Tweede Jaargang, nr 18. Prijs per nummer : 5 centiemen. Zondag, 6 Mei 1917. ' "l "MUNI I De Gazet van Leuven □ ABONNEMENTSPRIJS : Per jaar .... 2,50 fr. I—| Voor 6 maanden . . 1,25 fr. I | Voor 3 maanden . . 0,65 fr. Allé Brief^s/seling te zenden : Naamsche Veéïf 41, HEVERLEE (Leuven) Postcheck-rekening Nr 242 Elke medewerker blijft verantwoordelijk voor zijn opstel. Ongeteekende brioven of bijdragen worden niet in aanmerking genomen. vjandschriiten worden niet teruggegeven. AANKONDIGINGEN : Naar overeenkomst. BOEKBESPREKING : Het inzenden van één exemplaar geeft recht op vermelding ; twee exemplaren op bespreking. Heldhaftigheid. In de huidige beroerde dagen dat de toe-komst, zwanger van onheil en ramp, ons, als het zwaard van Damocles, somber en drei-gend boven het hoofd hangt, dat elk oogenblik zijn eigen onrust en biltere ontgoochelingen medebrengt, schijnt ailes samen te spannen om den mensch en zijn fakulteiten te benau-wen en teneer te slaan. Welnu door een zon-derlinge tegenstelling, zien wij daden van schitterende heldhaftigheid en moed zich der-wijze vermenigvuldigen dat zij ons ten langen laatste als iets alledaags zullen voorkomen. Niet dat, door de gedurige vernieuwing, ons gemoed onversehillig dreigt te worden, neen, want men zou zeggen dat wij in ons çer ge-heimzinnige en tôt hiertoe ongekende kracht bezitten om onze geestdrift telkens weer te doen opflakkeren. Wie inderdaad zal het ver-moeiend en vervelend vinden, het verhaal onzer glansrijke oorlogsverminkten, wanneer zij het hebben over den reuzenstrijd, die hen met eer en roem overlaadde ? En nochtans al die heldendaden en vele an-dere, die in de schaduw der vergetelheid blij-ven zullen, waarover wij nu zoo prat gaan, vergen meestendeels maar één oogenblik, één uur, hoogstens één dag krachtinspanning en lijden. Want te jmidden van het gevecht, dronken van het poeder, opgewekt en aange-hitst door het geschetter der trompetten en het geroffel der trommels wordt het bloed ver-hit : de drift groeit in rechtstreeksche verhou-ding met het gevaar en zeer dikwijls is de daad verricht eer de held zich een juist en nauwkeurig begrip heeft gevormd van het ge-vaai waaraan hij zich heeft blootgesteld ; door de opgewondenheid des geestes is men zich de te verduren moeilijkherd niet bewust : niets beoogt men dan het gestelde doel en dit wil en zal men bereiken, kost wat kost. Niet dat ik hier de verdiensten wil verkleinen dezer dapperen, helaas maar al te dikwijls te gauw vergeten, wanneer met den vrede, overal de oude gang van zaken weder is ingetreden. Neen, want gehoor gevende aan hun edelmoe- ( dig hart, hebben zij zonder achterdocht de zware taak op zich genomen die de harde plicht van hen vroeg : hun bloed hebben zij vergoten om het onze trachten te redden ; hun leven hebben zij geslachtofferd om ons met hun lichaam te dekken en te beschutten ; hun vrijheid hebben zij prijs gegeven om de onze pogen te behouden of te heroveren, en met deze drie bestanddeelen, hun bloed, hun leven en hun vrijheid hebben zij ons een toekomst willen bouwen, die verre van het voor het ver-leden te moeten onderdoen, het zal overtref-fen, naar wij hopen met hen, in luister en wel-vaart.Nochtans er zijn nog andere helden nederi-ger, wel is waar, waarvan nooit of toch zelden gewag wordt gemaakt, die verloren gaan in de koortsige bedrijvigheid onzer eeuw. Inderdaad, hoeveel kost het sommige menschen niet om elken dag hun zedige doch pijnlijke taak te vervullen ? Elken morgen herbegint voor dezen dezelfde Kalvarieberg met dezelfde ellenden, hindernissen en bekommeringen. Wat moet het moed en zelfbeheersching vergen telkens weer de zwakke menschelijke na-tuur denzelfden bitteren kelk tôt den bodem te doen ledigen, voorzien reeds van den dag te voren ! Voorwaar om niet tôt moedeloosheid over te gaan, moeten zij zich zelven overwin-nen,hun bangen geest, die er immer op uit is in ailes zijn gemak te zoeken, onderwerpen^aan de koele en gezonde rede. En wat meer is, die inwendige strijd duurt niet één uur, niet een dag, niet één jaar, maar hij gaat voort zonder verpoozen tôt aan het graf. / II Tegenover onze soldaten op de slagvelden, hebben wij in het burgerlijk leven onze Vlaam-sche voormannen, de strijders met het woord en met de pen. Toen zij ons arm Vlaanderen hoorden zuch- ten en kermen onder het immer vaster en vaster knellen zijner boeien, die, na het gedu-rende 84 jaren gekluisterd te hebben gehou-den, het trachten te versmachten en voor goed van kant te maken, zijn zij in heilige gram-schap recht gesprongen en hebben zij hun waarschuwende en van aandoening en be-geestering trillende slem doen weerklinken. Met lichaam en ziel hebben zij zich van den eersten stond af toegelegd op de geestelijke en stoffelijke opbeuring en ontvoogding van ons volk. En trots tegenkantingen van allen aard, trots verdachtmakingen en bedreigingen uit-gaande zoowel van hoog als van laag heeft de Aktivistische Vlaamsche beweging, zoowel buiten als binnen de rijksgrenzen, haren weg gemaakt, en mag zij met fierheid en zelfvol-doening op de afgelegde baan terug blikken. Inderdaad het van overtuiging tintelend woord onzer voorvechters is, bij al degenen die het goed met onze zaak meenen, in een vrucht-bare aarde gevallen, waar het heerlijke vruch-ten heeft voortgebracht. Doch dit ailes kwam niet zonder moeite ! Want verre van onze wroeters in hun edel vaderlandsch werk van volksverheffing te steunen en aan te moedigen, werden zij van aile zijden en op aile manieren tegengewerkt. Niets werd ontzien, niets viel te licht of te zwaar als het maar in staat scheen, ons, Vlamingen, te schaden. Heeft men er daar te Herent, lestmaal geen klinkend en treffend bewijs van gehad, waar zelfs de eerste regels der welvoegelijkheid met de voeten werden getreden, en nog wel door hem, wiens eerste plicht het is, het opkomende geslacht den eerbied voor vreemdelingen en een an-ders zienswijze, door woord en voorbeeld in te planten. Welnu zijn dit geen helden, zij die trots dit ailes, trots bedreigingen met kogels, schavot en strop, onverschrokken, het hoofd fier omhoog, vol zelfbewustheid den ingesla-gen weg blijven bewandelen. Daar zij in hart en gemoed overtuigd zijn op het rechte pad te wezen. Daarom, Vlamingen, gij ten minste die het goed meent, gunt die edele, heldhaftige figuren uwe bewondering, maakt dat hun , stem niet weze een " vox damans in deseito, „ i beloont hen voor zooveel onbaatzuchtigheid en zelfverloochening door eenige blijken van genegenheid en instemming. Drieslinter. F. L. Kleine Kronijk Vredespostzegels. Op voorstel van het bondsraadslid L. Porrer, chef van de ijzerenwegen en van het postverkeer, is Zwltserland zinnens op den dag van het sluiten van den vrede —gedurende een jaar— in dubbel formaat vredespostzegels ter waarde van 5 en 10 centiemen uit te geven. Met dat doel werd een 1 teekenwedstrijd uitgeschreven die zeer wel ge-slaagd is. Otto Baumberger, van Zurich, won den eersten prijs. Zijne teekoning stelt een naakten, neerliggenden, voor met gebroken zwaard. l)it het ' opschrift " Pax „ (Vrede) ovorstroomt hem een , stralenglans. Paul Theophiel Robert, van St Biaise, ( behaalde den tweeden prijs met zijn vredeseftgel' s zwevende boven een brandende stad ; Eduard Val- 6 let, teekende eene landelijke familie op het veld ' werkzaam en hem werd de derde prijs toegekend. ^ ?....? ? Wij lezen in het " Belgisch Dagblad „ van 23" dezer, onder den titel " Activisme? „ : 1 " De heeren Kamiel Huysmans en Prans van j-Cauwelaert zenden samen aan flaminganten, die c in Nederland verblijven, een ver?;oek om hen aan j te zetten een Vlaamschen Bond met hen te stichten, r die aktief voor de Vlaamsche Beweging zal op-treden. „ 1111 De Waalsche aktie. d Ondanks het verbod der Haversche boemannen e om nog voor bestuurlijke scheiding te ijveren is de £ " Opinion Wallonne „ te Parijs toch mogen ver- ^ schijnen. j. De " Opinion Wallonne „ gaat voort met voor de j bestuurlijke s«heiding te ijveren. "v i * Zal Havere nu aan Parijs de uitlovering van Raymond Colleye vragen 1 Of zijn alleen de Vlamingen goed om gestraft te worden in het vrije België 1 Het jongsto nummer der " Opinion Wallonne „ opent met een lyrische ontboezeming van den be-ruchten Albert du Bois. De man houdt, een pleidooi voor het impérialisme : " Paisons-nous donc des âmes impériales ! „ roept hij uit. Hij werpt ook de koningin van België overboord, want hij scbrijft dat de dichters moeten " poser sur le bonnet do pourpre de la République — la vierge idéale, en qui nous voulons voir notre seule souveraine — cette couronne impériale qui semblait reservée à des fronts de Césars. „ . Als we dat goed begrijpen, vraagt Du Bois de i toelating om nog wat dichtpr aan den boezem van i Marianne te mogen zitten. Do man doet en spreekt 1 anders maar raar : We kennen geen enkelen aktivist die zijn koning i of koningin veismaadt. Aan de Walen is dat toege- i laten ! S Zal er nu één franskiljon Hora ! roepen ? 1 Huysmans en de Havere-boemannen. 1 < Huysmans is natunrlijk tegen de straffen, waar- , mee Havere de aktivisten wil bang maken. Hij weet wel dat die menschen ginder tôt ailes s in staat zijn en bem vroeg of laat ook wel eens ( nnder de bepalingen van 't strafwetboek zouden ( durven stellen. j Met ons te verdedigen (wij zijn anders heel ge-L-ast, h -or !; verdedi^de Katrrrei dus enKel zichzelf. Ziehier nu zijn oordeel (uit het Fransch ver- taald) : l " Men meldt ons dat do Belgische minister van c pochiswezen een nieuw besluit-wet heeft ontworpen j waardoor bij de tei ugkomst de aktivistische flamin- £ ganten aan de militaire overheid zullen overge- leverd en van 15 tôt 2*1 jaar dwangarbeid zullen t veroordeeld worden. r " Het schijnt ons dat de heer Carton de Wiart 2 Ben weinig meer geduld had mogen hebben. Het is j seer gevaarlijk strafwetten te ontwerpen midden in ien strijd en daarenboven zion we niet goed in wat nitstnans het aktivisme met de militaire wetgeving £ iieeft. Dat wil niet zeggen dat we omirent het f iktivisme van meening veranderd zijn. Een zonderlinge « Nieuwe rijke » 1 Ziehier een vcrhaaitj'e dat op het oogenblik te t Londen de ronde doet : Een nieuwe millioenenbe- c sitter' is verschenen in de meest " fashionable „ £ middens der hoofdstad. Hij was een onbekende op ç net oogenblik dat de oorlog uitbrak en nîemand weet hoe hij zijn fortuin «emaakt heeft. Men tracht c iiem dus behendig te ondorvragen : t — Eene oorlogsuitvinding 1. r — Neen. c — Gelukki'i-e geldbelegging 1 — Neen. • , — Door het bedrijf van " woekeraar „ uit te jefonen 1 1 — Neen, heel eenvoudig. Bij het vernemen van c ?lk sensationeel bericht gedurende den oorlog heb , k voor een guirije gewed dat het nieuws valsch c ,vas. 1k heb steeds gewonnen : maak de rekening ! Op die wijze zou hier te Leuven ook geld te ver- r lienen zijn. Kwestie van een tegenwedder te n'nden. Autonomie voor... Turkestan. c Stockholm : Do " Rjetsj „ deolt mode dat, zonder v ie beslissing van de voorloopi«;e regeering af te « vachten, generaal Koeropatkin de herinricnting in v frijzinnigen froest van het geheelo administratieve r sn sociale leven van Turkestan begonnen is ; al de ' iteden hebben zelfbestuur ontvangen, de stadsbe- ^ ituren bestaan voor de helft uit Russen en voor de e îelft uit irtboorlingen. Beroepssyndikaten en spe- g ;iale kommissies worden ingesteld ter vrijwaring g ran de belangen der burgers. g De muziek der Karabiniers. De muziek van het Belgische regiment karobi- ç liers, welke zulke groote suksossen behaald heeft ^ p een rondreis die zij onlangs ondernomen heeft n het Zuiden van Frankrijk, komt. volgens in e " Daily Mail „, een konsert te geven in het " [oninklijk Theater van Londen, van waar zij op k ondreis zal gaan in hot Noorden van Engeiand. g Voorzieniig met eieren. t De geruchten, die sedert enkele dagen te Brusse' ^ e ronde doen aangaande de oprichting van een t iercentrale zijn geheel en al uit de lucht gearrepen. h >eze geruchten zijn ongetwijfeld in ornloop ge- t racht door zekere personen. die munt trachten te v laan uit de opwinding van het publiek en de ver- , ruikers willen besvegen tegon de kunstmatig opge- iagde prijzen zooveel mogelijk eieren in te koopen v oor den volgenden Winter. 3 IETS VOOR 1EDERE WEEK Afgeluisterd. Dé gustibus et coloribus..... Het gebeurt me wel eens eene herberg binnen te trekken, en wijl ik daar mijn pijpje zit sn smook (zooals de dichter zegt) heb ik soms ^elegenheid een en ander op te vangen dat de srevoelens onzer bevolking trouw wedergeeft. Een voorbeeld ? Hier is het, volgens al de -egels der kunst. Plaats : De gelagkamer van het « Aarden pijpke » op den hoek van de Rutabaga-vest. Tijd : Tusschen half twaalf en twaalf uren ; ie stond van het noendruppeltje. Personnages : Op den voorgrond : Oscar, 2en magere scherminkel, die ailes kent, ailes Dordeelt, ailes voorzegt, met een gezag dat hij /oorzeker aan zijn neusnijper en zijn verlakte ;choenen heeft te danken. Tegenover hem : ^owie, een prachtige machtig gebouwde kerel net gezondheid te koop. Ik heb hem nog nooit ^ezien dan met een glimlach op de lippen ; hij îeeft slechts waarlijk genoegen wanneer hij . emand eene part kan spelen^of als hij het t parole » op een vermakelijk onderwerp kan jrengen, verre van den oorlog, van de offen-;ieven en van de ouwe en nieuwe couranten. )p den achtergrond : de baas die met uw lienaar Ibo aandachtig de samenspraak der îoofdrollen volgt. Wilt ge meê luisteren, riend lezer ? Oscar — (opgewonden terwijl hij met zijne :nokkelvuisten op de tafel klopt.) En ik zeg u lat het een schande is ! Men zegt dat er armoe s ; en bezie eens de vensters der herbergen, 1er sigarenwinkels ; tôt in de beenhouwerijen oe, hangen de plakkaarten die de menschen laar den schouwburg lokken. De vensters ijn er meê getapisseerd ; men ziet geen steek n de herberg. Lowie — Dat is geen erg; gij loopt nu toch ^een gevaar meer een goudstuk van twintig rank te geven in de plaats van een cent. Oscar — Gij trekt altijd ailes in 't belache-ijke. Maar is het niet ongelukkig te moeten •estatigen dat wij dagelijks klagen over de luurte aan het leven, dat er overal gebrek is ian het dagelijksch brood, en dat men theaters :n cinema's opgepropt ziet ? En wie komt er laar ? Zij die moeten ondersteund worden, >ij wie de schapraai ledig is en dan vinden zij 10g middel om pronkend en opgetooid den chouwburg te bezetten. Lowie. Mijn goede vriend, ik geloof dat ge let mis voor hebt. Gij houdt te veel rekening net de zaken die in 't 00g springen, gij laat u loor schijn bedriegen, als gij wilt dat uw raison » juist uitkome moet ge niet alleen in le weegschaal leggen wat ge ziet en weet, naar ook wat gij niet ziet en niet weet. Oscar — En wat zie ik niet ? Lowie — Dat de meeste arme menschen die !aar komen, hun intredingskaart ontvangen an den schouwburg zelf. Zij hebben de réclames » veert'en dagen lang voor hun enster laten hangen om die kaart te verdie-en. Ik ken daarbij vele menschen die een ;oed werk willen steunen, kaarten koopen en r den brui van geven naar de vertooning te aan. Zij overhandigen hunne kaarten aan rme menschen, die toch ook wel een beetje enot mogen hebben. Oscar — Hebben wij genot ? Mogen zij dan ok niet een kleine opoffering doen en in deze roeve tijden van ijdele vermaken afzien ? Lowie — Er zijn zoovele dingen die men an ontberen als het werkelijk nood geeft. Ik en er die altijd water drinken en een flinke ezondheid hebben. Waarom drinkt gij nog ier, vermits gij het missen kunt ? Degenen ie enkel groentens eten en nooit vleesch ge-ruiken zijn ijzersterk, zegt men ? Waarom ebt gij vandoen dezen rniddag een stuk ge-raad binnen te spelen ? De negers geven /einig geld uit aan hunnen kleermaker, hoe-enmaker, schoenmaker, aan hunne strijkster, /aschvrouw, enz. Waarom smijt gij ook dit ■ lies niet als nutleloos ballast over boord ?

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.