Allerlei: lezingen voor het kristene Vlaamsche volk

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.

Tweede jaargang Nr 32 Prijs (J centiemen (xeiit 25 Jimi 19ï« hoofdredactie : algeme,en secret aria at oude houtlei, 34. met de medkwerking van het werk der volks bibliotheeken "de straal,, theres-ianenstraat, 13 ALLERLEI beheer : vrou wensecret ar [ a at peperstraat, 17. — «O» — abonnementen : per jaar : fr. 3,25 zes maanden: » 1,60 drij maanden: » 1,00 Weekblad voor ons Vlaamsche Volk —r——a—aa—aa—■■■■ i ni—un ibii imh» » ■ imii—ili tpaiwifciiMH n ■»!!■!« INHOUD : De Zegen der Armen Valsch — De Bedelaar. — Een antwoord. — Hoe ons Hart moet zijti. — Kinderoogjes. — lk geloof a'Ieen wat ik begrijp. — Klokke Roeland, — Arbeid is geen schande. — Vrouwen-"secretariaat Brievenbus De Zegen der Armen naar het Fransch van RENÉ BAZIN III. Beknopte samenvatting van den vorigen inhoud. In een kleine hoeve, dicht aan zee, woont een gezin van arme boeren-menschen, levende deels van de opbrengst van hun boerderijtje, deels van de vischvangst. Op zekeren nacht worden ze van hun spaarpen-ningen beroofd door zwervers, aan wien ze zoo goed waren geweest de gastvrijheid te verleenen. Deze waren ten getalle van vier- Een echter onder hen, een stokoude sukkel, blijkt heeleniaal aan het vergrijp on-schuldig te zijn. Niettemin zou de boer nu goedschiks kwaadschiks willen weten, waar de anderen met den buit naartoe zijn. — 't Is al een kwartuurs geleden sinds ik ze hoorde op-staan. Ge zult ze dus moeilijk kunnen inhalen. En, opstaande, vroeg hij met kalme waardigheid : — Maar wat hebben ze u eigentlijk ontstolen? Uw geluk? — Neen. — Een van uw kinderen ? — Neen. — Uw gewetensrust misschien ? Dat ware moeilijk te gelooven : ge tracht immers altijd en overal uw plicht te doen, naar ik hoorde. — Neen, mijn geld hebben ze gestolen. Ik had het noch-tans goed weggeborgen om er nieuwe vischnetten voor te koopen, daar de oude versleten zijn. — Dan hebt ge slechts verloren wat te herstellen is. Wat geeft ge mij, als ik u teruggeef wat ze u ontnamen? — Kies zelf maar, sprak de boer verbaasd. — Dan vraag ik als belooning den sleutel van deze schuur. De boer keek naar het lange, verroeste stuk ijzer en haalde de schouders op. — Wilt ge dezen sleutel ? Zeker om hier weer binnen te kunnen als 't u lust? — Ja, ik en anderen, want ge zult meer verliezen door uw hart en schuur te sluiten voor de armen dan door ze beide wagenwijd open te zetteTi voor aile behoeftigen, die. eent schuilplaats komen vragen. Haal nu uwe netten e volg mij. Hij stond op en de boer, die lang van gestalte was, be merkte dat de arme man wel een hoofd grooter was dan hi Hij deed gewillig wat gevraagd werd en kwam spoedig teru: met zijn zoon, die de netten droeg. Aile vier gingen nu over de duinen, langs de struiken, noi nat van dauw. De zee lag kalm en onbewogen in het opkomende morgen licht. Hier en daar verhief zich een enkel golfje, krulde zij: schuimend zilveren huif en kwam wegvloeien op het stçand Langzaam liepen zij voort langs het water, voorafgegaai door den grijsaard, die sprak voor zich uit, als zocht hij eei plek op, waar de vangst het best zou zijn. Plotseling stond hij stil en gebood : — Werp dààr het net uit! Vader en zoon liepen het water in, deden zooals hui bevolen was en zagen het net net verdwijnen, alsot het doo een onzichtbare macht naar de diepte getrokken werd. Ter wijl zij 't met moeite vasthielden en het handig heen ei weer sleepten, verwijderde zich de arme man van hen besteeg een duintop en bleef van daarop hun werk gade slaan. De stokken, waaraan de netten bevestigd waren, «stevi^ vasthoudend, het lichaam naar voren gebogen, de spieren ir strakke spanning, gingen de twee mannen langzaam er moeilijk vooruit, alsof een zware, ongewone last hen tegen hield. Voor hen bleef het water kalm, doorschijnend en zondei rimpeling, maar de visschers liepen door, wel voelend, dai het net zich achter hen vulde, totdat zij, omdat het hun op den duur toch te zwaar werd, op moesten houden en diep ademhalend stil bleven staan. Dan, zich omkeerende, namen zij handig h> t net van boven en onder bij elkaar en stieten een kreet van verrassing uit toen het boven kwam : een ontzaglijke menigte visch spartelde en wriemelde daar doot elkaar. Heen en weer sloegen ze met hun staarten, wipten in golvende beweging op en neer en wrochten verward in de mazen. . Maar vader en zoon hadden geen oog voor schoonheid van kleuren en vormen ; ijlings stortten zij de visschen op een hoop op het zand en juichten en jubelden van vreugde. — Loop naar huis, vrouw, riep de man ; haal den krui-wagen en kom dadelijk terug. Wat een prachtige vangst ! En vergenoegd liepen ze langs den berg van glinsterend

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.