggep zij, dit is het werk der opzichters en het provinciaal be-stuur die de gemeentebesturen op de dui-men zouden moeten kloppen. Andere onderwijzers hebben slechts twee of drie maanden getrokken — (hetgeen juist dienen kon ora de oude schulden te betalen) en moeten nu wçderom eenen nieuwen put graven. Doch, vrienden onderwijzers, het moet u toch niet verwonderen dat sommige gemeentebesturen wederspannig zijn, gezien zij daardoor aangezet worden door ambte-naars die afgunstig zijn van de onderwijzers, ez> aangemoedigd worden door sommige dagbladschrijvers, die altijd stokken in de wielen trachten te steken als het de onderwijzersbelangen geldt. Om u, geachte lezers, daar een staaltje van te geven a:hri,if ik hier letterlijk een artikel neder dat ik vind in het «Volkx(sken) van zater-dag "17 Juli : Betalinp; der oiidcrwijzcrsweddon Men schrijft ons uit West-Vlaande-ren : Een schoolopziener zendt, onder datum van 10 Juli 1.1. volgend schrijven aan de onderwijzers : Naar aanleiding v-an uwen brief van 1 Juli 1.1. mij overhandigd door den heer arrondissementskommissaris, heb ik de eer U mede te deelen dat een schrijven van den heer Algemeenen secretaris de la Vallée Poussin, die thans het Ministerie van W. en K. be-stuurt, aan de gemeenten Ofjîegt de wet van 19 Mei 1914, wat de jaarwedde betreft, toe te passen te beginnen met 1-1-1915. Pour 1915 le barême légal (1) doit être appliqué dès le commencement de l'année.Dit is het eeuigste ofîicieel stuk dat mij is medegedeeld en waarnaar de ge» inoentebestiîi'ea zich te richten hebben. (1) «Het Volk» vraagt : Doelt dit barême légal op de wet van 19 Mei 1914 of op de vorige wet? Dat is de kwestie. Tôt hier «Het Volk». # # & Onderwijzers, lezers, wat dunkt u van die vraag ? Daarvoor moet men toeh geen gazetschrijver zijn om zoo iets te vragen. Dit is toch wederom wel een stok in 't wiel willen steken in 't nadeel van de onderwijzers. Indien men in het ministerie van W. en K. niet wensehte en vereischte dat de onderwijzers volgens de wet van 19 Mei 191 betaald wierden dan zou men geene mandaten afgeleverd hebben met toelagen ; want weet wel, lezers en lezereseen, dat op 24 Juni 11. men te Brussel lange den gewo-nen .weg de mandaten-toelagen heeft ge-zonden a-an aile gemeentebesturen. Die mandaten zijn rond 10 à 15 Juli in de ge-meeten aangekomen en zij zijn drieërlei : 1° Mandaat van ... fr. toelage gewonen dienst der scholen. 2° Mandaat van ... fr. aanvullende toelage lagere scholen. 3° Mandaat van ... fr. toelage voor be-stuursvergoeding. Aanvullende toelage eE toelage voor bestuursverjroeding. Ziedaar. twee termen die vroegsr uiet gebruikt wierden en die aan het onderwijzend personeel genoeg moeten beduiden, dat, wanneer de gemeentebesturen toelagen ontvangen inyevolge de nieuwe wet van 1914 zij ook die wet moet toepassen. «Volks«(ken) zijt gij nu overtuigd 1 Heeren der gemeentebesturen, zult gij nog durven beweren dat gij de onderwij-zers(essen) niet moet betalen ? Gij houdt het loon van den werkman ach-ter en dat is doodzonde ! ' En gij heeren der gemeentebesturen die de subsidiën van het onderwijs tôt andere doeleinden gebruikt, begaat eene grove fout, want de wet verbiedt u zulks. Allons, burgervaders, un bon mouvement ! Gij zijt nu overtuigd dat de wet moet toegepast worden, glij zijt nu in 't be-zit hunner jaarwedde waarop zij recht hebben.Zoo zult gij toonen dat gij toch nog een weinig genegenheid hebt voor de opleiders der jeugd, die er u van harte erkentelijk zullen voor zijn. Een verdediger van 't offieieeJ onderwijs. Os Internationale Sociaal-demokratie en haren strijd om Wereldvrede (4e Ver vol g) u isterEâtls&ala Oagsîdsn 1007 Het internationaal congres van Stuttgart bevestigt de besluiten die door de voor-gaande internationale congressen genomen zijn omtrent den strijd tegen militarisme en impérialisme, terwijl het daarbij herin-nert dat de strijd tegen het militarisme niet kan afgezonderd worden van den algemeenen strijd tegen het onderdrukkend kapitalisme. De oorlogen tusschen de kapitalistische landen zijn over het algemeen gevolgen van , de onderlinge concurrence op de wereld-markt, want elke staat is er niet alleenlijk op uit om zich afzetmarkten te verzekeren, hij is er ook op uit om nieuwe zulke mark-ten te veroveren, vooral met het 00g op t!e onderdrukking van vreemde volkeren die hij daarenboven van hunnen grond tracht te berooven. De oorlogen zijn dus de gevolgen van de onophoudende concurrencie, die nog aange-vuurd wordt door de ongehoorde legerbe-wapeningen, bewapenmgen die de, bijzon-derste uuddels uitmaken voor de heerschen-de kapitalistische burgerijen der verschillende landen, die geen ander doel hebben dan de politieke en do economischo onderdrukking der werkende klasse. De oorlogeu worden daarenboven begun-stigd door het ziekelijk nationalistisoh voor-oordeel, dat stelselmatig aangefokt wordt in het belang der bezittende klassen der verschillende landen, in de hoop dat men c'e massa der prolefcariërs aldus blind en doof zal kunnen houden voor hunne ôigen belangen, voor hunnen kkvssenplicht, voor hunne verhevene plicht van internationale goli-dariteit.De oorlogen zijn dus eene eerste voor-waarde van bestaan voor het kapitalisme en er kan geen einde aan komen dan door de eigenlijke afsehaffing van het kapitalistisch stelsel zelir, ofwel door het feit, dat de op-off-ering aan geld en menschenievens onder de bevolkingen eene zoo geweldige bewe-ging van verzet in het leven zou hebben t;e-roepen, dat zij hoegenaamd van het stelsel niet meer willen weten. De werkende klasse, ■ nder dewelke men steeds het grootste getai Jar soldaten aan-werven moet, terwijl zij steeds de zwaarste stoffeiijke schade moet vergoeden, is de na-tuurlijke vijandin van aile oorlogen, omdat m de eerste plaats in ttrijd zijn met het einddoel dat zij zich gesteld heeft : het tôt stand brengen van eene heeî nieuwe eeono-miseiie wereldvrede, die '-esteund is op de soçialistisc&e wcreldbeschouwiîig en waarin alleen spraak kan -sija van de wezenlijke sofidariteit tussclsen de menstiieE. Het is dan ook daarom dat het interna-tionaal socialistisch congres het voor allé arbeiders als een eersten burgerplicht he-schouwt, zoowel als voor i.l hunne vertegen-woordigers, uit aile krachten te strijden en te kampen tegen aile bewapening te land en ter ze'e. In aile omstandigheden moeten aile arbeiders en aile ibeidersvertegen-woordigers krachtdadig ^jjaen op "het klas-senkarakter der kapitalistische burgermaat-schappij, alsook op ds vrgerlijke beweeg-redens die drijven naar iet behoud van de zoogenaamd nationalistische of vaderlancis-lievende gevoelens. terwijl zij aile geldmid-dels weigeren die dienen cm deze verkeerde politiek te helpen en te steunen. Bovendien moeten zij allen hun mo^elijke doen om te beletten dat de proletariërsjeugd in deze onzinnige verkeerdheden opgevoed worde en te bewerken dat zij kaanis make met de verheven socialistische redachten van broe-derlijkheid onder allé volkeren. dat zij opgevoed worde in de schoone gevoelens van het socialistisch klassebewustzijn. Het congres ziet in de «Temocratische or-ganisatie van een miliciestelsel, dat de staande legers kan vervangen, eene wezen-lijke waarborg voor den -rrede, waardoor de aanvallende oorlogen nmogeiijk zouden gemaakt zijn, waardoor net gemakkelijker zou worden om de zoogenaamd nationale tegenstellingen te doen verdwiinen. Iiet congres erkent ook dat ae Internationale er niet mag op uit zijn im voor de verschillende nationale fartijen, op voor-hand en in vaste regels, cle volgens de tiidfin . ■» en de omstandigheden \ erantwoordelijke handelwijze voor te schrijven, terwijl het aanneemt dat het destemeer ha.ren plicht is zooveel mogelijk samenLang en verstand-houding te brengen in de pogingen die door de werkende klasse aangewend vorden tegen het militarisme en den oorlo'. Het congres stelt vast lat in feibe het proletariaat, sedert het internationaal congres van Brussel, zijn strijd tegen het militarisme ononderbroken voortzettend, aile uitgaven voor het militarisme weigeren d5 de deniocratische hervorming van het leger voortdurend eischend, met toenemende krachtdadigheid en aarJioudendheid gebruik gemaakt heeft van le meest versche*-dene middels orn oorlogen te voorkomen, om de oorlogen te beperken, of zelfs om de door de oorlogen veroorzaakte opschudding aan te wenden ten voordeele van de ont-voogding van de werkende klasse in het algemeen.Het congres stelt iD deze ook vast dat er na de cri sis van Fachoda tusschen de en-gelsche trade-unions "n clé fransene vakbon-den eene overeenkomst ^esloten is om den vrede te behouden met de goede betrekkin-gen tusschen Engeland en Frankrijk ; dat de fransche en de duitsche socialistën, die in het Parlement zètelen, zich onderling ver-' staan hebben tijdens de riarokkaansche cri-sis en dat er met het 00g op deze kwestie volksbetoogingen plaats badden in de beide landen ; dat de in Trieste vergaderde Ita-liaansche en Oostfnrijksche socjalisten zich onderling verstonden om eene botsing tusschen beide landen te voorkomen ; dat de werklieden in Zweden krachtdadig opston-den om te beletten dat Noorwegen door hun land aangevalleu werd; dat de Russische en de Poolsche socia-listen met de werkers en de boeren heldhaftige apofferingen deden om te beletten dat de door et czarisme voor-b or ci de oorlog uitbrak en daardoor eene veel grootere som van vrijheid en onafhan-neliikheid voor allen te veroveren ; dat ten slotto aile deze pogingen dienen kunnen om te bewijzen dat de invloed en de macht van de georganiseerde vîrkende klas voortdurend aan het stijgen it-jjn en dat zij er zich meer en meer om bekommert den vrede te doen heerschen door hare tusschenkomst. De werking van de arbeidende klasso zal zooveel te krachtdadip-er zijn als eene stel-selmatige, onvermoeibare propaganda de geesten zal voorbereid hebben op eene krachtdadige poging der verschillende nationale partijen die aangewakkerd en geleid worden door de Werkersinternationale. Het congres is er daarenboven van overtuigd dat onder den drang van het proletariaat een ernstig internationaal scheid-rechterstribunaal zal komen in de plaats van het burgerlijk geknoei met eeuwigdu-rend oorlogsgevaar, en dat men op deze wijze zal komen tôt de algemeene ontwape-ning, tôt den verzekerden toestand van rust en vrede, tôt een maatschappelijken toestand waarin de arbeidende menschheid al hare arbeidskracht, al hare wetensehap, al haar vernuft en scheppingskracht zal kunnen aanwenden ten voordeele van den voor-uitgang en de beschaving, in plaats van ailes en allen voortdurend te laten verslin-den door de staande legers en den a-fschu-welijken oorlog. Om dat ailes verklaart het congres verder dat het, indien er een oorlog komt uit fe breken, voor aile arbeiders der betrokken landen een allerheiligste plicht is dat hunne afgevaardigden in de parlementen, met de hulp van Let internationaal socialistisch Bureel, aile krachten van verzet samentrek-ken en de uiterste pogingen aanwenden om door aile middels eene sociale ramp te ver-mijden — dôor aile îr/ddels. die natuur-lijk in elk land kunnen verschillen volgens den economischen of politieken toestand 'en volgens de hoogte waarop de klassen-strijd er gevoerd worde. En ten slotte voegt het congres er bij dat prolëtariers en vertegenwoordigers, in het geval dat de oorlog ondanks hun verzet toch uitbreekt, voor bijkomenden plicht hebben ailes aan te wenden om hem zoo spoedig mogelijk te doen eindigen, ailes aan te wenden om van de crisis zulk gebruik te maken voor de propaganda dat le arbeidersmassa in hare diepste lagen wak' ker geechud worde, van hare ma-cht bewust gemaakt worde om des te sneller een eindo te helpen stellen aan de kapitalistische oo< derdrukking ea uitbuiting. (7 ervolgt,X Bi" ïaar »» 13» 2Û3 Prijs par nnmmer : voor Bolgia 3 centiamen, voor den reorade5 ceatiemeu Talsîoon j Siaaiacii® 247 - âsttgiinis&ratie 2845 iSjQ)adat*dap J'iîLS ISî £* | ; | ^ | ■■■■■■■■■ 1 l'J ^ , pu ***** " ■' -

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.