den Dlnsdag, Donderdag en Zaterdag verschijnende Dit blad is VOOR DE BELGISCHE SOLDATEN bestemd ; iedere compagnie, escadron of batlerij onïvang't tien'of vijftien. Fransche en Nederlandsche exemplaren. Oorlogslisten. In het begin van den oorlog stelden eenige oumoristen voor de paarden van het leger on-zichtbaar te maken door ze te verwen. De huraoristen bezitten over 't algemeen nog al een verregaande verbeelding... maar, in dit geval, werd hua voorstel ingevolgd door den Ameri-kaanschen Iegerstaf. Men heeft proefuemingen gedaan in Arizona, met paarden van het Ie legerkorps,en deze proef-nemingen, zoo verklaart het groot mililair tijd-schrift Army and Navy Register, werden met den besten uitslag bekroond. De gebruikte kleuc weerstaat gedurende twee Weken lang aan aile weer en wind; men strijkt Ee op de huid van het dier met een gewonen borstel, na het overvloedig te hebben gewas-schen ; men heeft niet meer tijd noodig om het dier te verwen dan om het te roskammen. Op vier honderd stappen afstand is het dier onzicht-baar.Dat is eene oorlogslist die aile ruiters gemak-kelijk kunnen aanwenden ; zij vloeit voort uit de wetenschap die er in gelukt door kunst-înatige middelen de wezens en de dingen te Veranderen en zoo den vijand te versehalken. De oorlogslisten zijn zoo oud als de oorlog, 't is te zeggen zoo oud als het menschdom zelf ; door de eeuwen heen zij n zij eehter wel veran-derd en hebben zoo slechls de algemeene wet der dingen ondergaan. Zij bestonden reeds in de Hiytliologische tijden, zooals wij het vernemen uit Homeros als hij den strijd tusschen Grieken en Trojanen schildert. Ulysses, de legendarische koning van Ithaka, onderscheidde zich door zijn voorzichtigheid en behendigheid in de oorlogslisten. Moet men het l'abelachtig beleg van Troje herinneren, dat tien jaar duurde, en het beruchte paard in wiens llanken dri'e honderd gewapende soldaten verseholen zaten; zoo konden zij de plaats binnen geralcen en over het lot van den oorlog beslissen. Het groote houten paard dat de slimmeUlysses den krijgers van Uion tôt hun groot onheil aan-bood, is een minder ingewikkelde oorlogslist als (lie welke Hannibal gebruikte om zich uit de moeilijkheden te redden waar Fabius hem had injgewikkeld. De Karthagineesehe veldheer, die wel wist te overvvinnen, maar die van zijn over-winning geen gebruik wist te maken, had ge-toond een behendig politieker te zijn door twee duizend ossen le gebruiken aan wier hoornen vlammende takkeubossen bevestigd warén. De Romeinsche generaal was er zoo zeer door onlzet dat Hannibal eervol wistloste komen uit den bergpas waarin de oude Romeinsche generaal hem had vast gezet. Gedurende de verovering van Egypte door Kambyzes, koning der Perzen, gebruikte deze generaal, zoo leert ons de geschiedenis, een zeer vreemde list om zich van Peluse meester te maken : Hij deed zijn leger voorafgaan door een groot getal dieren die door de Egyptenaren als geheiligd aanzien werden. En zoo kwam het dat de Egyptenaren, die geen gebruik van hun wapens dierven maken uit vrees de goddelijke dieren te treffen, den weg aan den vijand vrij lieten. Op een minder nevelachtig tijdvak hield Arclii-medos, een natuurkundige van Syracusa, de Romeinen die zijn stad belegerden drie jaar lang in bedwang. Men bevestigt dat hij met behulp van brandspiegels het zonlicht samentrok en zoo de vijandelijke sehepen in braud stak. De Moffen, die reeds sedert meer dan eene halve eeuw niets anders dan oorlog in het schild voerden, hebben onder hun vertegenwoordigers van de Kultuur geleerden gevonden die de stik-gassen uitgevonden hebben, de ontvlambare vloeistoffen, de tranenverwekkende granaten en even zooveel andere bai'baarsche middelen, op de hoogte gebracht van de laatste uitvindingen der moderne scheikunde. Wat de list van Kambyzes betreft, die gehei- Iligde dieren gebruikte, deze werd in wreedheid ver door de Duitschers overtroflen, diegrijzaards en kinderen vôôr zich uit deden stappen, om aldus de Bondgenooten te dwingen hun doode-hjk vuur te doorstaan, liever dan er toe le ifeesluiteu onschuidige slâohtofl'ers te doodeu. In werkelijltheid zijn het de Duitschers, en de Duitschers aileen, die lïun toevluclit tôt mis-dadige listen nemen; hierin hebben zij een ver-fijning gebracht die van woede en afkeer doet sidderen. De vermômmingen van sommige oor-logsschepen zijn in dit opzicht typisch. Men heeft de Ernbclen niet vergeten die zicli hierdoor be-rucht maakte, tôt de Bondgenooten een einde aan zijn strooptochten stelden. Voor de Duitschers — en in het algemeen voor aile Germaansche volkeren—heeft de oorlog niets ridderiijks ; hij is bruta'al, laag en cyniek. Voor deze horden, wier geest slcchts van barbaarscliheid doordrongen is, heeft het menschenleven geene waar de. Wij hebben het gezien bij de verschrik-kelijke moorden te Dînant, AndenneenTamines. Toen de Duitsche machinegeweren de menschen-levens bij lionderden hadden neergemaaid, na-derden de afschuwelijke moordenaars hun kreunende slachtolfers en verzochten de in hun bloed badende ongelukkigen op te staan als zij dit nog konden en naar huis te keeren, doch zoo haast iemand roerde werd hij met kolislagen afgemaakt. In zijn oorlogslisten toont de soldaat van de Bondgenooten vôôr ailes dat hij mensch is, 't is te zeggen dat er in hem een goed en edelmoedig wezen huist dat alleen doodt om niet gedood te worden, om zich te verdedigen, in tegensteiling met den Mot', die doodt om het genoegen van te dooden, van te vernielen en zich len slotte ander-mans goed en rijkdom toe te eigenen. Deze oorlog, met zijn afschuwelijke teutoonsche listen, zal voor Duitschland, dat ze heeft uitgedacht, de eeuwige schande van dit volk in de geschiedenis Voor de " IS^roIcos Beigas " De Belgen, die zoo wat in al de gewesten der wereld verstrooid zijn, hebben sedert het begin van den oorlog bewezen hoe diep zij aan hun moederlaud gehecht zijn, de jongeren met dienst in het leger" te nemen, de anderen met hulp-komiteiten in te richten ten voordeele van de in bezet Belgiëgebleven landgenooten. Een Belg.de heer Aimé B koffieplanter in Midden-Amerika, schrijft dienomtrent het vol-gende aan het frontbladje Petits Echos d'Yves-Gomezée : « Wij maken hier propaganda voor de bondgenooten Wij bestrijden ook de Duitschers. De strijd was aanvankelijk hard, want zij zijn flink georganiseerd. ïhans staan al de lieden van het land aan onzen kant. Wij hebben reeds naar België alleen 500 zakken kofiie en 300 zakkeni suiker voor onze arme landgenooten verzonden. Naar het Belgisch leger hebben wij reeds kofiie, suiker, tabak, dekens, geld, linnengoed, enz. gestuurd. Eerlang gaan wij herbeginnen. De lui hier geven royaal voor de « heroxeos Beigas » zooals zij zeggen. » Een hàrtelijk bravo voor de Belgen uit Midden-Amerika. i Os EetraŒWzieoiîig saa lelfpl Het C. B. B. of komiteit dat in Engeland zich bêlas}, met de noodige eetwaren aan de Belgische be-voiking en de Fransche bevolking uit het Noorden te bezorgen, heeft volgende geruststeilende mede-deeling aan de pers gedaan. Zoo het waar is dat al de sehepen van het Relief in al de havens der wereld weerhouden zijn, waar zij kunnen blijven tôt dat een wel bepaalde schikking genomen zij voor een veili-gen weg naar Rotterdam, wordt het werkelijlc bulpwerk in België en in Frankrijk zonder onderbreking voortgezet. De bestaande voorraad is toereikend, opdat er tijd genoeg besteed kunne worden tôt eene op-lossing van de bezwaren van het zeevervoer, bijaldien de Duitsche overheid verlangt, zooals zij verklaard heeft, dat dit werk worde voortgezet.Het vertrek van Amerikanen uit het bezet ge-bied, bijaldien die maatregel noodzakelijk werd, zal het hulpwerk niet onderbreken, daar hunne plaatsen door~aadere neulraleu zouuen ingeuo-xnen worden. \ i Ds Ma.lsldecd o fes Pasîaor va!! Gelrode Kardinaal Mercier, tel zijn Herderlijken brief van 1914-, sprak in volgende bewoordingen over den eerw. heer Jozef Dergent, pastoor van Gelrode, gevallen als slacktoffer der Duitsche bar* baarschheid : « Een mijner priesters uit het bisdom, de pastoor van Gelrode, viel naar aile waarschijnlijk-heid als martelaar. Tk ben te beevaart gegaan naar zijn graf, omringd door zijne herderlijke kudde, die hij pas geleden nog met den ij ver eens apostels bestierde... » Een Vlaamsch oorlogsblad, Stem uit Gheel (n* van 7 Januari laatst), publieeert een relaas over de gevangenneming en de laatste oogenblikken van dien zielenherder. Wij vatten hei, hieronder kortbonding sarnen. De 19 Augustus 1914 hadden de Duitschers Aerschot ingenonien en 's nainiddags, na de plundering der stad, begonnen zij te branden en. te moorden. 's Anderendaags zakten zij af tôt Gelrode, gelegen op de groote baan van Aerschot naar Leuven. Enkel om hun eigen voldoening schoten zij zeven jonge mannen en vrouwen dood. De burgers werden dan samengeroepen en voor eenige uren opgesloten in de ltérk ; in den namiddag werden zij weer losgelaten. Naast degenen die reeds gedood waren, werden nog twee personen zwaar gewond door geweerkogels. De eerw. heer Dergent bracht de ongelukkigen op 'nen wagen en voerde ze naar Aerschot. Na zijne gekwetsten in het klooster te hebben ondergebracht, keerde pastoor Dergent terug naar Gelrode. Maar in de straten van Aerschot maakten de Duitschers zich meester van zijn peerd en kar ; hij en zijn voerman werden" gevangen genomen en; na hun verscheidene be* schuldigingen ten laste gelegd te hebben, meege-voerd en opgesloten in 't gevang van het Stad-huis, alwaar ze den naeht moesten doorbrengen. Van daar werd hij naar de kerk gevoerd; onderweg sloegen de soldaten herhaalde malen met de kolf van hun geweer op het hoofd van den man Gods.In de kerk van Aerschot was veel volk opgesloten, mannen, vrouwen en kinderen; de burgers waren bijeengepakt in het schip der kerk, terwijl de geestelijken, welke men ver-moedde het volk tôt opstand gebracht te hebben, in het koor werden opgesloten ; aile voedsel werd hun geweigerd. Intussehen werd de eerw. heer Dergent, na al die slagen verduurd te hebben, tegen den voorgevel van de kerk geplaatst. Zijne handen en voeten wajjen met kopej'en cU'aden gebonden en hij werd. gedwongen op de tippen van de voeten te staan, de armen omhoog. Door de slagen die hij gekregen had was zijn gelaat paars-blaauw en "het bloed droop tôt op zijn blootfl voeten. Al dien tijd lang moest hij de schandelijkste behandelingeri uitstaan en werd hij bespot en uitgelachen door de soldaten. Toen de Barba-ren vermoeid waren van schimpen en plagen en fol ter en, stelden zij pastoor Dergent twee voor-waarden om zijne verlossing te bekomen. De eerste was : Zijn katholiek geloof af te zweren; de andere, te roepen : Deutschland iiber ailes ! Alhoewel gedurig aangehitst door de soldaten om toe te stemmen, gaf de martelaar steeds het« zelfde antwoord : a Neen, nooit ! » Dan werd hij door de Duitschers voortge-sleurd naar een huis, « Het Blijkenhuis » ge-naamd, op een twee hôhdertal meters van de kerk. Achter dit huis, het aangezicht naar den muur gekeerd, de armen omhoog,"stond de heilige man. Vijf soldaten bewaakten hem ; wan-neer hij de handen een weinig liet neerzakken ; stietten de beulen met den kolf van hun geweer op zijne voeten. Daar werd hij door die soldaten gefusiljeerd ; zij wierpen zijn lichaam in den Demer, waar het twee dagen daarna werd uitgehaald, gansch naakt, niet verre van de plaats waar hij ver-moord was. Het lichaam werd dan naar de kerk van Gelrode gebracht, in tegenwoordigheid van kardinaal Mercier... Aldus stierf als martelaar de eerw. pastoor van [ Gelrode, 15 Februari 1917 Nnmmer 383

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.