De nieuwe tijd: orgaan van de minderheidssocialisten

715 0
close

Pourquoi voulez-vous rapporter cet article?

Remarques

Envoyer
s.n. 1917, 07 Juillet. De nieuwe tijd: orgaan van de minderheidssocialisten. Accès à 29 mars 2024, à https://nieuwsvandegrooteoorlog.hetarchief.be/fr/pid/3r0pr7np0q/
Afficher le texte

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.  

I«« Jaarnana. - N° 2. A O CËNTIEM Zaterdag 7 iuli 1917 De Nieuwe Tijd ORGAAN y AN DE MINDERHEIDSSOCIALISTEN Versoliij xit om de veertien d.a,Q-e:n Elke medewerker is persoonlijk verantwoordelijk voor zijn schrijven Beheer en Opstelraad : SANDERUSSTRAAT, 97 Hoofdopsteller : W. SCHEVENELS AANKONDIGINGEN volgens overeenkomst Internationale Vredesbeweging OVERZICHT De voorbereidende commissiezittingen te Stockholm zijn bijna afgeloopen. Er wordt volop gearbeid aan de algemeene konferentie en tôt dusver schijnt ieder inrichter zeker te zijn dat aile landen zullen vertegenwoor-djgd zijn Dat de Russen eerst, de Engelsche en Fransche socialisten gaan spreken en over de dagordejgaan confereeren^met lien, is wel een bevestig'ing daarvan. Intusschen waren nu de minderheidssocialisten van Duitschland toch te Stockholm aangeland, delmeerderheidssocialisten van België zijn daar ook en voorzeker komt die minderheid ook — E. Joris, de afgevaardigde van Antwerpen is reeds vertrokken. De Russische Mahomedanen hebben een zeer interressante verklaring afgelegd. Hunnen afge-vaardigie te Stockholm verklaarde onder andere dat de Russische Mahomedanen ook aan hunne broeders uit de Fransche en Engelsche koloniën, in 't vooruitzicht dat ook voor hen te Stockholm, de onafhankelijkheid zal worden geeischt. Zij zijn voor een vrede zonder gebiedsuitbreiding, geba-seerd op het zelfbestuur aller volkeren in Europa, Azieen Afrika. Intusschen blijit niettemin van het grootste be-lang de verklaring van den Russischen Raad van Arbeiders en Soldaten. Al de raden van Rusland in een Congres vereenigd hebben onder meer afgekondigd : Het Kongres is van oordeel : 1° dat een beeindiging van den krijg door de nederlaag van een der partijen het uitgangs-punt voor nieuwe oorlogen uitmaakt, de rassen-haat onder de volkeren versterkt en naar volledi-ger uitputting, hongersnood en ondergang voert. 2° dat een <tfzonderlijken vrede eene der partijen toelaten zou eene beslissende zege over de andere te behalen waardoor de veroverings-zucht der leidende klassen gesterkt wordt, Rusland niet van het wereldimperialisme bevrijdt en de internationale vereeniging der arbeiders ver-hindert. Derhalve wijdt het Kongres onder aile omstandigheden iedere politiek af, die daadzakelijk gericht is op het sluiten van een afzonderlijken vrede of een voorspel er van een afzonderlijke wapenstilstand. Daar het einde van den oorlog slechts mogelijk is door vereeniging van de poging der demo-kratiën aller landen houdt het Kongres voor noodzakelijk : 1° dat de révolutionnaire Russische demokratie door haar orgaan, een oproep richt tôt de demokratie aller staten, opdat deze de leuze : « Vrede zonder annexatie of schadevergoedingen op grond van het zelfbeschikkingsrecht der volkeren, aan-nemen, en, in dezen zin invloed uitoefend op zijne bondgenooten ; 2r Dit schijnt inderdaad een werkelijke uit-komst voor de verwarde Russische politiek en de beste oplosssing van dit onmogelijk vraagstuk waarvoor het Russisch volk stond, of deze, of gene partij helpe, - middenweg is er niet — terwijl geen van twee partijen geheele instemming bij de Russen kon vinden. Dat dit eene gezonde oplossing is, blijkt uit het offensief dat de Russen ondernomen hebben. Dat Rusland niet meer die stoomwals of pletrol voor de entente is, zooals voorheen, is natuurlijk, maar dat Rusland van geen beteekenis meer is voor zijne bondgenooten, is misschien niet juist, althans schijnt Rusland nog een overwegende roi te spe-len in de Engelsche politiek ; de rede van Lloyd George is stichtend — Engeland wil wel onder-handelen met een gedemocratiseerd Duitschland. Is de vrede dichter bij gebracht dan ooit ? W. Dever. ACH, VREDE, KOM !... Ach, Vrede, kom ! Verdrijf de poederdampen, Die walmen over de aard Waar woest de Volkeren kampen Bedwelmd en gansch ontaard, Door scherpe poederdampen ! Ach, Moeder, kom ! met uwe kloeke borsten Van Welvaart, Arbeid, Rust Waarnaar de Volkeren dorsten — Zoo làng reeds niet gesust Aan uwe kloeke borsten ! Ach, Engel, kom ! Ontsteek het licht der Waar- [heid ! En 't lichte in hart en geest Met en-ontkenbre klaarheid — Géén Oorlog dan, — géén Smart : Maar Vrede, Liefde, Waarheid ! Frans Meulders van Remoortel. Socialisten, komt tot inkeer! Wat, bijaldien aile ondervinding bij , lokalen vakstrijd, opgevoerde klasse-poli- j tiek en internationale toetsing en aanpas-sing, blijkt onderschat te zijn, dat heeft deze Wereldmachtenkamp ten voile doen beseffen, dat is: een breed ontluiken van nationaliteitsgevoel en rasbewustheid, gevoelens welke niemand, hoe machtig ook, vermocht te onderdrukken. Dat is dan wel niet de drijfveergeweest tôt het gi ijpen naar de wapens, maar, het is de blijvende-bezielende spoorslag ge-gebleven tijdens den weevollen duur van den huidigen oorlog. Meer nog: volkeren, half ingedommeld, verdrukt of tôt zwij-gen gedoemd zijn ontvvaakt en voelen in zich leven het zoo natuurlijke gevoel van rasseninstinct en hebben daarbij lessen opgedaan van menschwaardigheid en ra-tioneelen zin. Dat bij het opjagen van zooveel razende massa's en hetopzweepen totvernietiging en misdadig moorden bij 't lied van dolle haat en doodsverachting, de hartstochten de gebieders warenb ij iedere menschen-daad-of misdaad, lijkt zeer natuurlijk. Maar dat de geest het niet meer winnen zou op het hart, dat b.v.de sterke koppen onzer Internationale, van den eersten tôt den laatsten, dien tweestrijd niet vermochten uit te vechten is onbegrijpe-lijk of wekt allicht bij velen argwaan op, want nu of nimmer is het oogenblik daar om tôt het nemen van gezonde be-sluiten van nationalen of ideëelen aard te dwingen ! Inderdaad : Welken kijk heeft ieder klassebewnste ar= beider op dezen oorlog ? Zijn blik waart onafgebroken over de onafzienbare rij van lijken van eigen bloede, volgt den rooden stroom van zooveel verloren en nog te verliezen jonge levens: de boete van deze wederlandsche misdaad. Er was nochtans geen anderen uitweg aan het sinds lang dreigende conflict ; het bleek zoo te moeten zijn en den weg moest tôt het einde toe gevolgd worden. Maar wanneer dan het einde nadert, wanneer de puinhoopige beschavings-wereld zich weer aan den heropbouw van paleis en hut en kroeg en fabriek zet en niet zoekt naar een nieuwe en betere wet voor de naties en deze militaristi'sche eeuw niet weet af te sluiten, dan zal zij ons voeren naar een slechtere wereld dan die waarin we leven, terecht bewijzende dat « humanisme » een ijdel woord is in onze samenleving en het onderscheid tusschen dier en mensch vervaagt. Kijken we in het verleden : was de geschiedenis niet éêfte oorlogskronijk ? Wapens uit Steenen en Bronzen tijdvak! Oorlogen op de Assyrische en Egyptische muurschriften ! Ruïnen van Grieksche en Latijnsche steden ! Kronijken van de krijgen der Pausen en zoo meer ! Voor-waar, de oorlog is de meest dwaze «blunder» welke de beschaving van hare barbaarsche voorouders heeft overgeno-men.Paal en perk aan het militarisme gesteld! Het gaat niet mter op te beweren dat militarisme onze mannen kloek maakt, disciplineert enverhardt. Wat militarism aan physieke kracht bijbrengt, wordt door den oorlog in ruime mate te niet gedaan. Ja, indien we nu de militaristische dril-ling hadden zonder oorlog, werpt men wel eens op ! Daarop onze wedervraag : Indien we de drilling hadden zonder militarisme ? Is deze oorlog dan niet het dui-delijk bewijs van zijn nutteloosheid ? En verder : moet geweld in deze eeuw nog langer de geschillen oplossen tusschen de imperialistische landen? Of, zijn ze dat niet meer van af het oogenblik dat een of ander sociaal - demokraat in een ministerraad zitting neemt? Of, is er dan soms een appart soort socialisme voor Duitschland en voor Frankrijk en een bij-zonder voor Rusland ? Waarom toch, hebben sommige socialisten gemeend de « pressers » van vluch-tende landgenoten te moeten zijn ? Was dat ook soms met « gebiedend mandaat van de Partij ? » Wie heeft ooit kunnen voorzien dat op een gegeven oogenblik in deze wereld het militarisme ten diensfe van socialistische ministers zou gestaan hebben, en zulks in een land met eigen onderdrukt Vlaamsch volk, ellendiger dan welk ander ook onder aile opzichten ? Wie onzer vernam ooit van de socialisten dat deze oorlog rechtvaardig-goed is en gene weer slecht ? « Oorlog aan den oorlog ! » schoone leuze, voorwaar als 't geen oorlog is ! Deze oorlog, nuchter bekeken. Laat ons eventjes terugkeerentot 1914. Plots wordt de halve wereld ziek ; een ruw instinct van slachting bevangt haar. Aile redelijk denken houdt op. De volkeren zijn overgeleverd aan zich zelven, aan hun wilde drift, aan hun ongemeene lichtgeloovigheid. Burgers, intellectueelen, ver van rook-en kruitdamp vervloeken de zoo lang in zich omgedragen levensopvatting. ' De politieke en sociale denkwijze, zoolang bewaard als een streng-intiem geloof, wordt over boord geworpen. Zij verwijten zich zelven, zoolang een juist, helder en broederlijk idee gehad te hebben van na-burige volkeren; het land dat ze gisteren nog verafschuwden wordt vandaag boven-matig bewonderd en omgekeerd. De wereldheerschers gelukken er in de Rede tôt zwijgen te brengen. Gedreven door roofzucht of schrik, of heerschzucht of levenstrots gaan ze den onzekeren weg op naar misschien noodlottige perioden in de Europeesche beschaving.' Reeds na de eerste schermutselingen viert de drift in dezen modernen oorlog hoogtij op een wijze zonder voorgaande in de geschiedenis. Hij is nochtans niet van nationalen, ras of godsdienstigen aard. Kortom, het wordt al langs om meer dui-delijk voor iedereen dat het een oorlog is van berekening, met koelen hoofde en volledig bestudeerd op het plan gebracht volgens vooropgezette ekonomische en politieke grondslagen. Want, of we den oorlog interpreteeren als een strijd om de meesterschap in het Oosten, of de be-heersching van Europa. de vrije zee of het bezit van overzeesche afzetgebieden, ons besluit blijft hetzelfde : hij was voorzien, voorbereid, gewenscht, bespoedigd en dat al met een gestadig en nauwgezet toekijken en met een vernuftig uitgedacht aandrijven. Naar den Vrede! De strijd is schrikwekkender dan ooit! Hij moet weldra de ontaarde-aandrijvers zelf ontstellen. Niemand kan de toekomst voorspellen welke voor de volkeren zal geschapen worden. Toch, moet de razernij ophouden. Het laatste greintje gezonden zin in ons, dwingt tôt verzet ! Europeesche beschaving mag niet gedompeld in den afgrond ! Een ding moet, midden den chaos van onzekerheden zeker zijn en dat is : een bespoedigd einde en een vrede van tôt Rede gedwongen dwazen. Militaristen, autocrate^ apostels van wereldmacht, wraak- BLIJDE INTREDE! Op het psychologisch oogenblik ver-schenen, geboren uit het onverdorven hart, de jong-reine ziel en de simpele wil van intellectueele proletariërs, béantwoordt ons blad aan de bezadigde wenschen en de stille verzucbtingen van onze talrijke zielsverwanten. In geen enkel midden verspreidt het haat, misschien wel verwondering en verrassing ; wie weet : spijt ! Sifraden of beleedigen ligt niet in onze bedoeling, wel eens afkeuren, maardaar-nevens onze meening, onze houding doen kennen ; voorlichten is ons eenig doel. IJveren voor Vrede, pal staan op het recht van Vlaanderen's bestaan : ziedaar het heilig betrachten dat zooveel sympathie verwekt. Twee vereenigingen betuigden ons, dank en instemming en verzochten om innig samenwerken en plaats in ons orgaan. Dit weze hun toegezeid ! Waardevoller nochtans zijn voor ons de ontboezemingen van de werkers van iederen dag. Wat een hartverluchten 1 Wat een blij juichen ! Zoo, broeders van den arbeid, het doet u goed aan't ha rte het socialistisch woord weer te hooren ? Nu dan, geen gelukwenschen meer aan ons adres. Draagt in uw ziele het mooie idee : Wereldvkede ! Breekt met ons de woeste ketens die Vlaanderen, zoo begeerd, omknellen ! De Opstelraad. profeten, allen moeten onderworpen worden aan krachten van verstand, aan ver-zoenende geesten, aan den drang naar gemeenschappelijken zin : dit is naar een wereld als een huisgezin waarin liefde en zelfopoffering aile gedacbte van haat en aanmatiging uitsluit. Socialisten, komt tôt bezinning ! De hand aan 't werk ! F. L. Vrouwenpolitiek Over het algemeen genomen hebben de vrouwen zich nooit met politiek bezig gehouden. En dit is niet te verwonderen : wat zij over dit onderwerp bijna zonder uitzon-dering van hare manlijke medeburgers hoorden, was alleen de kleinzielige « staminees-politiek « het gewoonlijk tôt ruzie overgaande gekibbel, wanneer tusschen pint en borrel, vooral in de kiezingsperiode, de heeren hunne man-datarissen een kleedje aan het passen waren. Het is dus begrijpelijk dat de vrouw liever buiten dat soort liefhebberij blijft, zij vindt het terecht erg genoeg dat hare mannen daardoor een kwade luim krijgen en wenschen vcor zichzelf daarvan ver-schoond te blijven. Toen nu in 1914 de oorlogswolken zich boven Europa samentrokken en het

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.  

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.  

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.  

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.
Cet article est une édition du titre De nieuwe tijd: orgaan van de minderheidssocialisten appartenant à la catégorie Oorlogspers, parue à - du 1917 au indéterminé.

Bekijk alle items in deze reeks >>

Ajouter à la collection

Emplacement

Périodes