Prijs per mimmer : voor Beigië 3 centiemen, vo»r den freemde 5 eentiemei TeSefoon s iSssîactïe 247 - ^diiîinSstratîe 2®4! Waansslaiï 10 «laanà 1914 Dr kster-l) Itgeef «ter Lu Maatschappij H ET LICHT , bestuorder i p, DE VISCH. L«dcb«rg-aent .. REDACTIE . . t 1MINISTRATIE HOCGPOORT. 29. CENT VOORUIT ABONNEMENTSPRU® BELGIE Drie maanden. J . , . fr. 3.25 Zcs maanden • . . . . fr. 6 50 fie» jaar « fr. 12.5(1 Me» kbonneert itcfv op aile pofttramlc»j DEN VREEMDE ^ Drie maanden !d#ge!ijks vcrsonde»). fri 6,75 ûrgam der> Belgische WeMiedenpaptij. — Verschijnende aile dageri. Het Procès van den Zeemansbond TE ANTWERPEN UIT DE CESGHIEDENIS VAN DEN ZEEMANSBOND Ter verduidelijking van het scha<ndalig procès dat nu te Antwerpen tegen onze «erkbroeders der zee gevoerd wordt, wil-ien "wij e«n overzicht geven van de gebeur-[enissen, die er tœ aanleiding gaven. Wij knippen daarom uit « De Zeeman », in orgaan van den Belgischen Zeemans-bond (Deoembernummer 1913) het volgende : [ sJaren zijn er voorbijgegaan, dat, nie-Lnd er aan dacht om het lot van den zee-han te verzachten. In Beigië was de zee-han op elk gebied een verstooteling die bergens aanhoord werd, die nergens recht ton vinden. Wel hadden de zeelieden zel-ten meer dan eens eene poging gedaan orn ïich door middel der vereeniging omhoog te werken, doch de pogingen van die moe-jige jongens mislukten herhaaldelijfc.Eerst |n 1907 kreeg de Zeemansbond vasten voet. |De organisatie groeide van toen af, on-Sanks de hinderpalen die haar in den weg geiegd werden. | Er werd geagiteerd tegen de misbruiken jaar de zeelieden het slachtoffer van wa-ten. De agitatie sloeg in. ; la 1911 brak de staking uit. De publieke jpinie, de pers, ja zelfs de minister van ar->eid was van oordeel, dat er ieta voor de «elieden diende gedaan te worden om lurme r&chterlijke positie te verbeteren. Dank aan het kraehtig opt-reden der zee-ieden, dank ook aan de pers en aan den :edelijken steun der Antwerpsche, ja we uogen wel zeggen der Belgische bevolkingi ;wam er in 1911 een einde aan versehil-eade misbrrâken. Want niet alleen werden in 1911 de. loo-len verhoogd, doch er kwam ook een ednde i&n het afhouden op de advanee noten. Jaren hadden de zeelieden geleden en -estreden om kostelooze aanwerving te be-:omeu, eindelijk werd dan toch den strijd net de zege bevochten. : Ah ! we weten het ! De bende die in het icMpperskwartier nestelde, brulde van co-ère omdat de prooi hun ontsnapte. Dozij-ien individus, die jaren geteerd en ge-nieerd hadden van het gestolen arbeids-ooii des zeemans lieten tegen goesting hun irooi los. We vroegen een stedelijk bureel voor .anwerving, we kregen ©eue overeenkomst faarin vastgelegd wcid dat de aanwer-ing kosteloos zou zijn. We begrepen dat siechts door eene stren-0 kontrooi deae overeenkom&ti duurzaam :on zija. De leiders van den bond droegen J den haat rnede van degenen wien ze innne prooi ontrukrc hadden. Die land-laaien werkten in stiite tegen den 2ee-aansbond; bestookten met de laagste mid-elen het bondsbestuur ; zetten de lichtge-Dovige zeelieden tegen den Zeemansbond p, opdat toch maar zoo spoedig mogelijk ien vervloekten Zeemansbond weer dopd n begraven zou zijn. De Zeemansbond hield voet bij stek en rotseerde al zijne beiagers. Voor de iingel-che schepen werkte de kontrooi goed en fgezien van enkele kleine overtredingen ?erd de overeenkomst tusschen de aanwer-eis en den Zeemansbond stipt gevolgd. Voor de Belgische schepen was de toe-tand anders. De overeenkomst welke de eeders met de zeelieden gesloten hadden, ïerd niet nageleefd. Dat kon moeilijk an-iers. Immers, drie van de aanwervers die oor Belgische reeders werkten,hielden een 'rankhuis open, en wat het beteekent wan-leer een plaatsingbureel in een estaminet ;ehouden wordt, laat zich gemakkelijk be-irijpen, en de Belgische wetgeving bevat ;eene voorschriften die het houden van een nivaat plaatsingbureel verbieden, zelfs liet als in dat bur&el terzelfdei-tijd ook ge-iever en whisky getapt wordt. Op de aanmonstering geechiedde er weer îhoudingen. We begrepen waarheen dat eiden zou als er niet handelend opgetre-len werd. In een beleefd schrijven maakten we den oestand aan de Belgische reederijen be-:end. We deden voorstellen aan de reeders. Op het een noeh op het ander werd in-;egaan. Ons herhaald schrijven werd zelf iiet eens antwoord waardig geacht. We «sloten voor de Belgische schepen, — en lat op kosten van den bond zeli — een anwervingsbureel te openen. We vroegen a kregen toezegging van steun vanwege tet gemeentebestuur. Het kwam natuurlijk niet in onze hersen-ian op, om in ons aanwervingsbureel de eeders o£ hunne vertegenwoordigers, eeni-;e verplichting op te leggen. We maakten ms voornemen aan de reeders bekend, Irukten er op dat het aanv/ervingsbureei :osteloos was voor aile zeelieden en dat ian de officieren de vrije keus in het uit~ dkken der bemaning voorbehouden bleef. Ve ginge nog verder. We vroegen de ree-lers o{ zij bij geval ook nog eene andere egeling voor te stellen hadden. We ver-ochten de reeders zelf om iemand aa>n te :te.!len, die de kontrooi op het aanwer-ingsbureel houden zou. Si :kwajn^eap.îgaei»«oÉ*ogg^ We openden ons aanwervingsbureel en verzochten de zeelieden c«n alleen door tusschenkomst van het aanwervingsbureel des bonds te monsteren. De zeelieden gaven gevolg aan de bonds-besluiten en toen, ja toen begrepen de reeders dat het ons ernst was om de koste-looze aanwerving door te zetten. Zeelieden konden de reeders niet kriigen en ingaan op redelijke voorstellen wilden de heeren niet. Ten einde de officieren, waarvan er vele het met den Zeemansbond eens waren. tegen ons op te zetten, zonden de reeders een vertrouwelijk schrijven aan hunne officieren. In dat schrijven werd er, en dat in strijd met de wa-arheid, gezegd dat de Zeemansbond baas wilde spelen over de officieren, dat wij den officieren zouden zeggen, hoeveel man zij mochten monsteren en wie zij moesten aannemen. De reeders verzochten de officieren ai te doen wat mogelijk was om het zeevolk te doen monsteren zonder tusschenkomst van den bond. Dat ailes baatte echter niet. De zeelieden stonden pal en weigerden eLk aanbod om te monsteren wat, zonder tusschenkomst van het aauwervingsbureel des bonds geschiedde. Het getal stakers groeide aan. Natuurlijk waren er onder deze wel eenige die geen besef hadden o-ver hetgieen de bond ten hunnen voordeel© wenschte vast te leggen, zoo goed als er eenige lafbekken tusschen liepen die het aan moed, opoffering en strijdluet man-keerden om reoht te veroveren. Tusschen aile koren is kaf en geen leger trekt den vijand te gemoet of er zijn sol-daten tusschen,die bereid zijn bunne strijd-makkers aan den vijand te verkoopen. Afgezien van enkele misselijJke persona-ges, mogen we gerust zeggen, dat onze mannen prachtig de bondsbesluiten volg-den. Het zoeken van onderkruipers ging moeilijk en kostte de reeders veel duiten. Ton einde de gevechtsposiiie van den Zeemansbond te verzwakken, gingen de reeders er toe over zelf een aanwervingsbu-reel te openen. In naamlooz» manifesten werd den zeelieden kond gedaan, dat er op de Verwers-rui een aanwervingsbureel geopend werd, waar de zeelieden kosteloos konden monsteren.Waren de bedoelingen der reeders eerlijk geweest, ze zouden begonnen zijn met hun namen onder het manifest te zetten, en zouden er niet tegen opgezien hebben om den Zeemansbond te verwittigen van hunne plannen en ons uitgenoodigd hebben tôt sam«nwerking. Hadden de reeders ons gevraagd om door samenwerking de kostelooze aanwerving te verzekern, we zouden daar op ingegaan zijn, doch de handelwijze der reeders be-wees duidelijk, dat ze den zeelieden onder den duim wilden houden, dat de kostelooze aanwerving bij hun niet gemeend was. De Zeemansbond was dan ook gedwon-gen positie te nemen tegen het bureel van de reeders. Het gevolg was, dat de zeelieden er niet heen gingen. Naar het rattenkot, zooals wij met recht het aanwervingsbureel der reeders betitel-den, kwam geen zeeman. Dat was de reedors te machtig, ze voel-den dat ze den strijd tegen den Zeemansbond moesten verlieze% Ten einde raad, vroegen en kregen de reeders hulp van de justicie. Eene klacht werd tegen de leiders van den bond ingediend. Waarvan de reeders ons be-schuldigen weten we nog niet, dat zullen we waarschijnlijk ver nemen als de zaak voor de rechtbank komt, wat we echter wel weten is, dat het parket onmiddellijk de bureelen van den bond met een bezoek vereerde. Het feit dat de zeelieden jaren en jaren bestolen waren had het parket nooit reden gegeven om handelend op te treden, doch toen het er om te doen was de coffre-fort der reeders te beschermen, werd er een legertje politie-beambten en speurhonden tegen ons gemobi-liseerd.Doch ook dat middel hielp niet. De zeelieden kwamen niet naar het rattenkot en streden moedig voort; verwittig-den de zeelieden in het buitenland en licht-ten degenen, die onder valsche beloften naar Antwerpen gelokt werden, over hunnen strijd in. Toen gebeurde er iets dat in de geschiede-nis van Beigië nog geen voorgaande had. De prokureur des konings riep bij middel van een plakbrief en van strooibrieven al-len op die meenden iets ten laste van de leiders van den Zeemansbond te kunnen zeggen. Eindelijk hadden ze het gevonden. Er werd gespeculeerd op de slechte elementen der samenleving. Dat was een heerlijke gele-genheid voor de vijanden van den Zeemansbond om wra-ak te nemen. Zij die zich rijk gestolen hadden op het loon des zeemans, de bende die hoerde, zoop, braste en tierde, ten koste van den zeeman, uitte een jubelkreet. Eindelijk zouden ze eens wraak nemen op degenen die,hen.hunne prooi ontaomen had-1 De Kruften, de Geraase eû andere nobele seigneuren richtten 'hunna schreden naar het kabinet van den speeiaal voor deze zaak aangestelden onderzoeksrcchter. Onder de oogen der politie werd oc.der de hangaars van de Red Star Line een on-geteekend, zelfs niet eens met den naam van dten ilrukker voorzien ai'druks,el van den oproep door dem prokui-enr des konings, ; verspreid. De vreemde werkwilligen, die door ons aangeaet werden niet te onderkruipen en 1 ook eenige ongelukkigen dié het onderkrui- ' pen van strijdende werldieden altijd doen, kwamen hun hart luchten aan den onder- ] zoeksrcchter. Zeeliedfen, waarvan te ver- ; wachten was dat ze tegen de leiders van den bond zouden getuigen, werden op straat ( door geheime pakkemanrten aangesproken i en vriendelijk uitgenoodigd eens naar de 1 provinciale vrating v^.ri recht op den grooten boulevard te wandelen, om M. Barbe b&wijzen van onze sehuld te leveren. ' We werden aangehouden, de kafcholieke ( pers zond ons hare banbliksems en ver- 3 spreide leugens ; wiorp ons met modder en ' drek en dit ailes omdat we de verdediging 1 der onterfden der samenleving als levons- I taak gekozen hadden. Het werd een ongelij- ^ ke strijd. Te ver zou het ons voeron ailes ' te herhalen wat zich gedurende dezen strijd voorgedaan heeft. Volstaan wij er dus mede met te zeggen, dat er een aantal menschen gevonden wer- j den die klachten tegen ons inbrachten. j We worden dus beschuldigd van de per- j ke<n der wet overschreden te hebben. Welke { gevolgen deze processen hebben zullen, is < moeilijk te voorzien. Ongerust zijn we niet ] en al zijn ook de wegen der rechtbank duis-ter en ondoorgrondelijk, dat weten we wel, 2 dat wij, als beschuldigden met een geruster ( geweten voor de rechtbank zullen verschij- ^ nen dan onze beschuldigers. EEN INTERViEUW VAN OEZEL1 \ MAHLMAH, BESTUURBER VAN QiN ZEEMANSBOND \ cDe Voîksgazet» gèeft in zijn nommer van a Juni een intervieuw van gezel Mahlmam, die nu op de bank der beschuldigden zit. Ziehier het bijzondem© wat in (Ken in-tervieuw voorkomt. Mahlman zegde o. a. : — Zeg voorai aan het publiefe dat de zeelieden niet het schuim zijn waarvoor de c vrienden hunner broodheeren hen wilden doen doorgaan. Onze organisatie heeft c zich meer da«n welkdanige andere geweerd 2 om voor de zeelieden eerbied af te dwin- 1 gen. De groote misdaad welke wij begaan c hebben is: dat we het hebben aangedurfd e op te komen tegen eene heele reeks kerels t die de zeelieden op de schandelijkste wjjae j, plunderen. Wij wilden beletten dat voortaan de s matrozen zouden moeten betalen om werk 1 te krijgen. Kunt ge begrijpen dat er heden nog 20 tôt 50 fr. moeten betalen om op een schip aangenornen te worden? Zij werden ook bestolen op hunne werkuren, wij zijn da&rtegen ingegaan. In 1811 durfde men een zeeman 82 fr. per maand betalen. Wij hebben op een paar jaar het maand-geld tôt 120 fr. doen stijgen. Bovendien is de Zeemansbond van Antwerpen, de toon-aangevende organisatie om de rechtsposi-tie der zeelieden te verbeteren. Die be-trachting is van groot gewicht, vermits de zeeman uitgesloten is van de voordeelen der wet op de ongevallen en op de beta-ling der loonen. Hij kan ook den Werk-rechtersraad ten zijnen voordeele niet in- 1 roepen wanneer van zijn loon afgehouden wordt. In de Staatshulpkas moet den zee- ] man 3 % afdragen, waarbij de Staat geen 1 centiem bijlegt, terwijl hij aan de wette- ] lijk erkende ziekenbonden en lierverzeke- , ringskassen aanzienlijke tœlagen toekent. Hoe prachtig die Staatshulpkas func- ( tionneert zal blijken uit het feit dat de ] BIJDRAGE DER MENDERE ZEELIE- i DEN OOK GEBEZIGD WORDT OM DE -PENSIOENEN DER OFFICIEREN TE < BEKOSTIGEN. Ook heeft de Zeemansbond de talrijke j misbruiken bestreden die gepleegd worden ( in logementhuizan gehouden door vreemde aftruggelaars. Herhaalde malen kwamen we daarenboven op, tegen de reede- j rijen die weigerden schipbreukelingen . naar hun land terug te sturen. De vervolgingen, die tegen ons worden in- , gespannen zijn toe te schrijven aan de ster- , ke positie van den bond, die zoo sterk is, ] dat wanneer hij tegen de zwendelarijen van tusschenpersonen optreedt, hij daartoe d)e macht bezit. ] Op 1 April 1912 hebben wij een aanwervingsbureel voor zeelieden geopend. De pa-troons wilden dit werk vernietigen; zij openden er een in Mei opvolgend. Het onze had bijval, het hunne wilde niet vlotten. Ten einde raad riepen zij de hulp in van het parket, om door vervolging te bereiken wat zij zelf niet konden, namelijk d© Zeemansbond uiteenrukken. De Zeemansbond had de werking van zijn bureel zoo breed opgevat, dat de reeders er volledig kontrooi konden op uitoefenen en zelf hun personeel mochten kiezen. Toch werd het bij de zeeoffioieren belasterd en door de reeders geboycotteerd. Daar de zeelieden zich toch op het syn-dicaal bureel kwamen a?nbieden. gebruik-Jiea 5fe-geintereggeerd%--']ree4«3 andare km»* c pen; zij deden de zeelieden doorgaan voor airossers, w. z. menschen die werkwilîige matrozen afranselen en legden eene klacht neer tegen den bond voor aanslag op de vrij heid va-n den arbeid. Negesn bestuurders en seven leden werden 14 dagen in voorloopig arrest opgesloten. Maar er schuilt iets anders aehter die patronale onderdrukking. Ailes geeft ons de overtuiging dat de ver-Folgingen het gevolg zijn van het opstoken 1er klerikale pers om de onderkruipersbon-len te bevorderen. Ja., «Handelsblad», « Gazet van Antwer->en ï en < Métropole », hebben een gemee-len laster-veldtocht tegen den bond ge-Toerd. Maar Jt hoeft gezegd dat M. Barbe de onderzoeksrechter) veel van zijn prestige heeft verloren met zich door de kleri-tale pers bij den neus te laten leiden De taak inderdaad is voor hem te zwaar. Etij kende van de scheepvaart niets. Om u >en gedacht te geven, kan het volgende gel-len : In het rapport van de» onderzoeks-■eohter staat dat de Zeemansbond een schip net banonnen en geweren hoeft gestuiird laar Buenos-Ayres, om daar de onderkrwi->ers die dienst hadden genoinen op de in itafeing verklaarde sohepen bapot te ma- ; oMlt!) BijJiet slot zegde Mahlman nog: — Oh, indien M. Barbe ons kon opknoo-jen... De akte van beschuldiging is zeer be-warend. 't Is begrijpelijk dat wanneer een irokureur eene plakkaat uithangt om de tanklagers uit te noodigen tegen den bond e getuigen, dat aldus een keelen hoop ilachten opgestapeld worden. Wat de uitspi'aak van het gerecht zal ijn weten wij niet, maar bij M. Barbe en mder een klerikale regeering is ailes mo-;elijk. Doch de talrijke sympathie-betui-;ingen van het publiek en van al de geor-;aniseerde arbeiders van Beigië en over de ;renzen, stelt ons gerust. Wij hebben ons niets te verwijten. Al wat ce kunnen hopen is dat de rechters later letzelfde zullen kunnen zeggen. «t « HET PROCES Naniiddagzitting va» 8 Juni GETUIGEN VERHOOR Ondei'zoeksrecKter BARBE wordt ver-l&r gehoord. Hij zegt dat Kij op 6 Juli van plan was ie stakingskaarten aan te slaan van de eelieden. De onderzoeksrechter wilde die :aarten aanslaan om te kunnen bewijzen lat andere personen dan de bestuurders >n de boden door den Zeemansbond be-aald werden ; hij bedoelt namelijk de zoo-renaamde «sterkhoudersï. Met behulp van enkele bondsboekjes en takingskaarten doet geimige aan de rechtbank verstaan, wat hij bedoelt. Hij had opgemerkt dat de stakingskaart an Lemmens een afgerond hoekje had, rat Eij aanzag als een bijzonder kentee-:en.Er is tegenstrijdigheid geweest tusschen erklaringen van Lemmens en zijn vrouw, lopens de som gelds die hij wekelijks af-;af.Ik heb noch kwijtbrieven van stakers, îoch al de stakingskaarten kunnen aan-laan, daar de policie mij slecht had inge-icht. Echter vond ik enkele kaaiten nog, >. a. die van Visschers, die geen boven-■echterhoekje had. Nu was Visschers mîj ook als «afrosser» ^angeduid geworden. De adjunkt- Blavier heeft eveueens eene caart zonder rechterhoekje gevonden bij juc3,s; bij eene nieuwe kaart bij Van ïerck gevonden was een hoekje afgeknipt ran onder. Bij een bezoek in den «Olympia», waar le Bond tijdens mijn onderzoek zijne wer-cirig voortzette, vond ik Van Esse bij een >afel zitten, wa-aronder talrijke hoekjes, fan stakingskaarten afgeknipt, op den ;rond verspreid lagen. Van Esse beweerde dat hij met een îoekje a.f te knippen de controol uitoefen-le op de stakers, die door de kas van den Bond betaald worden. Bochem, van zijn kant, verklaarde dat îet hoekje afgeknipt werd om de kaart ge-nakkelijker in een omslagje te steken. Dan heb ik Schonkeren ondervraagd, ien voorzitter van den Bond, die me zegde lat hij wel honderd kaartjes had gezien net afgesneden hoekjes. Bij geen enkele der staJîers van het Land van Waas, bij den bond aangesloten, leb ik een kaart met afgeknipt hoekje gevonden.Dit werd mij dan uitgelegd met te zeggen dat die menschen maar eene week hadden gesfcaakt en dus hunne kaarten niet waren gecontroleerd geworden. Ik heb echter bestatigd dat er zeelieden bij waren die langer dan een week in staking waren geweest. Stakers, die ik heb onderhoord nopens het afknippen van het boekje, verschillen in hunne verklaringen. Op vraag van een der verdedigers, tôt wat besluit de onderzoeksrechter wil komen met zijne verklaring over die hoekjes, wordt gezegd dat hij dat «vreemd» gevonden heeft. De prokureur meent dat er, om het ge-issht pit 1912 hoekjes zijn afgeknipt geworden van de kaarten van 1911. Getuigen hebben den onderzoeksrechterl verklaard dat mannen van verdacht uii>-zicht, voor «postmannen» aanzien, met vijffrankstukken in Mahlman's bureel be-# taald werden. Bochem heeft bij Vinck, bestuurder van «The Belgian Shipping Officie» en bij andere personen gepoogd persoonlijke wraak-neming te plegen tegenover Mahlman, die verklaart dat liij liever tienmaal zou ver-oordeeld worden voor inbreulj op artikel 310, dan dat er de minste vlek zou kleven op zijn eerlijkheid in verband met het de-fieiet in de kas bestatigd. Bochem, verklaart Mahlman, heeft on-, regelmat-igheden gepleegd in zijne boek-houding : ik heb nadien geweigerd hem aan te bevelen voor plaatsen die hij aanvroeg-in de Werklieden-Partij ; vandaar zijn wrok tegen mij. Schonkeren bevestigt de verklaring van Mahlman. DE EERLUKHEID VAN MAHLMAN ERKEND De Voorzitter. — De eerlijkheid van Mahlman is buiten kwestie; niets in het dossier stelt hem verantwoordelijk voor het déficit. De Procureur. — Waarom hebt gij Mahlman, geene klacht ingediend tegen Bochem? Dat durft gij niet. Meester Van der Meeren teekent ver-zet aan tegen den toon door het Openbaar Ministerie aangeslagen. Getuige houdt zich vervolgens opnieuw bezig met de zaak der kwijtbrieven, ge-teekend door de stakers door den Bond betaald. Mahlman doet opmerken dat de onderzoeksrechter, die datums aanhaalt, zich vergist en dat er slechts 2 of 3 zeelieden zijn die terzelfdertijd als stakers door dea Bond en aJs werkloozen door het Stads-fonds zijn betaald geweest. Hij zegt dat de uitleggingen, die hij ver-strekt heeft aan den expert-rekenplichtige Durlet, nopens de kwijtbrieven dezen vol- 1 . doecing hebben giegeven. Het was niet mogelijk de kwijtbrieven te i bewaren : voor tien weken staking zouden : wij er 's min&tens zesduizend te bewaren gehad hebben. Ten andere, voor wat onze boekhouding aangaat, verklaart Mahlman, heeft de ) expert-rekenplichtige ons geluk gewenscht ' over de flinke inrichting. Verdere inlichtingen worden nog gege- \ ven over de kwijtorîevenn en de zittingl, wordt geheven om half vijf. Tweeds dag Dinsdag 9 Jnni M. Barbe gaat nog altijd voort met zijn geraas over «sterkhouders», «afrosserss- en «postmannen» over de kaarten met hoekjes ai en over de kwijtschriften aan onbeken-den of aan valsche naamdragers, enz. ene. De man raakt er blijkbaar zelf niet wij s uit. Om elf mir schorst men voor een tijdje de . zitting. Binst loopt Van Esse al de ficheai halen in den Bond om te bewijzen dat ailes in or de is. De verdedigers eischen dat de fichen bij het dossier gevoegd worden. VERKLARING VAN DEN REKENPLICHTIGE DURLET De expert-rekenplichtige Durlet wordt vervolgens gehoord. Met behulp der boeken van den « Zeemansbond » geeft hij technischen uitleg over de boekhouding betreffende de beta-ling van «postmannen». Zijne verklaring komt grootendeels over-een met degene van den onderzoeksrechter en brengt niet veel nieuws aan. Hij drukt er voorai op dat de eerlijkheid! van Mahlman buiten kwestie is. De Voorzitter verklaart dat hij dat al-. reeds heeft gezegd en dat, volgens het stel-sel van de beschuldiging, Mahlman eer «te; goed» voor den Zeemansbond zou hebben gezorgd. ,<* DE SGHRIFTKUN31GE ONDERHOORD / /" I M. Boon verzekert dat Lucas, Mertens en , Visschers kwijtschriften hebben ondertee- / kend met de Casulo, Tensener en Servis. Hij verklaart verder dat enkele kwijtschriften van de hand van Mahlman zijn. Mahlman zegt jaartallen te hebben ver-anclerd op stakingskaarten. Hij bestrijdt ten stelligste sommige be-sluitselen van den expert-rekenplichtige. M. Blavier, adjunkt van policie, zegt nooit gezien te hebben dat er zeelieden na-bij het wervingsbureel werden lâstig geval-leç door de mannen van den Zeemansbond. Hij heeft het enkel «hooren zeggen». Advokaat VAN DER MEiiREN protes-teert tegen de houding van den onderzoeksrechter, die wetens en willens de rechten van de verdediging schendt. De zitting sluft. JM^ea.,v^jr.alg<, I

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.