Door plicht en recht, Tôt liefde en rechtvaardigheid ! KathoM ïolksveekblad m het Land van Waas. Door vereeniging tôt macht ! Door macht tôt vrede! | ABONNEMENTSPRIJS : 2,00 fr. voor St-Niklaas ; 2,50 fr. buiten St-Niklaas. Het nummer : 2 centiemen. Opstel en Beheer : Ankerstraat, 40, Sint-Niklaas. Àlie briefwisseling en mededeelingen moeten vôôr den Woensdag middag ingezonden worden. Ongeteekende brieven worden niet opgenomen. AANKONDIGINGEN : 15 centiemen per regel. Rechterlijke eerherstelling : 1,00 fr. per regel. Stadsnieuws : 1,00 îr. per regel. Dikwijls te herhalen annoncen volgens overeenkomst. KATHOLIEK DEMOCRAAT ZIJN. Dat is uwen evenmensch beminnen als u zelven, om God. En dat niet te laten bij woorden of de-clamatiën, of een rootje dat men van buiten heeft geleerd, maar die gedachte in u op te nemen, ze te laten kiemen en gedijen en opgroeien in u tôt een rotsvaste over-tuiging en tôt het besef, dat God ons daar een GEBOD heeft gegeven dat wij onder-houden moeten en waarnaar wij ons ge-drag en onzelevenswijze moeten schikken. Wij houden hier geen prêek, alhoewel preeken geen kwaad kan. Prediken laten wij over aan daartoe bevoegde zedenmees-ters.Wij willen enkel ons gedacht uitdruk-kenover een derbrandendste vraagstukken van ons huidig maatschappelijk leven : over de stuwing van de katholieke demo-cratische gedachte, die overal waar te nemen is, voor wie niet blind is. En we zeggen dat er in al de heden-daagsche harrewarij van politieke en maatschappelijke beweging, in al de be-roering van tegenstrijdige meeningen en strevingen, niet genoeg gewag wordt ge-maakt van de goddelijke zedenwet, die dan toch het eenig richtsnoer moet blijven en die ook — verliezen wij het niet uit het oog — de eenige weg is langswaar tôt het bereiken van onze politieke en maatschappelijke idealen kan worden geschre-den.Als ik me niet bedrieg is het Louis Veuillot dieongeveer zôô geschreven heeft, dat alleen het maatschappelijk vraagstuk hare oplosssing in de goddelijke zedenwet kan vinden. Hoe langer ik nadenk over de maatschappelijke en politieke kwestiën des te meer kom ik tôt de overtuiging dat Veuillot daar een diepe waarheid heeft geschreven.En kom, wat deed Z. H. Léo XIII, toen hi] zijn Encycliekschreef, dan weeral dat opperste gebod van onzen goddelijken Meester in praktische afleidingen omzet-ten : bemint uwen evennaaste als u zelven, om God. Nu, beminnen is iemand goed willen en zijn redelijke begeertens zoeken te volbrengen. Iemand goed willen — zijn stoffelijk en zijn zedelijk goed. — Zijn stoffelijk goed omdat het voor hem een goed is ; en ook omdat stoffelijke goederen in zekere mate noodig zijn tôt het bereiken van het zedelijk goed. Daaruit volgt : iemand geen kwaad willen, noch onder stoffelijk, noch onder zedelijk opzicht. En dit ailes — dit goed willen van anderen — moeten wij willen, betrachten en verwezentlijken, uit een gebod van God en uit liefde tôt God en uit onze overtuiging als kristene menschen. Dat zijn onzebeginselen, dat is ook onze voorgeschreven gedragslijn. Ik herhaal : dat moeten wij ook DO EN. * * * Ik hoor nu al zeggen : allemaal goed. Maar waar zien wij rondom ons de toe-passing ? Waar loopt ons wereldje heen met dat gouden gebod en die gouden zedenwet, nu de samenleving straks ééne zonde is geworden van ikzucht, van haat en nijd, van allerhande onrecht. En 't staat niet op verbeteren. Een oogenblikje. En vooreerst : niet zwart zien. Kijk rondom u in 't leven en ge zult nu ook noghelden vinden en mar-telaars en heiligen van goddelijke naas-tenliefde. Denk aan die bloemen die het kristendom in dien opzichte dagelijks voortbrengt. Maar ja, dat is waar, de huidige samenleving is doodarm aan liefde tôt den evenmensch. Wij, kinderen van onzen tijd, die op den stroom varen van de 20e eeuw voelen maar al te wel dat hedendaags ijzige winden van harteloosheid, van eigen genotzucht, van sombere « alleen-heb-berij » ons neerdrukken. Onze eeuw heeft in dat opzicht een koud hart en een zondig geweten. Maar God leeft. Hij, met zijn eindelooze almacht ; - Hij met zijn eindelooze liefde ; — Hij met zijn eindelooze genade ! Kom, gaan wetot Hem. En leeren wij beter kennen Gods leven, Gods liefde, Gods leer. Dààr zal het ons klaar worden wat het eigenlijk beteekent : uwen evennaaste beminnen als U zelven. Niet een ijdelwoord, niet eene ledige declamatie, maar eene onuitputtelijke, heilige liefde en eenen schat van wilskracht tôt goed doen. Dàt moeten wij dieper leeren begrijpen, dieper leeren voelen en vooral, daarnaar moeten wij meer leeren leven. Wie dat nu beoogt, dààr naar streeft, die goddelijke zedenwet tôt haar voile en breede toepassing wil brengen en gebracht zien in het bijzonder en het openbaar leven, dat is een katholiek democraat. En dan zal de samenleving een hart krijgen van goddelijke naastenllefde. * * * Hij is geen sociaal democraat. De naastenliefde van desocialisten vindt haren oorsprong niet in God. De socialis-ten beweren dat het stoffelijk en zedelijk goed van den mensch een natuurrecht is, een recht van behoud in de samenleving. Goed. Maar als er er ooit eene theorie is voorop gesteld die aile levenskracht mist is het wel die theorie der socialisten, om de eenvoudige redenen dat ze op geen on-aantastbaar gezag steunt en zeker geene zedelijke drijfkracht bezit. Wij katholieken passen de wet der naastenliefde toe, om God, uit een gebod, en vooral, uit liefde. Omdat de theoriën van het socialisme dien ondergrond missen van de goddelijke zedenwet, is het socialisme eigenlijk een doode leer. En dàt dit wel zoo is, wordt vooral door de praktische feiten bewezen uit de geschiedenis van het socialisme. Hunne naastenliefde is een een\ijdige liefde en daarom onrechtvaardig en daar-om geen liefde. En daarom ook is het erg verkeerd te meenen dat men socialist moet zijn om democraat te zijn. * * * De katholieke democraat is geen katholiek behoudsgezinde. Wel te verstaan, het verschil is niet zoo groot uit beginsel, dan wel uit oogpunt van het praktisch streven. En dan nog wenschen wij niet te veralge-meenen. Onze katholiek-democratische politiek is UIT BEGINSEL en in feite eene maatschappelijke politiek. De katholieke behoudsgezinde politiek staat niet op dit standpunt, of niet genoeg, is in sommige gevallen zelfs nog te veel manchesteriaansch gebleken. Te veel hardvochtig-liberaal ; hoe aardig dat ook klinken moge. Soms niet genoeg geneigd tôt het volk. O zeg ! wij breken hier niet af, of wij bekampen hier niet. Wij bevestigen, integendeel, eh met fierheid. dat de katholieke partij een heerlijk verleden heeft, dat elkeen bewon-dering afdwingt. Maar 't zijn de tijden die andere nood-wendigheden medebrengen en andere wegen aanwijzen. En wij meenen dat de katholieke partij, in onze tij,den van maatschappelijke her-wording, wil ze opgewassen blijven tôt het volledig vervullen van hare zending, meer MAATSCHAPPELIJKE partij moet worden, meer SOCIAAL POLITIEKE partij, meer eene partij, waar allen, volgens de wet der naastenliefde, « maar één hart en ééne ziel hebben », waarin de mindere zijn plaats heeft neven den meerdere, en zijn recht, en vooral, zijn recht op een meer juiste, diepere en hoogere sociaal-politieke opvoeding. Die sociaal politieke opvoeding moet vooral eene opvoeding zijn van « zelfbe-stemming ». Dan zal de katholieke partij nog meer de nationale volkspartij worden — volk hier genomen in den zin van massa. Dan zal ze haar bestaan vinden en versterken in al de hoekjes en kantjes der samenleving, geen enkel uitgezonderd, en veel redden wat nu is verloren gegaan. * ê * * Ziedaar de denkbeelden die wij, katholieke democraten, er op nahouden. Ik zeg liever : de hoofddenkbeelden. Want er ware hier nog veel te zeggen en uit te wijden en te verklaren. Maar toch meenen wij hier reeds de KERN van een programma te hebben gegeven. 't Zijn gedachten die volgens onze diepe overtuiging frisch en krachtig leven kun-nen wekken. Gedachten, die ons doen glimlachen dààr waar wij hooren spreken van scheur-makerij aan ons adres. Gedachten die ons het bloed van verontwaardiging naar het hoofd jagen, daar waar wij «démocratie» als demagogie of volksmennerij hooren bestempelen. Neen, wij, katholieke democraten, hebben ONZE idealen, — idealen die wij opdoen in de leer van den God-Mensch, dien wij beminnen uit gansch de kracht van ons wezen en waarnaar wij allen po-gen zullen meer en meer te handelen. L_ (1) Dit artikel is te aanzien als de inleiding eener reeks artikelen die volgen zullen, en die handelen over « Standsorganisatie — Vakorganisatie ». Wij roepen er de gansch bijzondere aandacht op van onze vrienden. ONZE JUBELDAG TÉ GENT. 't Was niet moeilijk om te voorzien dat de dag van Zondag verleden, een schitterend be-toog zou zijn geweest van den machtigen op-bloei onzer kristene, syndicale arbeidersbewe-ging en van onze diepe en groote liefde jegens onzen witten Generaal Pater Rutten. Maar nu toch zijn aile verwachtingen, zelfs de stoutste overtroffen. Wie Zondag te Gent is geweest en aldaar ons « Christen Arbeidersfeest » heeft bijgewoond, moet zich ontroerd hebben gevoeld bij den aan-blik van die grenzelooze vurige hoop die daar uit duizenden werkliedenharfen zich lucht gaf in de kracht en de schoonheid van onze kristene, maatschappelijke idealen. Diep en hoog en breed en verre, zonder ander, aïs een machtige, ailes overstemmende eenklank van geloof en liefde, werd daar kond gedaan, dat onze katholieke beginselen de eenige en de stevigste grondslag vormen tôt den opbouw van onzen kristenen, georganiseerden arbeiders-stand ; — dat onze arbeiders, verre van in de rangen van het socialisme, in de rangen der katholieke Kerk tôt de voile verwezenlijking van hunne rechtvaardige, maatschappelijke rechten kunnen opgaan ; — dat de macht van het kristen syndicalisme, hare leefbaarheid en hare stuw-kracht, zelfs door de meest wantrouwigen, de ergste bekampers, de meest oningewijden zich onloochenbaar heeft bevestigd, en dat de toe-komst de grootste hoop aanbiedt. De macht van de belgische, georganiseerde kristene werklieden is op 10 jaar tijd tôt de sterkte van een leger van meer dan 100,000 man gestegen, een leger, getrild en geoefend, dat de bewondering afdwingt van de maatschappelijke werkers van gansch de wereld. En onze werklieden zijn tôt die macht gekomen, dank de leiding van eenen apostel, van eenen priester ! Pater Rutten ! In deze dagen van jubel en feest, hebben ve-len en op allerhande manieren zijnen lof ge-maakt en de groote verdiensten van die persoon-lijkheid doen uitkomen. Men noemt hem een genie, een wereldfiguur,een man met eindelooze apostolische liefde. een heilige ! Waar is het, dat zij, die Pater Rutten kennen en hebben leeren verstaan wat die man is en tôt stand heeft gebracht voor ons volk, — voor gansch ons volk — een grenzeloozen eerbied, en, bewondering voor hem gevoelen. Waar is het dat zij die hem kennen, en zijn groote ziel en zijn groot hart en zijn grooten op-offeringsgeest, in een gevoel van grenzelooze liefde tôt hem opgaan en, inderdaad. in zich iets voelen dringen dat werkt als een zalving bij de bitterheid van onze hedendaagsche samenleving waarin zelfzucht en kleinzieligheid als deugden worden bestempeld ! Pater Rutten is een overgroote held, in onzen tijd i Pater Rutten is een Christus-Apostel! Werklieden, houdt het oog op uwen « witten Generaal ! » Volgt hem, den priester ! Laat hem ons volgen langs den weg dien hij opgaat en naar het voorbeeld van zijn leven, dat de uit- drukking is van onze kristene beginselen. * * * En wat nu zeggen over het verloop der fees-telijkheden ? Veel vertelden wij reeds over dit feest, narne-lijk ook dat 't zou beginnen met eene mis in de Dominicanenkerk, de kerk waar Pater Rutten aan verbonden is en die wel de eer mocht hebben de feesten in te zetten. Al zijne medewerkers en honderden Gentsche werklieden gingen te Communie onder de dank-mis.Pater Rutten was in het koor omringd door zijne moeder en eenige andere le den van zijne familie. In de koor namen plaats : M. Carton de Wiart, minister van justicie ; Mgr Perdomo, bisschop van Ibague (Colombie) ; de afgevaardigden van al de bisschoppen van België;MM. de Kerchove d'Ezaarde, gouverneur der provincie Oost-^laanderen ; Damoiseaux, gouverneur van He-negouw ; Braun, délia Faille, Ligy, Mabille, Verwilghen,Nobels, Van Cauwelaert, Verhaegen, Eylenbosch, Heyman, enz. enz. # * * Toen na de mis de openingzitting van het derde syndicalistisch congres plaats had, was de groote zaal van den Casino te klein om de groote menigte te bevatten, die de openingsztt-ting zou bijwonen. Een ontzaggelijk gejuich ging op, toen pater Rutten, tusschen de leiders der beweging plaats nam. De voorzitter M. Hendrik Heyman, opende met eene warme rede de vergadering in het Donderdag 16e" Juli 1914. N" 13. Zesde Jaargang.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.