De klok uit België = La cloche de Belgique

1273 0
close

Pourquoi voulez-vous rapporter cet article?

Remarques

Envoyer
s.n. 1917, 26 Août. De klok uit België = La cloche de Belgique. Accès à 29 mars 2024, à https://nieuwsvandegrooteoorlog.hetarchief.be/fr/pid/h707w6834p/
Afficher le texte

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.  

De Klok uit België I MIJN NAAM 1S ROELAND ALS IK KLEP, IS T STORM Redactie Kapoenstraat 14 ALS IK LUID, IS T ZEGE ABONNEMENT : I Administratie Kapoenstraat 16 yoor holland . . . . Fl. 1.00 per Kwartaal MAASTRICHT — Teleph. 614. PRIJS PER NUMMER ■ 5 Cent Voor Buitenland . Fl. 1.25 „ „ De Tewerkgestelden en hun Leed Een brief van een tewerkgestelde heeft mij een zoo diepen kijk in zijne ziel gegeven, dat ik er de nooden van begreep, en dat ik zijne zaak wil bepleiten. Als de tewerkgeistelde met zijn pak onder den arm het kamp verlaat, dan staan de makkers met oogen die spre-ken van moeheid, verlangen en soms ook wel van aîgunst, hem na te staren en mompelen: „Nog een 'die er ge-noeg van'heeft! Gelukkige vent!" Staat hij dan op 't perron zijn frein op te wachten, dan bekijken hem de statige rondwandelende Hollandsche burgers en zeggen knipoogend tegen elkaar: „Die Belgen hebben het hier vrij goed: ze vinden een goed onder-komen en weten nog een aardig dub-beltje op zij te leggen! Heusch ze raogen ans wel dankbaar zijn!" En wandelt hij op Zondagnamiddag door stad of dorp, dan wordt de rood-gestreepte broek en de geniepet on-middelijk opgemerkt, en iedereen vindt dat die „Belze so'ldaat" een ,.ffinke meneer" is, en zich wel dege-lijk aan zijn nieuw thuis begint te gewennen. Iedereen meent dat het geluk van een tewerkgestelde volkomen is men laat hem dan ook aan zijn lot over, zonder ooit in zijn oogen te kijken om zich van de waarheid der onderstel-ling te vergewissen, zonder ooit hem de hand te drukken om in zijn greep te voelen of zijn hart niet rustloos slaiat. Ze zijn trouwens over 't algemeen te sohuchter om hunnen nood te kla-gen, en te fier om hunne droefheid uit te bazuinen op de daken, ze hebben uit plichtbesef de taak aanvaard, ze wer# ken uit Jiefde tôt vrouw en kinderen en verkroppen in s t il te hun leed. Soms wordt het evenwel te zwaar, en dan weten ze niet waarheen om steun en | ! troost. .,Enkelen van ons, zoo schrijft die j jongen op O. L. Vr. Hemelvaart, kunnen een goedhartigen Nederlander ontmoeten die de ledige uren gezellig helpt doorbrengen ; de meesten echter zitten in de barak op elkander te Wjken." . , Begrijpt ge de k'iacht die in deze laatste woorden opgesloten ligt: op 0- L. Vrouw Hemdvaart zitten de weesten in de barak op elkander te kijken ; en die „meesten", 't zijn waar-schijnlijk de vaders, wier famiiie in pelgië lijdt; vaders, wie het drukke , Emilie verkeer op de straten droevig stemde, die dan naar de eenzaamheid Werden, en nu -met strakke blikken ^oeLloos in de verte staren. Het eentonige kampleven lijkt hun s°ms in zekere mate min zwaar dan tet nieuwe afwisselende, want achter ,aen Prikkeldraad moet men zioh min wten welgevailen. Het kamp bestaat om wille van den soldaat, en heel de nering is maar zijn noodwendigheden ingericht. De gein-terneerde is daar als 't ware op zijn eit en ieder buitenstaander is zooveel als een vreemdeling. De tewerkgestelde integendeel geldt voor sommigen als een indringer in hun ômgeving, en zij die een halve fortuin zouden geven om een vestknoop van een IJzersol-daat te bezitten, zullen soms hun neus optrekken voor zijnen wapenbroeder die te Antwerpen zijnen plicht gedaan heeft! Eendracht is macht — er is geen onderscheid meer onder Belgen, — wij zijn alien broeders, — onze sol-daten zijn onze glorie! — Zooveel silagwoorden die heel mooi klinken op feestvergaderingen, in dagbladartike-ien, en bijzonder bij teraardebestel'lin-gen. Doch verJoren ze in het dagelijk-sche leven hunne ware, beteekenis niet, dan zodden onze tewerkgestel-den zooveel vernederingen van wege hun eigen landgenooten niet te ver-duren hebben. Achter den prikkeldraad is men er zich ook minder van bewust van wat het hart door den oorlog te lijden heeft. Er bestaat meer kameraad-schappelijk leven; de verschil'lende bonden hebben nieuwe banden ge-smeed, de mannen dér zelfde streek zijn geworden als kinderen van een zelfde famiiie- die elkander opmonte-ren, en elkaars last helpen dragen. De tewerkgestelde, hij -staat soms wildvreemd in zijn midden, en tegen-over zijn gezellen. — Luistert wat onze vriend schrijft. „Wie zal er nu in de barak wat verteMen om er leven in te krijgen? Niemand. En gebeurt het soms dat er iemand wat uit de jonge jaren wil verhalen, dan zullen de anderen wel 'luisteren, maar zoo on-verschrllig, het gaat niet, het wil niet vlotten." Ze werden in het gewone leven ge-smeten, en wat dit gewone leven juist aantrekkelijk maakt, de warme fami-'lie-atmospheer, werd hun niet gegeven.Toen de groote vlucht duizende en duizende Belgen op Neerlands gast-vrijen bracht, kregen ze hun plaats aan de haardsteên en aan die Samari-tanerdaad is het te danken dat er heel wat min harten door die catastrophe verbrijzeld werden. Welnu diezelfde daad moet nogmaals herhaald, nu de geinterneerden zoowat overal tewerk gesteld worden. Belgen die een eigen woning be-trokken, hebben den plicht hunne deu-ren open te stellen voor de mannen die hjden in de stilte. Wat vreemden uit liefde voor ons deden, moeten wij uit reohtvaardigheid voor landgenooten doen. Gaat tôt die jongens die ge op uw wandelingen ontmoet, spreekt'ze aan, doet ze aan uwe zijde stappen, laat ze van hunne vrouw spreken, laat ze uwe kinderen streelen, houdt ze bij u als de avond valt, en.de duisternis zoo droevig stemmen kan, dan spijst en ilaaft gij hen die hongeren en dor-sten naar iliefde, dan vrijwaart ge uw broeder van moedeloosheid, dan be-leeft gij uwe belijdenis dat „de Belgen één zijn". J. €. I Afscheidszangen. IV. DE ZIELEN. Warroeer ©en zelîde ramp en onigeluk De imensohen drijift raaar vreemde ilanden, Dan smeeidt het staag igeharner van dein dr.uk Van ziel tQt ziel sfcaal-v.aste banden... En 'k voeî mu imach#ger idan ik ooit dacht Dat lijdenisibaindein kunnen foindeii Zoo sterk, dat ik met nuw geweîd de klacht, 'Bij 't soheên Vian 'allen. die mij miniden, Moet simoren iti 't geldaaht 'van 'hooger plicht. Viérspreide zielen oiit de 'gauwein Van 'Bal'gië, die 'diep in wee liier ligt, Ons bond eft ibindt 'één sohoon beitrouwen, Eén heimwee naar ons lieve, lijidend land, Eén S'terke ilieide in somibre dagen, Eén zw,arbeproeifde, ifiere hoop, bes-tand '0:m nog meer Jast, desnoods te draigen. Verweeride ihallimgszielen, ojitgej.aagd Uiiit eigen .lanid naar nitheemsohe oordein, Die, bloedig-rood van smart, toch nimmer Maagt, Al- kan geen taal zoo'n leed verwoorden; iHoe dikwijls vie] 'timij, priester Gods, teibeurt Diep in uw deugd ©n wee te schouwen, En, heb 'k om u in medelij getreurd, 'Ik voelde ook eenbied om iuw -rouwen. Met vmme an'troerinig ien met ihoog ontzag -Heb ik uw beilge "traneniglorie Bewondend en gezegenld dag .aan daig, In 't moediig Ibeiden van 'viktorîe. Ik iheb mij blij en rdjk gévoeM ira al De zielen'S'Ohoon'hid van die lijden, En nu 't op scihei'den komt, nooiit zal — Wat afstand tosschen ons imoog glij'den — Het pracht-herdenken Itarçen of vergaan Aan a.llen die 'k hier mooht ontmoeten. O ziet de itoekamst steeldis ibetrouwend .aain, En nu ons wegen solleiden moeten, Dat onder de aseh van uw,en zielenirouw De vlaim der sohoone ihoop blijf branden, En Wijift in vuurge liefd'e ans land getrouw, Al is 't'hiier kil in koeile landen. En iblij'ft dat Ianidje waardi'g aLlenmeesit: Druipt ook zijn foloed uit wreede wonlden, Het is nog inooit zoo heilig-sohoon igewee&t, En in zijn grootheid onigesahonden ; Het 'staat bekènd om oude vrijheidsmin, En als de vaadren zijn de zonen, En hooge toister van zijn 'godsidienstain Sparat 'om ons voilk eein 'glori'ekronem. Ontho!u!d, imijn uitverkoren zielensohaar, Geheiligid >en vereêld door 't teeken Der kinidren Gods, dit woord, het 'eenïg-waar, Dat, vaarwel-wieemend, 'k nog moet spreken: De itijden vordren in hun grootsohen nood, Vol 'haat 'en Jiefde en 'reuzig strijden; Goid zegent 't recht. Maar hij al'leen is gxoot Die de eeuwige zege eens mag ibelijden. Vaaritwel, mijn îiefste .lanldigenooiten. Mooht Ik u tôt ihulp igeweesit zijn in 'dit land, Blij.lt mij vereniigd. op en na dees toohit, Door vrom .gâbed, den heohtsiten lieîdeband. Arth. COUSSENS. Aan onze Lezers. Soms krijgt gij lûeuws uit het dierbaar vaderUmd, dat ook uw lotgenooten in de Ballingscluip aanbelangt. Deelt ons dut nieuws mede. wij zullen het door „De Klok" verspreiden. Gedeekle vreugd is dubbcle vreugd. Leest op onze 4e bUulzijde dm oproep ten vmrdeele onzer geinterneerden in Zwitser-land, en geeft er gevolg aan. Onze edelmoedigheid biijve spreekwoor-ddijk. De Paus en de Oorlog 0 De diplomatische actie van onzen H. Vader Benedictus XV heeft de aan-dacht van de heele wereld gewekt. De tusschenkomst van den Paus in den oorlog is van het allergrootste gewicht. De pers van de heele wereld heeft over de nota door den Paus aan de oorlogvoerenden gezonden heel wat artikelen ten beste gegeven. Al de dagbladen schijnen diepen eerbied te hebben voor de edelmoe-dige gedachte die den Paus tôt han-delen aanzette; en ook wel voor de pijnlijke gevoeîens die zijn hart bij het aanschouwen van dezen vreese-lijken oorlog vervulien. De neufrale biaden voegen er tevens den wensch bij dat de onderneming van Rome moge lukken ; de kranten der oorlog-voerende volkeren verschillen z.eer in hunne appreciatie. Weinige zijn er die den pauselijken stap onvoorwaardelijk goedkeuren. Vele bespreken zeer streng, en nog wel met bitterheid de oplossing die de Paus vooropgezet heeft ; anderen meenen dat deze voorsteiien, welke met voorbedachtheid nog al vaag ge-vormd zijn, een ware basis verstrek* ken, op de welke men nu of later tôt een accoord zou kunnen komen. Het algemeen gevoeien is dat de pauselijke poging niet lukken zal ; sommige heeren kraaien dit luid op de daken en dit met eene zekere vol-daanheid die genoeg laat onderstellen dat met hun gepraat en geschrijf an-dere belangen dan die van het vader-land moeten gebaat worden. De meer ernstige en oprechte menschen zijn van gedachte dat in ieder gevai de oorlog door de pausei'ijke daad, een nieuw tijdperk, dat door de vrede zal gcsloten worden, intreedt. Zeker is het dat de voorsteiien van den Heiligen Stoel niet scherp afge-lijnd schijnen ; en zoo vindt elke partij een reden om ze van meet af te ver-werpen. Doch om zoo te handelen moet men maar oppervlakkig en met vooroordeelen behept de nota gelezen hebben. Het document moet ernstig bestu-deerd en in zijn waar daglicht ge-plaatst worden, en dan krijgt het zijn ware en diepe beteekenis. Dan ziet men dat, rekening houdend van den huidigen toestand der zaken, de al-gemeene formulen die de Paus voor-opzet om tôt een eerste onderhande-ling te kunnen gtraken, overeen te brengen zijn met de rechtmatige eischen der Verbondenen. Het antwoord moet evenwei door de regeeringen gegeven worden ; zij zijn ten lange laatste de eenige die bevoegd zijn in de zaak, omdat zij alleen al de gegevens v3n het vraag-stuk kennen. Maar wij durven ver-hopen dat die regeeringen getrouw aan hun eenige roeping, zich zullen laten leiden door de ware belangen der volkeren, als ze hun antwoord aan den Paus zullen opmaken. "DE KLOK UIT BELGIE„ WEEKBLAD VAN „LE COURRIER DE LA MEUSE" Zondag, 26 Augustus 1917. le BLAD. lste Jaargang No. 22

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.  

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.  

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.  

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.  

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.  

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.
Cet article est une édition du titre De klok uit België = La cloche de Belgique appartenant à la catégorie Katholieke pers, parue à Maastricht du 1917 au 1918.

Bekijk alle items in deze reeks >>

Ajouter à la collection

Emplacement

Périodes