f Derde Jaargang, Nr 27. - 6 Juli 1918. Prijs : 10 centierien. Derde Janrgang, Nr 27. — 6 Juli 1 ;iS. DE EENDRACHT Prijs per Jaargang fr. 5.20 » » drie maanden » i.3o Postchekrekening Nr 86. Weekblad voor het Vlaamsche Volk | Redaktie en Bureel : Lange Nieuwstraat, 108, ANTWERPEN. NAAR DE EENDRACHT. De tijd nadert dat de verschil-lende richtingen, niet enkel onder de aktivisten, maar onder aile stambewuste Vlamingen, dus 00k de passieven, zich hervereenigen moeten in den kamp voor de heropbeuring van ons Vlaamsche Volk. De aktivisten — Jong-Vlamin-gen en Unionisten — en de recht-zinnige passieven zijn immers niet gescheiden door onoverbrugbare principiëele meeningsverschillen overden grond der Vlaamsche zelf-standigheidsbeweging, maar enkel door verschillende opvattingen over de in de tegenwoordige omstandigheden bij voorkeur te volgen laktiek. Zoolang de onzekere vooruit-zichten het volgen van verschillende wegen onvermijdelijk, ja zelfs gewenscht maken, is een-dracht uitgesloten. Maar hoe meer de vrede nadert, teekenen zich 00k de toekomst-mogelijkheden beter af. Het wordt klaar voor eenieder dat, wat 00k de oplossing zij, het Vlaamsche volk in laatsten aanleg vooral op zkh zelf za! te steunen hebben voor den heropbouw van zijn volkswezen en de verheffing zijner volkskracht. Wijl velen zich in hun passi-visme verstarden, omdat zij geen afbreuk wilden doen aan hunne Belgische Staatsaangehoorigheid, hebben de laatste gebeurtenissen hun kunnen leeren, dat het door hen tegen het aktivisme aan-gevoerde bezwaar, als zou dit I laatste op de vernietiging van i België aansturen, wegvalt. Aldus is eendrachtige samen-werking van aktivisten aller groe-peering en van passieven van nu ! af mogelijk. Deze samenwerking : is geboden orn de grootst moge-| lijke kultureele, ekonomische en politische zelfstandigheid van het , Vlaamsche Volk binnen het nieu-we België te bewerken. Flandria fara da se! Vlaanderen redde zich zelf. Niet de steun eener vreemde macht alleen ver-mag het, Vlaanderen tôt een zelf-standig en welvarend kultuurvolk te verheffen, maar de doelbe-wuste aansluiting van aile levende krachten moet daartoe leiden. Paarom herhalen wij voor ons volk het « Seid einig » dat eens over Duitschland weerklonk : « Vlamiugeris. weest dcn, één, L'en ! » WlLFRIED. GROENINGHE-ZEGE Geen daad, hoe edelmoedig of hoe grootsch, blijft verschoond van nijdige kritiek en kieingeestige vitterij. F11 juist die daden, die door hun hoogstaande manhaftigheid het meest onze bewondering afdwingen en onze begeestering opjag&n tôt laaiende hart-jolheid en krachtig daadwerk, vinden de meeste beknibbelaars. Daarvoor zijn we menschjes ondereen met een groot saldo van zwakkelingen en berusters in bestaande toestanden. Zoo hebben zelfs groote geschiedschrij-vers in domme nijd en bastaardsliruiperij, of 00k omwille van de diplomatieke leugen door de foppeiij van i83o, onze helden van 13o2 trachten neer te halen uit de harten van hun vele bewonderaars door het vuile bezwadderen van het licht vvaarin die staan. Zij zegden dan dat de Sporenslag was een maatschappelijke strijd, waar het gingorn de grootere welvaart van Vlaanderen, door inlijving met Engeland, hoe dan hun wol- en lakennijverheid was verzekerd. Zij zegden nog dat het was een klassen-strijd, een strijd tusschen het volk en zijn grooteren, die bastaards waren en fianschgezind, die slinks allé hoogere macht hadden in handen gekregen. Wel was het volk, wàren de gilden. die eens hun trouw zwoeren aan eiger land- en standaart, wrokkig en hadder vaak de oproervlam, die altijd smeulde. lioog doen opflakkeren tôt lichter laaie, Een met het vdlk toch was het hof waren de graven van Vlaanderen en '1 verfranschte bestuur riep, wanneer hei nood deed en ze hoorden weer 'n: Roeland hun doodenlied galmen, der franschen vorst ter hulp. den Munte-schrooder.Lang reeds spookte bij deze het plar om 't rijke Vlaanderen in te palmen Verr iderlijk nam hij Vlaanderens graa) Guido van Dampier gevangen te Corbeii in Pica'dië en hechtte 't graafschap Vlaanderen aan zijn fransche kroon. In Mei 1301 deed hij zijn koninklijke intrede in Brugge, te dier gelegenheid zoo rijk uitgedoscht en versierd dat de trotsche Jôhanna van Navarra, zijn gade en kwade geest, haren nijd niet kon kroppen en spijtig riep : « Ik meep.de alleen koningin te zijn en hier zie ik er nu honderden. » 't Volk bleef koel. Jacques de Chatillon werd landvoogd benoemd en verbitterde meer en meer het vrij-dorstige volksgemoed door zijn willekeurige maatregelen. Het uur der wraak ging slaan.".. Een schoone lentemorgenzag de levens-blije zon àl de Franschen dood in Vlaanderen. — Zoo schudde een vrij-gewone volk het knellende en uitheemsche juk van zijn schouderen. Filips was woedend, zond een machtig leger tôt wraak en... « Het Vlaamsche heir staat immer pal ». Op 1 e Juli dansten de Leeuwen een dooclen- en een zege-dans. Dàt zegt de strenge en rechtdoende geschiedenis. En klaar bewijst zij dat geen maatschappelijke en geen klassen-strijd onze vaderen deed gaan naar 't Groeningheveld ; wel echter dat de Sporenslag de strijd was van een klein volk om zijn bestaan, een bestaan dat bedreigd werd door een overmachtigen gebuur. Wel was misschien "de verhouding tusschen volk en bestuur, wel misschien 00k de zucht van het werkgeerige Vlaanderen tôt vereeniging met Engeland als ; kleine faktors mede oorzaak van dien strijd. Maar niemand zal looclienen dat op Groeninghe de goedendag der Vlaamsche strijders beslist heeft over het « to 1 be or not to be » (het zijn of niet-zijn) van Vlaanderen ; niemand za! ontken-nen dat het Groeninghe-veld de baker-mat was van het toekpiustige Nederland. s " " ^ " 335" ■ Want waren daar onze gilden, die stre-den voor het recht op ieven tegen een vreemden vorst, bezwekcn, dan ware het uit goweest met zijn best; m en wij zou-den zijn wat de Bretv>enen, wat de Provençalers zijn. Een blik in de geschiedenis en we vinden voor elk land een slag die beslist heeft over het voortbestaan of de vernietiging van dat land. De Grieken kregen Marathon en Salamis.Oud-Rome kende Cannes, maar 00k Zama. Vlaanderen had geleden en zwaar te Bouvines in 1215. Nu moest zijn lot vallen op Groeninghe, het lot van zijn leven. Maar Vlaanderen v\ou, spijts zijn minderheid en moest net nog dikwijls zwichten onder Frankrijk-- harde slagen, geen enkele nederlaag kon uit doen wisschen wat het gewonnen had in i3o2 : Vlaanderen bleef bestaan en zou de grondveste worden later van het konink-rijk der beide Nederlanden en later nog van het miserabele staatsverband, dat men België heette. De roem der vad -œn is de belofte voor de kinderen. 11e Juli moet worden de groote nationale feestdag. moet w M'den ingezegend met een plechtig en offkjëel «Te Deum». De 1 iA Juli is gee^ lamingantenfcest. klaart zelf dat de hcogere burgerij die in 1 3o2 niet mede ten strijde ging voor de verlossing van het vaderland, wel niet verraderlijk maar toch bijzichtig was. Zoo 00k nog nu. Voor ons, bewuste Vlamingen, echter blijft de Sporenslag het groote feest van onze geschiedenis' als zijnde het machts-betoon dat ons Vlaanderen 00k zelfstan-dig kan staan. Voor ons blijft Groeninghe een trots en een roem. Voor ons blijft 11 Juli de grootste dag. Want dien dag. mijn Vlaanderen, huldiijen wij, in blije fierhud en recht-malige trots het eenig feit, dat gansch Europa met ontzag deed opblikken naar het kleine maar taaie Vlaamsche volk, dat daar een hoeksteen legde van ons bestaan als volk en als natie ; dien dag herdenken wij de groote burgerdeugden onzer vaderen ; putten wij, in de geheu-genis van hun moed de kracht om sterker en vaster te kampen voor het lot van ons Vlaanderen ; dien dag hernieuwen wij aan Vlaanderen onzen eed van trouw ; dien dag vieren wij het nationale feest van GROOT-NEDERLAND. RIK TEGGHE. De Starre Waanzin I11 het nummer van 21 Juni 1918 van Les Nouvelles, het Maestrichtsche vluchtelingenpapier, verschijnt een brief uit Havere die ons tamelijk goed de dwaze houding der leidende kringen ten opzichte van het Vlaamsche vraagstuk verklaart. De' correspondent vertelt dat de regeering het besluit genomen heeft steeds met de wenschen van bezet België rekening te houden (à gouverner les yeux tournés vers la Belgique). Waarbij kan aangemerkt worden dat de loyaal-Vlaamsche passivisten in bezet België, die de zaak niet beter meenen te kunnen dienen dan met al wat maar een schijn van Vlaamschgezindheid heeft angstig te vermijden, dan een zware verantwoordelijkheid op zich laden. Nu wilde het treffen ' dat op het oogenblik dat de heer Cooreman in 1 334 funktie trad vier Belgische magistraten. die uit bezet België gaan loopen waren (waarschijnlijk omdat het stakersteun-fonds van het Comité' National hun niet heelemaal voldeed), kersversch in den Haver aangeland kwamen. En de korrespondent van Les Nouvelles was zoo gelukkig een dezer heeren te mogen intervieuweeren. De magistraat afin qu'on ne puisse discuter.., l'authenticité de son flamingautisme d'avant la guerre, gaf zelfs de toelating zijn naam bekend te maken : wat voor een flamingan-tische beroemdheid als deze heer Oliviers werkelijk overbodig was. Il a avoué en rougissant, car il 71'est pas plus fier que ça de ce passé... qu'il était parmi les admirateurs et les disciples de Van Cauwelaert. En waarom hij beschaamd is over zijn oude bewondering voor Van Cauwelaert ? Au pays, on dit en effet s'il n'y avait pas eu de flamingants avant la guerre, les Boches n'auraient pu découvrir d'aktivistes pendant la guerre. Welke opinie houdt men er dan in het bezette gebied nopens de taalkwestie op na ? Mr Oliviers zal ons inlichten: En voulant séparer le pays par la querelle des langues, ils ont réussi à bannir entièrement cette préoccupation de la vie publique. Quiconque soulève cette question en pays occupé est traitre au pays. Werkelijk, nooit heeft men het duidelijker gezegd dat 4» hao> thans niet tegen het Aktivisme -TmaaT~T2gC!r- a. gaat. Dat is een kostbare aanwijzing voor de passivisten. Alwie in het bezette gebied de taalkwestie aanraakt (buiten aile aktivisme om) is een landverrader. Wij kunnen getuigen dat Mr Oliviers hier waarheid spreekt. Met deze beper-king echter dat dit slechts voor patrio-tardskringen het geval is. En die maken slechts een klein gedeelte van onze bevolking uit. Welke conclusie had Havere, dat bereid is den wil van het bezette lands-deel in te volgen, uit het relaas van Mr Oliviers te trekken : « le pays ne veut pas qu'on s'occupe de la question des langues actuellement plus que d'aucune autre. Le pays flamand, les flamingants d'hier (aardig juist gezegd: les flamingants d'hier) comme les Bruxellois ou les Wallons demandent, supplient, adjurent le gouvernement de ne pas dévier de cette voie, de laisser la question ouverte afin qu'au jour du retour, elle puisse être discutée et résolue librement, entre Belges, loin des Boches et de traîtres «ktivistes, leurs complices. » Zij die met niet al te groote gerustheid een flauningantisch vredesoffensief van Havere tegemoet zagen, kunnen slechts wenschen dat Cooreman gehoor zal geven aan de dringende stem van M. Olivier. Maar haast tragisch wordt de blinde roekeloosheid waarmee de Vlaamsch-hatende krachten in hun 00k maar geen duimbreedte toegevende anti-Vlaamsche houding volharden. Ondanks de groei-ende kracht van de Vlaamsche, aktivis tische of passivistische gedachte, ondanks de toenemende opstandigheid der Vlaamsche soldaten, die al meer en meer tôt desertie drijft. Q^:os vult perdere, Juppi'er dementat. L. De Internationale positie van Antwerpen. De wederopbeuring van de Antwerp- sche haven is in de eerste plaats een Vlaamsch belang, wegens de plaats die zij in Vlaanderen's huishouding inneemt. Maar niettemin kunnen de vraagstukken, die op onze groote wereldhaven betrek- , I ' *835 king hebben, niet uitsluitend beschouwd worden onder Vlaamsch oogpunt, maar moet er rekening worden gehouden met de positie die Antwerpen in de wereld inneemt en met de belangen die 00k de naburige landen in hare ontwikkeling hebben.. Antwerpen is Vlaamsch door zijnen volksaard, internationaal door zijnen handel. Er is niets Belgisch in Antwerpen. en onze stad heeft zich 00k nooit van de Vlaamschvijandige en te Brussel centraliseerende Staatsmacht te belooven gehad. Indien op dit oogenblik Antwerpen, evenals andere Vlaamsche steden, toi betaalt aan het Belgisch patriotar-disme, is dit verschijnsel op rekening te schrijven van de verwarring die de schokkende oorlogsgebeurtenissen in de geesten hebben gesticht. Het gaat niet aan het vraagstuk van Antwerpen's toekomst in Belgischen zin te willen oplossen en zeker ware het misdadig tegenover de levensbelangen van onze Vlaamsche haven, dezes lot te willen koppelen aan de eenzijdige ekonomische politiek die door de Haversche regeering voorgenomen wordt. Wars van aile tegenstrijdige politische drijverijen, moeten de belangen van Antwerpen bevorderd worden in overeenstemming met de natuurlijke ligging der haven en met de overheerschende invloed die zij op de welvaart van Vlaanderen uitoefent. Elke groep der oorlogsvoerende mo- affiih'edee, voornaip *1 ijk Engeland aan de eene, Duitscnîa'nct aart cTe a'naere zijtie,- heeft tegenover Antwerpen haar eigen gezichtspunt, zich steunende op hare eigene ekonomische belangen en op de beheersching van den Antwerpschen handel en verwijdering van de tegenstrevefs, tevens handelskonkurrenten. Blijven beide tegenstanders hierbij in hun roi, te betreuren is het dat de Haversche regeering zich in zoo verre het juk harer bondgenooten moet laten welgevallen, dat zij er in toestemt de ekonomische na-oorlog te voeren ten behoeve van vreemde belangen en ten nadeele van het wereldverkesr in de Antwerpsche haven. Evenmin als de Belgische regeering ooit hare onzijdigheidspolitiek had mogen opgeven, mocht zij afwijken van het beginsel der volledige vrijheid en gelijk-berechtiging der onderscheiden landen die van nature op de Antwerpsche haven aangewezen zijn of die in het verleden tôt haren bloei hebben bijgedragen. Het zijn zeker geen plichten van dankbaarheid tegenover de Entente die 011s daartoe nopen, wanneer wij b.v. zien, om enkel op ekonomisch gebied te blijven, dat Engeland bezig is onze diamantnijver-heid in te palmen en dat in Frankrijk plannen ten uitvoer worden gclegd om het verkeer met Zwitserland naar de haven van Bordeaux te leiden. * * * Eene zeehaven is het aanknoopings-punt tusschen het vasteland en de overzeesche gewesten. Hare ontwikke-lingsmogelijkheden zijn ten nauwste ver-bonden met de uitgebreidheid en het ekonomisch belang van haar hinterland. Hoe ongerijmd ware het dan niet het verkeer tusschen Antwerpen en een gedeelte van het hinterland .te stremmen, dit alleen om belangen te dienen die niet onze zijn en zonder het minste vooruitzicht op vergelding voor het daaruit volgende verlies. Duitschland neemt in de statistieken van den in- en uitvoer lang£ Antwerpen de eerste plaats in. Antwerpen is eene Duitsche haven, in dezen zin dat zij van nature aangewezen is als de in- en uitvoerhaven voor West-Duitschland. Antwerpen moet 00k in de toekomst eene Duitsche haven blijven, want met de uitsluiting van den Duitschen handel SITE BIB

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.