De katholieke illustratie: zondags-lectuur voor het katholieke Nederlandsche volk

1013 0
close

Pourquoi voulez-vous rapporter cet article?

Remarques

Envoyer
s.n. 1917, 30 Juin. De katholieke illustratie: zondags-lectuur voor het katholieke Nederlandsche volk. Accès à 29 mars 2024, à https://nieuwsvandegrooteoorlog.hetarchief.be/fr/pid/1j9765b516/
Afficher le texte

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.  

MOEDERSMART I)OQR F. H. M. V. D. G. (Ve rvolg.) AAR ofschoon ik bijna zeker was van mijn zaak, aar-- s zelde ik toch nog even u aan te spreken. Vergeef mij," S , 1 i viel hij zichzelf in de rede, toen hij deri angstig-smee- "I i kcnden blik van mevrouw van Ackersbergh op zich gericht zag, „u verwacht van mij iets anders dan de gewone beleefdheidsbetuigingen. Laat ik u dan dadelijk zeggen, dat uw zoon het ergste gevaar te boven is en, naar de dokter verzekert, bij een allerzorgvuldigste verpleging weer geheel herstellen zal." „Goddank," klonk 't van de lippen der arme moeder, en ze haastte zich de woorden van den heer de la Grange voor Anna — die slechts enkele woorden Fransch kende — te vertalen. „Aan zorgvuldige verpleging zai het mijn jongen allermmst ont-breken, meneer de la Grange," ging ze met een gelukkigen îach op het nog altijd schoone gelaat voort, terwijl de Franschman de dames naar een rijtuig geleidde en met hoffelijk gebaar tôt instijgen noodde. „Ik ben zeker dat u hem nôg beter zult verplegen dan de goede zusters. Wat gaat er boven moederliefde, nietwaar," antwoordde hij, tôen ze gezeten waren en in snelle vaart hun doel tegemoet gevoerd werden. „Ook geloof ik te mogen zeggen, dat als de eerste schok van het weerzien voorbij is, de vreugde van zijn moeder weer bij zich te hebben en van haar eigen lippen te hooren dat u hem vergeven hebt wat hij " de fijngevoelige man aarzelde even.... „misschien tegen u misdaan rnocht hebben, dat die vreugde het beste geneesmiddel voor hem zal zijn. Reeds uw telegram waarin ge uw moederlijken zegen zondt, heeft hem zeer goed gedaan." „Dat is een gelukkig denkbeeld geweest van mijn gezellin, mijnheer de la Grange. Maar vergéef mij dat ik u nog niet aan haar voorstelde. Mijnheer de la Grange, die ons bericht zond omtrent Rudolf's ziekte — mijn pleegdochter Anna, die ik al sedert lang als een eigen kind liefheb." De Franschman boog. „Ik had uw mededeeîing omtrent dat telegram niet noodig om te weten dat mejuffrouw een geboren ziekenverpleegster en troosteresse van bedroefden is," verklaarde hij, en zoowel de toon zijner stem als de trouwhartige blik zijner oogen zeiden dat hier geen ijdel complimentje bedoeld werd. Het rijtuig hield stil voor een groot gebouw — ze stonden vôor het ziekenhuis. ,,Mevrouw," sprak de heer de la Grange vôordat ze uitstapten, „ik wil gaarne tôt het uiterste toe de voorzichtigheid betrachten. De zieke is weliswaar op uw komst voorbereid, maar ik acht het toch noodig dat u nog eenige oogenblikken wacht totdat ik zelf uw hierzijn hem heb meegedeeld en den indruk hem heb weergegeven dien uw ver-gevende goedheid op mij maakte." „Mag ik vragen, meneer," sprak mevrouw van Ackersbergh aarzelend, „of u bekend is met de redenen, die mijn zoon er toe gebracht hebben zijn land .... en zijn moeder te verlaten?" „Neen mevrouw," was het antwoord. „Rudolf was in den eersten tijd van zijn verblijf hier de geslotenheid zelf, en al was het misschiee voor hem zelf veel beter geweest wanneer hij mij of iemand anders hier zijn voile vertrouwen geschonken had — dat hem iets ernstigs drukte kon iedereen wel zien — ik heb het nooit aangedurfd zijn vertrouwelijke mededeelingen uit te lokken." Mevrouw van Ackersbergh herademde. Het zou haar moeilijk geweest zijn, haar onbevangenheid tegenover den Franschman te bewaren wanneer hij geweten had wàt het geweest was dat haar zoon uit ouderlijke woning en vaderland verdreven had. Door de goede religieuzen werden de beide dames allerhartelijkst ontvangen en Rudolf's moeder was nog in druk gesprek met de moeder-overste, toen de heer de la Grange al terugkwam met de blijde mededeeîing, dat de zieke op het bezoek voorbereid was en zijn moeder wenschte te zien. Anna van Buuren wilde bescheiden achterblijven om het eerste weerzien tusschen moeder en kind niet te storen, maar mevrouw van Ackersbergh riep haar met een haast smeekenden blik weer aan haar zijde en veroorloofde haar alleen, aan de deur der ziekenkamer even te wachteo. Na een oogenblik van aarzeling klopte de goede moeder, blij-ont-roerd nu het oogenblik van weerzien ging aanbreken, waarnaar ze zoo langen tijd verlangd had, aan — het volgende oogenblik had ze de liefhebbe - ie moederarmen om den hais van haar jongen geslagen en vermengden zich beider tranen. „0 moeder," klonk het met een hartverscheurenden kreet, en in dat woord trilde een bede om vergiffenis, waarin de smart van al de jaren der scheiding tôt welsprekende uiting kwam. „Stil kind," vermaande mevrouw van Ackersbergh, „ik heb je immers allang ailes vergeven " Eenige oogenblikken hielden ze elkaar in stilte omvat, toen zette de moeder zich, met de hand van haar jongen in de hare, aan het ziekbed neer, en nu begonnen de vragen en antwoorden elkaar op tç volgen, sneller en sneller, tôt de ziekenzuster met een waarschuwen-den blik op mevrouw van Ackersbergh toetrad. „Luisteren mag hij, mevrouw, maar niet zooveel praten — de beter-schap is nog maar in haar begin," sprak de goede zuster. Reeds verweet zich het moederhart dat ze daar niet eerder aan gedacht had en ze wilde opstaan, rnaar de religieuze hield haar serug. „Dat is niet noodig, mevrouw, u kunt hier blijven zoolar.g u wilt Dat zâl voor onzen zieke heel goed zijn, maar praten mag hij niet. Als u daar dus op wilt letten " Gelukkig dat ze tenrninste het bijztjn van haar teruggevonden kind niet behoefde te missen, ging mevrouw van Ackersbergh weer zitten, toen ze opeens bedacht dat de goede Anna daai in de gang nog steeds wachtte, Ze haastte zich haar binnen te roeperi en de jonge lieden aan elkaar voor te stellen. Met een hoogen blos op de wangen wees het meisjedeloftuitingen af, waarin mevrouw vân Ackersbergh haar mededeelingen orntrent haar pleegdochter kleedde, en haar pleegmoeder begreep onmiddellijk dat ze voorzichtig moest zijn indien ze een prettige, ongedwongen verhouding tusschen „haar beide kinderen" wilde zien ontstaan. „En nu ga je zoo spoedig mogelijk met ons mee naar Holland, nietwaar," zoo brak ze zelf haar hartelijke woorden omtrent de goede Anna af. Heel de gelaatsuitdrukking van den zieke veranderde bij die woorden. „Mag ik mee," Vroeg hij nederig, „dan graag zoo spoedig mogelijk !" Maar zôô gauw ging het niet. De geneesheer schudde, zoodra .hij van het plan hoorde, energiek het hoofd. „Daarvan kan de eerste maand nog geen sprake zijn," verklaarde hij. ,,Het ware meer dan onverantwoordelijk, de nog zwakke krachten van onzen patient nù reeds aan zulk een proef te onderwerpen. — En waarom is het eigenlijk ook noodig," ging hij voort, „ge hebt elkaar teruggevonden en kunt bij elkander zijn zoo lang en zoo dikwijls ge maar wilt — het is nu toch zeker niet te veel geëischt als ik vraag dat ge de genezing tijd gunt om haar rustigen gang te gaan. Als ge niet voorzichtig zijt, sta ik voor niets in." Ken zoo krasse waarschuwing was eigenlijk niet noodig om mevrouw van Ackersbergh te doen afzien van het plan tôt een spoedige terug-reis. Ze maakte dadelijk ailes voor een langer verblijf te Bordeaux in orde, en toen was haar dagelijksche piaats aan het ziekbed van haar kind, waar ze het g«sprek met den jongen man, in wien ze da-gelijks de groote verandering beter bemerkte die er met hem had piaats gehad, afwisselde met de gebeden die ze — dat had ze even spoedig gemerkt — meer dan ooit voor haar kind moest blijven storten. Dat haar jongen onder den invloed van het geregelde dagelijksche werk wel zijn hartstochten meester geworden was, doch nog geen hulp en troost gezocht had daar waar die het best te vinden zijn, verofitrustte haar intusschen slechts weinig meer. Ze zou gemeend hebben haren God zwaar en diep te beleedigen, wanneer ze er ook maar 'n oogenblik aan getwijfeld had, dat Hij ook tn dit opzicht haar moederlijke smeekingen verhooren zou. Zelfs had ze over dit teere punt met den jongeman nog in 't geheel niet gesproken. Voor-loopig, meende ze, kon ze nog het best alieen door haar dagelijksch voorbeeld invloed uitoefenen en hem herirtneren aan het godsdienstig lever» zijner kinderjaren. Dagen achtereen zag de goede moeder den hersteilende voortdurend beter worden en mocht ze van den geneesheer teîkens aangenamer berkhten ontvangen. De jongeman begon opgewekter en vooral rus-tiger te spreken, zijn gelaatskleur en de uitdrukking zijner oogen werden frissiher en levendiger, en de druk die hem zoo langen tijd benauwd had, begon zîchtbaar van hem te wijken. Hij sprak vrijmoedig en zonder nioeste met zijn moeder over de je-komst, over de goede leerschool die hij bij den heer de la Grange doorloopen had, en het zou hem naar hij meende niet al le moeilijk vallen in het vaderland zich een behoorlijke positi te verzekeren. Dàt woord stemde mevrouw van Ackersbergh zoo dankbaar en blij, dat in a: zijn toekomstplannen het woord ,.wetken" de eerste en voornaamste piaats innam. Opeens echter scheen het alsof de tevredenheid en opgeruin'dheid, die de beste helpers van den jongen man waren op weg naar een volledig herstel, hem in den steek lieten. Hij werd weer afgetrokken, xag er bleek en onrustig uit, hoorde meermalen /elfs niet wat zijn moeder tôt hem zeide en verviel weer in zijn vroegere droefgeestig-heid.Wat mocht daar de oorzaak van zijn ? ( Wordt rcrvo/g,/.) DE H.H. MARTELAREN VAS GORCUM Het is noodig eerst hunne onsterfelijke namen te noemen, want het Nedfvlandsche volk, dat zijne volksliederen niet kent, is even onkundig ien opzichte van de namen zijner edelste helden. Zij heetten : Léonard us van Vechel, pastoor te Gorcum, geboren in 1527. Nicolaas Janssen bijgenaamd Poppel, pastoor der Begijnhof-kerk te Gorcum, geboren in 1537. Pater Jan van Oosterwijk van de Orde der Augustijnen, rector van het klooster der Augustinessen te Gorcum. Godefridus van Duy nen, rustend wereldgeestelijke te Gorcum, geboren in 1502. Nicolaas Pieck, gardiaan der Franciscanen, geboren in 1534. Hieronymus van W.eert, vicaris der Paters Franciscanen, geboren in 1522. Willehaldus de Deen, Pater Franciscaan geboren in 1482. Theodorus van derEem, Pater Franciscaan, geboren 1502. N-icasius van Hees, Pater Franciscaan, .geboren in 152». Godefridus Coart van Melveren, Pater Franciscaan, geboren in 1512. 498 KATHOLIEKE ILLUSTRATIE

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.  

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.  

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.  

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.  

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.  

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.  

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.  

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.  

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.  

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.  

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.  

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.
Cet article est une édition du titre De katholieke illustratie: zondags-lectuur voor het katholieke Nederlandsche volk appartenant à la catégorie Culturele bladen, parue à Haarlem du 1866 au 1967.

Bekijk alle items in deze reeks >>

Ajouter à la collection

Emplacement

Périodes