ZQNDAGSBLAD M / Bijlblad van " YOORUIT „ ZONDAG 30 JUM$9,1S -" V Vierde Jaargang — Nr 8 Frijs : S eentîemea -, r"V,V' V" _ • J,wTé|Q Léntedroom Een ruk aan de portieren... een scherp gefluit en met een grooten zucht zette de lokomotief zich weder in bewe-ging. Terwijl als een reusachtige slang de spoortrein zich door de wijde vlakte voortspoedde, kwam de liefelijke zon door de raampjes gluren, zich verduikende bij iedere kron-keling van de baan, om zich bij een volgende wending weder te vertoonen, goudgeel verblindend, koesterend de breede, vruchtbare velden, die zich uitstrekten, heinde en ver. Nu en dan teekende een donkergroen denneboschje zich af tegen den helderblauwen, wolkenloozen hemel, zacht wenkende de vermoeiden van geest met liefelijke beloften van kalme rust en droomerige eenzaamheid. lise Welkens had het raampje van haar rijtuig neerge-laten en met een zonnige uitdrukking op haar jong gezicht lag ze nu naar het vredige landschap te turen. Geene mede-reizigers waren onderweg binnengetreden. Gelukkig ! Want nu kon ze zich aan haar liefste tijdverdrijf — droomen en denken — overgeven. Ze had haar hoed op de bank voor haar neergegooid en met een zucht van genot vlijde ze haar blonde hoofd tegen het roodé kussen. De laatste veertien dagen — het einde van haar kost-schoolleven — waren als in een roes voorbijgevlogen. Hard studeeren, examen doen. Wat al uren van opwinding, wat al angstige oogenblikken, wat al hopen en vreezen ! Immers, voor haar rneer dan voor aile andere meisjes, was het lukken eene groote vreugde geweest. Reeds sedert lang ouderloos was zij in den familiekring van haar voogd opge-nomen.Een klein kapitaaltje, haar door haar vader nagelatra, stelde haar in sfaat eene goede kostschool te bezoeken en door ferm studeeren den grondslag te verzekeren van een onafhankelijk bestaan. Ze was dan ook bij de laatste proef uitmuntend geslaagd en nu keerde zij bij hare pleeg-ouders terug met een gunstig diploma. Met een vroolijken glimlach op haar doorgaans ernstig gelaat, dacht ze aan al de vriendinnetjes van wie zs daar straks afscheid genomén had. Wat een drukte was het geweest aan het gewoonlijk stille station. Wat hadden de spoorwegbeambten oolijke gezichten getrokken, toen die vlucht jeugdige meisjes daar kwam aangefladderd. Net een troep gevangen vogels, wien mén de vrijheid teruggeschonken had. En de vroolijke trek om haar mond verbreedde zich tôt een blijden, guitigen lach, toen het beeld harer gezel-linnetjes voor haar verscheen, ieder met hare eigenaardig-heden ; sommigen dweepziek of ernstig, anderen meer oppervlakkig of onbezonnen, maar allen jong, moedig, met een ontvankelijk gemoed en een onbedorven hart. Wat zou er geworden van de leutige Wies, van de kîeine Nonot, van de verstandige Retz en van Anneken, de verstrooide professor? En van zoovele anderen, verspreid naar aile windstreken, heenvliedend naar een tief en hartelijk te-huis.En wat zou er van haar zelf geworden, van de poetische, droomende en toch levenslustige lise, zooals men haar tfikwijls plagenderwijs had genoemd. Ook haar voerde die 'îugge trein naar een taktiis, waar m«n haar vsrbcidde. En met klimmend ongeduld haakt ze naar het oogenblik, waarop ze al die lieve menschen terug zal zien, die sinds zoo lang haar familiekring uitmaken. Die grappige, lange oom met zijn leuk gezicht en zijne vriendelijke oogen, die aan « zijn kleintje » een ruime plaats in zijn groot hart had afgestaan. Die goede, har--telijke tante, die steeds zulke moederlijke brieven naar de kostschool stuurde... en zulke smakelijke pakjes er binnen smokkelde, trots den strengen regel, die aile snoe-perij verbood. De twee en twintigjarige Dora, die haar steeds het eerst deelgenoote maakte varr haar zoete ge-heimpjes... en eindelijk, de knappe Frits. De slanke, krachtige Frits met zijn heldere, trouwe kij-kers, de donkerblonde lokken steeds verward boven het hooge, verstandige voorhoofd ; Frits met zijne breede joii-gensborst, waarin een groot, warm hart klopte voor al wat goed en edel was. Wat waren hij er. lise steeds goede kameraden geweest. Hij, haar bescliermend, helpend en radend. Zij hem heele-maal vertrouwend, in hem als het ware het toonbeeld radend van mannelijke kracht en gezonde leventopvat- ^ ting. Hoe dikwijls hadden ze samen in het bosch rond-gedoold, om bessen te zoeken, die hij vergaarde in zijn groote, sterke jongenshanden om ze haar met gemaaktcn zwier en een koddige buiging aan te bieden als « de gou-den schotel vol bloedige vruchten, uit den grond getoo-verd, voor u, Prinses ! » En die verrukkelijke roeitochtjes op de breede rivier, aan welks oevers het dorpje zich lachend uitstrekte. Met krachtige slagen stuurde Frits zijn levenshulkje de wijde wereld in, zooals hij grappig-plechtig verklaarde, en lise lag dan heerlijk lui achterover geleund, liet de vingers glijden door het koele water en zong met îiaar mooie voile altstem het liedje, dat haar moeder zong. Zoo verschenen achtereenvolgens voor haar oog aanlok-kelijke tafereeltjes, onschuldige zoete vermaken, aanmin-nige beelden, die opfrischten de muffe atmosfeer der boe-ken, waarin ze den laatsten tijd had geleefd, met den frisschen geur der ' dennebosschen en den koelen adem van de rivier. En de laatste vacantieweek, die ze hadden doorgebracht m oom s mooien, zonnigen tuin, Dora met haar borduur-werk, Frits languit liggend in het gras, kauwend op een oc ander blaadje, en lise tusschenbeiden, op haar schoot een heel pakje opstellen die ze in de school had afge-werkt. Met welk vuur had ze dan voor die twee rustige toehoorders haar werkjes voorgelezen, haar gelaat een en al geestdrift, door en door gelukkig toen ze bemerkte hoe Dora stilletjes haar werk liet zir1:en om te luisteren, hoe Frits ophieîd haar te plagen, beiden onwiilekeurig geboeid. « Ja, ja », hadden ze toen met goedkeurenden blik ver-klaard, « je moet schrijven, meisje, talent heb je wel en stof, wel, je hoeft ons maar aan te zien en je wordt be-geesterd, een dichteres eerste klas. j> Daarop proestten ze het aile drie uit en werd het emsti-ge vraagstuk vergeten voor een dolle stoeipartij door de weide. Hoe heerlijk als dat leven nu herbegon. lise strekte verlan-

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.