e m onder leiding van FRANS VAN CAUWELAERT en JULIUS HOSTE JR. PRIJS PER NUMMER: NEDERLAND 10 cent. ENGELAND 2 pence. FRANKR1JK en BELGIË 0.20 ir. VERSCHIJNT ELKEN VRIJDAG. ABONNtMENTSPRIJS PER KWARTAAL: NEDERLAND / 1.— ENGELAND 2 sh. FRANKRIJK en BELGIË 2.50 fr. MM x. , .. ALLE STUKKEN BETREFFENDE REDACTIE EN ADM1N1STRAT1E TE ZENDEN : GEVERS DEYNOOTWEG 81, SCHEVENIKGEN. j Prof. Paul Fredericq. In ., Neerlandia"', orgaan van het ,. Al -gemeen Nederlandsch Verboiul"', verschij-iien bij het portret van prof. P. Fredericq de/.e woorden: ..Djepe ontroering werd dezer da-gen gewekt door -het bericlit, dat de Gentsche hoogleeraar Paul Fredericq is gevangen genomen en vandaar naar Duitschland vervoerd. Wij weten niet hoe, wij weten niet waarom. wij weten ook niet waar-heen. Dit alleen weten wij, dat die door en door rechtschapen Vlaming, die beproefde, trouwe vriend van zooveel Neder'anders. geen haarbreed zal zijn afgeweken van wat hij voor zijn plicht en overt'ûiging hield. Een oordeel over de gevangenneming zelf, ligt buiten ons bestek. maar wat hem , in Duitschland wordt aangedaan. dat wordt ons Nederlanders aangedaan. Hij staat ons zoo na om den adel van zijn karakter, om zijn fijnen geest, zijn hoogen kunsizin, zijn be-ininnelijken omgang en zijn onver-woestelijike eerlijkheid. Dat zijii gedwongen verblijf in Duitschland worde verzacht door een behandeling zijïner waardig! Onze hartelijke wenschen en gedachten zijn met hem. En onzen hartelijken vriendengroet zenden wij tothemuit. onzeker of dfe hem in ballingschap UIlZitîKtJX U1 U' Iicin xil ooit zal bereiken." IBI^B Zooals wiji reeds meldden, staat de aan-houding van prof. P. Fredericq in ver-band met de pogingen. die het Duitsch bestuur in België doet om de Gentsche hoogeischool tôt een Vlaamsclie universi-teit te hersclieppen en eerlang te openen. Wij oriderschrijiven de woorden van ..Neerlandia". waar het blad huldebrengt aan den ..rechtschapen Vlaming, die geen haarbreel zal zijn afgeweken van wat hij voor zijn plicht en overtuiging hield". Zijn overtuiging is, dat het heil van het Vlaamsche vo!k niet kan gebaat wor-den door het openen van een hoogeschool onder Duitsch gezag. Daarvoor is hij thans in Duitsche gevangenschap. Wij brengen hem een eeregroet. Tijdens de bezetting had prof. P. Fredericq getoond. dat hij, in zooverre de omstandigheden het toelieten, den Vlaam-schen volksgeest won wakker houden. l- Zoo hield hij te Gent, in het Willems-- fonds, verschilïende lletterkundige voor-ti drachten. e Maar het Dtiitsche gezag was met die waardige en vaderlandsche houding niet . gediend. Het eischt knechten, die als a poesjenellen optreden, waarvan het de t touwen vasthoudt. i Prof. P. Fredericq wou niiet buigen j voor het geweld. Hij handelde als een af-stammeling der Vlaamsche gemeentenaars. i Daarom is het Vlaamsche volk fier op zijn kranigheid. 1 Daarom wordt zijn houding ook fe-j waardeerd in het kleine Nederland, waar j ontembaar leeft de vrijiheidsgeest. De Rede van den Duitschen Rijkskanselier. De rede van den Duitschen Rijkskanselier heeft geen groote verrassingen &e-bracht. maar zij behelst aanwijzingen, welke aan onze aandacht en onze overwe-ging niet mogen ontsnappen. Deze bijzon-dere momenten liggen niet in het gebruilce-lijke overzicht van de staatkundige en militaire hoofdgebeurtenis van de laatste maanden, waarvan het verloop op plicht-matige wijze bevredigend wordt genoemd, - noch in de onvermijdeilijke polemLscho tegen-beweringen op uitingen van Asquith of a.ndere tegenstaruders, maar in de aanduidin-gen, welke v. Bethmann Hollweg geeft over het oorlogsdoel van het Duitsche Rijk. In zijn laatste Rijiksdagrede, hield de Kanse-lier zich uiterlijk zeer weigerig om zich over de vredesvoorwaarden uit te laten. ofschoon er toe gedrongen door de sociaal- ' (I democratische groep. En het is des te merkwaardiger, dat hij nu, uit eigen be-weging en nadat hij heeft vastgesteld, dat bij de entente geen nedging bestaat om nu reeds op onderhandelingen in te gaan, eenige zichtbaarheid heeft gegeven aan de richting van zijn eindverlangen. Met opzet. spreek ik alleen van de richting, waarin het einddoel ligt. Het einddoel zelf blijft nog met veel nevelen omhuld. Vermo'edelijk zal dit niet alleen het gevolg zijtn van staatsmansbescheâdeni-heid; misschien is de Duitsche Regeering zichzelf niet eenmaal volkomen klaar over den vorm, waarin zij haar algemeen streven zou willen verwezenlijkt zien. Het lijkt zeer weinig waarschijnlijk, dat zij, vôôr den aanvang van den strijd, geen vast opzet heeft gekoesterd. Hare oorlogsplan- • nen waren met mathematisclie sdptlieid >.edert vele jaren uitgewerkt. Zij geloofde in de onfaalbaarheid van haren zege en zal het staatkundige beeld, waarin zij hare overwinningen zou gieten. niet onafgewerkt hebben gelaten. Maar hare oorspronkelijke plannen zjjin hopeloos in de war geslagen en hare staatkundige bewerksels zijtn gaan vlotten, op en neer. met het ebben der wapenkansen. Na anderhalf jaar van strijd. is er op de slagvelden een verhou-ding bereikt, welke de centralen gaarne zouden wilien bèstendigen. Zij voelen. dat zij het hoogtepunt van hun-sueces hebben bereikt en zij: trachten nu de geographlsche lijn. langs welke hun légermacht zich ont-plooit. zooveel mogelijk onder een staat-kundigen vorm te brengen. en voor de toe komst te bewaren. De Duitsche RijkskanteeHer deed het met het oog op zijn eigen volk; misschien zal morgen het tegenstuk van zijn rede wor-den aangebracht door graaf Sturgh voor de Oostenrijiksch-Hongaarsche monarchie. Daar eehtér zelfs de meest, onwetende Duit-- îier zich vergewissen kan, dat de maclit der Entente ongebroken is gebleven en de meer ontwikkelde weet. dat deze laatste met iederen dag groeit in weerstandSver-mogen en aanvalskracht. heeft de Rijkskanselier een terughoudendheid en vaag-heid van termen gekozen, welke in de wérkelijkheid groote speelruimte toelaten. Laten wiji dus de uitingen van den Rijkskanselier nemen voor wat zij zijn: wenschen; prikkelmiddelen voor den volksmoed. die in den onmiddellijken stand van zaken het nabije einde zal meenen te erkennen. Maar als dusdanig geven zij to-ch — wat sèdert lang vruchteloos werd gezocht — eenig houvast betreffende de inzichten van de Duitsche oorlogspolitielk. Ons gaat natuurlijk in de eerste plaats aan, wat in dat verband is gezegd gewor-den over de toekomst van België en van het Vlaamsche volk. Wat de Rijkskanse-Her over de oostelijke vraagstukken heeft bekend gemaakt. is op zichzelf niet min-der een nabeschouwing waard, maar leeft, begrijpeliijkerwijze. minder levendig in onze bezorgdhedd en zal diensvolgenfe b\iiten het kader blijven van dit artikel. Wat wil Duitschland met België Laten wij nog even nalezen, wat von Bethmann Hollweg in betrek.king met België en Vlaanderen heeft verklaard: ,,De geschiedtenis kent na zulke iixsjrij-pen( 'e gebourteniseen cten status quo ante niet. ,,België zal na d'en oorlog een niew.w België zijn Evenniin (als voor Po- len) zal iemand1 gelooven, dat wij in 't Westen, (te land'en, waarop iiet bloed van ons volk heeft gevloeid, zonder volkomen veilighieidl vaor onze toekomst zullen prijsgeven. Wij zullen ons wer-kelijke waarborgen verschaffen, dat België geen vazalstaat van Frankrijk en Engeland wordt, of in militairen en eco-nomischen zin tôt een voorpost tegen Duitschlanô1 wordt ingericht. Ook hier dbet het lot geen stap terug, ook hier kan Duitschland1 bv. d'en lang onderdruk-ten Vlaamschen volksstam niet weer aan verwaalsching prijsgeven, dloch zal hem een gezonde, en met zijn rijken aanleg overeenstemmendte ontwikkeling op d'en — 1 grond&lag van zijn Nederlanateche taal en volksaard verzekeren." De schijnbaar gematigde vorm. waarin von Bethmann zich uitdrukt. zal misschien bij vrijwillige of ongeneesbare zelfbe-giOochelaars de voorstelling kweeken. dat België door Duitschland in zijn bestaan niet langer bedreigd wordt en de onbe-paaldheid van de nitdriukking laat alles-zins een groote verscheidenlieid van nit-legging toe. Maar wie rekening houdt met de omzichtige gewo.onte van den Rijkskanselier om zijn betwistbare doeleinden enphemistisch in negatieve bewoordingen voor te stellen. en wie zijn w(l afgewogen nitdrukkingen in hun voile beleekenis laat gel den, komt met volstrekte zekerheid tôt de slotsonv. dat Duitschland België niet alleen als ruilmiddel zou willen gebruiken. maar definitief tôt afhankelijkheid dwingen. Men late zich niiet verleiden door het vage gezegde. dat België geen vazalstaat van zijn tegen \yonrdige bondgenooten mag worden. dat het niet tôt een militairen en economiselien voorpost tegen Duitschland magi worden ingericht. De kern , van de verklaring lvgt in de woorden: ,.Wij zullen ons werkel ij k e waarborgen verschaffen' en ,,België zal na den oorlog een nieuw België zijn". Wanneer het Duitschland alleen te doen ware geweest om een onafhankelijk en zelf-s^andig België, dat zich even toegankelijk ^'oor en even afzqdig van elle zijner groote buren zou houden, zou de Rijkskanselier alleen behooren te wenschen, dat België opnieuw zou te voorschijn komen onder een vorm overeenkomende met zijnen status vôôr den oorlog. Toen was België onzij-dig en deze onzijdiglieid heeft het met de grootste plichtgetrouwheid tachtig jaar ondei'houden en met heldhaftigheid gehanil-haafd in het uur ûer verzoeking. België heeft zich noch als vazal. noch als voorpost hoegenaamd in de hand van Duitsch-land's tegeïistanders gegeven. Onze -leurea stonden wagenwijd open voor de^oort-brengselen van Duitsche vlijt, onze h avens leverden aan Duitschland's schepen hnnne voordeeligste ligplaatsen. Duitsche kunst en wetenschap stonden hoog in aanzien en onze buitenlandsche staatkunde volgde niet zondetr ingienomenheid de ontwikkeling van Duitschland's wereldinvloed. Wat had Duitschland te vreezen van ons? Welk gevaar heeft zijn veiligheid.zijn vreedzame werkzaamheid ooit over onze grenzen bedreigd?Niet wij zijn in Duitschland. maar Duitschland is bij ons binnengebroken. met dood en vernieling. Het heeft ons volk gefolterd in ziel ~en lichaam, zonder aan-leiding, zonder schuld onzerzijdte. Men zal toegeven, dat Duitschland ons door zijn aanslag van elke verplichting tegenover hem heeft ontbonden. en nochtans lieeft onze Regeering, zelfs op de hevigste oogen-blikken van den strijd,. nooit eenigen stap gezet, nooit eene daad voltrokken, welke kan doen gelooven, dat onze politiek na den oorlog minder zelfstandig, minder evenwichtig zou zijn dan voorheen. Het antwoord van Baron Beyens op de verklaring der Entente-gezanten te Ste.-Adresse, zijn redevoering in de Sorbonne te Parijs, beide uit de laatste weken. toonen duide- No. 34. VRIJDAG 14 APR1L 1916. . EERSTE JAARGANG.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.