DE LEGERBODE den Dinsdâg, Dondcrdag en Zaierdag versctitjnende Dit blad is VOOR DE BELGiSCHE SOLDATEN beslemd ; iedere compagnie, escadron of batterij onlvang-L lien of vijftien Frarische en Nederlaildsohe exeoiplaren. De Droom Aan M' Henry Daeignon. t Hartstochtelijk zijn gedaeht vestigen op liet trar van het wederzien in het vrijgevochten lancK1)», datdoet sedert ineer dan twaalf maan-den het kleine Belgische leger dat spijkervast zich aanklampt aan de laatste strook grond dat men het wil ontrukken. Die droom laat onzen troepen geen rust, en zoo bij de tôt vertwijfeling stenimende eentonig'heid der dagen dit verbei-ding uit den geest gaat, heeft de aankondiging rail een succès volstaan om ze te doen herleven. Sindsenkelen tijd is eene vlaag van optimisme over derangen gegaan, heeft aller harten doen trillpn, en den jongens het voorgevoel ge^even eenei' onmetelijke vreugde, die dreigt tôt mlbar-sting te komen. Zij wéten al te wel, dat uit het gestortc bloed weldra de vrsde, de vrijheid en de blijdsehap zal gioren. In de atmosfeer van bloedwalip en haatZucht voelt de oude « Poilu » zich sesteund door het gedaeht weldra zij ne geliefden weer te zien, en de jonge vrijwilliger verzekert met een glimlach, dat liet hem in stilte is aangewaaid, dat hij weldra zijne moeder zal terugzien. Dan ook is het moreel onzer troepen ftinlr geschraagd, en zullen zij, op het oogenblik der opperste krachtinspanmng, opnieuw de hèlden 2ijn die zij waren op de heeriijkste- stonden van het groote epos. Het bericht van de prachlige overwinning in Champagnewas voldoende om al de-droomeriien eu al hei gekout te brengen op de triomfantelijke intrede in onze hoofdstad. Mijn oude collega (de mail telt 20 jaar dienst, heeft den ganschen veldtocht meêgemaakt en is koen aïs Achilles), welken het eentonig en geestverstompend leven in de loopgraven droeigeestig had gemaakt, heeft zich uit zijne gevoelloosheiâwakkergeschud. En wanneer hij een zijner oude strijdmakkers ontmoet, klinkt het vertrouwèlijfe : « Èhwei, oûwe jongen, wanneer men op Hastière zal aanrukken, gaat men hun toonen dat men nog in leven is ! » Des naehts (Ha ! de lange nachten, wen men aandevooruitgeschovene ppsten op wacht staat), wanneer men door de duisternis het klaaglied hoort suizen, vèrgeet men soins dat men enkel v6ôr het tussehenspel van een grootsch treurspel staat. Het is dan vooral dat men aan't mijmeren gaat, en vaak hoort met eenen schildwacht, den hlik starend naar ginder verre, in sourdine eene aria uit de geboortestreek schuifelen. Bij ketnachtelijk uur, waarop zij at'gelost wor-deri, verlaten de soldaten de loopgraaf. Zij zijn onkennelijk, bedekt met dat aanklevend slijk, M zij slechts met eerbied aanraken, daar het bloed heeft gedrenktvan hen die roemrijk sneu-mden. Menigmaal hoort men ze luidkeels een nationalen zang aanheffen. In hun gedaeht is het ïeeds de hymne der victorie, aaugehéven in het apotheose van den triomf. Bie gedachte laat den Walen en den Vlamin-, gen nocli rust noch d-uur ; en zoo de eenèn luid-ruchtig dit vertoonen, wordt ze niet min diep oor de anderen gevoeld. 1k heb in mijne compagnie eenen kleinen aming, eenen gevoeligen en kiesclien jongen. oorlieen waciiUe hij het uur mijner ronde af in eloopgraaf oin mij bedeesd te vragen : « Mijn h bbe*11*' zou ik geene enkele uren vrij mogen ~~ « Om,.. ? « Qm naar ginder te gaan, mijn luitenant. n ' ■ fî./y wees^ iu de verte, aan gene zijde van 8 'ouPSt'aveQ- den toren van Ghistel, «jnen dorpstoren ! ! zusto er eenen Tader, eene moeder, eene ,Vp],.'' eene welbeminde açhter gelaten. En folhwiV1'^es' ^ verm°eden, Welke onzekei-heid d«'hte dS hl/'id VUn <len ,'i°n"ûn' de ge" krachtin *|edreven gruwelen, moorden, ver- teutert.'!le v^aa§ vau optimisme over de solda-roeer r[jeva!'el1- vr«agt hij geene « permissie » 2ien o ,aiU\°i> c^e wachturen kan men hem soms met een Wil.® ho.rstwering" gebogen, en stareude ^ «UK vol vreugde en hope naar zijnen dorpstoren. Hij voelt, dat het verbeîde uur niet lang meer uitblijven zal. Het is in die betrachting dat al de zielen zich één voelen. Zij weten «dat uit het lier verdragen wee de nationale verrijzenis zal gloren, dat het land sterk zal zijn door al vrat zijne zonen zullen verduurd hebben, om de moreele schoonheid boven al wat hun billijk duurbaar was te hebben geplaatst (2). » En was de bij het verbeide uur verhoopte vreugde groot, dan is de zekerheid onmetelijk dat dit uur weldra zal slaan. Edgar van der Strajîïjss, (2) De heer de Brorçueville, in eenen brief. Een Regeii « Papieren » Een onzer in België gebleven landgenooten zend ons het volgemi verhaal over du vlucht van een vliegenier der bondgenooten over Brussel: t De Brusselaars werdnn nog eens aangenaam verrast, zondag 49en, door de aankomst van een bevrienden vliegenier. Terwijl hij met zijn tuig 0ATer de stad zweei'de, wuiiae de vervoerde menigte met zakdoeken en hoeden onder de oogen van de onthutste Moffen. Wat feet.tje voor de Brusselaars ! Evenw«l stond op het gelaat van menigeen angst le lezon, daar het tuig duelitig werd beschoteu, en eenieders hart klopte fel bij het denkbeeld dat men den ko en en vliegenier zou hebben kunnen raken. Maar onze vrees was ongegroîid, kinderachtig ; het mooie. flikkerend vliegtuig zette kalmpjes zijne vlueht voort, en stak mooi af legen den azur an hemeltrans en, de granaLen tartend, zweefde het in de wolken met de bevalligheid en de statigheid van eenemeeuw. « En ziedaar dat plots een regen papiertjes dwarreiend tôt ons komt gedaald. Een meisje» nevens mij, riep uit : « Mama, zie eens, hij heen vlinders laten vliegen! » Wij merkten weldra op dat het bladen waren welke de beminnelijke luchtbezoeker bad laten vallen. Men zou niet meer kiescher en hoffelijker kunnen zijn Maar welk verward geloop en welke dolle vluchten om den geiuksbode vâst te krijgen. Ik wilde er ook bij zijn en kon een stuk van het blad L'Echo de l'avis bemachtigen. maar toen ik uit het volks- Ëedvang geraakte ; was ik gekreukt, bijna de rib-en ingeduwd. » Gs Sfssîs Konii van oso K(9la Lai Monténégro heeft onlangs de vijf en zevenstige verjaardag van zijnen souverein gevierd. Yan overal kwamen den monark gelukwenschen toe. Hij die thans met de bondgenooten strijdt is bij-zonderlijk bevriend met Frankrijk^Hij was, voor ongeveer zestig jaar, een der schitterendste leer-lingen van liet Lyceum Louis-le-Grand. Zonder praal en zonder « etiquette » is koning Niklaas de vriënd zijner onderdanen en hij mag met fier-heid aan zijn volk zeggeii, zooals tentijde van den krijg voor de onafhankelijkheid : « Ik moet u niet vragen dapper te zijn; gij hebt de heldhaftigheid van de wieg af ingezogen. » Os Sainp dnirfc te Itiss: Oîga Constantinovna, groot-hertogin van Rus-land, koningin douairi<k,e van Griekenland, is eene vrouw met veel hart en veel gezond ver-stand.Gelijk haar echtgenoot, koning Georges I, die in 1863 van Deensch prins koning der Grieken werd, wist zij, door hare schittercnde hoedanig-heden, spoedig de liel'de van hare nieuwe onderdanen te winncn. Zij is insgelijks de zuster van grootvorst Konstantijn van Rusland, die onlangs op het slagveld in Rusland gevallen is. Zij zelf is overste van het 2d" regiment der bemanning van de Russische vloot en van de bemanning van den kruiser «Admiraal Makarolls. Op dit oogeublik bevindt zij zich te Athene, Tijdingen uit het Vaderland Brussel. — Een der laatste Duitsciie « Verordoun-gen» is hetstreng verbodaaa de reizigers, dieplaaîs nemen in de treiaen tusschen Brnssel en Antwerpeii, uit de vensters le. kijlten. Men mag niet meer dicht bij de vensters der wagons plaats nemcc, en'gedu-rende de rpis loopen onopliQudelijk treinwachters over en weer om te zièn of de gordijntjes neergehaaki blijven. Inde spoorweghallen worden de reizigersverplichl; regeli"e.cht van den in^ng naar hun treixi te loopen. Schiidwachten slaAn T?ij de treinen en verplichtet* dadelijk in te stappen. la de nabijheid der staties mag niemand zich vertoonen en de spoorweglinies worden zoo strecç bewaakt als in de eerste dagea van den oorlog. « Den Duitsch zil mee de p... », zeggen de Brusselaars.Antwerpan. — Ëenige jaren géleden vestigden zich Duitsche nonnen to Antwcrpen, In de ILarmo-niestraat. In een groot gebon-vv openden zij er eens school. Toen de oorlog uitbrak verlieten zij de stad. Thans zijn zij teruggekeefd .. ^"oor hoeian^ ? — Met groot. laivijt heefl men de eerste uaitsch» Kathoiieke volksschool geopend. Dr. Gastec spraic o. m. over \ GeeS'den k'elzer.wat den keizer toekorat ! » « iiene ferme klopping! » fîuisterde een kleine Shijoor in l'oor van zijn gesel. — De heer Karel Stappers. medebestuurder vaa de Volksbank van Jjet arrondissement Antwerpen, werd den io" Sepîember door de Duitschers aange-hoaden en in het celgevang van de Begijnenstitiat opgesLoten. •Men kent. de reden dier aarihouding niet. — De Dailsche soldalen hebben intrek genomea in het paleis van den llippodroom. Zij hebben er eene kazerne van gemaakt. In verscheiSene haizea, waarvân de huurders afsvezig zijn, worden bureelea voor het afleveren van passen, énz. géopend. Mecheîsn. — De geuieenteraad heeft besloten op het kerkhof een gedenkteeken op te richten aaa onze dappere soldaten die, nn reeds meer dan een jaar geleden, in de gevechten rondoin Mèchelea sneuvelden. De piannen. welke te danken zijn aan de samen-werking van den bouwmeester (iie de comniissie der kerkhoyeu bestuur^en van den stadsingeniear, vobrzien het aanleggen van een uitgestrekten kel-der, van 00 meters op 70, in blanwensteen gebouwd in den vorm van Latijnsch kruis, die zal staan tegen de helhng van den spoorwegvan Antwerpen naar Brussel, en geheel het nieuwe terrein zal beslaân dat !)ij het kérkhof çevoegd is. Het monument zal 700 begraafplaatsen bevatten, met marmeren plaat waarop de namen der doodon. Op het punt waar de Yier vleugels bi^eenlcomen zal een bronzen groep staan, verscheidene meters hoog, die geheel de begraafplaats beheerschen zal. als herinnering aan de heldhaftigheid van de gevallen Belgen. De uitvoering zal, bij kampstrijd, toever-» trouwd worden aan een Mechelsch kansienaar. Rond den kelder zullen reien boomea staan. Gent. — De rustplaats van den heer Lenoir, —» af-deeling overste bij het ministerie van ijzêrenwegen, die te Gent gelusilj.eerd werd, — wordt steeds met bloemen versierd door de Gentsche bevollving. De dood van den heer Lenoir is des te vreeselijker daar men openlijk zegt dat zijn genade bij de- militaire overheid was'toegekomen twee uren na de terecht-stelling.— Twee andere Gentenaars zitten thans achter slot en zullen eerstdaags voor den krijgsraad ver-schijnen : Graaf de Hemptinne en commissaris Du Soleil. Beiden worden beschuldigd van spioimage. — In den sîaat van begrooting der stad vindea wij, dat er is uitgegeven aan : Voeding Fr. 68 Vluchtelingen 3o.728 9S Melk aan kinderen van behoeftige ouders • 51.515 37 Groene -Kruis l.0!4o 0G Fr. 2.228.80! S9 Voor loonen der werklieden ge-biuikt aan het deïven van de binnenkom aan de zeevaartin- steïlingèn Fr. 2.533,959 50 Nimy. — De Duitscliers, die voor niets lerug dem* zen, hadden eerst het voorneinen gemaakt door al de bewoners eene verklaring te doen onderleekenen, welke bevestigde dat al de geplunderde en verbrande huizen van het dorp, door de Fransche en Belgische troepen vernield waren. Zoohaast de burgemeester iets van deze zaak ver-nam, deed hij een bericht uitplakken waarbij hij uit-drukkelijk aan zijne onderhoorigen verbood eene de» gelijke verklaring te onderteekenen. De Duitscliers hebben onmiddellijk dezen moe^ gen bur«er doen aanhoudep. 1A Ocfcober 1915 Nummer 173 ■■ i—i ni nu ■ mi un I in m m niBrtiniinirrr--r^ini--iiTiniTr-r-rr-rîi rrrrni-fr—n—Tir~r-irr—n^.mTrBT^fiTfnBlifTrnTWfff't'TTrT—TnïriT7Tr?'--TvTrTrnirrT 'ru m-i rTninr'nri"if-T»rn->ri -rmnnrr un .. —min—

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.