Drtikater-U itgeeïste» Maatschsppjj 51 ET LSCîlT bestuurder > p. DE VISCK. Ledcberg-Qcnt . . REDACTJE . . ADMINISTRATIF KOOGFOORT. 29, GENT VOORUIT Orgaan 0V Belgisoha WerkHedenparfij. — Verschjjiiende aïk clayon. ABONNEMENTSPRîJS BELGIE Drie meanden. » » , , fr. 3.2J 2es maandeo . . . , . fr. 6 50 Eenjear. fr. 12.50 Men abanneert zich op atle postbureele» DEN VREEMDE Driî maanden 'cîagelijk» vsrzond&n}. ...... fr. 0.73 Ba Godsvrede en het Kapitalisme Elkeen weet, van ùen oogenblik dat men met een katholiek diskuteert, dat men t> zijne hoede dient te zijn. Deze menschen bebbs.i een bijzcnder onderwijs genoten en hun grootste doel is steeds verwarring te Echeppen daar waar klaarheid is. 't Is hetgeen « Le iiien fublie » poogt te doen in een zoogenaamd ' antwoord op het arcikei « Pioietarische Godsvrede I Kapita-listische Godsvrede ! », dinsdag 23 Novem-ber in « Vooruit » verschenen. Het antwoord \an « Le Bien Publie » is iweeërlei. Zooals wij reeds zegden verwar-ing scheppen, en dan nog het patronaat .egen de arbeideade klasse op te hitsen. Wat sçhreven we inderdaad in ons arti-kelî 1° Dat het kapitalisme eene valsche Godsvrede voorstond ; 2° dat het kapitalisme op het huidige oogenblik, midden de ijselijkste bloedigste gebeurtenissen zich niet schaamt loonaftrokken te plegèn ; 3° dat wij, gezien de brutale verklaringen wel. Jte de uapUalistisehc j-ofs nu durft doen, het proletanaat tôt meer organisatie dan jit aanzetten, om na den vrede te beletten dat ket kapitalisme ons nog meer onderdrukke en tôt volledige slaafschheid doemt. Wij geloo'ven, « Bien Public », dat dit klaar is ' Als proîotarisihe klasse verwittigen wij Ionze kiasscgcnooten op hunne hoedc te zijn tegen den "strijd die de ûapitalistische klasse van nu af voorbereidt, en die na 'en krijg in zijne voile ontwikkeling zaf komen. Dit is cas recht, neen : oazo pliehl ï Wat doet « Le Bien Public »? De onterîde klasse in het gezioht slinge-ren dat nijveraars geld gaven tôt ondersteu-ning der noodlijdende arbeidersgeùnnen ; dat nijveraars hunne reserve-kas openden om hunne ar'ceiders een zekeren onderstand te geven. « Bien Public s, hetgeen ge schrijft is eene gemeenheid, en 't bewijst ons wat uwe chris-I tene liefdadigheid is. Gij verwijt de arme, hongerlijdende klasse dat ze ondersteupd wordt door de bezittçrs, omdat we de gehei-i me gevoelens van het kapitalisme hadden | geraden. ' Slechts_ dit, « Bien Public »: Verdient de W arbeidende; </ooVcbrongsndc klrtsse de haar verleende hulp ja of neen? Waar hebben we I ooit de daad van de nijveraars en patroons af'pkeurd, wanneer ze hunne werklieden zekeren sfceun ver! een den 1 Waaroro dus viiiclt gij het noodzakeîijk dezen plicht, die de bPzUteïidc klasse te volbrengen hceft, in ! het gelaat der werkèrs te slingercTij - Antwoordt zonder omwegen of neven-I lcwesties. Wij zeggeo dat uw eenig doel Is den be-zittenden stand tegen de onterfde klasse op te ruien. Bewijst gij het verkeerde. Maar er is rneer ! In gansch ons artikeî hebben ws geene enkele maal het woordje kapitaiÎMt gebruikt. dus aïs individu, maar de inzichten van het KAPITALI8ME als heersehends en onderdmkkende klasse blootgelegd. Ofwel is het met opzet, ofwel is het uit on-ve^endh-id, "een onde-rscheid kunnende of ■willende maken tusschen een alleenstaand persoon en eene klasse, dat het katholiek I orgaan deie Vfrwarring scheppen wil. NochtanS, «Bien Public», zoowel in enze rerleneering als in deze van onzen Holland-sclien partijgenoot J. Fedder moest het u duidelijk zijn dat wij het kapitalismc als klasse bp?:buîd; ,rden zich r.ooit een ziertje om den Godsvrede bekreund te hebben. En het is waarlijk treffend dat gij zoo lichtzinnig over de uitlatingen vanwege de socialistische vakpers heenstapt. Hehijeii dozes vetklariiigeu est gevoelens o.or de iockoiust dan geeiie waarde? Is het dan onwaa,r dat ua den vrede voor het proletariaat, — hjtwelke zoo duidelijk zijn iiefde voor den \ aderlandschen grond komt te bewijzen, — een tijd van jjverig vodrtbouwen aan de kracht en de grootheid van IStaat en Volk 2ai aanbreken i Zijt ge t'akkoord, « bien Public », dat « we vôor den oorlog op weg «aren iiaar eutaai,4ii<tg eu verslapf iug ». Is het waar : « dat uooge levenseischen, zueht «aar welstaad, toeneaieude ontevre-deuheid o«ze volîiskracht jndermijiidenî ;> En moest: «aie4 SiltAUiiT de oorl«g daar een eiiïde aan makeu 2 » Ge zegt dat zulks woordenkramerij is ! Maar « Bien Public », 't is de georgani seerde kapitalistische klasse van een groot land die zulks schrijft, is uw oordeel dan : dat hiervan niets waar is, en dat het Arbei-dende Volk na den oorlog op Eecht en V\ el-stand rekenen mag 1 Ge zegt, — na eene zinsnede te hebben aangehaald die niet door ons maar door J. Fedder geschreven ',.erd, maar welke we volkomen ondersehrijven, — dat we aile ka-pitalisien in blok nemen, nadat ge er zelf eerst onderscheid hebt vvillen in maken. We nemen '. kar)italisten als klasse, niet als personen, en als dusdani-g bevechten Ij hen. En indien er uitzonderingen zijn, «Bit a Publie », wanneer er kapitalisten zijn dij met het streven en doel van de bijua alge-meenheid hunnetr klassegeaooten niet in-stemruen. dan behooren zij tôt de onze i, of staan dicht bij ons, en zijn bereid hun voor-recht voor gelijke rechten on plichten af te staan. Deze personen eerbiedlgen we, en stellen ze als voorbeeld aan de autokratie der anderen. ^ ^ # Het slot van het antwoord van « Le Bien Public » is naast eene voorgewende jezuiti-sche verwondering eene jammerklacht in regel. Wij sehreven o. a. : Geeiî cogenJili'i mogen wij falen, klassegenooïen, geen sx.jnd mogen we de maeht der organisatie en arbeiders-eendracht uit het 00g verliezen, en wanneer we na den oorlog op een ander gebied dan nu voor het Internationale monster, dat Kapitalisnie heet. zullen staan, moeten we opnieuw met denzeifden vasten wil als nu, om des-noods ons blced te geven tegen den al-gemeenen vijand opstaan. Hierop antwoordt «Le Bien Public» : De oorlog heeft dus nog niet genoeg bloed doen storten? «Vooruit» maant.de proletariers aan een nieuwen veldtocht voor te bereiden, ditmaal tjgen het kapitalisme, en hij doet voorzien dat de werkman in dezen veldtocht mis-schien eens te meer zijn bloed zal moeten geven. Wij zullen ens niet lang ophouden bij het nuttelooze werk van nu af aan voor-spellingen te maken over de richting welke de maatschappelijke ' politiek der partijen, na den oorlog, nemen zal... Wachten wij ons nochtans an dit ge-vaarvol en te zeer verspreide droom-beeld, dat de godsvrede der partijen zich zal verlengen tôt wanneer de r&m-pen van den oorlog zullen hersteld zijn. «Vooruit», voor wat hem aang'aat, heeft geen enkel oogenblik het gedacht ge had te entwapenen. Totdaar «Le Bien Public». Volgen wij t; 1 ncgmaals kalm zijne beredeneering tegen-over de onze. Wij zegden — en de feiten bewijzen het dat het proletanaat in aile oorlogvoerende landen geen oogenblik gewankeid heeft tegen zijne wederzijdsche vijanden op te rukken. Wat was de arbeideade klasse in al deze landen? Een iitrnd die onophoudend tegen den druk van de kapitalistische regeering had moeten vechten, zijn bloed moeten of feren, smarten, verba'ining, gevang en eliende trotseerend, om een weinig leveus recht af te dwingen. Wie zou het recht hebben gehad, «Bien Public», het deze miskeude en onderdrukte klasse schande te noemen, had zij hare regeeringvin den tegenwoordigen toestand aileen gelaten ? En nogmaals, «Bien Publie», het is terwijl diezelfde arbeidende klasse heur bloed geeft, dat diezelfde kapitalistische klasse zich prepareert om na den krijg de uitge-putte, deels uitgemoorde vcx>rtbrengeude klasse met ©on nieuwen knoet van onder-drukking te treifen opdat ze zich nooit meer oprichten zou. En 't zijt gij, ehristelijke *<Bien Public», die geen woord van"verachtiug vindend voor de mijlicenen nuttelooze slaehtoffers die reeds vielen en nog vallon zullen, het ons, arbeidende klasse als verwijt en bedreiging zoudt aanwijzen dat we desnoods voor onze heiligste aller rechten, het UECHT OP LEVEN, ons bloed zouden geven? Neen, «Bien Public», ondanks al uwe burgerlijke diplomatie van ophitsing en verwarring zijt gij er niet in gelukt de etrekking van onzen strijd verkeerd voor te stellen. Wij houden staan wat we in ons eersti artikel sr'hreven : dat we rechtzinnig de Godsvrede hebben gcsild en er nooit een stap hebben vr.n af geweken. Maar als «Le Bien Public» meent dat de Gcdsvrede voor ons, arbsidende volk, zeg-gen wil : totale verplettering en onderdruk king van het proletariaat door et kapitalisme nu en nà den oorlog, dan antwoorden wij hem : \vehra naw, ofi? outwapenen zul len wij niet. «Le Bien Public» vindt het zijn plicht de massa tegen den invloed van «Vooruit» te beschermen ; maar wij, sociaal-demokraten, volbrengen den onzen door de massa tegen d ngenen in bescherming te nemen welke het kapitalisme en hare pers steunen en die zegsen : AAN DEN ZUCIïT IS' A A R MEElt WtuLSTAND VAN DE ARBEIDENDE KLASSE STELDE DE 00)?L0G M ET «GODDEMJKE KRACHT» EEN EINDE. En tôt dat soort beheort «Le Bien Public». B. V. Het Vredeskongres te wmm : Vanwege den Ncderlandschen Anti-Oor-1 log-Kaad wordt het volgonde medegedeeld: Het Studieco ïsrcs voor duurzameii vrede te iîei'n. —- 27acr aanlc din"- van -\erochil-letide berichten in de binnen- en buiteniand-sche pers omirent het niet doorgaan van het congres, dat \ an 14-18 Deoember te Bern zou Word en gehauden, stelt het bestuur van den Nederlandschen Anti-Oorlog-Raad het op prijs, het volgende mede te deelen: Daar 't Interna ronaal Studiecongres nim mer de bedoeling haa het tijilstip van den vrede ce bespoedigen, doeh uitsluitend tôt taak had de -bespr^kilig van de grondsiagen van den toekomsngen vredesioestand, be-staat allerminst aanleidiag, het niet-door-gaan van het congres te beschouwen als « misiukte vredespogmgen », zooals het ten onreehte door versciiilleude bladen is voor-gesteld.Wat nu betreft het uitstel van het congres. moet word^n opgemerkt, dat reods op de vergadering van het, uitvoerend bestuur van de internationale Guntraie Organisatie voor een Duurzamen Vrede, welke te 's-Gra-venhage op 21 vu g us tus 1.1. plaats had, als een der voorwaarden voor het laten doorgaan van het Studiecongres gesleid werd. voldoende deelname van Fransche zijde. Terwijl nu zoowel door het Zwitsersche comiteit als door het bestuur van den Nederlandschen Anti-Oorlog-Raad ernstig overvvogen werd, oi wel inderdaad aan dézen eisch zou worden voldaan en of niet op grond van onvoldoende Fransche rnede-sloten, werd uit Amerika telegrafisch be-werking tôt uitstel zou moeten worden be-richt ontvangen, dat het voor een aantal Amerikanen, wier tegen woord igheid van belang zou zijn, volsfrekt onmogelijk was in December naar Europa t/e komen, en werd op uitstel aangedrongen. Daarop werd in overleg met het Zwitsersche comiteit tôt uitstel besloten. Op eene telegrafische vraag naar het tijd-stip dat door het Amerikaanscho comiteit voor iist congres zou worden gewenscht, werd verzekerd, dat indien het congres in April zou worden gehouden, kraehtige fi-nancieele steun zou worden gegeven en op belangrijke Amerikaansche deelneming zou kunnen worden gerekend. De bekende achrijver over volkenrecht, prof. William I. Huil, heeft zich bereid verklaard generaal-rapporteur over een der punten van het minimutn-programma te zijn, terwijl onder de deelnemers o. a. reeds wordt geno_>md Dav^d Starr Jordan, de voorzitter van het onlar.gs te San Francisco gehouden internationale vredescon-gres en président van de Leland Univer-sity.Belangri,ike verslagen zijn voorts reeds ontvangen uit Belgia, Duits'fchland, Enge-' fa'ncf, H5iîgarijè~Nëiicr!arid en OosTJnïij't, terwijl eveneens uit Denemarken, Italie, Noor'ivegen, Zweden en Zwitserland stel-lige• toezeggingen zijn gcdaan. Binnenkort zullen deze verslagen in drie talen in druk verschijnen. Tén slotte moet nog worden vermeld, dat, volgens uit Zwitserland ontvangen bericht, de uit Bern verzomïen uitnoodigingen voor Amerika en Spanje door do Fransche militaire censuur in beslag zijn genomen, wat, wellicht mede een der oorzaken is ge-woest, dat de Amerikanen uitstel wcnsche-■lijk hebben geacht. De nieuwe ke zer van china De noorsche generaal Munthe, die sedert verseheidene jaren in dienst van de chinee-sche regeering staat en al de geheimen Kent, schrijft in Al ;'uitosten de volgende kennenswaardiga bijzonderhcden over den man die weldra keizer van China zal zija : € Mijn hooggesehattc meester en vriend Juanschikaï zal dus waarschijnlijk nog voor liet afloopen van dit jaar officieel aange-steld zijn als keizer van het uitgestrekt China. Men heeft gerneend dat China eena republiek geworden waa, maar het is nu o'yerduidelijk gebleken dat de Chineezen niet eens een begrip hebben van het woord republiek. Hier kan men eens gerust zeggen dat men het opschrift «republiek» voorloopig en met berekening geplakt had op eene fleach waarvan de inhoud hoegenaamd niet veranderd was. Juanschikaï wist beter dan wie 00k dat China sedert meer dan vier duizead jaren •geleefd heeft onder het stelsel van het kei-zersdem en dat er nog heel wat tijd, heel wat gebeurtenissen noodig zijn om de chi-neesche bevolking de voordeelen van den rexmbliekeinschen regeeringsvorm te leeren begrijpen en verstaan. Juanschikaï is dan 00k nooit aanhanger geweest van den republieksinschen regee-ringsvorm voor Cliina, omdat hij nooit ge-loofd heeft dat hij er mogelijk was, dat hij er toskomst had. J uauschikaï, wat men er in Europa 00k over gezegd heeft, is ncoit .op iets anders uit geweest voor China dan op het stichten van een grondwettelijk koningdom, wat voor het land oneindig veel goeds zou kunnen stichten, krachtig zou kunnen meewer-ken aan de algemeene ontwikkeling. Het is waar dat al de leiders en voor-vechters van de revoluties in 1911 van niets, anders wilden hooren dan van den eenvou-digen rcpubliekeinschen regeeringsvorru en dat Juanschikaï zich gedwongen geveeld heeft zich te onderwerpen, niet voor den algemeenen wil van het heele volk, rûaar voor den wil van de velen die het volk over-heerschten en dus foitelijk de maent in handen hadden. Op onze dagen waren het de wezenlijke vertegenwoordigers van het heele volk, de vertegehwoordigers van handel en nijver-heid, de vertegenwoordigers van leger en vloot, de vertegenwoordigers van ambte-naars en regeerders, die de herinvoering; van het keizersdom verlangden, en aan den zoo krachtig uitgedrukten wil van een volk me est Juanschikaï zich andermaal onderwerpen — als raen het zoo noemen mag. Juanschikaï bad'2ieh p;eS aile geœak keiaer van China kunnen laten kronen tijdens de groote omwentelingen van 1911 of 1913, maar hij heeft dat niet gedaan omdat het zijn doel niet was en omdat de geschikto tijd nog niet gekomen was. Juanschikaï is ontegensprekelijk -een der grootste staatsmannen van zijn tijd, maar hij is nog .meer een grooten mensch, eea grootmoedigen staatsburger, die het belang der gemeenschap hoog beven zijn eigen belang weet te stellen. Met eene bewonde-renswaardige, ongeëvenaarde zelfopoffe-ring, zelfverloochening, heeft hij heel zijn wez. n, heel zijn leven, al zijne talenten en werkkrachten geschonken voor djn land en voor zijn volk, die bij hem boven allés staan. Sedert twintig jaren leef ik in de onmid-dellijke nabijheid van onzen aanstaanden keizer. Ik ken hem zoo goed aie iemand hem kennen kan. En ik aarzel niet om open-lijk te zeggen dat ik hem nooit ever zijn eigen persoon, ovér zijne persoonlijke be-> iangen heb hooren spreken, terwijl hij zich dag en nacht bezig hield met'de algemeene belangen van zijn volk, met zijn heil en zijne toekomst. Bij dit ail-1 r behoort echter gezegd te worden dat China zeer moeilijke tijden doorspartelt, want eene regeering, een De afstamming van dan Mensch IBeinopt verslag der voordrachten gehouden in « Ons Huis » op 11 en 18 November door E. ALLEMAN. Geachto Aanhoorders, Reeds veel werd hier gesproken over Darwinisme. Inderdaad Professor De Bruycker heeft in eene reeks voordrachten ons deze groote evolutieleer leeren kennen. De voordrachten van beden zijn feitelijk d" ' 'npas-8ing op eene bepaalde^soort van hetgeen wij reeds kennen. Wij weten dat de levensvoor-waarden, erfelijkheid en sprongvariatie, bç-staands individuën kunnen vervormen, die cp hunne beurt anderen voortbrengen, zoo-danig dat de laatst ontstanen met de««ersten breed verschillen. Zoo hebben wij gezien dat Europeesehe konijnen in Australie overge-braeht en aan de wildernis teruggegeven, door eene n'ieuwe levenswijze nagelen kre-j Sen, welke hen toeiaten hèt voedsel tôt in jie boomen te zoeken. Het zelfde met onze koeien in Amerika overgezet. Zekere levens-voorwaarden kunnen in plaats van een ur-gaan te ontwtkkelen, het tegenovergestelde • eroorzaken bvb. de mol is biind, nochtans I de plaats der oogen is er nog, maar deze | hebben voor hem geen uut meer. Dit zijn in I gïoote t rekkan de beginselen welke men zich foet herinneren om de voordracht van I ^''en goed te begrijpen. Ajit gezegd tijude, laat e»s nu ego grogt, xx&z: lïajsxïu zeer groot getal eeuwen in de geschiedenis terugkeeren, tôt hèt oogenblik dat de aarde in vloeibaren to-.^tand verkeerde. De aarde was toen een lichtgevend hemellichaam, welke zich rond de zon bewoog. Door afkoe-ling vormde er zich eene dunne korst rond deze gloeiende vloeibare massa en wanneer de korstvorming volledig rondom de aarcte : was gevormd, hield deze op een lichtgevend hemellichaam te zij h. Deze korst was aan geweldige uitbarstingen en werkirigen on-derhevig. De waterdàmp v/elke rond de aarde was, verdichtte- zich en stortte op dezen gloeienden bol neder. Vandaar de vorming der bergen en ieeén. Een weelderige planter.groei verscheen i weldra op de aarde. Deze planten maakten zich meester van het koolzuuranhydried welke de lucht bezwangerde en dus tôt het leven ongeschikt maakte. Dit ailes hielp mede om eene aarde te vormen waarop weldra het leven mogelijk was. 1 De oorsprong nu der levende wezens vin-den wij in de eencellige wezens. De cellen-bouw is reeds te dikwijls hier besproken geweest orn het te nehalen. De eencellige or ganismen waren dus diertjes welke uitslui-tend uit ééne cel bestonden. Zij bewogen, voedden en vermenigvuldigden zich Bij de verdeeling dezer, nam ieder aldus gevormd individu zijn eigen wegen en richting om zich op zijne beurt te vermenigvuldigen. ZuJke diertjes brstaan nog. Zoo kennen wij l^vb. de amccba, de microben, de infusie-diertjes', enz. Doch niet altijd scheidden zich deze cellen van elkander na de ontwikkeling. Zoo hebben wij de vortwellen, 00k eencellige wezens, die, w-o.nneer de levensvoorwaarden gunstig zijn, allen op een zelfden steel vast-gçhecbt bïijven j zii vornxen aldua een aoort kolonie. Doch de levons voor waaïden moes-ten gunstig zijn, opdat zij elkander geene mededinging konden doen. Veranderden deze voorwaarden, dan scheiden zij zich evenals de andere eencellige dierjtes. Deze vorticellen vormen om zoo te zeggen de overgang tusschen één- en meercellige wezensi Inderdaad, het kon wel gebeurd zijn dat in uiterst goede onistandigheden deze cellen zich dichter bijeensloten, zonder dat zij hunne onafhankeiijkheid verloren. Zien wij naar de magosphera planula. Deze is een kolonie van celien, rondvorinig en gevormd van eenceliige wezens die allen zich langs den buitsnkant geplaatst hobben om in aanraking to blijven met het vocdselhou-dend water. Zoo vorinde zij dus een soort blaas en vandaar de blastulatoestand ge-noemd.Doch, zooals het ' gaat in aile kolonieën van levende wezens, is hier 00k de verdeeling van den arbeid opgekomen. De cellen vormden zich aldus dat de eenen zich ge-lastten met cle voortplanting, de anderen met de beweging en nog anderen met de voeding. Van dat oogenblik verloren de een-cellitv9 diertjes hunne onafhankeiijkheid, zij hingen nu van elkander af en vormden een meereellig organisme. Deze organismen hadden, zooals men zegt, de gastrulatoo-stand (ga3trula = maag) aangenomen. Dit omdat zij eene bestendige , iening vertoon den en den vorm van een zak hadden. Vandaar 00k de maagzakdicren, bvb. de zee-anemons, enz. Al de meercellige dieren nu stammen oorspronkelijk af van een gemeen schappelijken oervorm : de gastruia. Wij moeten nu 00k aan nemen dat een zeker getal cellen, bij de verdeeling des ar-beids, zich 00k gelastte met het gevoel, het is te zeggen: zenuwcellen werden„ Zoo zien wij bvb. bij de Campanularia een kring celles rond de moudholte geplaatst Deze cellen behecrschen de voelar-men en doen hen het goede van het slechte voedsel onderscheiden. De zenuwcellen au hebben zich geplaatst daar waar zij het nuttigst kunnen wezen. Daar zij een 'der bijzond u-ste organen van het dier uitmaken, zoo werden cellen met de roeping gelast deze zenuwcellen te be-schermen, aldus vormden zich rond deze laatsten kraakbeencellen of een min of meer harde stof. De ontdekking van het lancetvischje bevestigt dit ailes. Het lancet-vischje is een diertje van 6 tôt 8 ctm. lang, dat in het zand onzer kusten leeft- Als ze-nuwstëlsel bezit het ^enkel een fijn draadje omgeven van kraakbeen. Het draadje oï zenuw heeft zich volgens de as vati het dier geplaatst. De geleerden nemen nu aan, dat de Kraakbeenvisschen en de lancetvisch van een zelfden oervorm afstammen Inderdaad, de lancetvisch is een der minst ont-wikkelde kraakbeenvisschen. Hij heeft noch oogen, noch hart, noch longea. De kraakbeenvisschen ademen bij middel van kieuwen, zij trekken de noodige zuur-stof uit net water, dat hun langs den mond binnenstroomt om langs de kieuwspleten de kieuwen te verlaten. Deze vissehen waren do voorouders der beenvisschen. De uitsteeksels der huid vormden later de schùbben, grootere schijven be-dekten de gevormde hersens om den schedel te vormen ; andere uitsteeksels vormden de landen. De tanden zijn dus vervormde dee len der huid. Bij d - beenvisschen steken zij nog los in de huid en hebben zij allen den zelfden vorm. Zij dienen uitsiuitend om hunne prooi vast te houden. _Het is door eene vervorming der zenuw- | u. !■ 1 11111 m—n— streng, reeds zichtbaar bij de lancetvisch, dat zich de hersenen vormden. Inderdaad, deze vertoonde bij de verdere ontwikkeling op een der uiteinden eene verdikking,er ont-stonden eerst drie, daarna vijf blaasjes, di» later lot het ontstaan der hersenen aanlei-ding hebben gegeven. Bij de beenvisschen zien wij 00k dat de kieuwspleten zich dekten bij middel van schijven, kieuwdeksels genaamd. Dit is ver-oorzaakt door aanpassing van nieuwe levensvoorwaarden. Inderdaad, de oorspron-kelijke beenvisch was een zoetwatervisch, die later naar zee gegaan is. Deze vissehen waren genoodzaakt hun voedsel in de modder te zoeken en wij zien dan 00k de kieuwspleten zich dekken met schijven, om de kieuwen) te beschermen tegen kwetsing en verscheu-" ring. Uit den beenvisch ontstonden de twee-slachtige vissehen. Dit zijn dieren die zoowel in het water als op het land kunnen leven. De bewijzen dezer afstamming vinden wij bij den ceratodus, die zoowel kraakbeen-als tweeslachtige visch is. Het is een zalm-vormige visch, leeft in Australié en heeft het volgende kenmerk. Deze visch ademii zoowel bij middel van kieuwen als bij mid-» del eener long. Dit komt volstrekt overeen met zijne levensvoorwaarden, want 's zo-mers, wanneer de rivieren droog zijn, leeft hij in de modder. Hij verheft zich eens boven de modder, neemt een voorraad verscha lucht in en duikt weder naar onder. Zijne vinuen zijn 00k vervormd. Zij zijn heweeg-baar geworden, om zich boven de modder te kunnen bewegen en hebben later aa»laiding tôt het ontstaan der vier ledematen der volgende dieren gegeven. (Slot volât.} 3» aa'r N» 3S2 Prijs par oemmor : »oor Belpè 3 eentwmen, ?ooi dea Vfaemd»3 «anticmea Talaloa»'1 R«dàctie 247 - Atninlstratie 2640 aanda<a 2s"W©VÉîl5SEB 1915 î

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.