den Dinsdag, Donderdag en Zaterdag verschijtiende Dit bîad is VOOR DE BEEGTSGHE SOTjDATEN beslemd ; iedere compagnie, escadron of batlerij ontvangl tien of vijflien Fransclie en Nederlandsche exemplaren. Tabora ! Tabora !... Hoe welluidend weerklinkt dien vreemden nnam niet in onze liarten, nadat de laatste overwinningen hem ons zoo dierbâar hebben gemaakt ! Dank aan Jérôme Becker, wiens prachtig werk « La Vie en Afrique » (het Leven in Afrika) zooveel gelezen werd, speelde hij zoo'n grooten roi in onze jeugd om ons op rijperen leeitijd nog sleeds bij te blijven. Tabora !... Beigische grond !... Welk een droom... En hoe blijkt het, nogmaals dat de gebeurtenissen, met imn otttifwenrfbare k'-acht dér dingen, de meesters van de menschen en van hun plannen zijn. In dien tjjd van trachten en van nationale bescheidenheid, droonide Jérôme Becker reeds daar eene Beigische nederzetting te stiehten ; cen plan waarin de kracht van de werkelijkheid zieh aan de schoonheid der poëzie verbond Maar de gesehiedenis kent vreemde keerpunten, ver-inits heden. na dertia; jaar, koionel Malfeyt, ondergoeverneur van IîongO en een onzer roem-rijkste Afrikaners, zich gerped maakt om de regeering te gaan waarnemcn van dezen grond, die met ons bloed werd hesproeid, al* konmk ijk commissaris van het Duilsch grondgebied vero-verd in Ali ika. Zou het Fatum der ouden, het lot dat met zijne liand déze bladzijden van Jerome Becker schijnt geschreven te hebben, in zoo'n ko rte loe-komst dan een dergelijke zege van onze wapens voorzien hebben, terwijl niels toch in ons vreed-zaam bestaan deze liet voorspeiien ? • Zeker, voor diegenen van ons geslacht, die de gesehiedenis van ons Koloniaal Rijk gevoigd hebben, is het gebied van Ojst-Al'rika, waar de laalste oorlogsgebeurteuissen plaals grepen, niet geheel onbekend. Zij weten dat de eerste Beigische expedilies door de Internationale Af'ri-kaansche Vcreeniging belast met het zwarte land te onderzoeken, van de Ooslkust vertrokken. Daar werden de eerste en de moeilijkste pogin-gen gedaan ; eei*st iater giugen deze uit van de Westkust. Hoe zou 1 en wij, bij het lierinnerçn van al dat ridderlijk pogen, niet terng denken aan de pio-niers, die daar van 1878 tôt 1883 den roem van België vestigden : Crcspel, Cambier, Ramaekers, Popelirt, Storms, Jerome Becker, Dr Van den Heuvel, Roger, eu zooveel anderen die heden de laatste rust ingegaan zijn, maar die voor het nageslacht eenmaal herleven zuIlcnV Jerome Becker verhaalt deze verschillende ontdekkingstochten waarin hij zoo'n hcldhaf'tig aandeel nain. In hetboek, waarin hij zijn herin-neringen heeft neergescareven, wijdt hij tah'ijke hoofdstukken aan de nederzettingen van de Bel- f'Cn te Tabora en te Karcma, waarvan de nameo eden weer zoo roemrijk in het licht treden. Zeker, Tabora was nlmmer eene Beigische bezitting, maar onze invloed hecrschte er reeds lang voor dat onze Engelsche en Duitsclie mede-dingers -zich daar kwamen vesligen Dokter Van den Heuvel onder andere verbleef er ver-scheidene jaren en was er zeer gunstig bekend bij de inboorjingen. Inderdaad, het was te Karema dat het eerste Belgisch station werd gevestigd. Cambier, een eenvoudig en rondboi'stig man die velen onder ons hebben gekend, was er de stichter van ; Ramaekers en Jerome Becker zetten zijn bescha-vingswerk voort. De Militairen en de Militievergelding Wij hebben verschiedene brieven ontvangen, waarbij onfe gevraagd werd oi' de oorlogsvrij-willigers in salée militievergelding als miliciens (Corden aanzien. Uit bevoegde bron kwam ons dienomtrent de volgende mededeeliDg toe : De oorlogsvri/willigcrs zijn volstrekt op den çrlfden voei geslc\d als de miliciens, voor yat .de militievergelding betrejt. / Artikcl i van het wel-hesluit bedoelt overigenst duulclijli de midUtiren en niet de miliciens, Karema, op den Westelijken oever van het Tan-ganika-meer, was om zoo te zeggen als de kolo-niale vvieg van de Belgen in dit gedeelte van den Afrikaanschen Staat ; dit gebied was de basis van waar Popelin, en later Storms vertrokken om een post aan deze zijde van het meer op te richten. Het gekozen punt, volgens wat koionel Malfeyt zelf ons herinnerde, was M'Pala, onçeveer tegenover Karema gelegen. Deze statie werd naderhand aan de Witte Paters overgege-ven die. volgens onze Kongoleezen, er een van de schoonste nederzettingen vnn Midden-Alrika van hebben gemaakt. OngrlukHglijk, en dat is eene sçhadnwzijde van het tal'ereel, had zij veel van de slaapziekte te lijden. Maar men had de nederzettingen, door de Bel-gen in iiel Oosten gesticht, moeten verlaten. Het verdrag van Berlijn (1885) kend dit gedeelte van Afrika en van het konventionneel Kongo-bekken aan Dnitschland toe. Heden, na één en deriig jaar, maakt majoor Moulaert, aan het hoiifii van eene kolonne. zich van Karema mees-ter, van waar hij met groote dagmarschen op Tabora aanrukt om zich daar bij de troepen van generaal Tombeur te voegen, en geeft ons zoo zegepralend de sireken weer die eens de getuige van het prachtig pogen van onze onldekkings-reizigers waren. Tabora !... Het was de '« Araab van Zanzibar », de bekende Tippo-Tip. die voor dai wij er door-gedrongen waren. expedities tôt aan Nyamjwe, op df8 Loeal&ba, had geleid ; daar tegenover staat « Mirainbo », de zwarte Napoléon, de onverzoen-Iijke vijand van Tippo-Tip en zijn aanhangers. Hoeveel bloed en hoeveel treurspelen, in deze eerste periode waarin België zoo'n trotschen roi speelde. Wie heeft de herinnering vergeten aan de wreede tochten vav Mirainbo en de stout-moedige manccuvers van Tippo-Tip. Zij geven ons bondig het beeld van de moeilijkhèden die onze eerste ontdekkingsreizigers ontinoetten, die barde teleurstellingen kenden. voor dat zij den vrede op dien barbaarsehcn bodem deden ^eerschen. Maar Tabora is Belgisch ; Tabora is aan ons ! In de assche van bel graf heeft het gebeente van onze ontdekkingsreizigers nog moeten trille» van vreugde en van vaderlandschen trots, op den dag toen, na de overwinning vap Duitsch-land, onze"nationale kleuren weer op den gulden heuvel in de tropenzon wapperden. Jean Bar. Dagen van Rouw Eene vlokkige mist, welke men enkel in Hol-Iand kan ontwaren, hing reeds met het opkomen van den dag over het treurig landschap. Hemel, nevel en damp vormden als t ware een enkele mystieke massa. Het was Alierzielendag, Alhoewel die dag door de protestanten als een gewone dag wordt aanzien, hebben de BelgenSiem op ingetogen en vrome wijze gevierd, en hunnej'oenirijke dooden inhig herdacht. De i Ligue du Souvenir » van Maestricht is bloemen gaan neerleggen op de graven van de Belgen, die als slachtoffers van, de Duitsclie wreedaards vielen. Te Ilarderwijk heeft de Hollands'che militaire overheid, te zamen met de Beigische ofïlcieren en soldaten, de nagedaehtenis van de in balling-scliap gestorven gcïnterneerden herdacht. De Beigische koionel Coppens, de Hollandsche majoor Van Bevervoorde, hebben aandoenlijke redevoeringeii vôôr de menigte uitgesproken. De graven van de arme vluchielingen die, op den doodenakker van Nunspeet, voor eeuwig sluime-ren, werden oolc niet vergeten. Troostend en opbeurend is het te bestatigen, dat de solidariteit onder de Belgen geen ijdel woord is. Zij heeft zich niet alleen betuigd vôôr de graven der in Holland afgestorvene Belgen, maar ook bij het aandenken aan de heldhal'tige dooden gesneuveld vôôr den vijand. Dan ook werkten die dagen van rouw troostend en zal-vend op ons gemoed, en verwektcn zoete hoop in onze harten. De u)oc<I derdoodeu wekt de levejidcn op, G. Ils 0ni?08ràj ra Belgea uar DnitscMand Een Srief non den hser Ministep tlandervclde De heer minister Vandervelde, voorzîtter van het Internationaal Socialistisch Bureel, heeft, in datum van 23 November dezer. aan de leden van di' bnreel een welsprekenden brief gcricht, nopens de ontvoe* ring van werklieden naar Duitschland. Wij knippen uit dit krachtdadig protest het vol« gunde. Aile dagrn ontvangen wij te Havre brieven dia ons hel hart doeu bloeden : De ontvoering neemt overal toe ; in Vlaanderen, te Gharleroi. te Bergen en bijna overal. ontneemt men mannen van aile» leeftijd, uit aile standen, maar vooral jotige lieden en werkiieden : zij worden, net als vee, weggevoerd en in groepen bijeenijebracht. In andere provinciën, in Noord-Frankrijk, worden zij als gevangenen naar Duitschland weggevoerd, zoader dat men zelfs aan hunne nabestaanden mededeelt waarheen zij worden geleid; op be-dreiging van gevangenisstraf,worden zij genood-zaakt aan verdedigingswerken, aan nieuwe stra-tegische spoorbanen te werken, en aan de Duit-schers de noodige bouwstoffen te verschaffen voor het betonneeren hunner loopgraven, ofwel op andere vverven gebracht, om daar de Duitsclie handwerkers te vervangen. welke naar het front of naar de munitiefabrieken worden ge-voerd.Den 17 November, telegrafieerde de Beigische gezant in Den Haag, dat er reeds meer dan â0,000 Belgen ontvoerd waren. Een te Brussel aangeplakt bericlit kondigde aan dat de mannen van de hoqfdslad, vanaf den 18 November, zou-den weggevoerd worden. De Duitschers hebben verklaard dat zij in België 350,000 man zouden ontvoeren. Zullce daden strijden tegen het volkenreclit en sclienden plechtige lieloften. Zij gelden als de hatelijkste en onbillijkste aanslagen tegen vrij-heid eu waardigheid der menschheid. . Geene neutrale mogendheid heeft tegenover die misdaad de stilzwijgendheid bewaard. Do Paus heeft protest ingediend. Nederland, Span-jfe, deVereenigde Staten hebben protest aange-teekend. Zoo de a Internationale » niet op hare beurt verzet aanteekende, zouden onze vijanden te reeht mogen zeggen dat zij dood is ! Zuike verkrachting vanooylogswettenis inderdaad, zoo mogelijk, erger dan de oorlog zelf... lk weet dat, om daaraan eenen schijn van reclitvaardiging of verontschuldiging te geven, de makers van die dekreten op den ^edwongen arbeid volhoûden dat zij in het belang hunner slachtofiers liandelen, met ze aan de werkeloos-heid en luilieid te ontrukken en derwijze het werk van den openbaren en den privaten liij-stand verlichten. Leugen en schijnheiligheid . Zij die worden ontvoerd zijn niet allen wer-keloozeu en zooer anderzijds zeshonderdduizend Belgen zonder werk zijn en de heltt vau de be-volidng moet ondersteund worden, dan is het Duitsclilands schuld, daar het na ons land l® hebben overweldigd, het nog heeft verwoest, ge- Elunderd en uitgeperst ; het met opeischingen, in-eslagnemingen en boelen overstelpt; onze machines en grondstoffen heeft meegenomen en nog wegneemt ,de gemeentebesturen verbiedl da inwoners aan openbare werken te gebruiken. Da meeste werkiieden — en dit zal hun eeuwig ter eere strekken - hebben liever ellende, lionger» snood, en gevangenschap te verdure», dan het lijlckleed van hun land te weven. Ter Eere van Kapitein Fryatt fi et komiteit van de Nederlandsche afdeeling van den Bond der neutrale landen heeft besloten een niarmeren gedenkplaat meteenbronzen me- daljon waarop de beeltenis van kapitein Fryatt, aan het bestuur van de Great Eastern Railway aan te bieden, ter nagedaehtenis van dezes me- dewerker, die zoo wreedelijk door de Duitschers werd tereehtgcsteld. Het bestuur van de Great Eastern Railway zal die gedenkplaat doen plaatsen in het gebouw waar de maatbchappclijke zclel vau die veQiioot- fachap is gevestigd. f 28 November 1 P ! 6 Nnmmer 349

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.