ZONDAGSBLAD Byblad van » VOORUIT „ ZONDAG 14 OCTOBER 1917 Derde Jaargarig — Nr 2S Prlls • S pfintiêmsi Het Batisten Zakdoekje (Slot) 'k Had kunnen juichen, schreeuwen, dansen van vreug-- de. Maar geen sprankeltje van die wonnigheid mocht 'k laten blijken. Me diep in een hoekje wringend... zoo vèr mogelijk van haar... wilde 'k voor geen goud mijn bedoe-lingen laten gissen. Daarom trok 'k het een beetje weer-spannige venstertje toe, vergrootte op de bedompte ruit, waar enkele minuutjes geleden nuvere, roomwitte vinger-topjes hadden overgezweefd, de opening in de aangesla-genheid en keek naar buiten. Ronduit gesproken... k vaagde aan al wat voorbijgleed fijnekens mijn botten. Maar... maar 'k moest toch naar îets zien. Kon 'k een welsprekender blijk mijner schijn-onverschilligheid geven, dan haar mijn rug toe te keeren en met brave oogskens stil belangstellend groene boomen, grijze rotsen, sprin-gende beestjes, reeksen wagonnetjes, witte huizekens en aardige torentjes achtereenvolgens te zien opkomen en verdwijnen. Hoe 'k ook mijn best deed... lang hield 'k dit niet vol. Hare bekoorlijkheid werkte betooverend ' op me. Een houten huizeke met oprankende géraniums, te midden van glinsterende spoorbanen, en een oud, schar-minkelig ventje met de hand aan een naald zag 'k nog voorbijglijden... toen draaide 'k me om... haalde een Ty-baert uit den zak en begon met er over heen te lezen... Naarmate de trein verder rommelde, bommelde en schom-melde... ging 'k meer en meer in mijn lezing op... Nu en dan nochtans, wanneer 'k dacht dat haar blik zich naar mij zou toekeeren... wat om ronduit te Diechten... geen enkele maal gebeurde... moest 'k die heerlijke, ge-notvolle lezing onderbreken en me in 't bemonsteren van mijn Tybaert vermeien... Ha, zoo'n dingetje ware iets voor Van Boemelen geweest... Van Boemelen?... Waar is Van Boemelen? Zit hij bij ons?... — Toe Jâf... Stekt 'we poot is oep... — Hier! daverde met een holle, zacht-dreunende bas-stem Van Boemelen, welke juist in 't bleekerig gesche-mer van een venster, den linkervoet op de rechterknie, met den nagel van den wijsvinger aan een wier pulde. — Ha, daar... Zie Jâf. Da.ar hadt ge moeten bij zijn. Sonnetten met dozijnen hadt ge 'r opgedragen... — Jao? — Verstolen genoot 'k dus mijn min of meer verboden lezing. Hoe dikwijls mijn blik langs haar simpel strooien tokje, een paar haarlokjes speelsch krullend in 't blonde halsje en 't slanke bijna teere lijfje gleden, vraag 't me niet... Over haar, zooals ze daar toefde — ampertjes op de bank, de roomroze pollekens roerloos op 't klein, purper sacocheke in haar schoot... lag een onschuld, een een-voudigheid, een natuurlijkheid, een bekoring, welke me op mijn plaats letterlijk vastkluisterden. 'k Had me voor-gesteld haar zoo vlug mogelijk aan te spreken, een wau-welarijke aan te va.ngen over de>hitte, het weder, 't on-aangename zoo moedermensch alleen te reizen of van een ander ditje of datje, om z6o stillekens aan met haar m voeling te komen. Boem ! Een gepiep, een gekras, een schok en door 't venstertje bemerkte ik eensklaps een kolroode met gouden banden omsierde klak, grijze muren, breede, bruine deu-ren, glimmende betraliede vensters, een kop met een peu achter 't oor... Berchem!... Mijn eerste gedachte was;.. „ Sakkerloot... Als er nu maar niemand binnen komtr.. -Maar mijn gepeins was nog niet koud of 'k hoorde dui-delijk met een helderen knak het draaierken overslaan, een gekraak en... daar hadt ge 't ko.t... 't Deurtje vloog openl... een geweldige slag weerklonk, en van top tôt half de dijen rees in de portaalopening een vent op... een vent dien 'k potverbloemen ook zoo rap niet zal vergeten. Op dien pot vol bloemen schuddebolde Clovis herhaal-delijk, neep de oogen bekans toe, zoodat nog slechts een smal, staalgrijs schitterlijntje zichtbaar bleef" en wachtte even vooraleer het verhaal voort te zetten. , Een glunder getiktak en elkaar aanrakende fleschjes verbrak de stilte. Eenige mannen keken om. Tegen den muur in licht gekromde houding, de uiteinden van 't schort in één hand, tevens met gapenden mond onvrijwillig toe-horkend, bukte de Kuiks zich plotseling meer en meer naar den grond,, scharde gezwmd een fleschje bij den hais en leek opeens in zijn arbeid verdiept. — Ssst... ^uisde aandringend met een gesis van ver-bolgenheid in zijn vermaning de Loes. Maar de geheimzinnige geluideloosheid werd niet verder verbroken en Clovis vervorderde : — Zoo ineens bracht die vent me uit mijn stemming... Niettegenstaande geen enkel woordje, geen blik zelfs tus-schen 't juffertje en mij gewisseld waren, had ik nochtans, naarmate we meer en meer de stad uitstoomden, een hoop in mij voelen ontwaken, aangroeien en verster-ken, toch nog met dat lieve dingetje eenige heerlijke oogenblikken te gaan slijten. Wie weet? Een afspraak misschien te bewerkstellingen en wanneer ailes op wieltjes liep, een avontuur te gemoet te gaan... En nu... En nu... Alleeù door die gruwelijke verschijning vielen in éen slag de heerlijke oogenblikken... de afspraak... het avontuur in de mand... Ik had hem kunnen toeroepen : «Zijn er dan verduiveld geen ander compartimenten... of -— hij zag er anders lomp genoeg uit — of geen... « Voorbehou-den voor dames » meer?! » Zonder een doodgewone oogopslag of voor zoo'n mon-stercorpus geen plaats ontbrak, klampte hij met de knoes-tige knuisten de langs weerszijden van 't deurtje aan-gebrachte ijzeren barren vast, trok zich met een lichten trek van inspanning op de noppige, ongeschoren, gloei-ende tronie in den wagon, en liet zich als een zak met een zwaren, doffen plof juist tegenover 't aanminnelijk snuitje neerzijgen. Of 't deurtje nog openhing... daar be-kommerde hij zich geen snipper om. 't Meisje — een zier-ken achterwaarts schuivend — liet een zuchtje van haar lippen ontsnappen. Holà... peinsde 'k... Zou dat lieve dingetje, blij zijn, dat die zweetende vetlap ons gezelschap komt houden? Vrijer... min beklemder... scheen ze zich eensklaps te gevoelen... Aangesproken had 'k haar toch eigenlijk niet? Een beweging, hoe gering ook, om met haar in toenadering te komen, gaf er nog minder reden toe?

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.