den Dinsdag, Donderdag en Zaterdag verschijnende V Dit hlad is VOOR DE BELGISCHE SOLDATEN bestemd ; iedere compagnie, escadron of batterij ontvangt tien of vijftien Fransche en Nederlandsche exemplaren. si JtiU ! Verjaardag van België's anafha.nkeUjhh.eidl Vtrledenjaar nog. werd hj/ met vreugde en opgetogen-heid gevlérd. Utdtn is daz» dag des te groettcher «m. zijne weerga-Iom# toarnaamlieid en gewichtigheii. Of het huidig uu»• staan onze jongens te veide, als de hotnt liampioenen van d» QnafhankvUjkhnid en van de Ur tan het Uelgischt volk, naar 't heerlijke voorbeeld hunntr vaderenvan iSSo. Rend* naganoeg Iwaalf maand long, strijdt ons bewond*r»nswaardig leger onder de lei-iing van zijn Koning, met onvermoeware en onwrikbare iapperheid, opdat België voor immer biij en ona/han-ktlijk blijve. Met heeft ons toegeschencn dat, op dezen plechtigen dag, enkel de meest bevoegda steminan 's lands dank-baarhgid, lie/de en enwaJUielbaar betrouwan aai\ tnze geliejae ioldaten konden betuigen. Wij hebben dan 00k de riietst *00marna staaismannen verzoeht enkçle rega-Len voor de heldliaftige verdadigers van het YaderUuii in dees legtrblad neer te schrijven. Onze stldaten zullan mat fierheid die heerlijhe regelen lesen die door het puik der Relgische leideis voor hen werden geschreven ; zij zullen tarzelfdertijd, met nieuu>* krachttn voor de aanstaande geveohten, «/• de zekerheid van den glorievollen en bevrijding eanbrer.genden aegf putten 1 Se Hter Cartes de M Mini star van Justilie Herinnert gij n onza nationale feestdagen Tan Tôôr den oorlog ? Die dagen wardan Brussal a» roorsteden, een weiaig later dan gowoonlijk wakker bij het rommelen van het onschuldige kauonvuur, « af-gesçhotsn, » zoo beatte bat op d a aanplakbrieTen, «door de artillerie vau d» burgerwacht ï. Van af dit oogenblik, cLraaide bet oflieieelle programma 3» lauj voorziena faeslelijkhedati af, Tolgens de Qnvergankjalijka tradities, welke iedar jaar door i»n Xonitew werdan Toorgasohreven. ïoege-stroomd langs de Noord-. de Zuid- en da Luxem-bwgstatias, kwainan talrijka drornmen op hun fcçuaa^sch uitg»d»schto la»dlie«i#n, do iuenigte stedaluigan nog Ysrcrooton. Langzamwhand, achter de zware vaandels met rixtk®lande meda-lies, ta midden Yaa het geraa» dea- koperen klaasinstrumentea «a der ïurksche trom, zetten da maatschappijan ran aliwi aard «ich stoetsge-wijz# in bewsgi-Mîï, atangavoerd deor zw'aar-Wiihtija Toorzittc«« in zT^artan jas aa met den Koojen h#ed op het kaofd, om zieh tratseh naar ie Ursota Markt te begaven, op eea min of meer failitairan slap. In de omslivikmj tau het Aca-demie-palcis en Van bet Jubeipark, wis bet een Îedrang waai'in het duwen, net «tilstaan, het 001'eenwar.relen Tan eeae deeht ingeliehta rae-nigtç, de brave lieden aebteruit drongen die, bovendien nog met pakjas en kinderen belast^ de Tlaxamand nieuwe eai'oteekens vet'toonden van eene mutualiteits- of eene reddingsmedalie. Het Te Deum was het hoogtepunt van deze faestaiijk-aeden, Boven op den Traurenberg, in bedwang gahouden door reien soldaten, politia-ageaten en mdi'ukweklvenda geadarmen, verdrongen ziah de ^apars om een blik te werpen op de njtuigen die ouaergeleide naar d« âii)t-Goadal«-kerk warden gebracht, en de wal ingelicbte lui -vristen, bij het voorbij rijden, de aanjzianlijka personan aan te duiden, -wier ernstig profiel, of sohittarend uni-forrn, achter de glazan van bet rijtuig zichtbaar ■waren, Waarna eene m in der oude on minder plechtige traditie wilde dat op den Grooten *.avel, waar de kampstrijd van den kleinen 'aketbal gespeeld ■vverd, het Hoofel van den Staat, toet het glas in de hand en tagenover den heer lJe Mot of den heei' Max, de hoedanigheden verheerlijkta van den Brusselschen lambik. Nauwelijks verzadigd vanroeiwedstrijden, van oplatingen van luchtballons, van festivals, van stoeten en van mastklimmen, of het volk spoedde «cli naar de kostelooze Vlaamsche en Fransche ^oorstellingen en wachtte in lange reien voor de tneaterdeuren. En stad en voorsteden gingen ^en av°nd een weinig later dan gewoonlijk sla-na met hun laatste « Oh ! » en hun laatste * An;, » het laatste geknetter te hebben begroet an het vuurwerk, afgeschoten in het Bosch door bet huis Ricard, Zoo was onze nationale feestdag te Brussel. En, « oudens enkele afwisselingen, ging het er in oejprovmciesteden niet anders toe. JP "at a^es, -wij mogen het weî bekennen, »ae niet veel tôt de verbeelding en het hart «ev raenigte. lan^ jec^ie<> ""J- Er-was eene episode die — zoo-stelH wetten des levens er geen einde aan ~ steeds in dit een weinig banale pro-a î113» eene noot van ware ontroering en van vw-c vaderlandsliefde legde : Het was de <iee C jm j? ^er oud-strijders van 1830, wier door ^U(*erûOm gekromde gestalte, zieh die dagen Se Baron É iropesille Minister van Oorlog Gij rraagt mij enkele rageUn oper den ai Jali. 1s het wel het oagenblik om te schrijven ? Ret woord és ean de wapens en het geschre-vene is enhel van waarde in zoover het tôt de daad bijdraagt. Daden ; nog daden; imner daden. Dat moet de leuze zijn van de vurige vereerders van den 21 Juli. dat mi zeggen van al de Delgen. ]£n schijnt het u met toe dat, op dit uur, de nationale verjaardig enfcel kan gevierd worden onder eenen vorrn die waardig is van de voor-va(Lerlijke overlevering ? De roemrijke bladen der geschiedenis vermel-den dat, v6ôr den strijd, de Belgen eene knie ten gronde begen en godvruchtig een weinig aarde aan de lippen brachten, van dien geliei-ligden vadergrond voor wiens vrijheid zij gingen sneuvelen, en dat, levendo heiligdonimen van wat ze mitiden, zij zworen U sterven om een vrije ziel in het vrij vaderiand te behouden. De esuwen zijn voor bij gegaan. De fierheid van het ras werd niet geraakt. Ook wekt er niets minder verbazing, dan al die harten vol be-trouwen in de toekomst, en die van goddelijke hoop stralende wezens, spijts het wee en de be-zwaren van het huidige uur! Vandaag zooals gisteren, w appert het Bel' gisahe vaandel voor het eeuwenoude ideaal in den wind ; zooals voorheen en zooals immers beschtrmen zijne plooien het reeht, de eer, de vrijheid. Ûit hunne roemrijke graven staan de marte-laars der groote zaak op en roepen ons toe : Reeda slaat voor den vijand het uur der kastij-ding; wreekt de dooden ; verheerlijkt 11 w lana ! fa, mannen, vrouwen, kinderen, uitgewekene en in't land geblaven Belgen, officier'en en soldaten rond den heldhajtigen Koning geschaard, allen vereenigd door dezelfde gedachte, en sterk door dezelfde liefde, zullen wij, den ai Juli, den glorievollen verjaardag vieren, en hemelwaarts zalde oude eed weerklinken : « Voor het vaderiand, voor ons self; de dood zoo het moet, maar nooit geen slavenketcn ! » Broqueville. wier grijs en schuddebollend hoofd dien dag een krijgsbaftig uitzicht terugvond, onder de kokette astrakanmuts, met de driekleurige kokarde ver-sierd.En ik herinner mij dat op den 21sten Juli 1905, gedurende bet prachtige feest op de Poelaert-plaats, toen Koning Leopold en prins Albert, prinses Elizabeth en onze prinsjes deze yetera-nen van onze roemrijke dagen, op eene eere-plaats gezeten, gingen begroeten, eene siddering door deze reusachtige menigte voe-r, in ik ken meer dan een hart dat van vreugde zwol en meer dan eene wiinper die met tranen werd bevoch-tigd. Die lcleine groep ouderlingen riep een hel-denlijd voor onzen geest. Voor ons waren zij het vizioen der Septemberdagen, met de barrikaden, het geweergeknetter in bet Park, de gevechten te Berchem en te Borgerhout. Beter nog, zij herinnerden ons heel de hardnekkige poging van eene natie die eeuwen lang gestreden had tegen vreemde overheersching; die zoo langen tijd zieh zelf had willen worden, die door de wilskracht en de eendracht harar kinderen er in 1830 einde-lijk in was geslaagd, en dits het ook w»l boopte Tan het Vaderiand, dat ik eerst een vooral denk op dezen 21s"n Julidag 191». Zoo zai onzen Koning dezen nationalen feçstdag dus niet doorbrengen te midden van officieel» placbtigheden of volksfaestelijkheden. Hij zaï hem wijdan aan zijne edele soldatentaak, te midr den van ons leger, op dit ongeschonden hoekja Tan ons grondgebied waar in Juli 1831 Koning Leopold I den Toet in België zette. Het salvovuur dat u lieden wekt, duurbare soldaten, is dat welk in de verte de dood zaait in onze rangen of in de rangen onzer vijanden. In plaats Tan de muziek der fanfaren, zult gif de beTelen hooren die met gedempte stem in d» loopgravan worden overgebracht. De opstijgingen welke *w 00g in de wolken zal Tolgen, zullen de stoutmoedige vlucbten zijn Tan vliag-tuigen of Aviatiks welke bomxuen zaaien. Uw Becgaalsch vuur, het zullen de stikgassen zijn, welke de in h'et nauw gedreTen Kultur uitwa» samt. Wat de strijders Tan 1830 betreft, do hernel heeft ze in hun groot onbepaald ver lof gezonden. Korten tijd vôôr den oorlog is de laatste van hen de aeuwige rust ingetreden. Gelijk zijna gezellen rust hij onder den grond, dien hunne gemeene inspanning onafhankelijk, vrij en ga-lukkig heeft gemaakt De laatste strijders van 1830bestaan niet meer. Maar gij zijt hier, helden van Luik, van Haelen, Tan Hol'stade, van den Yser. Ja! Well-c een edel nationaal feest kent BelgiS heden niet, daurfs: aan u! Schooner dan ouzs measl baroemde oinmeganks en landjuweelen van vroager tijd, schooner dan bet Rolandslied, en schoonar dan de heldenzangen uit de oudheid. Hoezeer verschilt het van het Treedzame beald, dat wij er ons nauwelijks een jaar geleden va» heddan gevormd, het Balaie van heden, dat oprijst uit uw midden, gelijk eene minnend» moederdie,na u in hare armen te hebben gewiegd, na Terrolgens over uwe kindsheid en uwe jeagd te hebben gewaakt, over uwe haardsteden, over uwe velden, oTer uw werk, over uwen last, heden uwe *ulp inroept om zijne beleedigingen te wreken, om het land te redden, om de omTei* geworpen altaren, de graven Tan uwe vadarea en de wiegen uwer kinderen opnieuw te vçro-Teren.Ja, ik weet het, beste soldaten yan mijn land,— want ik ken u wel, — gij houdt niet van roukende zinnen ! Gij meent — endaarin hebt gij gelijk — dat in tijd van oorlog de woorden maar verwijfd klinken en dat daden alleen der mannen waardig zijn. Maar het is geen ijdelen woordenpraal, niet waar? — op een plechtigen dag zooals deze,-— al de krachten die met u strijden, voor uw geest ta roepen, opdat gij nog beter al de fierheid va» uwen roi zoudt gevoelen, opdat de ware broe-derlijkheid die u alleu met elkander vereenigter nog inuiger door zou worden, opdat daardoor, als het raogelijk is, uw hart nog strijdlustiger en uw moed nog hardnekkiger zou worden. Het is heel ons heden dat met u strijdt. Het overweldigde België lijdt geduldig eene wreede overheersching, oindat het van u de verlossing verwacht. De verstrooide Belgen lijden, zonder klagen, al de ontberingen en bel heimwee vaa het ballingschap, omdatzij vanu verwaehten dat gij het hun mogelijk maakt om torug t« kecren. Het is ook heel ons verleden dat mat u «trijdt ; De Belgen van Ambiorix die hunnwi grond t«ge« de romeinscha roofzucht verdedig<l«>M, zij die «a--der da bevalen ran ean Karel Martel •!' «en €»W-fried van Bouillon, stradan voor rfe vnn ViAl Wr>clfln An canuA»itanni*iiK Aia iLn« ^ QO Juli 1915 N"ummer 136

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.