lste Jaar. — N° 18 ———mum ' II IHII'H Vîjf centiemen het nummer ■m>aaSK«<^aso»aBBW««5ji«c^3«fwt«nx»eôuc<,A»* —^ m i n.i Vrijdag 28 en Zaterdag 27 Pebruari 1918 De Belgische Standaard Door Taal en Volk Voor God en Haard en Land « OE BELGISCHE STANDAARD » versohijnt 3 maal te week. Abonnementsprijs voor 10 weken bij vooruitbetaling : 1rs België : voor de soldaten 1.50 fr. — voor de niet-soldaten 2.00 fr. Voor 't buitenland : 2.75 fr. Bestuurder : ILCEFONS PEETËRS, 0. M. C. VASTE OPSTELLERS : M. E. BELPAIRE, L. DUYKERS, Victor VANGRAKS8ERE?] Bertrand VAN DER SCHELDE/J, Juu! FiLLIAERT, Firmin BEPREZ. Voor aile medeaeelingen zich wenden tôt : Villa MA COQUILLE, Zeedijk DEPANNE. \ankondigingen : 0.25 fr. de regel. — Reklamen : 0.40 fr. de regel. Vluchtelingen : 3 inlasschingen van 2 regels, 0.50 fr. Gedachten over Oorlog en Vrede. Onder dien titel gaf de Heer A. F. De Sa-vornin Lohman onlangs eene omvangrijke, merkwaardige brochure uit. Zijn doel is niet te onderzoeken wie van de Mogendheden de naaste oorzaak van den tegenwoordigen oorlog is, maar de toestanden te bestudeeren die er de noodzakelijke oorzaak van zijn. En deze kunnen, volgens hem, op twee terugge-bracht worden: 1) de Staten steunen op de macht en niet op het recht, 2) het interna-tionaal recht bestaat niet. Altijd heeft men geweten, zelfs in de vroeg-ste tijden, dàt er recht was, en 00k wàt recht en wàt onrecht was. Toch is, " de geboorte des reclits, regelmatig gepaard gegaan aan heftige barensweeèn" .Kmdt\[]k toch heeft het recht de bovenhand gekregen in binnenland-sche regeering, bij aile beschaafde volken, en zoo den binnenlandschen vrede doen cnt-staan. Maar wat ieder volk voor zich zelf heeft veroverd, verdwijnt zoodra er spraak is van volken onderling, Het internationaal recht bestaat niet, omdat " elke staat eigen-machtig is, d. w. z. geen hoogere macht boven zich erkennen kan, ivaaraan rechtsbescha-ving is opgedragen of toegekend." Is een internationaal recht dan onmo-gelijk? Eenvoudige vraag, maar moeilijk te beantwoorden. ' ' Macht is eeuwenlcmg de grondslag geweest waarop de internationale verhoudingen berustten." En waar macht het hooge woord voert, moet recht zwijgen. Toch bestond ertusschen de machtige vor-sten en hunne zwakkere geburen eene tacie-te verstandhouding. De machtige achtte zich " volstrekt niet gerechtigd om loillekeung de geringste inbreuk te malien op zijn kleineren nabuur, 00k al bestond tusschen lien geen speciaal tractaat. " Maar sedert Bismarck schijnt het begrip van recht te loor gegaan. HetWeener Cong.es, in 1815, heeft dekiem gelegd •' voor de beroeringen, die nu een eeuw lang Europa hebbertgeteisterd." Het Staten-stelsel dat het tôt stand bracht, berust op de macht der groote Mogendheden ; hetgeen nood-zakelijk moest uitkomen op slrijd voor den voorrang. Het had daarbij de kaart vun Eu- ; ropa on'na,ndig ingedeeld, zDodat er op geen j langdurigen vrede mocht worden gehoopt. Ook volgde omwenteling op omwenteling; en nauwelijks had het oude Enroba een wei-nig evenwicht teruggevonden, of Pruisen begon uit de schaduw te komen; in enkele jaren zegevierde het over het kleine Dene-marken, over Oostenri|k — zijn medepliçh-tige in de eerste schanddaad, — eindelijk over Frankrijk. Dat zette de kroon op de zege-praal vanhet Pruisisch militairisme,dat meer en meer zijne theorieSn van brutale inachtals 't Evangeliewoord verkondigde. Het beoog-de de macht alleen ; wat konden de middeîen dan baten ? "De militair, — ivij zien het loeer dagelijks — meent door de ruwste middelen er den sclirih onder le kunnen kry'gen, doch scliijnt niet te gevoelen, dat haat krachtiger en vooral langer doorwerkt dan vrees. Zeker zijn er rechtvaardige, heilige oorlo-gen, die een volk grooter maken, al wordt het dan ook verslagen. 1 ^aar een oorlog ge-voerd enkel om de supi ematie, om zijn har-del verder te doen tiringen en zijn rijkdom grooter te maken,kan nooitgerekond worden als een edele, 1 echtvaardige oorlog. 't Belang van een land gaat niet boven het recht; en, als natuurlijk gevolg, neemt de noodzakelijk-heid toe van het oorlog voere;i en de eerbied voor 't gegeven woord af. '• Als een land, om een ander (and aan te vallen, in vredesujd, en bovendien in stvijd met eigen beloften, het grondgebied oversclirijdt van een tusschen-\ liggendland, danvindenzijdat "natuuriyV, i "van selfsprekend' , "militaire noodzakelijk-\ fki'L" \ noemen dat eene schennis van eer en , rech£\ \ ^ "'^dige stelsel der « groote : ,'ogend-lheden » d\agt de groote verantwoordeHjk-heid van d. a.ncl zoo schie :;k uit— çebroken. TJK^yi}jc van « evenwicht » °>Ntondeti de V;riebond i en de « Enten-°H\;ei)'l op immer grootere tf / 'T' y1 ngxn^\n " de kleine nalies = l, e' ;oestyouwPrsiMoemd — moesten in ■ mTVm vo\oorlog meedo n, , lJnr 1 ?lLXlls UeerldL schapen door haar machhge buren worden verdonden ». ] | ; "2 ' - | Wij zien wat de uitslag is van 't stelsel. Meer dan welken oorlog is deze een iagen naar oppermacht, zonder eenig grootsch ideaal. " Juist daarom, zegt de schj-i]ver, zijn wij België zoo dankbaar voor zijn held-haftig verzet tegen de krenking van zijn goed recht En nu, welken weg zal er na het einde van dezen oorlog ingeslagen worden : geiveld of recht ? Voor 't oogenblik is geweld alleen aan 't woord. Maar zal de wereld niet trach-ten eindelijk het statenrecht te veroveren zoowel als het binnenlandsche recht ? Niet meer naar evenwicht van krachten zou moeten gestreefd worden, maar naar evenwicht dat door rechtsgelijkheid ontstaaf. De kleine landen denken er niet aan hunne geschillen door de wapens te slechten ; waarom zouden de « Mogendheden » dezelf-de wijsheid niet leeren ? Voorzeker zal deze schrikkelijke oorlog ons een grooten stao op den weg van het recht vooruitbrengen. De onrechtvaardig-heid van den aanval tegen België verwekte te veel verontwaardiging, en België's fier verdedigen van zijn recht als onafhankelijk land. te veel goedkeuring en bewondering. Het voorbeeld door België gegeven en de les daarin besloten, zal niet verloren gaan, al duurt de beproeving nog zoo lang. " Of en wanneer vrede zal komen, weten wij niet ; maar dat er RECHT belioort te komen, weten wij wel zegt de schrijver. Mocht zijn woord ingang vinden bij re-geeringen en volkeren ! L. D. De taks op de afwezigheid. Een telegram uit den Haag, Dinsdag te Le Havre ontvangen meldt dat de Duitsche gouverneur van België een besluit heeft uitge-veerdigd, waarbij bericht wordt dat de taks op de aiwezigeti in de twee Vlaanders niet zal toegepast worden. Ds Belgische Bankbl! etten. In 't laatste nummer werd gedrukt dat de Banque de France maar tôt 100 frank in eene maand, Belgische biljetten wil uitwisselen : tegen Fransche. 't Moet zijn 600 frank. EEN ZEPPELIN BOYEN KALES. Rond 4.15 uur 's morgens, is een Zeppelin langs de zee tôt boven Kales gevlogen, waar hij bommen Iiet vallen in de nabijheid van de statie der Fontinellen ; de ijzervvegen van Sint-Ornaars, Hazebroeck en Duinkerke werden een weinig beschadigd. De schade door de bonirnen aangericlit was reeds 1.1 9 irqil iiersteld. Twee bommen vielen ongelukkiglijk ook nog op de huizen van de familiën Blondel en Gressier, en mieken er 5 slachtoffers. Daarna werd hij door geweer- en mitral-leuzengeschut verjaagd en ontkwam langs de zes. De Zwitser3 schieten op een Duitscb viiegmachien. Een 'duitsch vliegmachien boven Bonîol vlie-gende, werd door de zwitsersche soldaten be-schoten. Na door 9 balleti getrofîen nog over Kéchery geviogen te zijn, moest het te Férret-te neerdalen. SEr«î5r?:-.r5u:£ Het bombardement van Veurne. De correspondent van « De Tijd » schrijft, dat er sedert den 22 Januari, reeds meer dan 200 obusen, op Veurne gevallen zijn. ¥erdedigingSYOorbereiding ts Brugge, De correspondent van « De Telegraaf » in de Vlaanders, zegt dat een der laatste opeischin-gen door de Duitschers te Brugge gedaan, bestond in ledige zak'^en. Na deze met zand gevuld te hebben, werden zij op rnalkander gelegd achter de vaart van Brugge naar Oost-ende, waar voor verschansing moeten die-nen.; dezeP'.'e correspondent meldt ook dat is kornmandatur van Oostende naar Brugge verplaatst is. " 1 oiKiKiXBMw'azrsaœiEyi.jez ^ ROND YPER. Do correspondent van de Telegraaf, te ( iluis, meldt dat er verleden week een woe- ' lend gevecht rond Yper plaats had. Vêle ^ hàtsche gek retsten zijn te Roeselare en te 1 vortrjjk àaçtgekomen. ( WAAROM ? (vervolg). Waarom, o God, de gruwelen van den oorlog ? Rechtuit gesproken, in die vraag steekt, in de meening van velen, zoo niet eene rechtstreeksche beschuldiging, dan ten minste toch een onrechtstreeks verwijt. Erger nog ! Bij somrnigen slaat de wrevel over tôt een krasse godslaste-ring en ze durven het wel uitspreken : « Indien er een God bestond, zou Hij zulke weeedheden geen oogenblik dul-den ! » Zie zoo.... Het gaat in dit artikel niet aan te be-wijzen dat er noodzakelijk een Opper-wezen moet bestaan, zelfstandig, per-soonlijk beginsel van aile stoffelijk en geestelijk leven in deze wereld, in zich buvattend in een volstrekt volmaakten graad al het goede en schoone. God moet bestaan, want Hij alleen is de eenig redelijke verklaring van al hetgeen, én in stoffelijk én in geestelijk op-zicht op deze aarde bestaat. Is die God nu, uit eigen wezen de volmaaktheid zelf, de oorzaak, de schuld van den oorlog ? Zie, ik ben hoegenaamd geen god-geleerde eu wil er ook in de verste verte niet voor doorgaan ; het weze mij enkel toegelaten omtrent die voor vele men-seften zoo benauwende vraag mijn meening, steunend op 't gezond ver-stand, openhartig te verklaren. En vooreerst : God is, kan de rechtstreeksche oorzaak van den menschen-moordenden oorlog niet zijn ; God wil of kan de gruwelen, de misdaden, de ver-krachtmgen, de brandstichtingen, de plunderingen en de manslagen van den krijg rechtstreeks niet willen, omdat de oorlog een kwa'ad, een groôt kwaad is. Neen, duizendmaal neen ! Die het zegt en beweert, lastert met of zonder voor-bedachtheid de goedheid, de heiligheid, de volmaaktheid van ons aller Heer en Meester. De mensch alleen, de mensch met zijn bedorven, door de zonde van God ver-vreemde Natuur, de mensch met zijn booze driflen, wulpschhëid en lafheid, hoogmoed en hêerschzucht, haat, nijd, hebzucht, enz..., draagt de loodzware schuld van al de ijsei:jkhedèn van den oorlog ; hy alleeioi is de rechtstreeksche oorzaak van het krijgswee en de oorlogs-ellenden.Koi\ om : de oorlog is, evenals aile ander lichamelijk lijden en zedelijke S1 art, het rechtstreeksche gevolg van 's menschen drifteri, of om te spreken gelijk de Catechismus : hij is de straf der zonde. De mensch werd —wie zou het teg-en- O overgestelde durven beweren ? — g2~ schapen met een vrijen wil ; hij kan het goede doen en het kwade laten of om-gekeerd. Die waarheid is zoo oud als de menschheid zelf en heel de wereldge-schiedenis ligt in de kiem reeds opge-sloten in het eerste menschelijk drama dat zich in het Aardsch Paradijs voor eeuwen heeft afgespeeld. En al de opvolgende misdaden en wanbedrijven van Adams nakomelingen, — 't zij deze afgespeeld tusschen enke-lingen als Gain en Abel, 't zij deze tusschen gezinnen, stammen en volkeren — zijn slechts een herhaling van t eerste menschelijk drama. Ik besluit : Ook deze oorlog, af-ïchuwelijker gewis dan eenig andere in ie geschiedenis van 't menschdom, is slechts een rechtstreeksch uitvloeisel /an de menschelijke driften, inzonder-leid van den hoogmoed, den God-tergen-len trots der Uebennenschen " van tver den Rljn, kweekelingen in rechte ijn van het humanisme en 't protes-antisme, dei vijftiende en zestiende :euwen, in onze huidige dagen, tôt een Laatste Berichten. In BeîgiS : Bij tusschenpoozen kanongeschut op onze liggingen. Te Westen Lombartzijde had de vijand twee aanvalien voorbereid, maar ons geschut belemmerde hunne uitvoering. Tusschen Wulpen en Oostduinkerke vielen een veertigtal obussen, waarvan echter geen enkel ontplofte. Naar 't schijnt zou Lombartzyde, in den nacht van Dinsdag - Woens-dag, door onze soldaten gansch ingenomen zijn. Reims werd nogmaals uren lang gebombardeerd — 1500 obussen vielen in al de deelen der stad. Het binnengewelf der Kathedraal is ingestort Twintig huizen brandden op en 20 burgers werden gedood. ïn Champagne gaat het gevecht met welgelukken voort. Nieuwe loopgrachten werden ingenomen in de streek van Beauséjour. In hunaanvaî van 21 in 't Bouchot-bosch, verloren de Duitschers veel manschappen. In West-Qalicië ondergingen de Oostenrijkers zware verliezen, ook in de Carpathen werden de aanvalien met groote verliezen voor het Oosten-rijksch leger afgeslagen. In Oost-Ga'icië vielen de Russsen aan. Met de bajonnet werden twee brigaden achteruit gedreven.— 1500 Oostenrijkers werden gevangen en 10 mitralleuzen genomen. Voor 't overige, enkel kleine gevechten. waanzinnig, driest matérialisme en rationalisme van een Nietzsche en Cle, verwaterd en ontaard. Hierover later. Doch ... Hier kornt de opwerping : « Waarom gedoogt God dan, dat de onschuldigcn met de schuldigen, de goeden met de slechten lijden en ge-straft worden ? » Waarom ? ('t Vervolgt). V. N. Priesterwi j ding. Verleden Woensdag had er in het kerkje var deE.E. P.P. Oblaten te De Panne een aan-doenlijke plechtigheicl plaats. Z. D. H. Mgr. Ruch, hulpbisschop van der bisschop van Nancy, heeft zes Namensche Seminaristen, van het Belgische Leger de H. Priesterwijding toègediend. E. H. CHARLIER Noël van Gourdinne, " " LAMOTTE Amandus van Dinant, " " MORTIER Maur. van Philippevilîe, " " PARMENTŒR Fortun. van Serin- [champs. " " RENAUD Jules van Dave, " " ST1ÉNON Desideratus van Vodcée. Msr Ruch, werd bijgestaan door den Z. E. Heer Van Luyten, hoofdaalrnoezenier en Z. E. H.... bijgevoegd aalmoezenier beide van de 4e Belgische Legerafdeeling. Het muziek vari het 8° liniere irnent luister-de het îeest op met eenige prachtige, waarlijk ingetogene stukken. Indrukwekkend was die groote, grootsche plecntigheid, nog grootscher door den een-voud waarmee zegeschiedde en door de droeve tijdsomstandigheden. Hoe ontroerend was dit gebed van den Bisschop, tôt driemaal toe rierhaald, in de Litanie van aile Heiligen: «Wij bidden U, Heer dat nu Gij dezen, Uwe uitverkoren wil zegenen ; dat Gij hem wil zegenen en heiligrnaken ; dat Gij hen wil zegenen en heiligrnaken en bewa-ren! » Ais blankë lijken lagen de wijdelingen uitgestrekt ten gronde, — als dooden ; maar als dooden waar het leven moet uitgeboren worden. De oplegging der handen, het gebed en de praefatio die volgde, — elk woord, elke cire-monie van de luidop en gezamenlijke gelezen mis drong diep in 't harte van de toeschou-wers; ailes sprak van liefde, van opoffering en van vrede. «Ontvang het juk des Heeren, ontvang het priesterkleed dat de liefde verbeelt.» «Ontvang de macht de H. offerande aan God op te dragen, voor levenden en dooden.» Die priesterhanden die sedert den oorlog in hun edel liefdadigheidswerk zoo dikwijls met rnartelaarsbloed zijn besprenkeld geweest, die op de slagvelden, zooveel dooden misschien hebben ten grave gelegd, zullen voortaan het Bloed mogen raken, en het Lichaam mogen dragen van den Godmensch, die ook is gemar-teld geweest voor 't heilige recht van Zijnnaam. Nooit wellicht heeft het kerkje zu': e innig-fieid gevoeKi in de wij. te van zijn eenige beuk; ;n wanneer aan de H. Heffing de heilige woor-ien gesproken werden, was de tastelijke ont-roering zoo waar dat men had willen weenen. r Alvorens de plechtigheid te eindigen,stuurde Z. D. H. nog eenige woorden tôt de Nieuw-Ge-wijden. Woorden van spijt omdat Mgr Heylen zeii de wijtiing niet kon toedienen, woorden van spijt om de afwezigheid van dezen die hier hadden moeten zijn,«maar hier,zegt de re-denaar.was aanwezig de geest der gesneuvelde priesters, der marielaren van uw land: gaat naar het sacriîicie lijk zij, het harte vol vreug- «Gansch Belgenland verlichte Uwen weg; en wij, Fi anschen, voor wie gij lydt, we bidden voor U, webidden voor Uw duurbaar Land wien we eeuwigen dank schuldig zijn.» De plechtigheid werd gesloten met het Fransche en Belgische volkslied. Internationalism. Een woord rlient neergeschreven, over een punt dat tegenwoordig veel gepraat en ge-mor verwekt in geschrift en gesprek. Won-derlijk feit! Nu, dat Leuvens' en Mechelens' beiaarden zwijgen, onze huizen tôt asch ver-gingen en onze fiere torens tôt gruis...., op het oogenblik, dat Belgie's bodem en ge-zichteinder purper zijn van 't bloed, kunnen sommige enggeestigen hunne strijdgedach-ten van voor den oorlog, niet temmen en beteugelen. Zij, die vroeger geen woorden genoeg von-den om te beweren dat Petrus' heerschappij over de wereld te niet was, staan thans on-ophoudend den Paus aan te staren. Geen ge-baar mag hij doen, of ze hebben het opge-merktj geen woord mag hij spreken, of ze hebben het gehoord. Thahs klinkt zijn woord \ooi hen, boven 't gehuil der gekwetsten en steivenden, en boven 't kanongebulder, har-der en straffer dan klokgebrom, en de vroe-gei zoo misprijzenden, steken als schooiers de handen naar hem uit, om de almoes van een lakingswoord voor de barbaren. \> at beduidt dit afbedelend gedoe tenzij dat ze den Opvolger van den Galileeschen Visscher, spijts hun wil, moeten beschouwen als Koning en als Staatsmacht!. In zeker artikel werd een jeremiade ge-klaagd over den val van drie machten, wel-ke de schrijver, vroeger — o, zoo kinderlijk-naïef aanzag voor Goden.die enkel,lijk mach-Jupiter», maar met het 00g te pinken hadden,oraware broederlijkheid tusschen de volkeren te doen heerschen. Diep ontgoocheld, bestatigd hij nu — 't is zijne bewering — dat socialism en vrijmetse-larij, met hunne internationale bedoeling, eenvoudig en gemeen-weg, failliet gingen in deze zoo nare tijden. Daarover zwijgen we liefst. Onderzoeken we echter eene andere bewering : het Katho-liek Internationalism ook le^d schipbreuk wordt er beweerd.Eerst en vooral,zij erop ge-wezen dat «Katholiek Internationalism» geen juist-passende uitdrukking is op staatkundig gebied. Enkel op zedelijk en godsdienstig ge-bied geldt dit woord. Aile Katholieken aller landen,belijden dezelfde leer en volgen dezelf-de zedewet. In dien zin, om 't even waar ze ook wonen, zijn ze kinderen van éenen Va-der en onderdanen v^n éenen Machtvoerder;

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.