Aankondiger van Boom en omstreken

2763 0
05 août 1917
close

Pourquoi voulez-vous rapporter cet article?

Remarques

Envoyer
s.n. 1917, 05 Août. Aankondiger van Boom en omstreken. Accès à 29 mars 2024, à https://nieuwsvandegrooteoorlog.hetarchief.be/fr/pid/nv9959dp85/
Afficher le texte

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.  

Zondag 5 Augustus 1917. — Nr 1. — Weekblad — Zeven-en-zestigste jaargang. AANKONDIGER VAN BOOM Aankondigingen en berichten 25 conliemen per regel. Reklamen, vonnissen enz. 50 centiemen per regel. Dikwijls te horhalén berichten aan vermiudering. EN OMSTREKEN ONPAIITIJDIGHEID BUREEL : Gebroeders OLBRECHTS, Hoogstraat, 8. Prijs per nummer : 10 centiemen. Abonnement met de Post 3 maanden : 1.50 fr. Aan onze trouwe Lezers ! vvei jai omueujK. is lie aankondiu-ek daar weer ! Sedert ons laatste nummer van onder de pers kwam, zijn bijna drie lange jaren voorbijgeltropen. Wat is er opdiebetrekkelijk korte spanne tijds toch al niet gebeui'd! Na liet uitbreken van den oorlog en de twee eerste woelige maanden van den krijg hier, de aanval op Antwerpun, do vluclit, onze terugkeer uit het ballingsoord, al feiten die tellen zullen in ons leven en die we later, veel later, met een zekere voorliefde aan onze kinderen en kleinkinderen zullen voort-vertellen,Ieder herinnert zich nog hoe doodsch en akelig de eerste maanden waren na de bezetting van Antwerpen. " !_Er zat geon troef meer in do menschen » en 't was maar langzaam, langzaam, dat ze zicli herstelden on tôt het normale leven weerkeerden. Dikwijls hebben we ons destijds de vraag gesteld : « Wat moet er met den Aankondiger gebeuren? Zullen we ver-schijnen of niet »? En na lang beraad met vriendon en kennissen — vooral toen we van do moeilijkheden hoorden die andere bladen, van rechts en links ontmoetten — kwamen we tôt de slotsom, dat het nog best van al ware te wachten tôt na het bepaalde afdrijven van het oorlogsonweder. En we wachten!.... En we wachten gelijk Sint Anna!.... Intusschen echter gingen de gebeurte-nissen een echten stormgang. Elke maand, elke week, elke dag bracht diep ingrijpend nieuws : eeuwenoude tronen stortten om, rotsvaste instellingen ver-dwenen, een strooming van vernieuwd leven schijnt vooral de kleine naties te doordringen ; de wereldkrijg met zijn barre ellende brengt alom verandering, alom vernieuwing ! En toen hebben we gozegd : « Nu mogen we niet langer meer wachten ! We mooten op de bres zijn, om onze lezers in te lichten van wat er gaande is ! We moeten ze op de hoogte houden van wat er in en met ons landeke gebeurt. opdat ze niet plotseling en zonder voor-bereiding voor totaal nieuwe toestanden zouden staan. » ! Daarom hernemen wo onze taak. Met dezelfde onpartijdigheid, die immer het kenmerk van den Aankondiger was, zullen wo ailes meedeelen, wat we voor onze lezers noodig en nuttig oordeelen. Regelmatig mogen ze tellen op : een wekelijksch overzicht van den oorlogs-toestand, de groote politieke gobeurte-nissen binnen en buiten hot land, het plaatselijk nieuws van Boom en omstre-ken, de verkoopen en regelingen in het komiteit en gemeentewinkel met dag, uur, hoeveolheid en prijs, beursberichten, burgerlijke standen, de aankondiging van de voornaamste koopdagen, de ver-trekuren van troinen en trams enz. enz. Zonder ons te bekreunon om klein-geestige kritiek, die een blad toch niet kan ontloopen en dio we dan ook goeds-moeds afwachten, zullen we onzen weg gaan, sterk door de oude Vlaamsche spreuk : « Doe wel en zie niet om » ! Op die manier hopen we het vertrouwen onzer goode lezers van vroeger te zullen winnen en behouden. En thans, met Gods hulp vooruit ! De opstelraai van « De Aankoafliaer ». Daar ons laatste nummer dag-teekent van 27 September 1914, zoo hebben AL onze abonnenten van 't jaar 1914 nog DRIJ voile maanden te goed. Dit zal geregeld worden, zoo-haast de tijden normaal en te gelijk én met de abonnenten van Boom én met de postabonnenten kan worden verefïend. Er wordt ter kennis van de beianghebbenden gebracht, dat aile berichten wekelijks moeten ingezonden worden VOOR DON-DERDAG MORGEN. OORLOG Op het Westelijk front is de gevechts-aktie in hevigheid toegonomen. Na een artilloristische voorbereiding— van bijna 2 weken — is in het begin der week een infanterieveldslag begonnen in Vlaan-deren op een front tusschen den IJzer en de Leie van 25 km. breedte, aan weers-zijden Van Ioperen. Gezien de voorbereiding, die aan den veldslag voorafging, het aanvoeren door beido tegenstrevers, maar vooral door Engeland, van aile maar eenigszins be-schikbare réservés, een koncentratie van kanonnen en munitie, die zonder weerga moet zijn ; ton slotte de verwachtingen dio aan doze nieuwe grootscheepsche poging van de Entente werdon vastge-knoopt, ailes laat een hovigen en bloe-digen strijd voorzion. Wat lager aan den Chemin des Dames meldden do Franschen een goed geslaag-den aanval op een front van 1500 meters ton Zuiden van Royère en bewesten de Epine de Chevrigny, waarbij ze eenige plaatselijke voordeelen behaalden en 167 gevangenen namen. Thans hebben de Duitschers van hun kant een aanval gedaan, dio met meer succès bekroond werd, on weer is de Chemin des Dames — waar beido partijen zoo'n groot belang schijnen aan te hechten — het tooneel van den strijd. De Duitschers vermees-terdon door een zeer krachtigen aanval boiangrijke hoogtestellingen bij Cerny en namen meer dan 1500 Franschen gevangon. Op 't eersto zicht zou men spreken van eon ontlastingsoffensief ; wij nemen die stelling niet gereedelijk aan, ten eerste omdat de Engelschen hun front daarom toch niet zouden ver-zwakken, en verder omdat al die gedeel-telijke operatios van de Duitschers meer en meer blijken onderdeelon te zijn van een afbrokkelingstaktiek die vooral in Champagne en aan den Chemin dos Dames wordt toegepast. * * * Op het Oostelijk gevechtsterrein zetten de Centralen hun opmarsch nog altijd voort, zoowel in Oost-Galicië en Podolië als in de Boekowina. Van Husiatyn tôt Skala, twee plaatsen aan de grens ge-legen, zijn de verbonden troepen over een afstand van 50 kilometer op Russisch gebied gegaan, terwijl Turksche troepen meer Znidwaarts do Zbrucz hebben be-reikt door de verovering van het plaatsje Niwra. Meer Zuidelijk nog is Czernowitz, de hoofdstad van de Boekowina, door een ornstigen voiBïiitgang van uit het Noorden en het Noordwosten in 't nauw gebracht; de contralon bezetten er inderdaad de aan spoorlijnen liggende punten Sinatyn en Warenczenka. Ook van uit het Oosten gaat de opmarsch in de richting van Czernowitz. De Russen wijkon van de Czernemosz-linie en moeten ook in don Mestecanesti-sektorachteruit gaan, dus even benoordon den beruchton drielandenhoek, 't is te zeggen in de streek bewesten Kirapolung. De Boekowinaisduszoogoedals verloren, waardoor do Noordelijke vlougel van het Roemeonscho leger aan de helling van de Oostelijke Karpathen mot omvatling wordt bedreigd. De Roemenen zetten hun ontlastings-stooten dan ook onverpoost voort, met name in het Bereczkergebergte — zonder succès — en meer . zuidwaarts met gunstiger gevolg. Het is nu de vraag of de nieuw-inge-leide verrichtingen in hot Westen geon invloed zullen uitoefenen op do operaties in het Oosten. Op het Italiaansch gevechtsterrein en aan het Ballianfront heerscht rust. DRIE JAREN WERELD00R10G. In de eersto dagen van don strijd' dacht mon in wijde volkskKngen niet anders, of eene boslissing zou weldra behaald zijn on de oorlogsnachtmerrio weldra verdreven. Beschikte men niet over oorlogstuig, zoo krachiig en zeker in de vornieling, dat men de uitvinding ervan als een groote weldaad, aan de mensch-heid bewezon, aangezien had, omdat het in de toekomst, oorlogen eenvoudig mogelijk zou malien? Achtte men in een beschaafdo we'reld, die prat ging op haro menschlievende instellingen, haar internationalisme zulko jarenlange moorderij, die miljoenen in het loed en de ellende stort nog mogelijk? Aile oorlogspartijen daarbij waren overtuigd van hun boslissendeovermacht. Degeweldigeoorlogsvoorbereidselon had-den allen een vast geloof in een spoedigo zegepraal geschonken. De eerste mislukkingen brachten de oorste ontgooehelingen. Men moest op den duur aan de kracht van den tegen-stander wel gaan gelooven. Sterk tegen sterk! Klaarzienden begrepen, dat er nooit een einde zou komen aan de worsteling, indien men het tôt het bittero einde wilde uitvechten. Doch, in plaats van gohoor te geven aan die waarheids-lievende stommen, in plaats van zich dan deze ontgooeheling, die het beste bewijs aanbracht van do stevigheid van het Europeesch evenwicht en de betrek-kelijke veiligheid der volken, uit ramp en nood te laten rêdden, heeft men willen volharden in het boos bedrijf, steeds nieuwe, evenijdelekansen wagen... Niet met dobbelsteenen, helaas, maar met jonge lichamen. Lord Kitchener had Engeland gewaar-schuwd, tegen aile luchthartig optimisme, dat wel eens in wanhoop zou kunnen overslaan, en stellig verklaard dat deze oorlog een drietal jaren zou duren. Niemand wilde het gelooven. En nu? De Times beweert dat hij nog jaren duron kan. Misschien heeft wie zoo redeneert, hiermee evenzeer ongelijk als met zijn gowaagdo uitspraak van zes-en-dertig maandengeleden. Maar feitisdatniemand nog gissen kan, of meer gisson durft, wanneer de wereldstrijd oen eind zal nemen. De teekening van de situatie, door den Italiaanschen minister van oorlog onlangs in een der geheime zittingen van de Kamer gegeven, was treffend juist. Immers zo deed denken aan den overwinnaar, die stervend neer-valt op het lijk van den overwonnene. Wat in 1914 niet bereikt kon worden, werd van 1915 gehoopt ; en wat 191(5 ook niet bracht, verwachte men stellig on zeker in 1917. Maar de uitkomst is dat beide partijen op het voornaamste, het Westelijk front, nog steeds in evenwicht staan. Het voorjaarsoflensief van de Entonto heeft slechts in Engolscho en Fransche kranten do langverwachto zege gebracht; een wezenlijke verandering in situatie trad echter niet in. Ook op de andere fronton zijn geen beslissendo resultaten bereikt. Het zoo-veelste Xtaliaanscho oflensiof ondervond eveneens een nieuwen tegenslag door do krachtige aanvallen der Oostenrijkers, en bracht in ioder goval don Italianen geen gewin. Sarrails loger bleek nog maar steeds niet tôt den grooten opmarsch in staat, al moest daarvoor Griekenland ook tôt volkomen onderwerping ge-dwongen worden. Op Rusland was gehoopt, voor het revolutionair debâcle intrad, en nu weer op de Unie overzee. Dus in ieder geval een vierde oorlogswinter en dan in het volgend-voorjaar een nieuwe ronde van dezen vreeselijken strijd om de macht. •I-Iet schijnt, helaas, wel zoo. Wo hebben de laatste weken tal van ver-' klaringon te hooreiî gekregen, die ten doel hadden conclusion te trekken uit don toestand, gelijk hij zich aan het eind van 't derde jaar vertoont. In den Duitschen Rijksdag hebben de nieuwe Kanselier en de groote moerderheid der volksvertogenwoordigors zich bereid verklaard om tôt een eervollen vrode, steunend op overleg on compromis, mode te werken, wanneer do tegenpartij zich daartoe goneigd mocht toonen Maar aan de andero zijde was en faleef het antwoord afwijzend, soms op het krenkende en uitdagende af. Een En-gelsehe minister zei, dat Engeland wel over don vrode zou willen spreken, maar dat Duitschland dan eerst zijn troepen over den Rhijn — dus ver binnen zijn grenzen — moest terugtrekken. Het hoofd van het Britsche kabinet, die een maand geleden verklaarde dat men met een democratisch Duitschland wel op streek zou komen, heeft nu ontdokt, dat de Duitsche regeering onder den niouwen Kanselier nog geonszins beantwoordt aan de eischen, welke men voor een democratisch bewind stellen wil. En zoo zullen, als er geen wonder van Gods hand gebeurt, de gebeurtenissen hun loop hebben tôt het fatale einde " intreedt. Want van één kant kan do vrede niet komen. Sommigen vleien zich nog mot de hoop, dat van het revolutionair debâcle in Rusland een invloed zal uitgaan, die temperend werkt op de onverzettelijkheid der overige Geallieerden; maar welke oorlogsdoelen straks ook gesteld mogen worden, de neiging om tôt een vrede door vergelijk te komen, speuron we voor als nog niet. Zelfs als Rusland heelemaal van de Entente zou afvallen, dan nog belooft men zich van Amerika een militairen steun, die tegen het Russisch e vorlies zou opwegen. Met schoonklinkendo phrases vermag mon zijn wezenlijk oorlogsdoel niet meer te bemantelen. Het is enkel een strijd om de macht geworden, waarbij althans de ééne partij wil volhouden, zoolang ze nog kans ziet om er haar tegenpartij in 't eind onder te krijgen. Zoo willen het tenminste de regeerders; maar zullen ook de volken in dat krankzinnig bedrijf volhouden? Zal dan die vraag van de macht blijven heerschen over aile rede, die het immers ontwijfel-baar stelt, dat Europa, met nog een oorlogsjaar naar den afgrond wordt gevoerd. Indien nog iets uit den mensch zelf haar vermag te stuiten, dan moet het wel de namelooze ellende zijn, die eene voortzetting van den oorlog over heel de wereld brengen zal. Zijn echtor de volken nog wel in staat om zich zelf aan te gr'ijpen en zich te vermannen, of is een oordoel der verharding over lien gegaan, zoodat er geen weg ter ont-koming meer overblijft. Bango vraag der toekomst, waarop Gode allecn het antwoord bekend is. De voorloopige oorlogsbalans. — Er komt in Duitschland eono brochuur te verschijnen, getiteld « Die Bilanz des Krieges « (De balans van don oorlog), welke in haar groote opsomming, een verplotterond rekwisitorium vormt tegen den oorlog. Wanneer do 3 eerste oorlogs-jaren achter den rug zullen zijn, zegt de schrijver, zullen de verliezen der oorlog-voerenden zich als volgt laten benaderon : Oorlogsleeningen : 350 milliard mark ; Dooden : 7 millioen manschappen ; Gewonden : 17 millioen manschappen; Invalicdon : 5 millioen manschappen ; Vorliozen veroorzaakt door vermin-doring der geboorten : 9 millioen. Ten einde den lezer een juist donkbeeld te geven van de ontzaglijkheld dozer cijfers, voegt de schrijver er aan toe dat, indien men de 350 milliard oorlogskosten moest betalen in stukken van 20 mark, het totaal dier stukken voldoeride zou zijn om negen maal don Evenaar te omspannën en, indien men in een enkel konvooi de 7 millioen dooden wilde vereenigen, dit konvooi zich zou uit-strekken van Parijs tôt Wladiwostock. Zulks was borokend voor het tootreden van Amerika tôt do Entete. Daarom komt voor do Veroenigdo Staten eene bijrekening. Aldaar werd een dezor dagen de oorlogsbegrooting bij hot Congres ingediend en daarbij medegedeeld dat het eerste oorlogsjaar aan de Vereenigde Staten, waarschijnlijk 10.736 millioen dollars zou kosten of ongeveor 57.975 millioen frank, afgezien yan leeningen aan do geallieerden, die 6,5 milliard dollars of 32.500 millioen frank zullon bedragen. Voor Engeland alleen kost de oorlog thans 7.200.000 pond of 180 millioen frank per dag. Dat beteekent 300.000 pond per uur, 5.000 pond per minuut en 833 pond 13 sh. 4 d. per seconde. Ruw berekend, duizend pond sterling of 25.000 frank voor 1 1/3 seconde. Gezonde lektuur voor ons volk. — In deze dagen, nuerzooveel menschen, tegen hungoesting natuurlijk, rentenieren en ze toch hun tijd mot iets mooten doorbrengen., wordt er veel, en veel meer dan vroeger, gelozen. Jammer genoeg wordt er meer slechte dan goede lektuur verslonden, wat een wisgevaardaarstelt. Uit Frankrijk kwam ons jaarlijks een heele rommel vuile lektuur overgewaaid, die meer lozers vond dan do ernstige en gezonde boeken van eigen bodem, wat maar een treurig verschijnsel kan ge-noemd worden. Het is een bewezen feit, dat al die Parijsche zedenromans en detektieven-novellen vole menschen bodorven en vaak totdiefstal, jatotmoord aangezethobbon, die te voren een onberispelijk leven leid-den. Ons eigen land heeft nochtans schrijvers genoeg, wier werken eenieder en menschen van elke gezindheid kunnen bevredigen, de harten veredelen en den geest verrijken. Wij noemen Hier enkel Conscience, Snieders, Van Beers, Mevr. Courtmans, Streuvels e. a. Mochten hunne werken thans gelozen en herlozen en do vreemde rommel terzijde gelegd worden. Dekwaliteit vanhetHollandsch brood. — Het Koninklijk Nederlandsch Komiteit voor de bevoorrading van België, is ten zeersto ontsteld over de gegronde kTitieken, in den laatsten tijd geuit, over do kwaliteit der in Nederland MENGELWERK van den Aankondiger van Boom EENE LES. — Kom, Marcelle laten wij zwijgen. — Neen, go hebt ongelijk, dat houd ik vol. — Wat? Heb ik ongelijk? Dat is toch te veel ! — Best mogelijk, maar 't is zoo. — Gij belet mij u uit to leggen... — Wat wiltge uitleggen? Telkens als getelaatkomt, is het dezelfde boodschap. Ge hebt Jan ontmoet of Jacques, maar wie bewijst mij dat? — Dus ik lieg? Zeg het ronduit? — Dat zeg ik nog niet, maar ik begrijp niet wat dat te laat komen beteekent. — Dat beteekent eenvoudig, dat ik mijn best doe om te gelukkon. Dat wordt met den dag moeilijker. Weot ge waarom ik vandaag te laat aan 't diner ben? Omdat ik bijna een uur heb moeten wachten bij Vardin, den intiemen vriond van don grooten fabrikant Morland. Ik hebeenezaak, waarvoor ik Morland wou interesseeren on ik hob de geheele week moeten wachten, eer ik Vardin te spreken kon krijgen. Nu ben ik vandaag eindelijk bij hem geweest, — ziedaar de waarheid. En go mocht wel blij zijn ; want Vardin heeft mij zijnen steun beloofd. Maar in plaats daarvan gaat ge schelden en mij beschuldigen, alsof ge niet wist, van hoeveol belang die conferentie voor mij was. — Ei zoo. Ik bon dus niet meer in staat om iets te begrijpen! Zeg liever ronduit dat ik idioot ben ! — Iloor eens, ge zijt vandaag erg prikkelbaar ! — Ik ben heel gewoon. Ge moet mij nemen zooals ik ben. 't Is nu wel wat laat voor ver wij ten ! — Maar ik doe u geene verwijten. — 0 neen, hot zijn olomplimentjes, zeker. — Kom, Marcelle, wees nu wijzer... . — Na u ! — Marcelle! — Neen, neon, ik heb geen ongelijk. Houd u dat voor gezegd. — Goed, ik stem toe; ge hebt altijd gelijk ! — 0, ge kunt mij voor dengek houden, zooveel ge wilt! Gij zijt de baas. Gij moogt doen wat ge verkiost. — Als ge mij iiefhadt, Marcello, zoudt gij zoo niet spreken. — Laten we maar zeggen, dat ik ook geon hart hob. Pierre Nollet maakte een ongeduldig gebaar. — 't Is genoeg, zei hij. — 0, zoudt gij mij ook nog het spreken willen beletten? — 1k zeg u, dat ik niet meer redetwist ; gij praat als eon verkeerde vrouw. — Ook die beleodiging! de maat is vol. Pierre stond van tafel op en wierp zijn servet neer. — Ik ga heen, zei hij ; zoo'n be-lachelijko scène kan ik niet langer voortzetten. Doch op dit oogenblik zag hij de kleine Susanna, een aardig kindje van vier jaar, dat, in een hoekje der kamer gezeton, het spelen had gestaakt en met een ernstig gezichtjo luisterde naar den woorden-twist van papa en mama. De blanke oogjes keken onrustig rond. Pierre nam zijn dochtertje in de armen on gaf haar een langen kus. Toen zag hij Marcelle aan. Een enkel woord van zijne vrouw zou voldoede geweest zijn om hem aan haro voeten te brengen, om haar te zeggen, dat hij spijt had over zijne drift. Maar dat woord sprak Marcelle niet uit. Zij bleef zwijgen, met eene harde uitdrukking op het golaat. Toch voorde zij inwendig strijd; zij had haren Pierre lief en gevoelde wel dat hij de waarheid sprak. Maar de trots overwon. Pierre had haar eon smeekendon blik toegeworpen, zij verroerdo zich niet. Alleon beefden'hare lippen door innorlijke ontroering. Pierre, tôt het uiterste getart, verliet de kamer en sloeg de deur achter zich dicht. * * * 't Was niet de eerste lteer, dat zulk een twist den huisolijkon vrede verstoordo van de jongelui, dio vijf jaar getrouwd waren. En 't was een huwelijk uit liefde geweest. Doch achter haar liefelijk uiter-lijk schuiiden twee overheerschendo ge-breken : jaloezie en eeno belachelijke eigenliefde, dio haar belette, ongelijk te erkennen, ook wanneer dit duidelijk bewezen was. Daar ook Pierre ailes behalve een engel van geduld was, kwamen er telkens oogenblikken vanslecht humeur. In den beginno duurden die niet lang en Pierre deed altijd den eorsten stap tôt verzooning ; doch langzamernand vielen er lieftigor woorden, die dieper harte-wonden sloegen. De geboorte van Susanna had hunne zielen een poosje tôt vrede gestomd on samen hadden zij zich gebogen ovor de wieg, hand in hand. Doch eonsklaps barstle hetonweer los, en telkens herhaalde 't zich. Pierre leed er vreoselijk onder, on soms kwamen leelijke gedachten bij hem op. Marcelle heeft geen hart, dacht hij ; zij gebruikt wieodouitdrukkingen, waar-ovor zij nooit berouw toont. Nooit heeft zij eenigen aandrangom goed to makon, wat. zij aan mij heeft misdaan. Hetgeluk stond op 't puni zijn huis to ontvluchten, waar het altijd had moeten blijven wonon. Dien dag de trap afgaande, zei Pierre tôt zich zelf : — Neen, ik had nooit kunnen denken, dat Marcelle zôô was ! Als ik van avond thuis kom, zal ik haar nog vindon mot een boos gezicht. Hij ging de straatop onliep maar voort, zonder te weten waarheen. Opecnsechter j herinnerde hij zich, dat hij eene afspraak had met eenen heer, voor eono zaak van groot belang. Hij bleef staan. — Maar depapieren, zei hij totzichzolf. In zij ne woede was hij ' t huis uitgoloopen zonder de documonten meè te nemen, welke hij noodig had ; hij moest dus terugkeeren. Den trap weêr opklimmend, voelde hij zijn hart kloppcn. Welk verwijten hij ook in gedachten zijne vrouw deed, hij hield toch van haar. 0, als Marcelle slechts een weinig berouw toonde, lioo gaarne zou hij haar vergeven! Maar natuurlijk zou zij geen woord spreken, zooals gewoonlijk. Hij zelf zou ook het initiaiief niet nemen. Zwijgend zou hij zijne papieren nemen en weêr heengaan. Toch wilde hij nog een kus geven aan Susanna, het liefelijk, onschuldig wezen. * * * Boven gekomen, opondo hij zacht do deur dor huiskamer. Susanna was er alleon en had haar spol hervat. Zij was zoo druk bezig met haro poppon dat ze papa niet hoorde binnenkomon. Pierre wilde naar binnen stappen, maar hij ving een paar woorden op, die de kleine sprak tôt haar poppen, en bleef onbewegelijk staan. — Gij zijt papa, zei Susanna, gij mama, en gij zijt ik, de kleine Susanna... Nu gaan we kibbelon spelen. Pierre sloeg het kind aandachtig gade. Zij vervolgde haro toespraak tôt de poppen, en een kleintje.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.  

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.  

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.  

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Ajouter à la collection

Emplacement

Périodes