NUMMER 10. TOEGELATEN DOOH DE MILITAIRE OVERHEII). Augustus 1918. De Diestenaar MAANDBLAD DER SOLDATEN VAN HET KANTON DIEST Voor al wat «De Diestenaar» aangaat wende men zich tôt den Aalmoezenier (2. Van Nerom, Z. 87, B. L. Groote Diest-Kermis. Beêlden uit mijn kinderjaren l it mijn jeugd zoo vrij en blij Trekken somtijds kalm en rnstig Aan mijn peinzend oog voorbij. 'k Denk nog dikwijls aan die (iagen Vol geluk en stille vreè.... Wat de dichter zong dat voelen we allen, terwijl onze blikken over den Yzer heen-dwalen, naar daar ginder : 't land van belolïe. Waarlijk onze kinderjaren waren zoo aan-genaam, zooschoon ! Al.s'ne mensch wat ouder wordt, als het haar peper en zout gelîjkt, dan begrijpt men dat beter. Zoo doet de .Iulimàand voor mijn geest den goeden tiid van den grooten Diest-Kermis voorbij vliegen. Ik zie hoc in de voorafgaande week, we de markt afliepen, om te zien hoe-veel en welke barakken onze ilieuwsgierigheid zouden opwekken. Ik zie nog de groote kra-mikken met fijrie karrenten, de lekkere taarten die 's Zaterdags door den bakker naar de ka-lanten gedragen werden, Want in ieder buis, groot of klein, vierde men kermis. Ik zie nog de groote plakkaat met driekleurigen band omzoomd, die aan de Leuvensche poort, ne-vens de draaipomp hing te sebittereri en ik lees nog : groote wedslrijd voor duiven ; wed-strijd op grooten en engelschen billard; groote paardenmarkt enz. enz. En wij, jongens, wij bappelden van vreugde, want "t ging Kermis zijn. Buitén onze gewone, zondagsebe pree wisten we reeds op voorband uit te rekenen hoeveel knebbekens we zouden ontvangen van nonkel en lanie, van peter en meter. 's Zondags mor-gend liepen we reeds vroeg de markt op en neer : bier een zeehond gaan zien dien men voedde met haringen : 10 centiemen, daar in een ander baraksken gaande voor centiemen, en fier, lijk honderd, kwam ik rond den mid-dag t'huis, plecbtig verklarend : « Reeds zoo-veel barakken heb ik bezoebt, » alsof bet mijn kinderpliebt was al de barakken en barakjes met een bezoekte vereeren ! De I lollandsebe kraam met wafels, pattatte-frit en smoutebollen had inimer veel bijval; al blazende aten we langzaam langs de straat slenterend, de bruin gekésterde schijfjes : dit was toeb zoo lekker ! Voor een cent een draai en we mochten een, twee. soms vi jl'maal ijsroom ofte crème à la glace likken ; den peer-dekens molen werd stormerderhand ingeno-men en ik boor nog den orgel van Stockmans-'molen : ledereen en vindt er zijn behagen. De een in 't visschen of in 't jagen. Den galepant werd slechts nu en dan bere-den want die kostte te veel : een knebbeke, denkt eens ! Als onze geldbeugèl plat was dan gingen we naar Lindekens ; we liepen, al stoo-tend in den kring en mochten dan op 't gefluit van M1' Lindekens opspringen. Hoe dikwijls moest Mmc Lindekens niet opspelen tegen clie vlegels als ze le lui waren om te stooten en bijna niets deden dan opzitteh ! Gelukkige , hengelsjaren ! Mijn verbeelding ziet nog bet schiet en scbiji'huis van Kobe, den fameuzen ])ortretten-trekker over de Flet, de lutteurs over Mori-aanke, bet waarzeggerskot over den Keizer, den bàlançoir ofte jultekokoke lijk men bier bachten de kuppe zegt ; en daartusseben de barakjes met nik-nak, noega en keskes>ehiet ! En 's Woensdags dan de pracbtige paardenmarkt. Honderde keeren hoorden wij onze goede moeder behoedzaam verwittigen : opge-past voor de peerden, niet naar de peerden-markt ; en toch joeg onze nieuwsgierfgheid ons achter die pracbtige paarden met strikjes aan htm gevlochten staart en soms bekroond met eene groote glinstereiidé medalie die met een veel gekleurd tint rond den sterk-gespierden nek slingerde. Al schrijvende konien mij nog honderd ge-dachten te binnen, doch ik moet eindigen. Eerst nog herinnerd aan de ve'rkoopers van « ailes voor 5 cens », aan Tissens met zijne kruiden en « opgelegde lintwormen », aan den taudentrèkker vergezeld van een heel korps musikanten die 't gehuil van den kliënt moes-ten over-blazen ! Beste jongens, alleen de opsomming dier herinneringen waarvan de uitbreidirig ons te ver zou brengen, doet ons naar onze goede Demerstad lerug keeren, helaas !, enkel in verbéelding. Dit hefinnert onze joelige, aan-gename, vreedzame, gelukkige kinderjaren.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.