1A Feforuari 1Q18 Nnmmer 530 DE LEGIERBODE den Dlnsdag, Donderdag en ' Zaterdag verschijnende ■■ r,- ~ " ' Dit blad is VOOR DE BEÎJ3ISCHE SOLDAT! EN bestemd ; iedere compagnie, escadron of batterij ontvangt Iften of vijftien Frans 5che en Nederlandsche exemplaren. De Verovering van Duitsch Oostt-Afrika De heer Renkin, minister van koloniën, heeft 7/ion-®en belangrijke redevoering uitsresproken Lix de « Sorbonne », ter gelegenheid der « Voltrekkina van de verovering vas Duitsch Oost-Afrika ». D«Ter-gadering werd gehouden onder de besebermiu* z> van L Association générale belge de Paris, meflT* den heer yolksvertegenwoordiger Neven, als voco ' ôtter die hulde bracht aan 't werk van den Kam >o en San de dapperheid onzer koloniale troepen. Midden geestdriftig gejuich stond de heer J#.enlyj^ reentt Redevoering van den heer MinS^tetf der Koloniën ' Na gezegd te hebben dat hij over enkel fc dagen de voordracht van generaal Smuts had bij jewoond -te Londen, over Oost-Afrika, ging de hee c R#nkin voort : Ik hoorde er op eene meesterlijke \vijze de tegenovergestelde oogpunten van Dufitschland en de Entente mogendheden in zake ''fcolonisee-ring uiteenzetten. Duitschland heeft geen echte koto/nisatie in-Éichten, maar wil enkel landen vererveren, die iienen zouden tôt het doel van werfi'Moverheer-iching. Koloniën worden niet verlajiigd als koloniën, maar als nieuwe strategisc'fve> stellingen, als marinebasissen, die toélaten. de zeeheer-schappij te verhopen en de kolonijen der andere inogendheden te bedreigen, als r>ebied waar mieuwe en talrijke legers kunnen, worden oofie-I licht. '* f De Koloniale opvatting der l'iondgenooten t De opvatting der Bondgenod ten is juist de tegenovergestelde. In onze 003 en kan koloni-seeren geen werktuig van mili'iiaire of ekono-mische heerschappij zijn, noeb. een middel ora de inboorlingen uit te buiten t/em voordeele van t moederland. En wat 00k laet verschil van heening moge zijn over ihet koloniseerenl nooit langs onzen kant, in mot lerne tijden, werd de opvatting van een soort ej gendoni of vrucht-gebruik voor het moederland aanvaard. In ons gedacht, is de inbezitneming i /an een nieuw land £ene opdracht, die de besch aafde volkeren als slicht hebben aan te nemen ta en algemeenen bate 1er menschheid. De vooruitgang die, sind* i de oudste tijden, dea mensch aanzet tôt ee* te betere studie en eene betere benuttiging van het land, is onweer-staanbaar. Want de voorui itgang en de verbete-ring der levensnoodwendi gheden, eischen het produktief maken, op ee) 2 steeds volmaakter •wijze, van de rijkdomme» 1 der wereld, het uit-breiden van het landdomei n, onderworpen aan een regelmatige en beschf* afde bewerking. Maar de souvereine red hten, die het moederland uitoefent en vrij uito efenen moet, gaan en blijven gepaard met de 7 >licht van bescherming en voogdij tegenover de inboorlingen. Ver boven de ekonomâtsche voordeelen der ko-Ionisatie stellen wij hefc ideaal doel, de groote Igedachte van al de menacben die, degeringe inte-resfcen misachtend, hunvie ziel overlieten aan de verhevene ingeving der« toewijding, der zelfopof-fering, der lieldhaftigh<! id en die het horizont der ■ menschheid hebben brâ eder gemaakt ; van al de-zen—zendelingen, gelee rden, politiekers en solda-ten — wier werking, a ver den wereld, het rijk van de rechtvaardigheùd, het recht en de liefde heeft uitgebreid. Hoe rijk, hoe machtiig. hoe vei'standig 00k de heschaafde volkeren mogen zijn, hunue taak zal niet tôt een einde koatien, zoolang er in den wereld barbaarsche volt .eren bestaan, in de duistei*-nis gedompeld en gedeten in de schaduw van den dood. In aile domeinen, «en meer dan ooit, zoowel in. 't moederland als in. de kolotiicu, moet onze politiek die gedachten voor oogen hebben. Wij voelen diep d.e eer ze te mogen toepassen in ons Afrikaansck grondgebied en dat gevoel maakt het Afrikaa<nsch domein duurbaar aile Belgen. Ons maritieœc en koloniaal verledôn. Bij ons, heeft dei oorlog den kolonialen geest versterkt. Alleen dezen, die ons maritiem en koloniaal vcrledeln niet kenaen, hebben ver- wonderd nagezien hoe vlti g de* Belgen Kongo begonnen te kolonizeeren. Ten allen tijde, heeft de ondernemingsgeest van 0 >ns ras zich geopen-baard in verre ondernemin igen over zee. Ik wil slechts twee merkwaardigi î voorbeelden aan-hallen : De belangrijke roldoi or de Belgen gespeeld in de verovering der NedefI andsche Indien en in de xviii® eeuw, het flink init iatief van de n Compagnie d'Ostende», door keiz er Karel VI zoo onge-lukkig opgeofferd. Bij ons, z ooals overal, was de koloniale politiek eene broa van strijd. Maar nu, bestaat er eenheid van ziem 5wijze over de koloniale kwestie, en elke Belga anziet Kongo als een wezenlijk deel van het vadei -land, en is bereid de taak, door het land aanvaari d in 1908, tôt volle-digen goeden uitslag te verv ullen. De harde school van den 1 oorlog heeft de zaalc klaar gemaakt in aile geesti en. In den donkeren nacht waarin de inval Bel} ;ië heeft geworpen, voor eenen zôô langen tijdt , zag België, gemar-telde moeder, eenen vertroa stenden straal schit-teren. Deze kwam uit de koi lonie. Op het eerste oos^enblik, daeht elkeen dal t de voorspoed der kolonie in gevaar was. Maai • de zonen van België, aan wier toewijding hi et bestuur aan ons Afrikaanscli grondgebied ei t zijne bescherming waren toevertrouwd, hield en stand onder de stormvlaag. En na korten ti jd, werden tezelver-tijd bewezen de AVaàrde v an ons bestuur in Kongo, de geti'ouwheid der bi evolking, derijkdom van zijne hulpbronnen, de m loed zijner soldaten. In al de distrikten, rtel fs de onrustigste, heerschte de veiligheid, de belastingen werden gemakkelijk betaald, de ope nbare gezondheids- toestand verbeterde, de îri boorlingen toonden eene getrouwheid, eene of Tervaardigheid die, niettegenstaande de zware oorlogslasten, niet zijn verminderd ; de uitvoer was verdriedubbeld en wij voltooiden twee ijzerei iwegen, hetgeen het, getal aangelegde kilomet'ers ) -ot 2,130 brengt. Deze bewijzen laten toe te gelooven dat de koloniale politiek van België , aan de noodwen- digheden der bevolking bean twoordt. En van een internationa al oogpunt mogen wij vaststellen dat de Belg en, vrij gelaten in hunne werking in Afrika, oj i eene nuttige manier hebben kuntien meewer ken aan de bevoor-rading der Bondgenooten, eene zegevierende hulp bracliten tegen den ge :meenscbtappelijken vijand en alzoo een nieuw oc wij s gaven van het onwrikbaar besluit van het E elgisch volk. Het lot van hst Afrikai insch gebied Veel werd gesproken, in den laatsten tijd, over het lot van Midden-Afri! ia. Het lot van dit gebied is geregeld sinds lanj jen tijd, voor ailes wat buiten de Duitsche beis ittingen ligt. Voor wat deze aangaat, hoort het d îij niet toe te voor- spellen, of gedachten vooruit te zetten. Er is sprake geweest over ' t internationalisee-ren van het konventioneel bel tken, of, bij gebrek aan totaal internationaliseert n, over een inter-nationaal toezicht voor de b< ;scherming der inboorlingen. Dat zijn misschiei 11 zeer edelrtioedige gedachten, maar onuitvoerba ar, in strijd met de souvereiniteit, en onvereenig baar met de recht-vaardigheid.Geen souvereirfiteit mag zich onderwerpen aan het toezicht van derde personen, zonder daardoor verminderd te wa rden, en, alhoewel xnen ziet, dat zulk een stelî el, zonder gevolg voor de sterken is en gevaarlij k voor de z wakken zooals wij, ziet men niet in w elke borg internationale kommissies kuùnen g even, die niet zouden worden gegeven, krachto ladiger en sterker, door de verantwoordelijke- regeeringen der Entente. Om t' eindigen, zeg ik, d at die voorstellen onvereenigbaar zijn met den eerbied der recht-vaardigheid. Hoe klein en hoe L .cheiden België zij, heeft het de overtuiging van de woorden te hebben gesproken en de da<i ien te hebben ge-pleegd die noodig waren vo< >r de kwijting van zijn plicht en de verdediging 1 ijner eer. wanneer de vreeselijke aanval van Doit schland de bescha-ving in gevaar bracht. En het minste wat België kan worden gegeven, is dat de beschaafde wereld het zijne volledige souvereinj teit terugschenke, met zijne onafhankelijkheid,z ijnhersteld grondgebied, en dat zij België tege n nieuwe geweld-plegingen zoude vrijwaren. I )e gedachte die ik hier bestrijd,. strekt tôt tege novergestelde uit-slagen, aangezien zij als gevb lg heeft oazç. De Belgische Yorsten in Italiè Uit Rome wordt gemeld : Koning Albert en Koningin Elizabeth zijn verleden Woensdag in het Italiaansch oorlogsge-bîed aangekomen en werden ontvangen door d<M> Koning en de Koningin van Italië, prins Hum-bert en prinses Yolande. 's Anderendaags bezochten onze Vorsten de liniën op het Trentinofront. Vrijdag begaven zij zich naar Venetic, waar de Koning de troepen monsterde, terwijl de Koningin de hospitalen, het paleis der Dogen ea Sint-Marcuskerk bezocht. Zaterdag doorliep Koning Albert met de Koning van Italië het Piavefront. De Koningin begaï zich, vergezeld van de Italiaansche prinsen, naar Padua, dikwijls gebombardeerd door de vijan-delijke vliegeniers in de laatste tijden. Maandag waren onze Vorsten teruggekeerd te Menton. De Koning en de Koningin maakten van hunne reis gebruik om te Florenza hunne dochter Marie José te omhelzen, die hare opvoeding vol-tooit in de « Maison de l'Annunziata ». ^ » Al de Italiaansche dagbladen wijdén welr sprekende kommentaren aan het bezoek van Koning Albert en Koningin Elizabeth. De Tribuna schrijft î « Het is een gelukkig voorteeken in de bloedige tragedie van den oorlog. De beteekenis er van is zinnebeeldig : Het is de bevestiging van het gemeenschap van ideaal der twee volkeren, die de grondslag vormt der politiek waaraan Italië de onwrikbare bekrachtiging heeft gegeven van den nationalen wil en van den wil der regeering. « Zelfs vooraleer den oorlog te verklaren, schonk Italië zijn hart aan de Belgische zaak, wiens martelaarschap eene der oorzaken waren zijner tusschenkomst. De Belgische zaak, zooals dé heer Sonnino verklaarde, is een der bijzon-dei'ste doeleinden van onzen oorlog, en nooit wa» de geest der regeering meer in akkoord met de spontané gevoelens der massa, dan over de Belgische quaestie. » De Giornale d'Italia schrijft : « De Italiaansche regeering sluit zich volko-men en hartelijk aan bij aile betoogingen der waarborgende inogendheden van België's onaf-hankelijkkeid. De heer Sonnino, onlangs in naam van Italië sprekend, verklaarde dat de Belgische quaestie niet op denzelfden voet mocht worden geplaatst, dan de teruggave of de uitwisseling van ander grondgebied gedurende den oorlog bezet, zonder een precedent te vormen, dat de schennis der traktaten zou verrechtvaar-digen.« Het bezoek van Koning Albert en Koningin Elizabeth is de plechtigste betooging van de solidariteit der twee landen, die voor hetzelfde ideaal strijden : Vrijheid en onafhankeiijkheid ; dit bezoek brengt aan de dappere verdedigers der Piave den groet der heldliaftige verdedigers van den Yser. » kaansche souvereiniteit afhankelijk te maken en verdacht. Belgisch Kongo heeft geene waarborg noodig tegenover het moederland. België heeft ailes geofferd aan zijnen plicht ; in de weegschaal van het lot, heeft België zonder aarzelen, al zijn goed geworpen ter verdediging van de beseha-ving. Het is dus 't minste dat de wereld erkenne dat indien er gelij ke waarborgen kunnen bestaan, er geen hoogere bestaan dan België's eerewoord. Deze redevoering, dikwijls onderbroken door toe» juichingen, was het voorwerp van eene geestdrif-tige betooging van het publiek, hetwelk op die manier zijne eensgezindheid heeft getoond, met de regeering van den Kongo, in zake kolonisatie. Deze prachtige vaderlandsche betooging eindigde met eene voordracht van kapitein-kommandant Cayen, over den veldtocht in Duitsch Oost-Afrik», Deze bekwam een groot en weiverdiend succès.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.