T've^d® I-j i-ga . ? ir (2 + " "nncn^irvior» • F r»0r*fi0jjj0u Zonriasr 25 Maart 1917. De gazet van Leven ABONNEMENTSPRIJS : Per jaar .... 2,50 fr. ■ Voor 6 maanden . . 1,25 fr. I Voor 3 maanden . . 0,65 fr. ALLE BRIEFWISSELING TE ZENDEN : Naamsche Vest, 41, MEVERLEE (Leuven) Postcheok-rekening' Nr 242 Elke medewerker blijft verantwoordelijk yoo. /.iis„ opstel. » ' "pT1 'ijdragen word#j niet in aanmerking genomen. Handschriften worden niet teruggegeven. AANKONDIGINGEN : Naar overeenkomst. BOEKBESPREKING : Het inzenden van één exemplaar geeft recht op vermelding ; twee exemplaren op bespreking. Vaderlandsliefde. Er leven tegenwoordig rondom ons men-schen die meenen dat ze het monopool der vaderlandsliefde in zich dragen. Elkendeen die niet denkt en praat zooals zij, wordt door hunne banbliksems getroffen en als slechte patriotten aangewezen. Bijzonder de aktieve Vlaamschgezinden zijn het mikpunt hunner grondlooze beschimpin-gen. Ze worden als slechte vaderlanders, ver-raders, slipdragers van de Duitschers, enz. bet.teld. 1k haal voor zulken zouteloozen prietpraat eenvoudig de schouders op en ga mijn weg door, zeker van op de rechte lijn te stappen. Als ge u echter de moeite getroost om die menschen, wier brein door oorlogsneurose beneveld is, na te kijken in hunnen handel en wandel dan vindt ge alras dat er achter die «zuivere vaderlandsliefde» niets anders schuilt dan buitenlandsche genegenheid, franschdol heid. Een drollige vaderlandsliefde die ailes wat het vaderland en den vadergrond aanbe langt, wat de moederspraak en eigen zeden aanraakt, verachtelijk wegschopt om den lof te zingen van Frankrijk en te bewerken dat de fransche geest ons Vlaamsch eigen kome be nevelen en verbasteren. Orner Boulanger, gemeenteraadslid te Vorst (Brussel) gaf een boek uit « France et Belgique 1914-1915 » waarin onder andere dees te lezen staat : « Het reeds vergoten bloed voor niets tellende » gaven we gaarne de laatste druppel van wat » ons overbiijft zoo het heil van Frankrijk het » eischte. » Is dat soms vaderlandsliefde ? Graaf Albert du Bois schreef het volgende : » Er bestaat geene Belgische natie, wel door den » wil der diplomaten van 1830 een Belgische » staat, eene kunstmatige en verachtelijke » schepping. Frankrijk moet zich eindelijk » herinneren dat Wallonie in een Fransche » zonnestrael gerijpt is dank aan onze Maas » die hetWalenlandaan Frankrijkhecht evenals » de nagelstreng het kind aan de moeder bindt». Is dat eene uiting van Vaderlandsliefde ? Zoo ja waarom beschuldigt men dan de aktieve vlaamschgezinden als zij werken uit loutere liefde voor eigen aard, eigen zeden, eigen taal? Waarom heet men dat voor de eenen vaderlandsliefde niettegenstaande deze naar een ander land hunkeren en waarom voor ons landverraad wij die enkel willen, niet Fransch noch Duitsch worden, maar Vlaamsch zijn in Vlaamsch Belgie. Dat de belangen van Duitsch land op sommige punten samenvloeien met onze belangen wil dat zeggen dat wij Duitsch-gezinden zijn ? Of meenen onze tegenstrevers misschien dat wij in 't dwanggareel loopen van de Duitschers zooals zij onder 't juk van Frankrijk ? Of meenen zij misschien dat de aktivisten bestaan om het duitsch belang te dienen zooals de Franskiljons voor 't fransch belang in 't har-nas loopen ? « Wij zijn stout en bout genoeg » — zoo îchrijft Luc in 't Vlaamsche Nieuws — om on-danks het duitsch belang vooruit te durven /oor ons recht; en nog «de aktivistisch Vlaam-jche Beweging » is er niet om wapens te smeden voor de Duitschers ». Als dat dultschgezind- zijn heet, verstaan wij iiet niet. We zullen hier geen besluit trekken. Iedereen lie nog vatbaar is voor redeneering zal niet Dp ons den steen werpen. Dat verder diegenen die ons niet willen rolgen, gerust thuis bij moeder blijven of als ;en kudde volgzame schapen de Franschdolle vaderlanders (? !) naloopen. Wij zijn fier op )ns streven voor Vlaanderen en zijn recht. Wij zingen luide met den gevierden Vlaamsch 2n strijder Albrecht Rodenbach : Vooruit ! Vooruit ! Vooruit ! eenieder hoû zich ste'rk ! Vooruit met ons misprezen werk Vooruit tôt spijt van die 't benijdt Vooruit spijts laster en verwijt { Vooruit ! Vooruit ! Vooruit spijts onverschilligheid En lafheid en kwaadwilligheid Spijts ontrouw en spijts misverstand Spijts vijand en spijts dwingeland Vooruit ! Vooruit ! De Witte Kaproen. Economische toestanden in den loop der tijden. 10. België met Nederland vereenigd. Het koninkrijk der Nederlanden in het leven geroepen, werd onder Willem van Oranje ge-plaatst, op voorwaarde dat hij de innige en volledige vereeniging van Noord en Zuid zou verwezenlijken. Zeker is het dat met het oog op de economische ontwikkeling de twee lan-deii wel één geheel vormden : dank zij Hol-lands handelsgenie, zijn zeemacht en zijn koloniën, zouden België 's landbouw en nijver-heid zich op schitterende wijze kunnen ontwik-kelen. De koning legde er zich op toe om onze provinciën uit haar toestand van stoffelijk verval of misgroei op te helpen ; zijne pogingen werden met den besten uitslag bekroond. Onder den invloed zijner bemoeiïngen en raadgevingen werden de eerste hoogovens voor coke ingeiicht rondom Charleroi, Couvin en Seraing, en ontstonden of ontwikkelden zich de glasfabrieken van den Val-St-Lambert (Î825), de werkhuizen Cockerill te Seraing, de Phœnix te Gent, de wapenfabrieken te Luik, de tapijtenfabrieken en de porceleinovens te Doornik ; de lakennijverheid te Verviers en in de omstreken geraakte in vollen bloei ; de metaal- en mijnnijverheid van het Henegouw-sche en de linnen- en katoennijverheid van Vlaanderen deden snellen vooruitgang ; Gent werd opnieuw een voorname nijverheidsstad en Antwerpen maakte zich gereed om te wedijveren met Amsterdam en Liverpool. Als-dan werden twee machtige financieële genoot-schappen gevormd : « Algemeene Maatschap-pij » met 50 miljoen florijnen kapitaal, en «Handelsmaatschappij der Nederlanden», met 31 miljoen gulden, die op de economische ontwikkeling van onze provinciën den weldadigs-ten invloed moesten uitoefenen. Antwerpen 's haven werd prachtig verbeterd en vergroot door de kaaien Jordaens, Ortelius, van Mettren, Tavernier en Plantijn. De binnen-steedsche kanalen werden meestal overwelfd ; slechts vier bleven voor de scheepvaart open : Sint-Jan, Sint-Pieter, brouwers' en kolenka-naal. Reeds met 1825 springen we Amsterdam en Rotterdam voor veel artikels voor bij het binnenvaren en in 1827 ontving Antwerpen meer koffie dan al de Europeesche markten samen (376.584 balen). In 1829 kwamen 1.019 schepen met 160.658 ton binnen ; in 1830 720 met 120.333 ton. Het net der verkeerwegen werd volledigd : Maastricht werd met Den Bosch door het Willemskanaal verbonden (1822), Gent met Terneuzen (1825-27), Pommerœul met Antoing, Brussel met Charleroi (begin der werken). Talrijke steenwegen werden aangelegd, stapel-huizen volmaakt of opgericht. Oostende kreeg ook betere uitrustingen aan de haven. Om de nationale nijverheid te steunen hief de regeering van 1821 af jaarlijks ruim een miljoen gulden op de tolontvangsten, maar aan den anderen kant verlaagde zij, om den handel te bevorderen, de beschermende tarieven zoo-dat onze nijverheid aan de vreemde mededin-ging moeilijk het hoofd kon bieden. De economische belangen van het handeldrijvende Holland waren in tegenstelling met die van België, waar landbouw en nijverheid het be-langrijkst waren; Nederland wenschte vrijhan-del, België beschermstelsel. Geldverlegenheid kwam de zaak nog meer bederven. In 1844 had Nederland een groate schuld ; België moest volgens overeenkomst daarvan de helft be-talen : vandaar nieuwe belastingen op het gemaal en het slachten ; brood en vleesch werden duurder. Onze Noorderburen werden j er minder door getroffen dan wij, want hu hoofdvoedsel bestond veel meer in aardaf pelen dan in brood. De economische veranderingen, teweegge bracht door de ondernemingen der kapitaliste: en het gebruik der werktuigen, haclden weei k!ank in het maatschappelijk leven. Aan dei eenen kant ontstond er eene nijverheidsaristo cratie, aan den anderen kant een leger proie tariërs in zeer ellendigen toestand, omdat he afhing van aile tegenslagen in het economischi leven en overigens niet eene inrichting had on zijne belangen te verdedigen. Wel kwam er a en toe steun voor de lagere werklieden, zelf: door koning en regeering, maar toch trof mer geen maatregelen van groot belang tôt lotsver betering van het nijverheidsproletariaat. De toestand van dit laatste, zooals die van de land bouwwerklieden, werd nog ellendiger door dt financieele staatkunde van de regeering. ('t wordt voortgezet) Kater. De Raad van Vlaanderen. Onderstaand stuk wordt ons ter opname ge-zonden.« Wat g^beurde er op 4 Februari 1917 ? « Op dien datum vergaderden in he! Vlaamsch Hu's te- Brussel een groot aantal vooruitstrevende aktivisten van allerhandekleur en schakeering, bijeengekomen uit al de '^'odwen'Wh viâânderett. Het was een algemeene Vlaamsche Landdag. « Hoe kwam deze tôt stand ? « Sinds maanden waren aile aktivistische groepen en strijders in onderlinge betrekking en zochten naar middelen om e e n h e i d in de werking te brengen. Uit dezen langen, moei-lijken maar geslaagden arbeid werd de algemeene Vlaamsche Landdag geboren. « Wie nam er deel aan ? « Om tôt eene uitkomst te geraken op de zitting van den Landdag was eene eerste voor-afgaande schifting noodig. Te dien einde werd er op eene dervoorloopige vergaderingeneene leus of formule,opgesteld tôt dewelke (ten minste naar den geest) de deelnemers aan den Landdag moesten bijtreden. Zij die aan deze verplichtingen hadden vo'.daan werden op den Landdag uitgenoodigd (en zullen het op de volgende Landdagszittingen zijn, want de arbeid gaat voort. Onnoodig er bij te voegen dat slechts aangenomen worden zij die reeds vroeger hunne proeven van Vlaamschgezind-heid atgelegd hebben !) « De dag der algemeene vergadering begon met een aantal afzonderlijke bijeenkomsten, van 9 uur 's morgens te beginnen. Tegen om-trent 11 uur was ailes kant en klaar voor den Landdag en deze duurde tôt laat in den na-middag« De uitslag was de vaststelling eëriër werking gegrond op eenheid van doel, uitgedrukt in een manifest, dat met algemeene stemmen werd goedgekeurd en aangenomen om de wereld rond bekend gemaakt te worden. « Om de werkzaamheden uit te voeren, die tôt de verwezenlijking van het doel noodig zijn, stelde de Landdag een Raad van Vlaanderen aan, samengesteld uit meer dan vijftig man, verdeeld in een aantal afdeelingen of komiteiten die elk een vastgesteld programma hebben uit te voeren. « Deze afdeelingen hebben de bevoegdheid hun ledental te vergrooten met toestemming van het Uitvoerend Bestuur. « Het Uitvoerend Bes uur werd ook door den Landdag gekozen om de werkzaamheden te leiden en bestaat uit een beperkt getal leden. « Welke de namen zijn der menigvuldige leden van den Raad van Vlaanderen of der leden van het Uitvoerend Bestuur, of van degenen die er nog bijkwamen of nog zullen toetreden doet weinig ter zake. Zij die de zen-ding, hun opgedragen, hebben aanvaard, zullen hunnen plicht doen ; openbaarmaking is er niet bij noodig en zal alleen volgens den drang der omstandigheden gebeuren. » De Vlamingen die het aktivisme bijtreden, in gelijk welken vorm, en het eens zijn met het manifest op 4 Februari 1917 aangenomen door den Vlaamschen Landdag, kunnen zich voor aile verdere inlichtingen of gebeurlijke mede-werking aanmelden in den zetel van den Raad die over enkele dagen zal bekend gemaakt worden. Om het beoogde doel te bereiken heeft de Raad van Vlaanderen eene werking op touw gezet die zich buiten aile publiek vertoon ont-wikkelt. Verdere uitlegging of mededeeling aangaande het Hoe ? Wanneer? en Waar? kan de zaak niet bevorderen. De tijd zal leeren. » n IETS VOOR IEDERE WEEK Onschuldig veroordeeld ^ 1k slenterde door de Diestsche straat om mij . naar mijn « bero » te begeven, toen ik op den i hoek der Weezenstraat opeens werd vastge-. grepen. 't Was mijn oude kennis Van Porte-beau die me bij de knoppen van mijn jas vast t hield en mij het vluchten onmogelijk maakte. ; Hij was in gezelschap van een gepommadeerd , heerschap met wien ik later zou kennis maken. f Van Portebeau schudde mij met zijne sportieve 5 vuist heen en weer en ik had al de moeite van i de wereld om recht te blijven. « - Hait, riep ik, mijn waarde Van Porte-> » beau, ge moet me zoo niet schudden; ik ben » geen pruimelaar, en ten andere het is nog « » vijf maanden te vroeg om konfituur te maken. « — Geen spotternij, klonk het mij veront-» waardigd tegen ; ik heb U iets te vragen : gij » gaat hier eene plechtige verklaring afleggen. » Wat denkt gij van die kerels, van die onvader-» landsche tweedrachtstokers die naar Berlijn » geweest zijn ? Keurt gij hun gedrag goed ? » Antwoord ! »— Wat ik daarover denk? Dat hangt er » van af wat die mannen daar gingen doen. » Als ze er naartoe gingen om mij dertig kilos » tarwemeel en een halven zak patatten te be-» zorgen, dan zal ik hun naam in der eeuwig-» heid zegenen ! » — Gij weet genoegzaam wat werkje ze » daar gingen verrichten». En terwijl Van Portebeau door zijn neusnijper heen zijne twee inquisitorsoogen op mij vestigt, klinkt het onverbiddelijk : ». — Keurt ge dat goed ? — Wat zal ik u zeggen, mijn goede Porte-» beau, ik ben een vreedzaam man die al de » moeite der wereld heeft om in deze harde » tijden de twee eindjes te gaar te knoopen. » Ik heb geen centen om de dagbladen te » koopen. Trouwens, meen ik dat het beter is » elkaar broederlijk de hand te geven en van » den zaligen vrede te droomen dan als dolle » kiekens rond te loopen en zijn tijd te ver-» beuzelen met al de handelingen zijner mede-» burgers goed of af ie keuren. Ge hebt mijn » meening gevraagd, daar hebt ge ze ! » — Hij durft zich niet prononceeren, ver-» klaarde de gepommadeerdeBeulemans geër-» gerd. En weet ge wel, voegde hij er triom-» fantelijk bij, dat er bij die zeven... enfin, dat » er vijf « Sissen » bij waren ? » — Mijnheer, ik heb de eer u niet te kennen, » alhoewel naar uw uiterlijk te oordeelen, gij » kandidaat-garçon-coiffeur moet zijn. Mag ik » u echter doen opmerken dat wij leven in een » tijdperk van «trêve de Dieu» ofte godsvrede. » Mijn vriend Zalfmans beweert altijd dat die » godsvrede een behendige strikval is, waarin » de « Sissen » zich als onnoozel musschen » laten vangen. Den goeden dag, heeren ». Intusschen had Van Portebeau de knoppen van mijn jas losgelaten, ik vluchtte weg terwijl de gepommadeerde Beulemans mij iets nariep van « fusilleeren » en van « tegen den muur colleeren. » Gelukkig was ik toen ik op mijn « bero » achter mijn lessenaar zat, en even, zonder ge-vaar, over mijn voorval kon filozofeeren. Maar Stany. mijn gebuur op het kantôor, die het oorlogsnieuws van buiten studeert en ver-geet zijn werk te doen, liet mij niet langer met rust. En omdat ik de namen niet wist der dorpen door de Duitschers ontruimd, omdat ik het getal der gezonken schepen niet juist kon bepalen, omdat ik niet met juistheid kon zeggen hoeveel krijgsgëvangenen er gemaakt werden in dén sector van generaal Trectme-menoorski, werd ik gebrandmerkt als een afvallige en een ketter, als een mensch zonder ideaal niet langer waardig' in het gezelschap van intellectueele pennelekkers te leven. Toen ik 's avonds bij mijn kachel zat en ons Felicie de kleinen naar bed deed, was ik zachtjes ingedut. Doch de tragische gebeurte-nissen die ik dien dag had beleefd, speelden

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.