VOORUIT Urgaan der Belgisch® Weiwmdenpanij. — Yerschi/nende aile dagen. « Dmlntef-llllftrfrtw &*ns: Msat&chappij H ET LtCHT beetunrder » P. DR VISCH. L«d«ber2-Q*n* . . KEDACTIE , . adnunistrAtib HOOG: ÎORT, 29, GENT ABONNE JVÏENTSPRSJ3 j BELGIE Orle maandçïu . » , , fr. $.23) £es maunden » , „ » „ te. 6 56 Ecn jaar ....... fr. 123® Mco abunneert zieb ep tf!e postbumie» DEN VREËMDE Drle mtsnden îd&gtlijfc* ««rtonden}. . » . . . tr, &.T9 Le Bien Public in geestigheid ! « Le Bien Public » heeft niet willen spot-ten met de regien, pardonaeer het hem, îijj 18 alieen een beetje geestig geweest. 'Wat is zooveeii Hoi is toch zijne schuld niet rtui àe.n ibraven jongen, als sommige regiën zich voordoen als topperijen, op touw gezet door Maik Twain o£ Alions Allais. Wel te vérsta&n, de gepauenteerde afbre-ker faaalt geen enkel be>vija aaa als £ ouden de regieti ingericht zijn al» fopperijea. Hg spreekt, «Bien Publics dixit, ea 't i« geloopeu... voor vie hem wil gelooven, wel te verstaan. Wij hebben in oozen artikel Ongepastc spot doen uitschijoen, dat de regiën in dezen oogeablik al menigmaal gebleken zijn het beete en ook wel liet eenigo middel t© aûjn om te voorzien in noodwendigheden, -waartoe de gewone handel en ook de primate liefdadigheid machtelooe blekea. Wat aatwoordt « Le Bien PubLc »T . Dat wij een algenezend wondermiddel feezitten, daarmede op de regien doelend. Het blad verge«t echter dat het ijdene den ooriug meer dan aena beroep deed op de inrichung van i-egiën om in dringende behoefeea te voorzien o£ misdadige specu-iatiën te beletten. Hij ook dus is, evenals wij, wondordok-éer en hij kopieert onze rçoeptec. Meer nog : « Le Bien Public » wordt oud, euf ea weet vandaag niet wat hij gistftr ichreef. Den derden Februari spot hij met de regien en in zijn nummer van 4 Februari — dus daags nadien — verdedigt hij de ge-«.menliike voediag in regie, door de stad ingericht, zooals ze reeda te Antwerpen nestâat. Ea die gezamenlijke vceding, die régi© •oui ai to eten uit eeaen ketel, kornt hem "beter en gosdkooper voor al sot ieder kokeo Ijiou in eigen pot. ' Wat diseussie is er mogelijk met liede® die zich vandaag niet meor herinneren wat aij gisteren segden en radikaai 't varkeerde ■chrijven in 24-uren tijds ? Wij hebbeu « Le Bien Public » gewszen op de uitbreidïng die de regien in. eene halvo eeuw genomen hebben, zoowel van Btaato-al® ma atadswege, en aangetoond hoe de burgt ij voornamelijk van ijzerenwegttft, ©lektriciteit, ga^, enz. geprofiteerd had. Wat is zijn ant'.voord daaropî Of we denken dat de inenscnea niet œow aouden reizen of geen licht meer sosdea hebben zonder de regiën. Dat is de kwestie niet. Het vraagstuk is' o£ de behoeften aan licht en reizea nu ai3t evengoed en beter voldaan lijn onder het Btelsel der regiën ads met de bijzondere ob-(dernemingen î Wij antwoordon g>erttst en met rekerheid ; Ja, die behoeften zijn evengoed en beter »oldaa.n. Het bewijs daarvan vindfc msn in het feifc dat de Staataregie van den ijz«ronweg in België zieh ouder een klerikaal ministerie ■koiossaa] heeft uitgebreid, door den afk^op van een geheelen hoop spoorlijnen die vroe-ger door bijzondere compagniee wordem bj'»-gebaat.En «Le Bien Public» he>cft zich w«I g*-■wacht daartegen te protesteeren. Hij is dus slecht gekomen met 23ja wr-beeld van den afkoop van den Westerspoor-weg in Frankrijk, die hij zegt nadeelig gebleken te zijn alda-ar. In België is het rcr- keerde waar gebleken en datis genoog. * * * W&nneer de uitbating door e«œe compagnie te wenschen overlaat dan môet de oor-zaak gezocht worden, h-etzij in de gebrek^n van het lastenkohier, hetzij in het gémis aan eontrool, schrijft <Le Biefa Publie». Deee vaststelling alieen toont op afdoende wijze dat de regie beter ie âan de bijzondere uitbating. Als er een lastenkohier en dan nog eene oontrool noodig zijn, bewijst zuiks dat m«n voorwaarden. regelen, workwijse, overtr*-ding«sn, «trafien, »nz. moet voorzien en moet controleeren, daar de compagnie" door den band, ailes bahaive vertronw- Ibaar, eerlijk en stipt zijn gebleken. En nu weet iedereen, dat men niet aîleen . niet 8lies ka.n voorzien in een l&stenkohj.er en niet aUes kan controleeren wat er ge-beurt, maar de ondervinding heeft reedB honderde en duizende malen bewezen hoe gevaarlijk en zot het is, voor jaren en }a-r&a gebonden te zijn aan een lastenkohier. De toestanden zelve, de uitvindingen, de ontdekkingen, de nieuwe behoeften, enz. kunnen zoo onverw&cht en zoo snei volgen, dat het beste lastenkohier na een p&ar j&-ren en soins Blinder tijd aan een oude scho-telvod gelijkt. Zulks is onloochenbaar en het oVergeno-fflen materiaal der spoorwegcompàgnie®, toonde reeds aan hoe de si en ter en de waa-orde tbuis behooren in de bijzondere ràtb»-tingen.Met de regie is dat allés niet of toot ne gen tienden minder te vreezen. De openbare opinie met haar parlement zijn de beste van aile lastenkohiereD en de ïtrengste aller controlen, vooral als zij over «ie democratische middelen beschikken om ïich te doen gelden. * * * De geestigef ?) «Bien Public» is soins on-I ®etaalbaar, zelfs Use» zijn gewicht in goud. I "aaracht«i — ynBuJJiuwmin ■l'im 11 Kent gq, beste ïeier, cog het, gmot g©- têai der regieo DVîi ! Ehwel luistert naar dea kierikaîen gees-tigaard, hij tel het n w.ijzea: Het vooraaamste gevaaJ dat van dien kant dreigt s, dat de regiën een a) te gemakkelijk middel leveren fta.n de verkwistende bestuurders v&n zich huip-middelen aan te sckaffen, dank zij ge-durige verhoogingen van tariev-ea. Wij badden gemeend — wij eïels die wij zijn — dat het verschaffen van hulpbron-neji aan de openbare beaturea, zonder nieuv/e lasten te moeten leggen, eeu der groote voordeelen en der aanbevelingen was van en voor de regiën., Wij waren mis, lasten leggen is veel liste r en de actionnarissen de dividendeo la-ten opstrijken dit is de ware Jaoob. En wij die niet inzagen dat er verkwisten-de bestuurders waren, die aitijd de tarie-ven zouden verhoogen 1 't Is waaf, wij waren zoo caief van t« ge-iooven dat de openbare opiaie, de kiezer» daar orde konden in stellen en die heeren 'verkwistera hun passeport konden geven. Dutsen van jongens, dat wij waren 1 Laafc ons den dag zegenen waarop «Le Bian Public » dat g root gevaar aan de menschheid onthuld h&eft en de wereld vam een ^ewissen ondergang gered heeft. Wij zullen nog wel "elegenheid vinden om daar een woordeken over te reppen, met onzon gebeaedijdeii, drooge lolleken»-heere. F. H. Als le! vrsda wardf Met de grootafce belangsteiling vol g ik van uit mijne ballingschap de werkang onzer partij. Ik tracht zooveel mogelijk meê te voelen mot de pariijgenooten, die in mijn laod en in mijne stad arbeiden aan de groot-making en de nitbreiding onzer inrichtin- ri. Dat gelukt me niet aitijd. Vaak voel me alechts als een gawooa toesehou wer, die eene mooie betpoging door de straten ziet trekkea. Koud blijf ik ©chter nooit, omdat het diep in mij is doorged rongea dat er geabreefd wordt naar de w&arbetd oa het reoat. Van op den bevg mijner gcvaagwnscbe p tio ik de beweging groeien, Ik *ie het taad, dat op dit oogenblik met kraohtàgen rwaai wordt rondgestrooid, gedijen, Ik hoor dat onze samenwerking., de moe-der oor.er beweging zooals bet wel een s aymbolisch uitgedrukt wordt, vele nieuwe kinderen opnam in haar gastvrij midden; ik îeeo dat onze vakverec-nigingen nieuwe strijders opnamen ; ik weet dat ons blad de socialistische gedacbte in meer gecinneo draagt. Eln nu vorneotn ik dat men het aan-durfde eene inrichting tôt sand te bren-gen, die door onze Geotsche makkers maar sfcout-weg * Koogetchool van den Ârbeid. » wordt genoemd. 't Is een oorlogskind. De barinjj liep niet op wielkens, ik weet het, maar het is er en het slaat zijn armpjês ea het schreeuwt zoo luid, dat bet gehuil on»er tegenetrevers sleohts zuchfcen lijkon. 't Is het teeken dat er leven in zit. Maar 't is nog maar eon wielitje al is het ook kern-gezond. De op-voeding van ejen kind vergt steeds veel zor-geci en ondankbaar werk. Vele nren zullen moetefl gesleten worden aan zijn wiegje, want het zal ook eeas ziek worden. Opoffe-ringan zullen: zich opdringen.Maar ten «lotte zal ona oorlogskindje opgroeien tôt een fllnkan zoon met breede schouders on krachtige vuisteii. waarmeê hij zal ranse-lea op dezen die hem aanvallen. En dezen die het kind deden geboren worden zullen toezien de oogen stralend van geluk, fier over den frisschemi kerel aan wie zft 't leven sehonkea. Dat dacht ik zoo bij me zeïf toen ik las dat te Gent de «Hoogeschooi van deu Arbeid» voor de arbeidera gesti,cht werd. Doch ik dacht niet alieen daaraan. Ook naar de toekomst. richtte zich mijn blik. Ik dacht aan het oogenblik waarop de volkeren-moord, dien vreeBelijke wereldbrand, op-boudea zal om plaata te makea voor een niwwen strijd, veel mooier da.n deze die nu geroohben wordt: een strijd der gedach-ten. de kamp oozer verdrukte klasse die gaJit om haar recht ea haar bestaan. Wat staat »r ons, socialistische partij, ons, arbeiders, te wachtén met het intreden ran den vredeî Wat zaî ons werk zijn ? Welke wapens zullen we gebruikea in onzea strijd? Over weik legser kunnen we beschikken? Hoe zullen we«dat ieger inrichtea ? — Zijn dàt niet alleti vragem die we ons nu te stellen hebben ? We moeten aan de toekomst denken, oas deze klaar trachten voor te stellen. We moeten nitg&an op verkenning en onze wapens gereed malcen. Sinlaan zal bet maatechappelijk en econo-misch leven in zijn geheel het gewoon uit-ziçht terugkrijgen en het zaJ ons dus terug-voeren naar dezelfde maatschappelijke en e^ciomiâche verschijnselen. Weer zal het arme volk geslachtofferd worden op hfet al-taar van hot kapitalistne en de goud en wolf zal waar het vleesch der arbeiders afkna-gen en het, besproeien raet hun zweet. De rijkdoKi van enkelen en de ainioede van het volk zullen weer de groote teisterende kwalen worden met al hetgeen daar uit voortspruit. Doch een nieuwe geest zal stroomen door d« y«sfia.<terd« «£vs4ting«o zullen wegvallen en nieuwe zullen in de pla&ts komt'n. Er zal meer plaafcs zijn voor licht in onze soinbere samenleving. Na elken oorlog bwamen nieuwe verhou-dirigea eu nieuwe gedachten. En wij, als kkuso, htbtes onze plaats in te nenien. We moeten stelliag kiezen. Onze strijd ging nooit over bloemen Doorxien lageo ateeds uiild gestrooid. 't W&s slechta hier en daar dat een bloempje ons toeknikte on tegenlacbte. Het zal na den oorlog niet anders zijn. Ziet roadom u, ka-meraden, en ge zult de doornenstrooiers zien die gecnl moeite sparea. Doch trouw en vast als sen rots moet ons geioof in het einddoel blijvea. Ik aanzie aïs hoofdvereischte in eea strijd dat men zich sterk voelt. Heeft men een gevoel van zv/akte en pnbekwaamheid, dan is raeo verloren op voorhand. Heeft ■ men eehter het bewustzijn van m&eht en -weet aiei dat die macht berust op het recht, heeft men, kortom, vertrouwen in zieh-zelf, laàt ze dan fcomen, de vijanden, ze kunnen geen kwa^d. Wat verstaàn we door sterkte? We moeten weten waâ,r we heen willen. Onze rangea moeten geslotea zijn. Nemen we stel-liug dan is d»ze klaar zoodat iedereen zien en begrijpen kan. We mo^tea ons weten nitdiepen en nit-breiden, zoo dat we ons veiheven voelen bove.i kleiozielige iwmvallen, boven per-sooniijke hatelijkheden, boven verdàchtma-kingen, boven de enggeestige dorpspolitiek onzer togenstrevers. Onze Jyraohten moeten rich intpannen op inrœrlijke vmt.crking orner partij. We moeteo ze tôt eene gesloten, doelbewuste eenheid breagen, die niet te breken is door wat het ook weaen mogo. « Het lijdon loutert het gevoel », luidt eene gekende mooie zegwijze. Zoo gaat het iuderdaad mec ons volk. We zouden moeten waahopen om de toekomst zoq we niet aan nom ea mochten, dat de ramp, -door de-welke ons volk reeds E-edert meeT dan twee jaren gsteiaterd wordi, niet hare vruchten zal dragem. Ons volk zal cMeper voelen' of, beter, âieper voelen kuniicii. Daarmeê is niet gez«gd dat ona werk vaa verklaring &n vorli'okting ophoudt. Integendeel, ma-arj het veld waarop we het zaad der socialisti-ftche gedaehfca zullen te laaien hebben is vruchtb&îtrder geworden. En weelderiger daa vooihoen zullon de vrachtcn opbloeien als we wetem hoe de werktuigen te hantee-ren, d. b. koe oas werk van propaganda te vceron, Planmatigheid geeft steeds de beste cit-slagon. De socdalistische beweging ia jong al is de aigelegde weg uitgestrekt. Zou ik ans de «Hoogeschooi van den Arbeid? niet toejuiehea mogea ! Ze komt de irinerlijke kraoht onzer partij versterken 1 't Is de aaawijzing cener oieuwe richting. Zoa ik uiet mogeu jubelen als ik zie dat de Genteehe partijgenooteù klaar zien en praktiseh werk leveren ! Men houde het 00g op de toekomst ge-richt! Men denke aan den komenden strijd en men smeedde wax»ensl Laat dan de vrede zy»e kitrede.doen getooid met bloemen en kransen, Laat dan het bloed ophou-deo to vloeâen. De dooden rustem, we ver-sieren de graven der dapperen. Aan de levenden wacht de strijd, de strijd tegen den haat, de strijd tegen ver-knechting, de strijd om een hooger en mooier levensideaai. Vertrouwend in ons zelf, bs.vnst onzer macht gaat het voorwaarts. Ons krachtig woord klinko dan tôt in de fabrieken en wérkhuiaen, onze gcdachten verhelderen don geest onzer arbeiders en doen hun strijdlust opvlajnmen. Onze stemme dringe door tôt op het land waar de ewoeg^nde, zweetende landman het hoofd recht en stralend van hoop het dagende keht, aanschouvvt. Ea hiejr ontleen ik aa.n Aivseele een beeld : Ovfer Vlaanderen han'gt hot wee als een akelig, donker rouyvfloars. De arbeider ligt gaketend aan zijn alaam, wroet in 't zweet zijns aansohijns en buigt den nek. De klei-ne hongsrt en de groote troont. Van op den teffi pe! van het volk overziet het sociahs-tieelie Gent do ellende en het wee. Het ueemt ■çene sehaar, eene reusachtige schaar eo het snijdt brokken ait het don-kere floers dp-t over Vlaanderen was ge-spannen. Het licht stroomt binnen en dringt door op 't land, ix* de hutteft, in de krocht-jes, in de sfceegjes. Een nieuw leven rijst. Scherpsm we de schaar van het roode Gent en «ose arme, verdrukte klasse zwelgt met votle fceugea het licht, als een van koorts ijlende gekwetste het frissche water dat mn goeden, trouwern kameraad hem echénkt. Scherpeia we de sehaar c-n strijden we met atevige band nieuwe, groote brokken uit het rouwfloers Dan gloort boven ann Vlaanderen en de menschheid aan een hel-deren, z ni verso h«mel de 2on der bevrij-ding.Gottingex,. G. Balthaxar. Bs fiisîife Bissctep Do katholieke pers heeft ons de tijding gebracht dat. de nieuwe bisschop van Gent benoemd is. Die eer valt te beurt aan den hee.r kanunnik Seghers, pastoor-deken der kork Joaniwe-Baptista, Brugschepoort. Wij keunen Mr Seghers niet en gaan hem dus niet beoordselen. Da&ïpriJjuvjQe csen oas ycrwijten onze bevoegdheid te buiten te gaan en ons te be>-moeien met dingea die ona niet aangaan. Voor den oogenblik willec wij daar niet op dbcuteeren en wij nemen de zaak zooals zij ' is. Overigens, als wij mogen gelooven het geen men ons van vele kan ten verzekert, dan is Mr Seghers de braafheid, dç goedhartig-heid en zelfs de oopartijdigheid in hoogst eigen persooa. Zooveel te beter zeggen wij, en wij kunnen niets anders doen dan bem onze beste ge lukwenschen aanbieden, zooveel te meer, omdat die deugden in zijne werfeld niet geheej alledaagsch of gewoon zijn. Maar iets anders gaat ons aan, treft ons en willen wij ten berde brengen. Wie heeft er Monseigneur Seghers benoemd ? Wel natuurlijk zijne Heiligheid den Pans Benediktus XV, zooals het aitijd gaat. Goed, maar dan rijst bij ous alg van zelf het gedaeht op, dat de paus Beneidktus toch nog minder Mr Seghers kent, als wij hem zelven kennen. Hij heeft hem dus benoemd op do a«n-wijzingep van eenige groote katholieke ovef-heden en missehien na het voor en tegen gehoord te hebben. Dat ailes is dus regelmatig gega&n, zaî men zeggen. Wij betwisten het niet, maar wij moeten doen opmerkea dat 100 eene benoemiDg toch niets volksgezind of demo-kratisch in zich heeft. Het is lattorlijk tza-risme.Inderdaad, de ^schapen hebbeo niet« in de pap te brokken, als het er op aaakomt hun-nen herdor te benoeman. De kerk erkeut dus niet alieen het begiit-sel van tucht en gezag — wat aanneemlijk kan zijn —, maar zij buldigt ook het Alleen-gezag of het tzarisme. En wij willen nu op dat gebïed 100 breed mogelijk zijn, zeggende dat ook kan als haar recht en voor haar als haar plicht be-schouwd worden. Maar waar haleti diezelfde menachen, die in hunne eigen® organisatie staaa waar de bezem staat, dan het recht onze partij, de socialistische, gedurig uit te maken, ala zijnde beheerd door een of meer almachtige tzaara ? Wilt gij die lieden gelooven, dan is bij-voorbeold geael Anssei® e^n alieenh'eer schor, een zijn-goe^ingdoener vaa eerste klas on wat meer is, daaFe-nboven ia hij ee® ikzuchtigé wel- of aileenweter, ja een tyraa volop. Anaeele zegt en doet. wat hij wil, hq maakt en br&ekt, bouwt en breekt af, ver-kwist of spaart en de roode gaaien hebben té knikken en te zwijgen, zij loopen als bondekens aan den leiband gehoorzainond op een wenk van den m ©ester. Voor de partijgenooten hoeft dat ailes niet weerlegd to worden en wij doen het voor den oogenblik niet. Maar ail en zullen het feit aanstippen dat die sohreeuwers en schelders zelve mank gaan aan het gebrek dat zij anderen ïoo lichtzinnig ea onrechtvaardig willen aan-wrijven.En least not îeast, met Anseele en al de socialistische leiders hebben zij uiemendalle te maken, voor zoover het hunne houding betreft, binnen hunne partij. Die roode leiders kosten hen niets, vragom hen niets en kunnen hen gerust missen. De bisschoppen integendeel, door ons zooveel als door hunne volgelingen betaald, en aan een goed minimum van loon ofte 21 duizend franken, plus een gemeubeld paleis zoudçr de staartjes, stellen doorgaans nog veel op hun kop. Nu die heeren hebben geene rekenieg te geven aan wie het, ook zij, of niema,nd heeft zieh eene opmerking 0111-trent hun beheor te veroerloven. Tegen die ongelijkheid en oarechtvaardig-heid protesteerea wij en het komt nu van paa, om dat verschil te doen uitschijnen. De «roode gaaien» en de ngeloovige schai>en» kunnen er het hunne van nemen. F. H. Cemeene opjiilssode Leuienîaal Zoo titelde gezel F. H. verleden zondag eeu artikel, aïs antwoord op dit van een « ouden liberalen strijder », verschenen in « Le Bruxellois » en met veel genoegen overgenomen door den kierikaîen « Bien Publîc ». Het is opnaerkelijk dat al wat maar don-dert op de socialisten eene goede plaats wordt verleend in dé klerikadw Gentsche bladen ; zulks natuurlijk om den « Gods-vrede » te bewaren. Wann&er nu de Gentsche klerikale bladen maenen dat wij, socialisten, on», zoo maar goedschiks zullen laten bezwadderen, dan hebben ze het deerlijk mis, want al wat ze verkeerd vinden daar waar socialisten me ester zijn, — of waar deze iets of wat in den pap te brokkelen hebben, — welnu daar vergrijpen zich hunne politie-ke vrienden veel meer aan daar waar zij de cpperbazen zijn. Wij zullen den « Bien Puhlic » doen op merken dat het artikel van een « ouden liberalen strijder », door hetn overgenomen, voor hot oogenblik tcoeilijk te controlee-den is, gezien Brussel deelmaakt van het Gouvernementsgebied Maar toch kunnen we ve££6keren dat het de sooialistea niet zijn die gewoon lijk den « elokop » in het bekleeden van plaataen. Het zijn de politieke vrienden v&B « h*} Bien Public » die te Àalst voor den oogenblik den baas spelen en het sauds jarea en jaren spelen op het stadhuis en ia aUe openbare inriciitingen Vûùr den oorhg was er geene plaat» bakleeden noch op het Stadhuis, noch in d« Godshuizea, noch bij de politie, noch ia andere openbare mrichtingen of men mo&4 een gekond kaîholiek zijn Nu, tijdcns den oorlog, zetelen er ia aile, comiteiten afgevaardigden van de verschil-lige politieke groepen, maar er is wel zorg gedragen dai de kierikaîen overal don baag zijn ; en al de haofden der Vf-rtchillige k&-miteiten, die plaatgen mt te décisif zijn, kierikaîen. We mogea gerust zeggen dat de betAle»* 1 de plaateen in de stad Aalst bekleed sij® voor de 5/6" door kierikaîen, ea w&an«er we een onzer politieke vrienden of kenni» sen wenschen gepiaatst te zien, dan fcua-non we ons enkel wenden tôt den bevoe^. den bestuurder, — aitijd t>en klerikaal, — en onzen man of winkeljuffer aanberciee. W'anneer « Le Bien Public » zulks in twijie] fcrekken, dan kan hij gerust Ëa-lichtingeo nemen bij zijne klerikale vris®-den te Aalst, die zulks met Stillen straffen, omdat het de waarheid is. t. Maar nu, m de veroaderstelling àmi eea «ouden liberalen strijder» waarheid nK>«& geschreven hebben, — hetgeen we fcen star-ste betwijfelen, — en « Le Bien Public » «a* de Brusselsche eocialisten eene grief raa maakt voor 't meerendeel hunne partjj-ganooten te plaatsen, daa zullen we va» « Le Bien Public » toch mogen verwacitteo dat hij een artikel zal afkondigea obs sijn« Aalstersche klerikalo vriendm «ent ©ad4^ handen te nemen I Ten j — en zulks tsJ w«i het geval sijn — dat « Le Bien Publia »' het er ankel om le doen had de aociAliste* over den hekel te halea. » * • -r. M. Maenhaut, de voorzit.ter ran het Lan£° bouwcomiteit van Ooat-Vlaanderen, een fft-natiefcen klerikaaJ tôt in *t merg sjjner beea-deren, heeft er een haadje van om 't volk ©p te hitsen tegenover het Gentsch Schep^i*W- : . : - 1 ■. y ' Wij hennnere'a ors nog beèl frisch <k tate^jhistorie van verleden jaar, hoe M. Maenhaut alsdan onzea vriend Anseeslé, ia sijne hosdanigheid van echepen, b<»ohal-digde van woekerwinsfcen te doen op dii noocizakelijkste volksvoedsel. Maar w&nnewf M. Maenhaut door v.are cijfers, die door hem moohtea geeontroleerd wordea, het tegen deel bewezea werd, dan d.roop hij af, zonder den moed te hebben een woord vaa uitgekraamden laster te herroepen. Thans is hij bezig met het volk op te hiV sen met de pas tôt stand gekomen œtelkve?-> deeling te Gent. De diiMist is niet goed, het volk moet craa en uren wachten om bediend te wordeaL» zegt M. Maeijhaut. \\'a zijn t'.i'kkcwrd, M1. Maenhaut, emuu? het ware wenschelijk dat ge eene naar Aal«4 kondet komen, daar waar uwe polifeiek» vrienden do bazen zijn. We zouden mes a een toertje in de stad maken en u vergûwl-len naar den Amerikaanschen winkel, vur de gansclie bevolking (36,000 inwoners) siek moet bevoorraden. Ge zoudt u kunnea oveî-tuigea dat onze bevolking daar soms or©®, mag wachten, om hare beurt te bekomen. Ge zoudt dan zien, dat het volk ia d» nijpende koude, op gevaar zich do e®no of, andere ziekte op den hais te halea, • rotje » mag maken voor de bureelea van het Vo»-dmgscomiteit, om zich eon bon s\&n t« schaffen voor 100 kilo kolen of gazcoke*. Hetzeli'de zoudt ge zien daar juist, rechV over in den Gemeentewinkel, waar h«t veik zicii een liter kleine melk kan koopen, Wat verder ia de Lange Zoutstraat kf&-. zelfde om suikerpeeën te bekomen en weer»J» in een anderen winkel, in dezelfde straai^ om brood te koopen- verplichlend, a. a. k, want t is de stedelijke cooperatief die toot de gansche bevolking een groot deeJ vg^g haar rantsoen brood bakt. (lietzelfde staat u te wachtea waeaeee er aardappeleii zijn, want mogeu in G est do winkoliers de aardappelen uitverkoopea en eene kleino winat verwezejïlijkea, hi<&? is het de atad die zulks doet.) In eene andere straat kunt gij appel ea», peren, selder, porei, aavooieii, koolea ea allerhande groen.en bekome>u, weeraJ ia een der oledelijire winkels. En als ge daa aog lust hebt het volk bibberend van koude te zien staan, gaat dan naar den charcute-riewinkel van do stad, waar r^ij worsiea, lever, pensen, bloedpens. enz., suit se», bestelïen. Dit, M. Maenhaut, om u te zeggen dat het heel moeilijk is oui het volk te vrywa rea van « :t roije » te , moeten maken, ©a de grief welke gij in uwen overdreven haat aan het Gentsch Schepencoilege meent te moeten maken, ook in werkelijkheid uwe politieke boezem vriend en vau Aalst te aeurt valt. Middeierwjjl ?al de kleine burgerij oieh kunneu overtuigen dat, wanneer het ia Gent opgeruid wordt omdat er gemeente-lijke winkels lijn, die klas van measchen nog meer te klagen heeft in Aalst, waar ailes door de kleiiKalen wordt beriddsrd. Wij weten en willen verstaan dat bat moeilijke 01 j den zyn, dat de overheiien bet 1 asti g hebuen, dat het volk door den hoa-ger en het tekort zich gemakkelijk laat vajs-gen aan kritieken, mnar dat willen de kierikaîen met weten daar «tw au ai»t bat# LMl.Ull-U.J.mJll - [- liaT 83" «aap -• M, *1 «« a«mun« : vmi B»Iri» S«nnernsn.-to« dan «rMmâe9 oraiwceB deï«:oon î • ,£Ué ' 2ctni!a^ ii teircert 1®1i ^1, m m «gara mi i v '■ . 6- . . , m i n

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.