en Oon het flppondissement Oostende*0i£muidç*Qçupne Derde Jaargang —Nr 36 5 CENTIEMEN Zondag 26 April1914 O IF> S T BLRAAD JB IS] BEHEEE : Voir 't Arrondissement Brame Yoor 't Arroniisseieiit Ooslenie-Diniiie-ïenrae lokaal : WERKERSWELZIJN, Kleina Kuiperstraat, 31, Brugge. Lokaal : DE N00R0STAR, 31, Veldstraat, 31, Oostende. Abonnementsprijs : 3 fr. per jaar. Drukster-Uitgeefster, Sam. Maatsch. DE ONTWAKING Op Zondag 26 April om 6 ure 's avonds PRACHTIG BAL met Orkest in het lokaal Het Volkshuis, door de soc. Jonge Wacht. Ingangprijs : 3o centiemen. s? ^ mu w w «y - w w w w fe1 %) %>> <fe> } 5 HET PETITIONNEMENT VOOR A. S. ) 9 Op 21 April, hadden wij 628 plaat-g selijke komiteiten waarvan er 216 aan g) het Nationaal Komitait 147.738 hand-i) teekens hadden overgemaakt. 6T\ /Z~\ j<F\ j&\ /îrS EERSTE MEI Gegroet! Gegroet ! O, lieve Mei ! Staat op, zusters en broeders ! Levé de eerste Mei, dag van hoop in verlossing en ontslaving. Ons lijden en onze armoede zal verdwijnen zooals de droevige winter verdwenen is. Staat op, zusters en broeders, verlaat de fabrieken en werkhuizen waar uw zweet,uw bloed, of uwe tranen der vorige dagen nog niet opgedroogd of uitgewischt zijn.. Staakt en verlaat die droevige en ellendige plaatsen, waar gij door de kapitalisten en hunne knechten afgejakkerd en uitgeschol-den wordt. Op, werkeloozen, gij die door de slechte regeling van het werk, moedeloos door de straten doolt van de eene fabriek naar de an-dere, den buik van honger rammelend. En gij, werkstakers, moed en vreugde I Groet den Eeirsten Mei, gij die de maatschap-pij vervloekt, gij die ailes trotseert in den strijd voor meer vrijheid, voor een beter loon en voor de erkenning uwer menschenrechten Staat op, voortbrengers en eischt uwe rechten ! Boer, landbouwer en fabriekwer-ker, allen feesten den len Mei hand in hand. 'Geen haat tusschen de arbeiders, de aarde, groot en schoon, moet ons aller eigendom worden. Het werk voor allen, maar ook de rijkdom voor aile* ! Niet onze werkbroeder zij onze vijaind, dat hij boer of stedeling weze, maar onze werk-gever, hij voor wie wij ons afslooven en af-beulen-Eens komt de betaaldag. Intussohen strijden wij vereend en vol moed voor onmiddellijke hervormingen als : Acht uren werk, acht uren vrijheid, acht uren rust. , Voor alfe arbeiders een menschwaardig bestaan ! Weg met uitbuiters en krachtenuitzuigers ! Weg met de kazernen en moordtuigen ! Gelijkheid op politiek gebied ! Eén man, één stem ! * * Staat op dan, werkers, gezellen en gezel-linnen, verlaat uwe ellendige en armoedige woonsten, laat ons allen, hand in hand, den schoonsten, den edelsten, den hoopvolsten dag van het jaar vieren. Dat er overal vreugde en blijdschap weze ! Dien dag moet of mag er niet gewerkt worden. Allen op in de betoogingen om in massa, kloek en geestdriftig onze eischen te laten hooren en nieuwen strijdlust te putten in een grootsch, geestdriftig samenzijn. Op, voor ien Mei! Eerste Meifeest Vrijdag aanstaande is de dag waarop de arbeid in aile landen, in aile steden, in aile dorpen herdacht wordt. Hier bij ons kan de arbeid heel slecht neer-gelegd worden, omdat op dit tijdstip overal, in aile kleine nijverheden, overvloed is aan werk voor de Meifoor en de Bloedprocessie. Op dien Bloeddag wordt niet gewerkt in onze siad, wat dus reeds een dag werkverlet bijbrengt voor de werklieden ; vandaar dat het zeer moeilijk valt om twee dagen ko rte-lings op elkander volgend, niet te arbeiden. Dit hebben wij ingezien telkenjare en ver-broederen dus enkel samen in ons lokaal. Ook dit jaar wordt in het Volkshuis een CONCERT gegeven op len Meiavond, omdat de werkers na hunne dagtaak in de gelegen-heid zouden gesteld worden den feestdag aan den Arbeid gewijd, te herdenken. Toch zijn er altijd werklieden welke dien dag niet arbeiden. Voor deze houden wij 's morgens, om 9 ure, bijeenkomst in «Het Volkshuis», om eene getzfimenlijke wande-ling te doen. De werkmenschen zouden moeten spaarzaam zijn Bovenstaande woorden werden uitgespro-ken door eene winkelierster, welke geene andere klanten heeft voor hare koopwaren dan werkmenschen, dus met hunne centen gedeeltelijk in haar onderhoud voorziet. , Wij waren verleden week op huisbezoek voor het petitionnement van A S., in de Roodestraat. Vooraleer wij begonnen hadden wij tegen elkander gezegd : «Hier zullen wij voorzeker veel blauwe schenen loopen, maar toch gaan wij met couragie aan den gang, voor zoo een heilig doel». In onze voorgevoelens zijn wij bedrogen geweest, want overal werden wij goed ont-haald, en wij haalden nog een tamelijk getal handteekens op. Wij waren daardoor uiterst tevreden en klopten dus welgezind aan in een winkel vooraleer binnen te treden. Nauwelijks hadden wij uitgesproken wat het doel van ons bezoek was, of aanstonds werden talrijke scheldwoorden uitgebracht aan het adres der werklieden, door de winkelierster.Wij lieten dit vrouwtje hare gai uitspu-wen en zegden haar dan : «Gij moet toch niet gedurig alleen ailes zeggen, laat ons nu ook eens een woordje spreken». Door die woorden, heel kalm en beleefd uitgesproken, was die dolle winkelierster geheel uit haar lood1 geslagen, en zegde nede-rig : «Wel ja, spreekt gij maar op!» Dan deden wij haar verstaan dat juist zij de eerste zou moeten zijn om de werkmenschen te verdedigen en te steunen in hunnen strijd, want hoe grooter het loon der werklieden is, hoe gemakkelijker zij ook zal ver-koopen en winsten opstrijken door die groo-tere loonen der werkmenschen, en tevens niet zou moeten bestellen op den «plak», waardoor zij dan somtijds gevaar loopt haar geld te verliezen. «Maar, zegde ze, de werkmenschen zijn nooit kontent, en worden veel te hoovaardig. Daarbij, moesten zij een frank per uur ver-dienen, nog zouden zij klagen. Ze willen bovendien zoo schoon gekleed gaan als de rijken, en drinken veel te veel ; als ze vroeger maar twee frank per dag verdienden bij de koolwegers, waren ze veel gelukkigèr dan nu.» Bij deze discussie bevond zich haar man, die koolweger is en geen Woord daartusschen sprak. Wij lieten de arme sukkel -verstaan dat de werkmenschen het recht haclflen schoon gekleed te zijn, zelfs meer dan de rijke men-schen, want dat de werkmenschen er ten minste ook voor werken, terwijl de rijken §r te vadsig voor zijn. Vroeger, wanneer de werklieden in lom-pen gehuld liepen, — al hoe wel er nu nog tamelijk veel zijn van die soort — werden zij uitgescholden voor krapuul, galgenaas, poet-zakken smerigaards, enz. De rijke menschen en de kleine burgers verafschuwden ze gelijk de pest, niettegenstaande zij alleen de schuld waren van zulke toestanden. Maar nu, omdat de werklieden stilaan ondervinden en gevoelen dat zij recht hebben op meer wel-s'tand, zich beginnen ontwikkelen en daardoor de behoefte gaan gevoelen aan een menschelijker bestaan, een treffelijker voor-komen, worden zij uitgescholden te hoovaardig te zijn en schooner te willen gekleed zijn dan de rijken, waardoor het komt dat ze nooit meer kontent zijn- Maar, madame, zegden wij, als nu de loonen hooger zijn dan vroeger, dan is in even-redigheid het levensonderhoud nog veel hooger en duurder geworden, waardoor dus de toestand der werlkieden niet is verbeterd. En, indien gij durft bestatigen dat de menschen vroeger veel gelukkiger waren met twee frank daags dan nu, is dit wel een be-wijs dat wij gelijk hebben als wij beweren dat de toestand van nu onuitstaanbaar is. Maar ik verzeker u daarenboven dat die huisgezinnen welke met twee franken daags in het leven moesten voorzien, toch ook geen onderscheid hebben kunnen maken tusschen een stuk vleesch uit den filet et een stuk uit den nek (hais), omdat zij geen vleesch te knabbelen hadden. En gij zoudt dan nog durven beweren dat de werkmenschen veel , spaarzamer zouden moeten geweest zijn en nu tevens ook. Ik veronderstel dat uw man ook maar twee frank daags gewonnen heeft. Waarom hebt gij dan nog winkel gehouden? Als gij daarvan nog had kunnen sparen, dat had gij het toch niet meer hoeven te doen, gezien gij toch nog kondet wegleggen voor slechtere dagen. Het dametje loerde zoo eens op zijde, waajr-op ik haar dan vroeg met het huisgezin dat ze nu had, — dat naar onze meening uit drie à vier per^bnen bestond — eens te probeeren met het loon dat de schilders nu verdienen, in het leven te voorzien. Madamken had geen tijd meer, en de man zegde ons : «Komt eens terug, ik zal mij eens overdenken om te teekenen», waarop de vrouw, di© de broek draagt, uitriep : «Gij zult niet teekenen, verstaan, hé!» en de man was weg. Het madamken bedankten wij natuurlijk en zegden haar dat zij zich zou mogen ge-lukkig achten als de werkmenschen nog veel bij haar om waren zouden komen, waaraan zij toch haren welstand te danken heeft. Indien er een beetje eergevoe-1 in dit hart schuilt, zal zij deze enkele woorden goed overdenken en de menschen van eén ander standpunt beschouwen. Door deze discussie was onze avond afge-loopen. Menigeen denkt op zulken zeever niet te antwoorden, maar dan zou me<n er ook moeten kunnen overstappen dat de werkmenschen door zulke madamkens, — die moeten leven met de werkmenschen,, — op zulke manier uitgescholden worden. Het ware zelfs wenschelijk konden zulke lange vuile tongen telkenmale hunnen bek gesnoerd worden. Niettegenstaande dit zijn wij uiterst tevreden over den bij val welke wij genieten met ons huisbezoek. Deze week gaan wij waarschijnlijk de 1500 handteekens bereiken in een tiidverloop van vier weken. Als het zoo voort gaat, dan doet onze Brey-delstad ten voile haren plicht. Wij koesteren de hoop 10.000 handteekens op te halen en als wij willen, kunnen wij dat, toch ten minste met zulke koene, dap-pere mannen zooals onze petitionneurs ! A. V. In den Brugschen Gemeenteraad Zaterdag laatst was het openbare zitting en de dagorde werd nog al spoedig afgehas-peld ; een punt nochtans trok bijzonderlijk de aandacht der aanwezigen : de Molen der Kruisvest, vôôr eenige jaren geschonken door den h'eer senator De Cloedt aan de stad Brugge. Een ongeval over eenige dagen voorgeval-len aan bedoelde molen had stof gegeven aan de Gazette van Brugge en Brugsche Volk die schreven onder meer, dat die molen die de stad ontvangen had van den heer De Cloedt niemandalle waard was. Natuurlijk hadden die bladen, volgens christelijke gewoonte, gelogen en dit is eens te meer gebleken in de gemeenteraadszitting van zaterdag laatst. De heer Retsin vroeg inlichtingen aan het schepencollege over die geruchten en de ver-klaringen van den schepen waren eene vol-doende logenstraffing over hetgeen de kleri-kale bladen in kwestie over die zaak hadden geschreven. 't Is eeno verdiende les geweest voor die lieden die de kolommen vullen van zulke bladen en die de pen maar gebruiken om hunne politieke tegenstrevers in hun privaat leven te bevuilen en te belasteren. Helaas 't zal weinig baten, want dergelijke persschavuiten deinzen trouwens voor niets achteruit, als het maar is om hun politiek kraam recht te houden. E. S.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.