le Blad nrfttintinorincir Zondag 1 Sept. 1918 Ze Jàargïaifg No. 23 De Klok uit België q HEOACTIE EN ADMINISTRATtCi ! WILLEM ll-STRAAT 66' - TILBURÛ TCLEPH^ 744 - POSTBUS 23 - M UN NAARR IS ROELAND ALS IK KLEP, IS T STORM ALS IK LUID IS T ZEQE ABOHNKHEHTi VMr KOLLAND FI 1.00 par Kwrtaat V«or BUITEMLAND. . . . . FU 1JSB „ „ PRIJS FER NURISëJERt 6 CENT nnmtinnnnnnnnnnnnn MOEDELOOSHEID. „Droeve tijden ! wanneer zal er ee: eind aan komen ?" , Ja wanneer ? Dit weet God alleen doch dat er klaarte aan den heme oprijst, is zeker. Moedeloosheid en heimwee druk ken u tcrneer. Ik begrijp het. Maa laten wij eens de dingen» op det keper beschouwen. Gij laat u door moedelooshek meedrijven. Wat wint ge er meê of wat verliest ge er door ? iWinnen ? Gevoelt ge uw hert dai lichter en opgeruimder ? Ziet ge dâr klaarder in'de toekomst ? Put gij e: troo'st uit ? Scbrijnt het lijden dar min pijnlijker door uwe ziel ? Zijr vrouw en kinderen er door gehol pen ? Brengt u die moedeloosheic ,nen voet dichter bij het vaderland ' Op al die vragen, en op menige andere moet ge „neen !" antwoorden volop „neen!', i Waarom geeft gij er dan in toe ' Ik ncem aan, dat onrust door hel harte woelt, als ge u het lot van dier bare bloedvenvanten voorstelt ; als ge u machteloos ziet om hun een hel-pende hand toe te steken ; als ge in pijnlijke onzekerheid verkeert nopéns hun lot ;* als ge zelven, vier voile ja-ren lang, allerlei nood en ontbering moet lijden, en nu, op het 'einde, nog tegen gebrek en honger hebt te worstelen. Dit valt te bcgrijpea, voorzeker, en hij die er geen deernis mee heeft, draagt geen menschenhart in de borst. O neen, mij verwondertn niet uwe fronsende denkpleoien in het voorhoofd, uw diepe, strakk^ bliik-ken, uw sprakeloos ommedwalen.... En t-och kan ik u geen gelijk ge-ven. Waarom niet ? « Uwr moedeloosheid is 'n bron van nadeei voor ziel en lichaam. Gij waagt er uwe eigen gezondheid bij J gij verbittert uw -lijden door angst en achterdocht ; ge zijt niet meer in staat eene ernstige bezig-lieid aan te vatten ; en in geval uwe bloedverwanten uwen ellendigen toe-stand te weet geraken, vervult. ge hun herte met immer knagende be-kommering. , „ • Gij bemint vader en moeder; gij bemin t vrouw "en kinderen, — of gij bemint hen niet. E—- gij hen, dan zult ge, door nuttelooze moedeloosheid, hun lijden niet vergrooten.... u zelven-Ttiet on-bekwaam maken, om mor^en hen ter zij te staan en den last des levens met hen te dragen. Bemint gij hen, vergeet dan nifn-mer, dat gij niet alleen voor u, maar ook voor hen moet leven.... dat zij den dag der zegepraal, den dag der verlos;iiig afwachten 'om wederom te steunen op vader of op man, en het gelukkig huiselijk leven van vôôr den ôorlog te herbeginnen. Bemint gij hen, ah, gaat dan met christen wilskracht/ met vaderiand-sclic taaiheid tegen de moedeloosheid in.... Doèt het uit besef van uw mannclijke waardigheid, van uw va-derlijke plicht én van uw christene Qvertuiging. Moedeloosheid baart onrust, verrait het leven, ondermijnt de gezondheid, ieidt naar zothuls'èn kerkhof.... brengt het eeuwig zielewelzijn in ge-vaar, berooft vrouw en kind van sieun en hulp, versombert de toekomst..... àë moedeloosheid, wàar nïan; zich niet tegen wapent, waar men ^ a v rijvvillig laat door meesleepen, ^ordt ■ op een gegëven oogenblik.... Ee;i lafhartigjjeid ! i Wie man is en christen, heeft wiat anders te doen, dan in de kampen en ; straten zijn moedeloosheid uit te 1 stallen. Huisgezin en vaderland heb-ben recht op onze "levenskracht en - toéwijdingj — en waar menschelijke r beweegredenen te kort schieten om », die levenskracht te voeden en die toewijding te versterken, daar ,vra-1 gen wij troost en bezieling aan den , godsdienst De godsdienst heeft hulpmiddel voor aile kwalen, — en zeker voor die wonden, die door kneuzingen van 's levens kruisen zijn toegebracht. Hij, die ons leeraarde en voor-ging, droeg een kruis.... en heeft ons voorgezegd: ,,Vader, uw wil ge-schiede op aarde als in den hemel..." Moedeloozen, richt de oogen naar dat Kruis;.... verplaatst u met de verbeelding op de IJzerboorden met uw hert in het vaderland..., en ■ dan, met de hand op de borst, her-haalt als christen, als man, als Belg : ,,Ik moet! ik wil! Wat God bewaart zal wel bewaard z'jn, — en die op Hem betrouwt, zich nooit berouwt!" Dr. J. MUYLDERMANS. Voor de vrijheld. Met dankbare belan^.t.iiing volgen wij, ge'ntemcerdcn en v!u'hteli^g.n den he]dh?/i"i<ï<?n sfrijd in Franki^jki Elken dag nieuwe vovdéringen, een verder op-rollen van de duistere Duitsche wolk met hare verpestende gassen die. nu 4 jaar over 011s land en Noord-Frankrijk de zon van vrede, vrijhcid en welvaart bedekt. Thans zien wij in, dat het wel mogelijk is, de machtige, Duitsche oor-logsmarhine te bedvingen, zelfs daar waar zij al hare krar'ht had samengetrok-ken. Wie onzer was niet bezorgd, toen het geweten werd dat .de Duitsche divi-sies van Rusland naar Frankrijk werden gezonden-, en het in België \an de pin-helmen wemelde ? Wie is er niet ang-stig geworden wanneer de telkens her-haalde Duitsche offerisieven de gealli-eerden dwongen aan den vijand terrein af te staan ? Er werd wel gezegd dat Foch zijn leger in reserve hield, op de Amerikanen werd gehpopt, maar zoo dikwijls was onze hoop teleurgesteld ge-weèstl Nu hebben wij 't gezienj en 't gebeurt nog dagelijks yooYt: Franschcn, Ameri' anen, Engelschen, o id r één commando, het ge. iale commando \an Fo.h, rulcken voorwaarts, niet in onderbroken stooten zooals de Duitschers deden, maar onafgebiolten, met grojte mokerslagcn, dan hier, dan daar, met groote snel-heid het brar.dpunt van den aanval ver-plaatiend; en overal, zegc\iercnd bevrij-den zij dorpen en 5 te den uit de klem der vreemde overheersching. De zon be-gint'te schijnen! Laten wij nu toch aan onzen plii ht van dankhr.arheid niet tè kort kornen. Wat ! thans bevochten wordt door harden strijd : in stroomen bloed is onze oi\afhai;kelijk- 1 heid. Ons le;, .r heeft d ïstijds den eer- i sten stoot opgevangen aan den Yzer, : het voortrukken van de Duitsrhers de- ■ fini'ief te0engehouden, en nog voortdu- j rend door offensie» e b:e\» .,ing> h oT door • afweerstrijd ors duarbaar B l6i < h l lo.d geofferd voor de goede zaak. De~groo- : te mogendh dai onze gcalliccrclcn zij 1 1 ons daarvoor dank ver.' hul.'igd, M ar < wij hun ai t îuli-: '.er \oo. het v. crk dat ; zij ih ias v i i. i liten. ] Er / ijn er rnisschien 6iid r.f o. ■_> clic i a ! vicr ja.. oodogsvcr'dyi ii d u vre..,:.df niet rc.ht en dui.l.lj'v 1 ji waarom h t ! gaat, ivat er te v i .u„u U c. 0. J s hit-t- ; e..do krij^s e ri h ing n d r gc l'.i r i dea. In lac t Le la van dea 00 'o: v\ .is n; c jr 11. o a: ait lier, i 0 n t-; 1 uuuucu, utui uc te en met een weinig moeite en ce» goedt scliadevergoeding zou alras heropge bouvvû zijn wat vernield werd, en Bel gië zijn als voorheen. Dit is nu niet mea zoo. Vier jaar verdrukking, uitbuiting wegvoering van aile stoffen en Werk tuigen hebben ons land diep. verarmd en niemand stelt zich vô6r, dat wij thuisk-omend een België zullen vindu: zooals het schoone land dat door der indringer is gesdionden geweest. Maar België moet herworclen, en 'I zal, als wij rnaar meester zijn in ons eigen huis. De vreemde meestërs er uit. Dat is de eerste vereisehte. Onaf-hankelijk zijn is voor eene natie het •hoogste-goed waarvoor het bloed harer zonen niet te kostbaar is. En deze onaf-hankelijkheid wordt thans bevochten. Voor den oorlog kenden wij de vrïj-heid niet, hoewel wij er van genoten, omdat wij nooit anders dan vrij geweest waren. Belgen, die in 't buiten-land vertoefd hadden, voelden de vrij-heid als éene opene lucht bij hunnen te-rugkeer in het Vaderland. Thans ken-nen wij de vrijheid niet omdat de. dure tijden ons op andere meer stoffelijke zaken doen denken. 't Is een tobben, om aan eten en kleedsel te geraken, 't is een cijferen hoe de familie recht ge-houden bij de magere inkonisten, waar dan weer de ziekte de voorzichtigste be-rekeningen komt storen. Wij weten niet meer wat het is, vrij te zijn. En toch is het voor die vrijheid dat bij den Duitschen nival ieder op-recht .Vaderlander, have en goed, zijn leven zelfs veil had. Vergeten wij dit niet, en zijn de tijden lastig, en is het leven bicter, zien wij toch naar de naderende zonne der vrijheid die hare opkomst in een bloedrooden dageraad meldt. Er is gezegd dat zelfs met eene scha-devergoeding op groote schaal, België niet kan hersteld worden in zijn vroege-ren staat. Dit is indçrdaad zoo; ande--reu kunnen met de beste bedoelingén, en met veel geld' zelfs, voor ons geen nieuw vaderland maken. Dit kunnen wij zelf met hard werken, met samen te werken, en al de gav.en \an onzen rijken volksaard daaraan te gebruiken. Is het niet opvallend geweest, overal waar Belgische g^ïnterneerden of vluch-teling-en geliuisvest werden, hoè. aan-stonds onder hen een klein België ont-stond? Waarom heerseht die verslag^n-heid wanneer een vluch^oord als Ede of pen iiiterneeringskamp zooals thans liet geval is, opgehei ai-wordt ? Dit ver-staat alleen iemand cïie het invv^ndig leven zulker inrichtingen kent, waar ieder zijn eigen hoekjë naar eigen zia wist tôt een eigendom ' te naaken, waar hij dch thuis gevoelt, waar tusschen de toe-vahig vereenigde Belgen, alleilei han-de sLe.rekldagen, g.vv.st.Ljk bopden, inrichtingen tôt nut en vermâak ont staan die er een tintje Bclgisch karak-ter aan geven waar men van houdt "omdat het eigen werk is en 't leven vplgens ;igen aard regelt ? En zouden wij dan van ons bevrijd and, met vereende kraehten der thuis-jeblevenen, der strijders van den .Yzer ;n defr uitgewektneri, niet bij machtc.zijn, ;en nieuw Bel ië te maken ? /t Zal mis->chien' in :,,e: i.. opzicht van het oude /erscliillen, handel en nijverîicid zullen nisschien nieuwe we0 n ::io ttn opgctan /olgt. b nieuwe omsu.n îigheden, onze na-i maie in~,te1Tng\n op. i'u v in werkr g jehracht, zullen misschien wij. igingên îndergaan waarvan de nood^akclijkhc id loor dci oorlog op den voorgrond is jetreden. Maar dit nieuwe België zal îet o're zijn, zooals het voor ons be-loort te wezen, opdat v/ij er g lukkig 1 .3 brood Lu nen verdi, .ça n î r-dc.ai ot Gods ee~. g root Lreng.n aan wie • "j dit i. ue België als erfenis zullen lalaten. Gave God dat „ij aaa êien arbeid \an ie. /oir van on.-. Vade/and œOehlen , medewerken, wij die niet kunnen medMf : strijden om het land te bevrijden. Omdat wij dât geluk in 't verschiet • zien, en dât- de vrucht is voor ons van! • itien reuzenstrijd, thans in Frankrijk ge-, voerd, daarom volgen wij met zoo dank-1 ■ baar 00g de heldendaden onzer eigeni , soldaten en bondgenooten, en gaat ons innig gebed tôt God, dat hij hen helpe die voor onze vrijheid strijden, en huiï genadig zij die haar met hun bloed be-taalden. »L. D. Eerste Gongrss^van liet Verbond m het Belgiscii Christen leerpersoneel in Neaerlan^ Dit onder aile opzichten belangrijk congres, werd op 21 "en 22 Augustus gehouden te Utrecht in het St. Jtf-zefslokaal.Op het congi*es waren veitegcn-woordigers van de navolgende scho--len : Hardenyijk, Den Haag, Amers-foort, Uden, Maassluis, Heerlen, gelshoven, Nunspeet, Ede, Tilbu-g, Kaatsheuvel, Zandvoort, Dclft, Mld-delburg, Eindhoven, Ermelo, Halst, Sluis, Gouda, Rotterdam, Utrecht, Papendrecht, Baarle Hertog, Ber-gen-op-Zoom, St. Jansteen, Henge--lo, De Clinge en Nieuw Namen. Enkele centra hadden zich latea verontschuldigen, deels 0111 reden van ziekte, deels omdat de klassea' reeds heropend waren. Iiansweert, Rijs, Oudemirdum, Den Bosch, Ara-* hem, Vlissingen, Teteringen en Bre--da. De Z. E. Heeren Bruijnseels, af-gevaardigde van Zijne Em. Kardi-naal Mercier en Mr. Dierckx, afge* vaardigde van Z. Exc. Minister Poul-let lieten zich nog verontschuldigen. De voorzitter van het voorloopig Bestuur, de heer F. de Ro, opende om lialf elf de vergadering en sprak! dê openingsrede uit. Hij bedankte def talrijke afgevaardigden voor hunn© tegenwoordigheid, stuurde een groet aan den Paus, het Vorstenhuis, H. M. Koningin Wilhelmina en stelde, onder luid applaus voor, hun een.' adres te sturen; ook aan Minsiter Poullet en aan de C. C. zullen adres-sen gestuurd worden als dankbctui-» ging voor al hetgeen zij reeds voor1, het Belg. onderwijs' in het algemeen' en hef personeel in het bijzonder ge*' daan hebben. ! Nu wordt er overgegaan tôt dei dagorde: . ! ie. Verkiezing van het definitief Bestuur. Er wordt voorgesteld, dat het voorloopig bestuur deze vergadering zal leiden en dat men na nadere ken-nismakikng het definitief zou aan-stellen in de zitting van den tweeden; dag. Het voorstel wordt âlgemeen bijgetreden. 2e. Goedkeuring van 't règlement' Na bespreking van artikel per arti-~ kel en stemming wordt het règlement, behoudens eenige wijzigingea in den tekst met algemeene stemimcn aangenomen. Het verbond dat tôt nog toe den naam droeg van „Ver-bond der Belg. Christen Ondcrwij-zers en Onderwijzeressen" zal voort-aan benaai*d worden ,,Verbond van het Christen Leerpersoneel in Nedcr-land".3e. Stoffelijke belangen : Een uitvoerig verslag wordt in het Frnasch voorgedragen door den hcer C. de Maegd, dxl. secrctaris. Door den verslaggever wordt behandeld 1 a), onze rechtsiciestand ; b) onze ,toe-stand vergeleken met collega's ihj Engeland en Frankrijk; c) koersbe-rekening ; d) regelmatige uitbetalingi en e) pensioenen. Al deze punten worden grondig besproken en wen-schen worden uitgedrukt waarover in den 2en zitdag zal gestemd wor-dcn.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.