den Dinsdag en Zaterdag verschijnende Dit blad is VOOR DE BELGISCHE SOLDATEN bestemd ; iedere compagnie, escadron, t of batterij ontvang-t tien of vijftien Fransche en Nederlandsche exemplaren. pt&ijijBRuyf' «n—pv 'J » —fin——ma—uumw w——■—| Geëvakueerden uit Vlaanderen lîet schrikkelijk offensief, sinds meer dan «en maand door de Duitschers begonnen, heeft het uitzicht van onze bij het front gelegen dorpen îicbtelijk veranderd. De Duitsche woede,vruchte-loos losgebroken, ten eiude onze bondgenooten te dwingen Yper te verlaten, beeft onze dappere âandgenooten verschrikt, die leven in de streek, altijd blootgesteld aan vijandelijk vuur; ook heeft de heer Berryer, minister van Binnen-îandsche zaken, in akkoord met de burgerlijke en militaire overheid ter plaatse, zonder uitstel i de bedreigde bevolking laten evakueeren. Voor de jonge gezonde personen was de zaak niet ov.ermoeilijk, maar lastiger is het voor de .andere inwoners, ouderlingen, zieken en kin-deren die moeten geleid en zelfs weggedragen worden. De krisis der ijzeren wegen maakte de onderneming nog ongemakkelijker en het evakueeren moest bij etappen geschieden. Het was niet zonder moeite, helaas ! dat men de oude lieden er toe kon doen besluiten het Vlaanderen te verlaten, waar zij geboren zijn, en waar hun eentonigzwoegers-bestaan van zonen van de aarde doorgebracht werd. Meer dan andere, houdt de landbouwer aan zijoen haard. Zijn veld, den vruchtbaren grond, dien hij dagelijks betrad, zou hij opeens moeten verlaten; het uur der beproeving was geslagen, waarop hij vaarwel moest zeggen aan het huis, door zijne voorouders opgebouwd en waar zij gestorven waren; de antieke klokhorlogie, die al de gelukkige en droevige familiegebeurtenis-,sen had aangewezen; de waggelende zetel, waar de grootmoeder in rustte, al deze heilige zaken, /tengevolge van eene ramp waaraan zij heele-maal vreemd waren, zouden zij weldra moeten achterlaten. Wanneer zij het bevel tôt evakueeren kregen, voelden zij eenigen schrik en verzetten zich er tegen; men zou ze niet uit hun huis dragen, tenzij imet de voeten vooruit, zegden zij, 1.1. z. dood. Maar het menschelijk hart is veranderlijk, en ras bewogen door de ergste bedreiging. Zekeren nacht wierpen de Moffen vlammende vloeistofTen en stikgasgranaten op het sluime-rend dorp. De ouderlingen waren bevreesd en •wanneer, in den killigen lentemorgen, de zware Amerikaansche automobielen kwamen om ze ,weg te brengen, ver van het nare doodsgevaar, besloten zij te vertrekken en, den vijand ver-ivloekend, namen zij plaats in het voertuig. Sommigen richtten zich naar «Le»B.epos Ste-■Elisabeth », andere naar het hospitaal van Montreux. Maar daar deze gestichten reeds stampvol waren, dienden zij slechts als tijdelijk verblijf. , De kinderen werden in de Schoolkolonie te Leysele geplaatst. Men had den Casino van Puy (Dieppe) voor hen beschikt, en deze was heele-maal daartoe voorbereid door den minister van Binnenlandsche zaken, maar de huidige omstan-digheden deden er anders over beschikken en dit gebouw zal dienen voor de ouderlingen. Inlusschentijd is men verplicht geworden deze • op goed geluk te evakueeren. Baarom kreeg de heer Berryer hel goed ge-daeht zich te richten tôt het Home van Sanvic, «a deze prachtige instelling, tijdelijk onbewoond, Iverd te zijner beschikking gesteld. Dank aan de vriendelijkheid en de zelfopof-fering van Mevv. Renkin, voorzitsler van het werk, van den heer Bléro, bestuurder, en de dienstvaardigheid van den baron Kervyn. militaire kommandant van de instelling, werd deze 'onmiddellijk klaar gemaakt voor hare toeval- Ilige bestemming. Daarenboven boden Mevr. Renkin en de heer Bléro vrijwillig het Home de Petit-Couronne (Rowaan) aan ; dit is een iiliaal van het Home van Sanvic, waar onze landgenooten weldra de warmste gastvrijheid genoten. ■ Wij hebben onze brave ouderlingen gezien, enkele uren na hunne aankomst te Sanvic. Zij hadden reeds eenige rust genomen. Zij waren Ver^ezeld van kloosterzusters. Hun onthaal hier, was harteïijk en edelmoedig. — Mij, zegde een vlugge zeventigjarige, 'die eene groote pijp aan t rooken was, krijgen zij hier nooit meer uit dit kasteel. ■— En mij nog min, zegde beslist een andere oude. Een overvloedig eetmaal,brood,boter,versche eieren, vleesch, blond schuirpend bier, warme koffie en melk, gaf spoedig krachten weer aan die'brave lieden. Onder deze edele en ongelukkige personen, wijst men mij eene dame aan, die bij de kust woonde wanneer de Duitschers aankwamen. Het was haar onmogelijk te vluchten. Zij moest hare villa verlaten en in Zuid-Vlaanderen komen verblijven. Weldra geraakte zij zonder midde-len en deze vrouw der burgerij, onschuldig slachtoffer der Moffen, viel ten laste der open-bare weldadigbeid. Zonder nieuws van hare familie sinds vier jaren, heeft zij immer betrou-wen, in onze overwinning. —- Oh, zegt zij met vreugde, hoe schoon zijn onze kleinen soldaten. Geloof mij, niemand weegt tegen hen op. Na het warm onthaal, dat hen werd voorbe-houden, hebben de oudjes weer moed gekregen. Na de benauwdheden van den langen kruisweg van het ballingschap, leeft weer een sprankel hoop in hunne oogen. Zij kouten en diskuteeren, al wandelend in het park, waar de vogelen kwelen ; zij zoeken nieuwe indrukken, ten einde de vreeselijke beklemdheid der bombardemen-ten en het heimwee van hun geboortedorp te vergeten. Jean Bar. Esae Ditwissif rai Bslgisciie Gtvaspii De dagbladen laten de uitslagen kennen van de laatstè conferentie die te Berne handelde over het rapatrieeren en het interneeren der krijgs-gevangenen; maar het is onjuist, dat zij enkel spreken over de Fransche gevangenen, want al de maatregelen genomen ten hunnen voordeele zijn insgelijks toepasselijk aan de Belgische gevangenen. De Belgische regeering heeft altijd veel belang gehecht aan den toestand onzer landgenooten, die door het lot der wapens in de handen van den vijand vielen; daarom, ter gelegenheid van de conferentie die zich komt te vereenigen, werd naar Berne eenen afgevaardigde gestuurd, gelast met het volgen der werken van de conferentie, en met het opmerkzaam maken op den bijzon-deren toestand onzer landgenooten, die eerst aan den vijandelijken inval hadden te weerstaan, en dus eerst aan 't gevangen genomen worden ' waren blootgesteld. Onze Gemeentevrijheden De wil onzer landgenooten niet toe te geven aan de Duitsche pogingen ten voordeele der aktivisten is waarlijk schoon. Een zekere von Abel, burgerlijk kommissaris der Moffen te Mechelen, had bevel gegeven aan de plaatselijke overheid den Franschen tekst te doen verdwijnen van deplaten, waarop de namen der straten aangeduid zijn. Het bestuur heeft krachtdadig geweigerd. a De maatregel die gij ons wilt doen neraen », verklaarde het bestuur, « gaat recht in tegen de gemeentevrijheden, gewaarborgd door de Belgische wet, die wij gezworen hebben te eerbiedi-gen en die niettegenstaande de bezetting in voege blijft. Enkel een besluit van den gemeente-raad zou er ons toe kunnen dwingen. s Groot-irelaiye en den Oorlog Yerleden jaar heeft Groot-Bretanje 60 milliard 75 miljoen tranken voor den oorlog uitgegeven ; de totale uitgaveri voor 1918-1919 worden ge-schat op 74 milliard 400 miljoen franken. Op het einde van het jaar zal de scliuld van Groot-Bretanje ongeveer 209 milliard bedragen. Met het doel in deze nieuwe kredieten te voor-zien zal de brieventaks en het zegelrecht voor de cheques 50 p. h. verhoogd worden. De belasting op het inkomen werd insgelijks verzwaard ; eene taks op de luxevoorwerpen werd ingesteld. Eindelijk wordt de belasting op de alcoholische dranken van 18 fr. 50 tôt 37 fr. 50 gebracht ; deze op het bier van 31 fr. 23 tôt 62 fr. 50 per vat ; . 4eze op den tabak van 8 fr. tôt 10 fr, 20 per pond, 1 De Duitscbs Gevangensa De Brieven van dezen, door de Belgen genomen den 17 April. « Zij worden wel behandeld en voelen zich gelukkig uit den strijd te zijn. (Van een Ooggetuige.) Belgisch front, April. De 700 en eenige Duitschers, door onze zege-pralende tvoepen gevangen genomen den 17 April, tusschen Kippe en Langemarck, hebben de toelating aan hunne ouders en hunne oversten over hunnen toestand te schrijven. Ik heb eenen oogslag kunnen werpen op hunne omvangrijke briefwisseling, des te belangrijker, dat de aanval tegen ons uitgevoerd en die uitliep op eene totale neerlaag, 4 divisies in linie bracht : 1 Pruisische, eene Beiersche en eene divisie marine-fusiliers. De brieven zijn bestemd voor de Rhijnlanden, Berlijn, Oost-Pruisen,Hamburgen de zeesteden» Beieren en Opper-Palts. In allen bestatigt men een gevoel van voldoening. In allen staat de zin : « "Wij worden hier goed behandeld » (Es geht uns sehr gut hier). Soms aarzelt de schrijver niet er bij te voegen, alhoewel zijn brief door de Duitsche censuur zal onderzocht worden, vooraleer afgeleverd te worden aan den bestem-meling : « De oorlog is voor mij geëindigd en ik ben er gelukkig over. » Hierbij eenige uittreksels als bewijs : Luitenant Walter Becker, 5' regiment mariné-infanterie, schrijft aan Mev. Becker, te Aken : « Ik stel het wel. Ik wordt goed behandeld. » Luitenant Arfs, zelfde divisie, gekwetst, schrijft aan Mevr. D. Fittje, te Hamburg : « Nu ben ik voor eenen langen tijd tôt werkeloosheid gedwongen. Het zal mij lastig vallen. Anders, word ik hier heel goed behandeld '>. Dezelfde officier, schrijvend aan zijne moeder te Kiel, geeft bijzonderheden over het gevecht : a De aftocht kwam ons zeer duur te staan, want wij waren beschoten doormachiengeweren. 's Avonds werd ik opgenomen door Belgische brankar-diers. Zij hebben mij op de schitterendste wijz« en met de grootste omzichtigheid weggebracht, niettegenstaande de moeilijkheid, over een moerasachtig slagveld vol trechters. Eerst werd ik naar eenen hulppost, en later naar het hospitaal gebracht. De dokters verzorgen mij wel. » De soldaat J. Lintle, van Enterhofen, Opper-Palts, vindt den geneeskundigen dienst nog beter : Ausgezeichnet gut, schijft hij (Uitstekena goed). Een andere, Liesenmeier, van Theibenberg, in Midden-Frankenland, legt uit aan zijne moeder hoe spoedig hij gekwetst en genomen werd ; hij klaagt er hoegenaamd niet over. Hij schrijft : « Den 17° ,'smorgens, werdiklichtelijk gekwetst aan den schouder en gevangen genomen. Twee uren later bevond ik mij reeds (sic) in een Belgisch hospitaal. Men bracht er mij in een Rood-Kruis automobiel. Ik heb een zeer goed bed. Ik stel het zeer wel. Het eten is insgelijks zeer goed. » Knecht, van Kenlen, is even tevreden : « Ik ' ben gelukkig », zegt hij, « er zoo goedkoop te zijn van afgekomen; er zijn er niet veel overgeble-ven. » Paul Miske, van "Wilhelmshafen, drukt op de verliezen in gevangenen : « Een groot getal mijner malikers zijn, zooals ik, gevangen genomen. » Hans Bûttner, van Lauf, bij Niïrenberg (Beieren), zegt hetzelfde : « Na hevige en moeilijke uren, bevind ik mij gaaf en gezond, gevangene der Belgen. Wees niet ongerust. Ik word wel behandeld. » Richard Steinmann, van Kônigsberg, drukt hetzelfde gevoel uit, in andere woorden : « Tengevolge van ongelukkige omstandigofeden (sic) werd ik gevangen genomen door de Belgen. Ik ben niet gekwetst. Ik stél het wel. Ik lieg niet. Ik verzelter u dat ik wel behandeld word. Tôt weerziens. d Zoo zijn er dozijnen brieven. Ik doorlees ze haastig. Nochtans blijft mijne aandacht een oogen-blik getrokken, en ik lees dezen zin : « Welke vreugd van uit de handen der Pruisea verlost te zijn. » Ah, bah i à Mei 1918 Niirnmer 571

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.