gofttJag à Haï. ièi& CTWEMaailUiiUlJUBUUUUUUUUUrOJOLTOt Ce Jaargang I n^KKT*«H»w°»^rtnr!rw^«-<T«»i-ipn,sr<rm'jpni!=irî4»' De Klok uit Belgiё REDACTIE IN ADMINISTRAT!* l WILLEM ll-STRAAT 56 - TILBURQ TELEPHOON 744 - H»TBU8 23 PRIJS PER RUMMERi S CEHT. nnnnrtHnnnnnnpsnnnnnnnnpirirWinnmnnnïinrjnPH'înnnnnp M1JN NAAM 18 ROELAND ALS IK KLEP.IS T STORM ALS IK LUID IS 'T ZEQB ABONNEMENTi a Voor HOLIAND . " a n. 1.00 par KwartaaL C Voor BUITENLAND, . . FI, 1.26 „ H Vermlndartfe Prlja i Ve* VLUOHTELINQEN . Pl. 0.60 p«r Kwarteal 9 Voor OEINTERNEERPEN ^ W. 0.50 „ - S TfinririnnnnnnnrinnnnnnnnnnnnnnHnnnnnpiCTnnrunirinH Doet uwen Pllcht Nu het uur der bevrijding ntdert willen wij no g een ernstig woord rlchten tôt (fe jongelingen die dien3tplichtig zijn, en tôt hunne ouders in 'tbijzonder. Tôt de ouders eerst en voûral ! Want z| |ïfln het die op de beslissing hunner zonei een overwegenden Invloed uitoefenen. Wij weten dat in sdmmige gevalle* de reden waarom de dienstplichtige aan den oproep niet beantwoordt bij vader en moeder berust. iVader en moeder willen hunne toestemming niet geven; zij willen hun kind nlet laten neerkogelen, ze willen hunnen broodwlnner niet verliezen, ze hebben reeds eenen aoon aan 't vaderland afgestaan. Spitsrondige ver-ontschuldigingen weten zij bij de vleet in 'tmldden te brengen. Doch geen enkele be-wljsvoering vermag den plicht weg te cijfe-jen. Ouders,fis ùw zoon tôt de landsverdedi-ging opgeroepen, dan zijt gij In geweten yerplicht hem te laten gaan. , Vergeet daarbij niet dat loontjt om zijn «oontje komt. G| wilt uw kind aan het ge-j»aar - onttrekken om van z{Jne llefde, zfln ,hulp en eteun te genieten. Maar laat het vredesverdrag geteekend worden, laat het oogenblik van den terugtocht naar 't vadèr-, land aanbreken, dan zal de afrekening ook voor u komen. Of meent gij dat dienstwei-geraars met open armen in 'tbevrljde land aullen ontvangen worden ?»Dan zult gij onder de wrange pijn van '♦ gescheiden zijn te Hjden hebbea, en de afwezigheid zal u zooveel te zwaarder vallen dat zij de rechtvaardige Straf van uwe eigen fout zou mogen ganoemd worden. Ouders, weest niet zelfzuchtig en klein-geestig, zoo niet gaat gi} uwe kinderen op "den verkeerden weg voor, en geeft gij ze Éen wapea in de handen dat ze tegen u zullen keeren den dag wanneer gi| hen op de verplichtingen van hunnen staat zult durven te wijzen. En gij jonge mannen weest niet laff \ Vergeet het niet, jonge mannen, dat hij die naar het hulpgeroep van zijn land en zijn volk niet luistert, niet waardig ii dit land nog te betreden, tôt dit volk to« te hooren. Hjj Oie het lijdende vaderland verloochent, tal 4oor het zegevierende vaderland niet herkend worden. Luistert naar de stem die in uw binnenste fluistert, en u vermaant dat gij in geweten Yerplicht zijt het leger te rervoegen. Luistert naar de stem uwer broeders en jVrienden die jubelen : „'t is beter toch te iterven uit plicht, dan het ganscht leven te moeten zwerven om zijn schande te kunnen bergen". En mocht gij reeds uwen plicht verzuimd hebben, tracht u onmiddellijk in orde te stelleg. Beter laat, dan nooit. «• - tOntslag van Ludendorff Den 26 Oci. meldde Wolff officleel „Z, M. de kedzer en koning heeft heden den gene-;raal der infanterie Ludendorff op zijn ver-soek om ontslag ter dispositie gesteld 1" De man die sinds een paar jaren in wer-kelijkheid Duitschland- bestuurde, daar hij, en hij alleen, de regeeringen ontbond, nieuwe In 't leven riep en aile overheerschte, de man die niet met naam zooals Hlndenburg, maar metterdaad de hoogste legerleiding in han. den hield, Ludendorff de incarnatie van het militarisme is plotseling heengegaan. Einde September had hij naar Berlijn ge-schreven dat er eene regeerlng moest tôt stand komen in staat om onderhandelingen ttet Wilson in te leiden. Daar Hertling he^ jin de oogen der V. S. en der Entente ver. korven had moest hij gaan. Wellicht had Ludendorff gehoopt dat er **nstonds besprekingen zouden ingeleid wor. 3en welke een rechtsvrede zouden voorafgaan, En door rechtsvrede verstond hij wellicht een *ulkdanlgen vrede waarbij betde partijen gelijk gerecktigd zouden optreden. Zoo kwamen roem en de Duitsche krijgsmanseer on-Verminkt uit den slag. Doch Ludendorff had zonder den waard.,.. Wilson gerekend. In zijn overnwedige over-îiflging dat iedere vijand d« hem toegesto- U oaaDacucaactanaDacaaDaapaaDaco kene Duitsche hand iou vastgrijpen werd hi bitter teleurgesteld, De présidant der V. S., de man die ait taak sehijnt opgevat te hebben de Tlaf de démocratie bver aile landca te laten wap> pertn, maakte aan den aieuwen kanseliei duldelijk dat er nooit of nooit met de huidigi en willekeurige Duitsche regeerlng zou on-derhandeld worden. En terwijl Wilson zfjr nota veraond kwamen de onbetwistbare over-winningen der Entente de hoogste kraeht aar dit antwoord bijzetten. Door de vrees dei algeheeie vernletiging gedreven heeft de regeerlng de hand gelegd aan de hervormin-gen, en om der wille van het buitenland, iaronderheid om der wille van Wilson, wiens genadigheid ze hopen te winnen, werken zij met een zekere gejaagdheid om zoo spoedlj mogelijk een democratische regeeringsvorm la te voeren. Doch zoo was het door Ludendorff niet bedoeld. Hoe zou h||, die sedert iangdictator had gespeeld zich met een burgerlijke regeerlng kunnen vereenigen? Voorieker ge-voelde hij zich gekrcnkt door de huidige grondswetherxiening, en achtte h^ deze laatste als schadelijk en noodlottig voor de iegers. Max von Baden was verder gegaan dan Ludendorff had gewild, en voor zulk een vredesaanbod wou hij dan ook niet langer aansprakeiijk blijven. - De onafhankelijke sociaiist Côhn heeft er verleden Vrijdag in den Rjksdag op gewezen dat de hoogste legerleiding zich aan "de rer-antwoordelijkheid van het vredesaanbod wil onttrekken. Volgens hem zou in de persconferentie verleden Vrijdag te Berlijn gehouden eenen brief van Hindenburg zfln voorgelezen waarin hij zich verxet tegen de bewering als zou htf gezegd hebben dat een aanbod van wapen-stilstand en viede in de wereid gezonden moest worden daar Duitschland om militaire redenea geen tijd meer had te wachte». In dezelfde persconferentie van verleden Vrfjdag zou er volgens onxen zegsman ook een telegram van Hindenburg zijn voorgelezen gericht aan de legerbevelhebbeJs. De inhoud daarvan zou lulden,: „ Wilson verlangt van het leger een capitulatie, doch leger en vloot verzetten zich daar tegen; zij zullen liever tôt het laatst toe strijden". Er zou ook een bedreiging voor de kroon in den oproep ingesloken liggen, indien deze zicli er toe mocht laten brengen om in te gaan op het voorstel van Wilson. Dan zouden leger en vloot zich tegen de kroon wenden. Daarbij wordt er door de militaire over-heden met het beeld yan den nationaltn oproep gespeeld. In dergeiijke handelingen vinden wlj den geest van Ludendorff terug; nu hij de macht uit zljne handen voelt ontglippen droomt hij van een militaire staatsgreep. De terugtocht in het Westen is zonder ineenstorting ge-beurd. Hij wil de vernedering die de Wilsons-vrede voor hem zal meebrengen ontspringen, hij hoopt met den steun van den keizer een volledige omwenteling in den toestand te brengen. Maar intusschen waait de wind der démocratie steeds heviger. "Het Duitsche volk en de meerderheids-regeering denken er niet aan hun politiekte wljxigen na iedere luim van het groote hoofkwartier. Wij hebben genoeg geleden onder de plotselinge handelingen van het keizerlijke béheer. Wij bedanken er voorom de zaak van het Duitsche volk verder te laten benadeelen door de invailen van het oogenblik van het persoonlijke regiment in het hoofdkwartier. Se soumettre ou se démettre — zich onderwerpen of heengaan, zôà staat de vraag voor de heeren in het hoofdkwartier. Ofwel ze worden trouwe die-naren der nieuwe volksregeering, of Duitschland speelt het zônder hen en mét hen klaar. Misschien is het voor zekere heeren aanbevelenswaardig de geschiedenis te lezen van genraal Kornilof naar Petrograd. In Duitschland zou een poging tôt oproer tegen de volksregeering niet langer dan den eersten dagmarsch duren, Wie met zulke denkbeel-den speelt, moet beseffen, dat het Duitsche leger daaraan niet meedoet,. Aldus schrijft de Sozialistische Korrespondenz, en deze £edacht«n schijnen door de rijksdagmeer- ^ voor «KiwT&ay | derheden gedeeld te zijn geworden. Immers intusschentijd was het roorstel om het mlli-( taire gezag aan het burgerlijke te onder-r werpen, wet geworden. Dat wa$ voor Lu- ■ dendorff te veell Hfl troeg zijn ontslag, en ■ de loods rerllet de boot. Toch ls Ludendorff'» geest nlet dood. Zijn ■ trouwe vrienden, de keiser, Hindenburg, de i conservatleven, de alduitschers zullen treuren om zijn heengaan. Zlnnen zij op een revaa-che?„Is het gevaar van eene militaire macht* greep nog niet heel en al geweken ? De Engelsche pera durft het te betwflfelen daar ze beweert dat het aftreden van Ludendorff nlet noodzakelijktrwijze de onderwer-pfng der militaire macht aan de nieuwe regeerlng beteekent, al verklaart Dr. Soif dan ook in 't antwoord op Wllson's nota van 24 October, "De vredesonderhandelingen worden door een volksregeering gevoerd, In wler handen de beslissendt gezagsbevoegdheld fel-telijk en volgens de grondwet berust. Ook het militair gezag is aan haar ondergeschikt Laten zij die een hinderpaal tôt den vrede daarstellen, Ludendorffs voorbeeld volgen. Vermits ze beweren meer met het lot van het vaderland dan met hun eigen voordeel begaan te zijn, zouden ze best doen die woorden door daden te bewijzen en weggaan alvorens weggejaagd te worden. 29 Oct. JOZ. CALBRECHT. Voor de Geloterneerdeo. Sedert ons optreden tan voordeel® van do geïftterneerden hebben wij toooit opgehou-fhotiden de misbruiken aan te klagen die ons door de belangstellenden gemeld werden in het bastnrar van het rfpaarfonds van Den Haag. Wat onze jongena daar het meest in griefde was het gémis aan duideljjkheid, aan klaarfr bg de manier waarop hunne centen beheerd worden. Waarom krflgeu wq geeue regelmatlge al-rekeningbrieJjes î Waarbij komt het dat, als w$ ©r krijgen, er ie&r dikwijla vergissingen op voorkoiften, en al t^jd ten onzen hadeele? Waarom krijgea de alleenataande, aan geen groep behoorende geïnl-erneerden, aan wien sleohts soldjj en taenagegeld afgehouden wordt, g e e n e afrekeningsbriefjesî Aan welke rente ia ons geld geplaatst en waarom staat die tente niet aangeteekendî Hoe kunnen wij ons riedht daarop bewiJaen al» wij g eene gesohrilten hebben T Wanneer en door wie en hoe ïal ona geld ons terugbetaald worden? Welke neglementen bestaan er in de kaa van Den Haag diei aan het beheer toelatetQ over ons geld te beseihikken zonder onze toot-kennîa en toestemming? Dit ailes zjjn vragen, die wi) hbnderdeo malen op het 'Algemeen Sekretariaat der Ohristene sociale werken ontvangen hebben; met bewijzen bij de hand dat ait ateuaden OP werkelijke feiten. En als ons Sekretariaat zioh feohtstreeks tôt het Beheer der jkaa vaan Den Haag wenddfl, om klaehten, over ite maken, dan pntving het voor antwoord: jle dat er geene regle-roenten of bepalingeli jbestonden voor het regel ni a': i g afleveren van ealdobriefjes; 2e dat de kas van Den Haag eene militaire iratelling zijnde, vreeniden daar piets in te zien haddei Men heeft ons eonfâtÇds verweten hard-handig te zijn bij het aanpakjken van misbruiken, maar wij wagen het in gemoede aaH ieder onbevooroordeeld man: ^Kan men Op eene beleefde vraag een brutaler antwoord tdtdrenkonî Daar ons' optreden den echijn verwekte va^j eene persoonlijke aotle tegen zekere militaire overheid, hebben wij een tijdje opgehonden, met aan de ^ersohillende klachten openbaar-heid te geven. Maar wij hebben zorgruldig aile docnmenten verzameld «n de Inieuw gekozen katholieke dletaooratifiohe vo!ksvertegemwoordlgera yéiii Nederland opder den ar.m genomen om vol-doening te krijgen. Onze vriend J. ST, P. Haazevœt, onla'nga nog Seere taris van fcet R. K. Vakburean heaft nu eene reeks vragen geste'd aan den Minister va^ çor'.og N«cterfpd, o.nj over de rer- IEEROER ... FI. O.SO „ „ . |g PQQQUDnnnaHaFaQCQaaaûiSâDnoEûa • achiltende door ons aangehaalde punten klaaN, heid te bekomtea Heim wez® onaen iràigetn dank .gebraoht in naam tan on lijdende volk. Laat met vrfeod Haazevoet, gij hebt plus minus 22000 getnteroeerdeo achter u! Het "wez# «na toegelaten nogmaaU beknopl onze sdentfwijze omtreat des» veel* beaprokeal ttak uiteen ta nettelu Deze opvatting krijgt meer en meer belang, an dat we op îet piu4 staan naar o®m haardabeden terug te keea-an, WiJ weOeinl niet tengevolge van welke iegliM' menten of owreeiikomfltan da kaa van De« Haag ia ingesteld. Doch wat er ook van wezs^ wfl tooenfen zulbe {nricfcting onohriateltjk eqg onredhtvaardig. Pata Léo XIII zegt in zijn wereldbridl „Rernm Novarum* bepaald dat „de werkman' een waaiarihtlg en teaaeotioei reoht heeft, nWl alleea op de betaling maar ook over de vrij»' beschilcking Vaa zÇn loon"*. Hierin juiflt, SegS de Pane; bestaat taatbaaar het eigendomarech.9 dat sis grondalag 'van de samenlevlng door de ehristene redeleer aanzien wordt. l. J En aJa overhedeo of reglementen «r 0t, dera over besc&lkkeai ia dit een aanslag of het WgendomBrecht. Daar gaaS wij nlet vag af- •> 'I " lj ZooVfitel te min omdat door de vemnid«rirtg| va» den wisselkoerti Op aoderhalva maalll' tijd, een verliee van bijna een desdel Op <M, waarde van des gnlden, dsa iras Bet aïgW hoitden loon ingetaedeaj la» ' Men kome tto )aiet ai nlet het afgum^ttt dat deze afhondingen een goed geweert «ijn vooM de geintwrneerden, oîada* B9 het aidera den verftwist luehben, \m Behalvw dat wij 'zulke algemeené aantttstlgit^ fJ)3 eene beleediging fteeahtantelty etielten wi) de [vraag met weïk roaht, op grond vais weikie beginarien eetae overhiettl zioh als voogd BtelLen kxg over tiendutzeUM volwaaaen werkHedea? / In de verondersteliing ttst MM pMrooA, of eene ïegeeriag nlk argrowirt son kaJ halen om aan IrargelÇïce NederI»ndsohe Ivet» lieden «jeS tienne — of eH negen tteraletai van httt loon aohter t# houden Mit die wericliedetf «a' hnsBe vakbondea dent ! M !' •' 4 "!■>! | —Om ©etrig en onveréaderlflUî: beeh^t HjjW „Men fceere Booh&ast )asogeIifk alte Bfgeiioitfl den gtelden nfet teewe ïedefljj» renfey ttgag tM de redhtmàtige eigenaaral | : Vriend HajaaevoB^ denk' Wt KÉjT - 4: f a van guASOÉ!»® oud moederkek' Oud moederken wtena vreedzaam tSSà f ' ' fe Derudermonde toandde^ Dat Btromlpelemd nlt 1 kï^gsgedoJtooh | In Holbad eerusaam landde, Waar ik n buiton eigea wxm 1 In 't vreemide land Eag kw^nenj j' TJw trooat tata ~*kra«H îttw eerfgoiS Had gy ptota rien l&torftntik " Toen op den eeraten dag vafci ïiood I De zoooa vian moede» aciheiddeii ; Arra moederken, Ont daar bet biood Der armoe eet in l^ien,. j En droomend, bkîdend, ft groote Wjft Uw Keflioft b^jËft waohten^ — iWatot wie Bie aJa eeW moeder jogfojl ! In hearlijh^oboian betraohtaaî f— En telkena toen eeM wooïd vota feql In toofeizaam schrift geeobiev*® Uw hart deed kWppen MS nw sten) In t npeiiea ÛiJ à&cà benufei^J Uw Bedtete kind beb Oc ontrUoet 3$ En over 9 'gteproken; Zijn echoone dengd Ss aJa zijn ] Kl Ijjfckraohtk ongeiwekein; ! ' v._ ' 2^n grootheid tal, wa»noer , Zich Boet^ml H ierbarnien 1 * En om zijn ^noederfeen vereerd ; 1 Slaat hij zijn forsige amÉtet En vraagt met kindorlijk ontzag Zijn moederloen een kndaje En boitwt eens voor haar ouden ,0p 't puln feten BroJer huisje... j ! Kalea, Deo. 1917, ^ ARTH.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.