DE FAKKEL zal branden als 't past Voor Waarheid en Rechtvaardighdd MEDEBURGERS, Den 21 September 1916 wierd ik aangesteld, op 30 Juin 1917 wierd ik afgedankt. Gedurende gansch dien termijn ontving ik van mijne overheid geene enltele opmerking en niet-tegenstaande de groote moeilijkheden er aan verbon-den, verwezentlijkte ik scboone wlnsten voor de stadskas. De Burgemeester zelf verklaarde aan de socialis-tische gemeenteraadsheeren dat het Coilege slechts eeno klacht ontvangen had (uitgaande van 'nen apo-theker, wien hij zelf gezegd had, dat met dien heer geen brood toe te staan, ik eenvoudig inijn plicht had gekweten). Enkel en alleen mljn soclalistlsclie tint werd menl^maaS l>esproken op de vergade-rlngen van het Scbepencollege en deed die taeeren mijne afstelling stemmen In begln Slaart 1917. En toch is er eene andere reden, zeggen stadsbe-ambten, knechten hunne meesters waardig, doch ver-zwijgen ze zorgvuldig. Dâ weldenkende menschen zulien het mij eens zijn om dergelijke gezegden, die aanleiding kunnen geven, vooral in deze droeve tijden, tôt tal van vermoedens en verondersteliingen, te laken. Vast besloten die laffe zielen gerechterlijk te ver-volgen, vraag ik of er in onze stad geene twee eerlijke menschen te vinden zijn die door hunne getuigenis mij de kans zouden willen geven voile klaarte in de zaak te brengen. En ik vraag dit niet enkel om mijn persoon van aile verdenking te redden (mijn le-ven is rein en mijn geweten gerust), maar vooral om een prineiep van rechtvaardigheid te huldigen die iedereen van U kan ten nutte komen. Met mijn geval aan de openbare meening, opper-ste reehter, bloot te leggen, betrachtte ik voorna-mentlijk de baan te openen, den weg aan te wijzen, die'dient gevolgd te worden als onze gekoze-nen zich veroorlooven onbeschaafde en onmensche-lijke daden te plegen. Het volk heeft te veel vertrouwen in de rechtge-aardheid van menschen die langs zijn schouders naar omhoog klommen. Het volk en vooral het kleine volk is te braaf en schat zijne voormannen naar zijn eigen bart en inborst. De onrechtvaardige daad die men tegenover mij pleegde dwong mij een blad uit te geven. Het zal voor doel hebben dit brave, eerlijke volk in te lichten over de droeve mentaliteit van die soort menschen die, eens aan het roer, zich ailes veroorloofd wanen. Want wat mij heden is voorgevallen, staat ook voor uwe deur en die uwer kinderen. Op uwen hoogen rechtvaardigheidszin doe ik be-roep. Dat uw geweten spreke en tusschen mijne bela-gers en mij oordeele. Eene fierheid en troost blijft mij. Al wat Leuven telt aan bescbaafde gewetensvolle menschen hebben de gemeene handelwijze van het Schepencollege gelaakt en mij er hunne verontwaardiging over uitgedrukt. En de bewijzen van sympathie van gansch de arbei-dersbevolking, wreekt mij duizendmaal over het on-recht mij aangedaan. 't Was ook ter wille van U, Arbeiders, Mijne Vrien-den, dat ik mijne eer verdedigde. Ik voelde het recht niet te bezitten een uwer voormannen te blijven, zoo-lang er, al ware het maar een schijn, van vlek op mij kon rusten. Ons leven moet rein wezen om het recht te hebben ten allen tijde en op aile gebieden onze politieke vijan-den op hunne gebreken te kunnen wijzen. joïef Ursi. Op het Stadhuis Zaterdag 14 Juli van het ongezegend jaar 1917... Een heesche stem, doorscheurend de lucht : « De Fak-kel t »... Stille beweging op 't stadhuis. Een windeke ruiselt over de kletsekoppen en wildharige wilgetronken... Geschuifel van stoelen. Een lang gegeenw. zuchtend als iemand die den hemel ziet : « Ai llljllKYCM Socwfe Ge*Wede»is rnmjts l8te JAARGANG. — Nr 2 PRIJS : 5 Cmra 28 JULI 1917

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.