IRedactie Kapoenstraat 14 Administratie Kapoenstraat 16 MAASTRICHT — Teleph. 614. MIJN NAAM IS ROELAND ALS IK KLEP, IS T STORM ALS IK LUID, IS T ZEGE PRIJS PER NUHIMER : 5 Cent. ABONNEMENT : Voor Holland . . . . Fl. 1.00 per Kwartaal Voor Buitenland ... Fl. 1.25 „ „ i O ! HELDENVOLK. Een paar dagen geleden sprak ik met een hoogstaand Nederlander over de verhouding tusschen Belgen en Hollanders, en hij vond het zoo jam-mer dat vele zijner landgenooten ons, Belgen, beôôrdeelden, volgens som-mige minderwaardige vertegenwoor-digers van ons volk. „Och ja", zegde hij, "men komt mij ook wel de sta-„tistieken van onzen kantonrechter „voor de oogen leggen en men trekt „mijne aandacht op 't overgroote getal „Belgische delinquenten ; men beweert „ook in mijn bijzijn dat 't zedelijk „peil van rnenig kamp laag staat, ,men haalt mij gevailen aan van indi-„vidueele ondankbaarheid en onbe-„schaafdheid. Maar als 'k dan de rij Bmijner Vlaamsche vrienden oproep, „(en hier noemde hij namen die ons „al!en dierbaar zijn), ze in mijn ver-„beelding laat defileeren, ze scherp „beschouw, dan verdwijnen die scha-„duw^n der fouten voor den hellen „g!oed dier hoedanigheden en mijne „slotsom blijft : Een prachtig volk, dat „Belgisch vo;k„. Een prachtig vo!k, ons past geen andere naam. Doch niet alleen omdat in ons mid den mannen en vrouwen zijn opge-gestaan, die door hun weten en kun-nen, door hun geest en hun hart, door hun woord en hun daad de be-wondering en eerbied der omgeving afdwingen, maar wel omdat er in aile standen en rangen van on? volk sterke, reine, edele zielen te vinden zijn ; zij zijn de zuurdeesem die de volksroassa opheft tôt een hoogen standaard van zedelijke schoonheid. Hij die de waarheid lie! heeft en zich een gedachte wil vormen over de bewoners van een land, zal geen veralgemeenend oordeel vellen als hij een paar aangeschoten mannen in de late uren ontmoet ; noch als hij hoort vertellen van ongeiukkige meisjes die ver van het waakzaam ouderlijke oog aan de veileiding niet konden weder-staan en onder de bekoring bezweken ; hij verkettert niet een gansch volk, omdat er een kolonie schoolkinderen uit een min godsdienstige stad in zijn diepgeioovig dorp een niet stichtend voorbeeld kwamen geven. Tusschen aile koren is er kaf ; maar hij kan beide schiften. Hij weet dat * het kaf lichter weegt, en aan de op- I pervlakte ligt ; dat het kwaad zich c schreeuwerig aanstelt, terwijl 't goede 1" zich terug trekt op den achtergrond. c 't Kost geen moeite de ondeugden v van den evenmensch te leeren kennen ; g niets springt brutaler in 't oog dan een vlek; doch om iemands deugiien naar li waaidj te leeren schatten en achten e is er tijd, inspanning, doorzicht en E tact noodig. „ Onze menschen zijn schuchter, ze » voeten zich op den vreemde, in het » defîige, plechtige Nederland niet thuis ; ze weten n et of de taal van hun hart, p — 'k laat staan het woord van hun g lippen — verstaan wordf, ze durven h niet uiten wat ze inwendig voelen. ' d Vcor den vluchtigen bezoek«r lijk:n ï h : ze wel een beetje onbeholpen, nie r genoeg ontbolsterd ; ze zouden eerdei i medelijden opwekken dan sympathie Doch zij die zulken indruk kregen hebben voor een gesloten deurgestaan ze hadden den sleutel van die harter niet in handen, en hun oordeel if totaal valsch. Ze hebben het schrijr bekeken en de overtuiging mee ge-dragen dat het decoratie-motief wa t "té„ eenvoudig was, maar de schatter i in het schrijn opgeborgen, biever aan hun oog onttrokken; ze hebber : niet begrepen dat de steen welken zi , minwaardig schatten, een ruwe diamant was waarvan al de zijden nog • niet geslepen waren. Treedt met vreugde in de ooger die houten noodwoningen, die logge ; loodsen binnen ; trekt den neua nie: te veei op voor de wanorde die ei 1 heers^ht, — waar er vele k nderen zijn en vaderaan den Yzer staat of in sla vernij weggevoerd werd, daar kan men best begrijpen dat Orde niet altijd • tôt haar voile recht komt ; — zet u gemoedelijk neer naast de stoof en vraagt belangstellend aan de moeder hoe het haar gaat, en 'k ben zeker dat ge die hutten zult verlaten beter mensch dan toen ge ze binnen tradt. "Och mijnheer, een mensch heeft „toch wat te verduren onder dezen „oorlog. Toen de Duitschers in onze „stad kwamen moesten wij ook vluch-„ten ; maar we waren nog geen vijf „honderd meter ver, of daar schoot „ons huis in brand. We waren plat „geruïneerd. En op de vlucht heb ik „een meisje van 3 jaar verloren : maar „onze Lieve Vrouw heeft het mij na „drie maanden terug bezorgd, — En „dan, mijnheer, heb ik twee jongens „krijgsgevangenen in Duitschland ; „kijkt daar onder 't kruis hangt hun „portret. — En dan heb ik twee meis-„jes, twee bloemen van kinderen, een „van 16 en een van 20, hier in 't „kamp zien sterven. En nu gisteren is „mijn jongen, die nog geen 18 jaar „is, naar 't front vertrokken. 't 1s erg „dat ailes, maar 'k weet toch dat onze „Lieve Vrouw van Scherpenheuvel — „kijk dat beeldeken daar, is 't eenige „wat wij van heel ons doeninge kon-„den redden, — 'k weet, zeg ik, dat „zij ons niet zal verlaten — en wat God bewaart, is wel bewaard !„ — Is dat geen heldhaftige taal ; toen ik dat hoorde ben ik recht gestaan, ik heb de hand gedrukt van die moe-dige vrouw en ben voortgegaan ; 'k voelde mij klein naast zooveel zieie-grootheid.Enkele stappen verder in het zelfde kamp, groette ik een armoedig oudje, en op mijn vraag of ze nog aan België dacht, antwoordde zij : „'k Denk „tegenwoordig altijd op den Yzer, daar „staan mijne drie zoons : 't is wreed, „maar 't is toch voor 't Vaderland !„ Geen kamer kan men binnen stap-pen of men ziet photo's van krijgs-gevangenen of soldaten onder de Heiligheid aan den wand ; geen moeder kan men aanspreken of ze vertei-ï len :t van gesneu/elde jongèns, afge- Van week tôt week 16 November. — Clemenceau heeft de . vorming van het meuwe Fransche cabinet i op zich genomen. — Te Petrograd verwoede '.er gevechten. — Vorderingen der centralen in ie- het Brenta-dal. en> 17 November. — Finland door de maxi- an> malisten beheerscht. — Zeegevecht bii Hel- e.n ■golartd, aan beide zijden geen verlies. — Er }s komen geen Japansche troepen naar Europa. Un — Jaffa in Palestina door de Engelschen ïe" genomen. — 5 Duitsche U-booten verniéld. 18 /November. — Maximalisten heer en en meester te Petrograd en Moscou. en 19 November. — Asquith interpelleert Lloyd erî George over den oorlogsraad. — Hevige ge- Z1J vechten in Italie tusschen de Brenta en de 'a_ Piava. °S 20 (November. — Tegenaanvallen der lta-Uanen. — Regeeringsverklaring van Clecen- en ceau: ons eenige gedachte is de oorlog. ge 21 November. — Succès der Engelschen in iet de streek van St. Quentin: op een breed front er rukken ze 5 kilometer vooruit. — Kerenski ijn zou zelfmoord gepleegd hebben. la- 22 November. — De Engelschen hebben in en omstreken van St. Quentin 8000 krijgsgev. — ijd De Engelschen zijn op 8 kilometer vanjeruza- u lem. — De Russen vragen een wapenstilstand? cr ' brande woningen, omvergekogelde echtgenooten, te vroeg weggemaaide kinderen ; doch terwijl ze hunne ira-L ' nen met den hoek van den voorschoot îft wegvagen. eindigen zij hun historié 211 met woorden van onvergankelijke ze hoop in de toekomst van rotsvast h" betrouwen op God. ijf Dat zij die het geloof van ons voik ot in twijfel durven te trekken, .eventjes naar de angstige vragen van de moe-'k ders luisteren : "Mija zoon had mij ar „naar Holland gebracht met zijne „sloep, mijnheer; en dan, om niet :n „van de weldadigheid te moeten le-1S „ven, was hij weerom gaan visschen. „Maar in Februari laatst, werd hij In „door een storm gevat, Jen is hij met 5" Bzijn vijf man verdronken. En zoo al «met eens voor God komen te staan! „'t Was een brave jongen, maar die 1S „eeuwigheid ? Was hij we! gereed ?„ îr Ja, onze moeders bidden voor het "S spoedig blijde wederzien, maar nog meer voor 't behoud der zielen hun- - ner zonen. [e Telkenmale ik die rij dier eenvou-î_ dige sterke zielen oproep, worden in 3t mij gevoelens van fierheid wakker ge-^ schud : een volk dat zulke vrouwen - teelt, is een heldenvolk. k Telkenmale ik hunne woorden als k een heerlijk muziek in mijne ooren hoor ruischen, verdwijnen aile gevoe-k lens van vrees voor de toekomst ; de kinderen van nu zien hoe grootmoe-dig de moeders hunnen pîicht vet-e vullen en hunne srnart weten te dra-3, gen; de mannen van morgen zullen n dan niet vreez*n het plafgeirapte land k te beploegen en de verwoeste steden ir herop te bouwen. 1, Niet die geslachten die vertrouwen op hun zwaard en hun vuist zullen . de were'id bezitten, maar deze die . steunen op God en hun recht. e Zielenadei en vroomheid buigen _ zich bij ons over de wiegen : daarom - zal ons volk nooit vergaan. J. CALBRECHT. Staatskwestîes. , Volkerenvraa£stukken. t Japr»n en Amerika. Wat wringt er tusschen beiden? Vôôr dezen oorlog was er nog al | eens kwestie. Japan zoekt uitbreiding : uitbreidrag van gebied ; daarom heeft • het na den Russisch-Japanschen oor-! log land geannexeerd of onder pro-tectoraat genomen; uitbreiding van ! invloed, daarom heeft het altijd willen , een zekere contrôle houden over ! China. Japan heeft eene groote bevolking, ' die zoekt uit te wijken. Nu liggen daar in de buurt de Philippijnsche eilanden, welke aan Amerika behooren. Zou Japan daarvoor geen lust gevoelen?, En West-Amerika (San Francisco ; enz.) ligt ook zoo ver niet. Daar komen veel Japanners wonen, con-currentie maken met ide Amerikaan-sche werklieden. Amerika heeft dus tegen Japan vrij te houden: lo. zijn invloed in China. 2o. zijne souvereiniteit op de Philippijnsche eilanden. 3o. de belangen van zijn eigen volk op de Westkust van het eigen land. In de laatste tijden is er veel ge-werkt om tusschen beiden een ak-koord te maken waarbij ieder zou weten waar hij zijn invloed mag doen gelden zonder den andere op de teenen te treden. China zal wel een deel van het gelag betalen. 'De groote vrees is dat het later tôt ruzie zou kunnen komen. Amerika ischept een leger voor dezen oorlog, datzelfde leger kan later dienen tôt zijn verdediging. Japan helpt de ge-allieerden maar houdt zijn schepen buiten gevaar van getorpedeerd te worden. Geve God dat van dien kant nooit een aanval kome. Dan zouden Euro-■pa's en Amerika's vereenigde krach-ten wel noodig zijn. Wefeeijltëcl Qwerzicht De warboel in Rus! and. 't Zal dan toch waar zijn dat de Maximalisten zegevieren te Petrograd. Wij zeggen niet dat ze het bestuur in handen namen, ze hebben immers aile bestuur vemietigd. Er bestaat thans in Rusland zelfs geen zweem van bestuur. De anarchie zwaait er den schepter ; de volksmassa is aan haar zelf over-gelaten ; niemand om die massa te leiden, niemand om haar wijzen raad te geven, niemand om haar te orga-nisee;en tenzij de handiangers van den vijand die de arme dwazen verbijste-ren met theoriën die schitteren als goud, maar holzijnais een uitgezopen ei, theoriën die daarbij giftig zijn en den dood veroorzaken. En die kudde zonder herder kijkt om zich haen, z'nder het echte spoor te vinden; die S'aven bedweimd door hun " Vokha „ en den godendrank!? der vrijheid zwijmelen en weten niet waatheen ? 1© BLAD. Zondag, 25 November 1917. lste Jaargang No. 35

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.