a 1% /vm a4> A a pl> a a/J a_^< tt m rt i /il A-Pl Afl AA/ Derde Jaargang— Nr 29 5 CEIMTÏEMEN Zondag 15 Maart 1914 OPSTELRAAD E UNI BEHEER : Yoor 't Arrondissafflont Brnp Voor 1 Arrondissemem Oostenda-Dixinuids-Yeariie | Lokaal ; WERKERSWELZIJN, Kleine Kuiperstraat, 31, Brugge. Lokaal : DE NOORDSTAR, 31, Veldstraat, 31, Oostende. Abonnementsprijs S 3 ■ pei* jaap. Drukster-Uitgeefster, Sam. Maatsch. DE OJSTWAKING Openbare VGLKSVOORDRACHT Op ZONDAG 15 MAART 1914, om 4 1/2 tire, in het lokaal « HET VOLKSHUIS > ingericht door de SOU. JONGE WAGHT. Onderwerp : " DE COMMUNE VAN PARUS „ Spreker : Gezel Josef CARITRÉ uit Gent. Het Pétitionnement voor A. S. Op 12/3, hadden wij 525 plaa ! selijke komiteiten waarvan er 13 aan het Nationaal Komiteit 6098 handteekens hadden overgemaakt. Partijvepgadering Op Zondag 15 filaart, om 10 ura 's mor genss in het lokaal aWerkerswelzijn», Klein Kuipersstraat, 31. Gezel Vandersmissen, sekretaris van dei Landelijke Raad, zal de vergadering bijwo nen en handelen over de noodzakelijkheid va» het Volkspetitionnement voor Algemeen Stem resht. Om tosgang tôt de Partijvergadering t hebben, moet men voorzien zijn van lidboal of lidkaart. De zaal moet dus Zondag te klein wezen want er hoeft gewerkt te worden voor A, S Herdenking aan de Commune Wij hebben reeds een en ander gehoord over de Commune van Parijs ; de meesten hebben er over gelezen of voordrachten er-over bijgewoond ; de Partij immers, en de Jonge Wachten richten bijna op aile plaatsen Communefeesten in. De bijzonderste gebeur-tenissen der Commune zijn dus over-bekend en wij hoeven dan ook slechts in groote lij-nen haar ontstaan te herinneren. Door vervaisching van eén telegram aan den Pruissischen koning Wilhelm II lokte Bismarck den oorlog met den Franschen Keizer uit, oorlog die nochtans door Louis Bonaparte evenzeer gewild was omdat hij de aandacht des volks moest afleiden van de schrikkelijke onderdrukking waarin het zich bevond. In een roes van overwinningszucht trok het Fransche leger de Duitsche grenzen te gemoet onder den kreet: «Naar Berlijn, naar Berlijn!» Het Fransche leger echter, slecht gevoed en slecht gekleed tengevolge der diefstallen op groote schaal door de leveranciers gepleegd, en aangevoerd door onbekwame generaals werd bijna overal teruggeslagen ; een groot gedeelte.lOO.OOO man, met maarschalk Bazaine aan het hoofd, werd omsingeld te Sedan, dichtbij de Belgische grens. Metz, dat toen nog aan Frankrijk behoorde had zich op 27 September overgegeven, en reeds 7 dagen vroeger, was Parijs zelf omsingeld. De regee-ring had niets gedaan om de verdediging te o/ganiseeren. En in het belegerde Parijs heerschte de grootste nood. De laffe bourgeoisie wenschte niets liever dan zich over te geven aan de Pruisen, maar zij vreesde d< ! volkswoede. Toen het bleek dat in 't gehein de regeering reeds onderhandelingen had aan geknoopt om Parijs aan den vijand te leveren j steeg de verontwaardiging ten top en wer< de Republiek uitgeroepen. De voornaamst-vertegenwoordigers der bourgeoisie vluchttei met geheel hunnen aanhang naar Versailles een 30tal kilometers van Parijs. Een verrader de wachtmeëster Lulliez, had de poorten voo: hen geopend. Een hoofdkomiteit, dat de zakei in handen nam, schreef verkiezingen uit voo: 26 Maart er^op 28 Maart 1871 werd de Com mune uitgeroepen en een bestuur van 90 man nen gekozen. Dit bestuur bracht zooveel moge lijk orde in den bestaanden warboel, richtti de verdediging zoo doelmatig mogelijk in, ei nam eene massa besluiten waarvan wij dei breeden democratischen zin echt verbazent mogen heeten voor dien tijd. •t" Eenigen hiervan waren : Scheiding tusschei Kerk en Staat en afschaffing van het budge , van eerediensten ; verbeurdverklaring van all< | eigendommen der « doode hand »; verbod vaj i huiszoekingen zonder regelmatig geteekenc | mandaat ; afschaffing van de gerechtelijki proceduur : aile beschuldigden mochten zicl zelf verdedigen en de rechters werden geko zen door het volk zelf ; vaste jaarwedde voo: notarissen en deurwaarders die aile geldei j welke zij ontvingen moesten storten in de ka: van den Staat ; vaste bezoldiging van onder wijzers en onderwijzeressen met een mini | mu m van 2000 fr. per jaar; verbod van ail* afhoudingen op de loonen ; afschaffing vai den eed ; aanstelling van geneèsheeren gelas met het ten huize vast stellen der geboorten | opening van officieele bureelen voor aanbie i dingen en aanvragingen van werk en afschaf fing van aile private plaatsingbureelen ; aan stelling eener commissie voor maatschappe lijke hervormingen ; enz. ; enz. En niets schetst beter den geest die het be stuur der Commune beheerschte dan d< enkele regelen welke wij uit zijn manifest « Parijs aan de Buitenlieden » nemen : « Parijs wil ook dat de zoon van den akker man zoo goed onderwezen worde als de zooi van den rijkaard, en zelf s kosteloos. Parij denkt dat de wetenschap het gemeenschappe lijk erfgoed is van aile menschen, dat allen d< geleerdheid zoo noodig hebben als hunn< oogen in hun hoofd. Parijs wil niet langer da er ambtenaars zijn die duizenden verdiener terwijl de werkers met hongerloonen gepaaid worden. Parijs wil niet langer dat de belastin-gen bijna alleen door de armen worden be-taald, door degenen die geene eigendommen bezitten. De belastingen moeten betaald worden door de rijkaards. Parijs vraagt dat aile gerechtskosten afgeschaft worden voor de armen. Parijs wil dat den grond aan den boer, het gereedschap aan den werker behooren, met arbeidsplicht voor allen. » Zoodus waren de bestuurders, meestal eerî-voudige hand werkers, bezig Parijs herinte-richten op den meest breeden democratischen voet, en de meeste punten van het programma der Parijzer Commune prijken thans nog in onze programmas van onmiddelîijke uitvoe-■ ing. Maar midderwijl, vreezend daHiaar rijk ten einde was, smeedde de gevluchte laffe bourgeoisbende met den beruchten Thiers aan 't hoofd, plannen om hare eigen landgenoo-ten uit te moorden. Zij verkregen van de Duitsche troepen, welke in een wijden kring nog altijd Parijs omsingelden om het den honger-; dood te d<5en sterven, gereedelijk een wapen-stilstand, en zelfs gaf Bismarck prder hen een gedeelte van de krijgsgevangen genomen Franschen terug om hunne gelederen te versterken. De bourgeoisklasse, welke zelf te laf geweest was om haar « geliefd vader-land » te verdedigen, sloot dus met haren « doodsvijand » den Pruis, eene overeenkomst waarbij zij hem geheel het land in handen liet, op voorwaarde echter dat hij haar toe-liet en zelfs medehielp hare eigen landgenoo-ten uit te moorden. Treffender voorbeeld van i vaderlandslievende huichelarij zal zeker wei ! ' nergens gevonden worden. En nu volgt een heldenstrijd welke iedereen in al zij ne bijzonderheden moest lezen in het prachtig volkswerk : « De Commune van : Parijs» van Lissagaray, Nederlandsche ver-taling van Domela Nieuwenhuys. Tijdens een nachtelijk feest werden door verraders de poorten de stad geopend en waren de Versailleezen binnen geslopen, en nu begon eene verwoedde slachting.Voet voor voet, als echte leeuwen, verdedigde het Parijsche volk de stad waar het zooveel hon-ger had geleden. Vrouwen, kinderen grijs-aards, allen hielpen mede om de staîl te verdedigen tegen de laffe bourgeoistroepen welke voor den vijand vluchtten maar moed hadden om vrouwen en kinderen 's nachts uit te moorden en te verkrachten. De Versailleesche ordebewaarders beschoten de stad met obus-sen gevuld met petrool, overal brand en ver-nieling stichtend. Zelfs de ambulancies werden op bevel van den bloedhond Thiers niet gespaard omdat, zegde hij «de Commune geen deel maakte van de conventie van Geneve ». En omdat het dooden met geweerkogels niet spoedig genoeg ging werden mitrailleuzen in de straten opgesteld en ailes weggemaaid wat er voor stond.Dagen en dagen werd gemoord, gebrand, verkracht... Parijs was één bloed-klomp, één stinkend, verpest slachthuis. En , daar de ma.ssas lijken niet intijds kon worden begraven, werden heele hoopen begoten met petrool en in brand gestoken... Nu was Thiers voldaan en in eene vergadering riep dat monster in voile vreugde uit : '« Het is voor dans: eredaan met het socia lisme ! » Aile jaren herdenken duizenden en duizenden proletaren over heel de beschaafde wereld de Parij zer Commune. Daardoor is de Commune in hare eer hersteld, zijne hare verde-digers vereerd en de martelaars hebben niet te vergeeft hun bloed gestort. Op onze dagen is de organisatiè der arbeidende klasse veel beter, veel vollediger dan in 1870-71. De proletaren beginnen als klasse klaarder te zien en zijn reeds wat geschoold in de gezamenlijke oefeningen van den nationalen en internatio-nalen klassenkamp, maar er blijft nog veel te doen, er moeten nog veel vooroordeelen uit-geroeid worden. Het midden vormt den mensch, maar de mensch kan veel veranderen en verbeteren aan het midden,. en het i§ daarom dat wij hopen mogen in eene betere toekorhst met eene hoogere beschaving. De vervorming, de ontwikkeling onzer maatschappij, de eigenlijke Omwenteling zal gesteund, bespoedigd worden door de socia-listische ontwikkeling en opvoeding der menschen en daarom is het voor elken socialist een heiligen burgerplicht, onafgebroken pro-paganda te maken voor het socialisme, overal waar hij kan. Velen onttrekken eich aan dien klasseplicht met den uitvlucht « dat slechts onze achter-kleinkinders zullen genieten van datgene wat wij veroveren », en zij vergeten dat zij heden genieten van datgene wat hunne voorouders -veroverd hebben. Het is dus eene maatschappelijke doodzonde voor den socialist als hij zijn maatschappe^ lijken plicht niet vervult, als hij het zijne niet bijbrengt ook om de Parij zer Commune te wreken, die gesmacht werd in het bloed onzer vaderen, door de vaderen van onze vijanden, de kapitalisten. In afwachting dat de Commune door de arbeidende klasse zal gewroken worden : Leve de Commune ! Leve de Internationale !! Leve de Sociaaldemocratie ! ! ! Zwijgen is onverbeterlijk Nu heeft het Brugsche Volk geen woordje nopens onze bewijzen en uitleggingen van zijn reglementboekje dat ons door tusschen-komst van den H Geest. bezorgd werd. Zwijgen is nu voor hem onverbeterlijk, of anders klapt hij zijnen neus voorbij- Wij hebben gezegd dat ze ook geld aan poli-tiek offeren en ziehier : « Art. 20. — Jaarlijks wordt er rond den feestdag van den H. Donatiaan eene patroons-mis gelezen waar al de leden moeten aanwe-zig zijn op boete van 20 centiemen. » Dus wordt er aile jaren eene som uit de Zie-kenkas genomen, voor een man welke reeds heilig verklaard is. Die som is wel niet groot, maar voegt erbij dat de leden verplicht worden om deze mis bij te wonen op boete, en dat voor een heili-&e.Wij hebben daar natuurlijk niets tegen, maar dat is volgens ons ook wel aan politiek geld gooien.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.