11 Septemfeer 1915 Nommer 1 59 den Dinsdag, Donderdag en Zaterdag verschijnende Dit blad is VOOH DE BELGISCHE SOLDATEN bestemd ; iedere compagnie, escadron of batterij ontvangt tien of vijftien Fransche en Nederlandsche exemplaren. Schetsen van het Front Men deelt ons een en ander mede uit den brief dien een jong officier aan het front, aan een van zijçe vrienden gezonden lieeft. Men zal er met belang-stelling enkele schilderachtige bijzortderheden in ontmoeten over het ieven dat men in de nabijheid van de loopgraven voert en men zal daarin een nieuw bewijs yinden van den uitstekenden geestes-toestand die onze dappere troepen bezielt. Ilet moraal blijft steeds goed. Met de meest kalme levensphilosophie, hebben wij het ge-daeht van de mogelijkheid van een nieuwen wintërveldtocht aanjfenomen. Als ik zeg allen, dan uioet ik natuurlijk voor eenige kniezers uit-ïoadering maken; maar deze vormën eene zeer kleine minderheid en tellen niet mee. Het is waar dat de eenheid, waartoe ikbehoor, het voordeel geniet niet veel van kantonneering te veranderen ; dat heeft ons toegelaten ons gezellig in te richten. Al de mannen hebben zich hedden vervaardigd met strooien matrassen ; een groot getal hebben zoo kleine gezinnën gevormd van vijf of zes makkers uit dezelfde streeb ; zij hebben huisjesofsehilderachtige hutten gê'bouwd met welsprekende namen : Villa Legïa, Villa Scneldegalm en zoo vports. Door wonderen van rindingrijkheid en vernuft zijn sommige inannen «r in gelukt aan hun huisje eçn bijna weelderig uitzicht te geven. Men ziet er luchters met acety-leenlicht, vervaardigd uit conservedoosjes en Jiesschenbodems, kachelsuit oude kitten vervaar-digd, gravuren, teekeningen en de traditioneele vcigelkooi uit het Lui lier Waaîschç. De mannen hebben zieh geheel aangepast bij de nieuwe levenswijze waartoe zij gedwongen zijn en op duizend manieren weten zij de eentoo-nigheid van sommige uren zoo aangenaam moge-lijk te verdçijven. Onder officieren gaal men, van hetïeene kan-tonnement naar het andere, elkanaer bezoek brengen zoo dikwils de diënst het toelaat. Wat mij beîreft, ik gà vooral graa» bezoek brengen aan mijne makkers van dië ofcliçbattei'ij. Zooals de eigenaar van een goed, laat de commandant u alzijnebezittiugenzien en,niet zonder trots, toont nij u de goed we^gestopte stukken, de prachtig aangelegde dekkingen, en hij roemt het moraal zijner raannen en hun kra'rig uitzicht. Daarna, als doel van de wandeling, gaat men naar de observatie-posten in de loopgraven van eerste «nie, en daar woont men, evenals vroeger in de polygoon van Brasschaet, het vuren bij, «ter eere van de bezoekers », op de loopgraven van de Moflea aan den overkant. Het is een on verge -. telijk tooneel. Langzamerhand ontdekt men zoo al de makkers; met ontroering herdenkt men de vrienden die hunne roemrijke schuld aan het vaderland nebben betaald en men maakt plannen voor de toekomst. \\ ij bopen wel dit jaar, zoo nicts er zich tegen verzet en zoo de omstandigheden maken dat wij nog hier zi jn, op het front ons jaar-hjksek promotiebanket te vieren. Ik hoef er niet M te voegen dat het een weinig gewoori banket 2al zijn. p Ten slotte riclit men vantijd tôt tijd feestjesin. ■~ ean is onlangs met geheel zijn troep Fientje Ueulemans komen spelen ; ik heb het geluk bij ce twee duizend officieren en soldaten te zijn die eze P''aclitige voorstelling bij woonden, en welke DE TSAAR AAN ZIJNE TROEPEN Ziehier de dagorder gericht aan het Russische «"ger door den keizer aller Russen : « Heden, heb ik het oppercommando genomen o»ei' al de iand- en zeekrachten die op hetoorlogs-tooneel opereeren. " Met een vast betrouwen in Gods goçdertie-'enheid en met eene onwrikbare Verzekering »n den eindzege, zullen wij onze oppersle plieht an de verdediging van het vaderland tôt het 1 erste vervullen, en zullen wij het Russisch nc' met onteeren. 1 îjegeven in ons hoofdkwartier. den 23 Au de heer Staatsminister Vandervelde met zijne aanwezigheid opluisterde. In den kleinen naburigen mess, woonde de minister ook deontvangst bij van de artisten van den troep... en of ze mooi waren ! En daar, in besloten kring, gaf de hear Vandervelde ons eene redevoering tenbeste, een ineesterstukje van trillende vaderlandsliefde, en die on.'; allen aan het schreien bracht, de ouden zoowel als de jongen. Wij hebben ook meer bescheidene opvoerin-gen, ingerieht door de soldaten die te gelijker tijd schrijvers en spelers zijn, en waar men genoeglijk heel aardige stukjes bijwonen kan. Deze opvoeringen zijn bijna steeds door de aanwezigheid van dames vereerd, 't îs te zeggen door de iieftallige nurses van hët een of ander naburig hospitaai. Dat geeft e*ne aantrekkelijk-heid te meer aan deze gezellige fëëstjes "en de fiaddering van hunne witte kapgels werpt eene heldere noot te midden van de eentoonige khaki-kleur. v Daarentegen gebeurt het soms ook dat wij ont-vangen worden in dèn kleiner> familiekring van de nurses, die hier door iedereen met de eerbie-digste genegenheid omringd worden. En men praat. men vermaakt zich met de kleine gezel-schapspelen, terwijl men een kopje thee drixikt. Zeker, ons leven hier is niet altijd zoo plezie-rig. Als men van dienst is, is de dag soms hard, maar inen doet het met goeden moed. Men heeft niet meer schrik dah noodig is van dfc granaten der -Mofiën ; een aardigheid begroet degenen die hun doel missen en in tegendeeî stijgerî er luide juiehkreten op, wanneer het welgemikte vuur van onze batterijen ginder eene bergplaats van mnnitie doet ontplofîën, eenige loopgTaven doet ineenstorten te midden van dichte wolken stof en rook, ofwannéer'men de groepe'n vijandelijke arbeiders zoo spoedig mogelijk ziet wegvluclxten. Daar zijn. ook de lange nachten dat men de wacht heeft, wanneer men de duisterpis tracht te dooi-dringen teiwijl het donc)eren van het kahon heviger dan ooit de lucht doet trillen. En terwijl de oogen op het Oosten gevestigd blijven, en men ailes gade slaat, dwaalt de gedaclite verre, over de vijandelijke liniën been. naar hen allen die ons verwaehten. Men weet dat zij dapper zijn zooals wij. dat hunvërtrouwen even onwrik-baar blijft als het onze. Én zonder ongeduld, omdat men zeker is te overwinnen, deukt men aan het heerlijke uur dat onzen zegevierenden terugkeer naar het vaderland aanwijzen zal. Een " IslgisDk feg " te TréfSPt De kleine Fransche havenstad Tréport. aan het Kanaal. heeft ook haren « Belgischen dag » gehad. Er werd dien dag vrij geestdrift en vaderlandsliefde betuigd, en een duizendtal frank inge-zameld, som die tôt het Kleedingswerk voor Bel-gische rekraten werd besteed. De meisjes van Tréport, onder de aanspo-ring van Mëj. Léman en Stalnier, die in dit gastvrij oord de ziei zijn van aile beweging ten gunste hunn er ongeluk kige landgenooten. hebben de « medalje van Luik » te koop geboden. Deze medalje werd geslagen door de uitgewekenen van Versailles ; zij verbeeldt het wapenschild der vurige stede en draagt het volgend opschrift ; « A la ville de Liège, la France reconnaissante. — 4 Août 1914-19ÎO. » (Aan de stad Luik, het erkentelijk Frankrijk. — 4 Augustus 1914-1915.) Voor het Rood-Kruis Luitenant-generaal de Coune, lst0 onder-voorzittei van het Hood-Rruis van België, laat ons weten dal hij de som van "200 -frank heeft ontvangen, bedrag van eene inzamelirëg gedaan op de kunstvoorstelling ingerieht op Zondag 22en Augustus, door den kring der Belgische onderofBcieren van het Camp du Ru-chard, onder eerevoorzitterschap van den majoor-stafsecretaris Dubuisson. In aile opzichten goed gelukt feest, dat. behalvezijn edelmoedigdoel, eenige zeer aangename ureniheeft doen doorbrengen aan de onderolliciei-ea en anrleren die zieh teo-enwooTfjip Os GiizicliItorhsiÉ van hsf liieawa Unifirm Nu dat geheel het Belgisch leger het khaki-uniform draagt. ter vervanging van het oude tenue, is het niet zonder belang të weten of, uît militair oogpunt, men reden heeft oni over de nieuwe uitrusting voldaan te zijn. Bij het aanne-men van de nieuwe kleur heeft men vooral ge-tracht de troepen onzichtbaar te maken. Is men daarin gelukt? Ziehier,eeni«e feiten die bewijzen dat het be-oogde doel voikomen bereikt is. Onlangs werkten genie-soldaten, met oud® zwarte uniform gekleed, aan loopgraven welke door de overstrooming van de Duitsche stelling gescheiden waren, op ongpveer duizend meters afstand. Plots ontploften er gwinaatkartetsen ia hunne nabijheid; zij waren ontdekt. Zij ver-schuilen zich in de dekkingen en het kanonvuur houdt op. Zij hervatten het work. maar nauwe-îtjîis zijn zij begonnen of de vijandelijke artillerie doet opnieuw hare projectielen regenen. Eea officier, Avaarvah dé soldaten het nieuwe uniform aan haddèn, wendi zich tôt den commandant van de genie-troepen en biedt aan het werk door zijne mansehappen te laten uityoeren, zeggende dat de waarneinérs van dén vijand ze niet zulleu onderscheiden, dank aan de khakikleur. De feiten gaven heni voikomen gelijk. Men kon dè Werken ten einde brengen zonder vçr-dere onderbreking. Zelceren dag zâgen stafofficieren, eene lange kolon paardën al'komen, Voorafgegaan door een ruitër in het uniform van de gidsen : don-Icere vest en roode broek. Het duurde niet lang of zij berderkten dàt de ruiter een officier was ea vi'oegen zich af wat deze vreeiftde stoet paarden zonder ruiter mocht beteekenen, toen zij einde-lijk bemerkten dat de paarden bereden waren door mannèn in het khahi-uniform. De soldaten die de voorposten aan den Yser bezetten hebben zich van hunnen kant reeda rekenschap kunnen geven hoever de donkere' uniformen zichtbaar zijn, vergeleken bij de uni-formen met kleuvlooze tint, ftet is alzoo dat de Duitsche marine-troepen, die sommige gedeelten tegenover ons frojit bezetten, en waarvan de mannen in het doiikerblaaw gekleed zijn, veel beter te onderscheiden zijn dan de soldaten in het grijze uniform. Onlangs riehtte onze artillerie een zeer goed gemikt vuur op de meest vooruitge-srhoven vijandelijke loopgraven, op hoogstens 180 meters van de onze gelegen. Een granaat viel juist midden in eene dekking : De mannen uit de naburige dekkingen snelden naar buiten om naai* eene minder gevaarlijke plaats te vluchten. Eens van iien, een matroos, was niet sleehts her kenbaap 1 aan zijn kosliunn, maar men kon ook onderscheiden <Jat hij blootshoofds was, zonder slof-kousen en zonder wapens, ondanks de haast waarmede hij weg vînehtte. Men mag zejsffen dat het nieuwe uniform zijne proeven lieeft aigelegd. Het is veel minder zicht-1 baar dan het andere. Men kan zonder overdrij-» vin g zeggen dat een alleenstaaud soldaat, of een, troep op niarsch, in khaki-unifnrm, twee maal meer iiabij moet zijn om even zichtbaar te zijit1 als met het oude uniform. Men kan zich zelfdus geluk wenschen met deze j verandering. Onze mansehappen zullen weldra. • de uniformèn in laken krijgen, om den tegen» woordigenzomertenue te vervangendie, ondanks de dichte kapot, niet zeer warm is, daar, in dis vochtige vlakten van den Yser. A. Mat. ONBEKENDE HELDEN De medicale pers van Lyon stipt onder de handteekening van twee gineesheeren het vol gend feit aan : « Naar aanleiding van een bericht. verschenen in de bladen van Lyon in het begin van den oorlog, hebben er zich op eene week honderd vijftig personen aangeboden in liet' godshuis, om hun bloed desgeVallend te laten overtappen. De eerste persoon die zich aanbooe! was een geneesheer. Sedert zes weken gebruiken wij bijna uitsluitend vrouwen. Nooit ontbrakeu er lieden van goeden wil. Dank zij dier edel-moeditre offervaardisrheid hebben de heelmees-

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.