2e Jaargang. — N 32 A O CENTIEM Zaterdag 16 Februari 1918 DE NIEUWE TIJD Orgaan van cie MindLerlieicissocialisteii WEEKBLAD Proletariërs aller landen, Vereenigt U ! Karl Marx. Beheer en Opstelraad : LEOPOLD DE WAELSTRAAT, 6 Eike medewerkcr is persoonlijk verantwoordelijk voor zijn schrijven — _ . _____ i « Geeî de wereld waarin gij leeft de goede richting aan, dan zal de tijd de ontwikkeling brengen. • Schiller De Federatie roert zich « De minderheidsgroep die in den schoot van de Belgische Werklieden Partij den strijd voor de deelname aan de Vredesconferentie van Stockholm geopend heeft was zich bewust van de hinderpalen en de moeilijkheden die zij zou te overwinnen hebben. — Wij wisten dat een leger van tegenstanders zou oprijzen om ons den voet dwars te zetten en daar wij ook wel wisten W1E ditoleger zou aanvoeren en WELKE belangen er voor die aanvoerders op het spel stonden, zoo wisten wij ook dat geene middelen zouden ver-smaad worden om ons te bevechten. Maar wij hadden vôôr ons die wapenen die altijd zegevie-ren. — Wij voerden den strijd uit overtuiging en wij gebruikten alleen die middelen die eene eer-lijke, onbaatzuchtige overtuiging waardig zijn. Wij hebben niet gelasterd, niet verdacht ge-maakt,niet gebroodroofd.— Die middelen hebben wij gelaten aan de filisters die uit een laagje socialistisch vernis de macht hebberj gehaald den strijd van het proletariaat te dwarsboomen en de arbeidende klas tam en gedwee te houden. — Maar het geduld van de arbeiders heeft eene te zware proef doorstaan en, hoe verdacht en gelasterd wij ook werden, de eene vôôr, de andere nà, kwamen zij tôt ons en sloten zich aan, openlijk of in 'tgeheim, en verspreidden onze gedachjen die door de natnurlijke kracht der waarheid onaf-weerbaar waren. Het bureel van den Landelijken Raad, waar geen enkel arbeider in zetelt, heeft hemel en aarde be-wogen om onze groeiende beweging tegen te houden. Met broodroof werd ieder bedreigd waar-van men slechts vermoedde dat hij zou kunnen met ons in betrekking staan. De laagste verdacht-makingen werden cfoor spéciale agenten verspreid en een advokaatje zonder klientendiedoor een rijk huwelijk een groote meneer geworden is en den pronkenden titel van Senateur draagt. velde tegen ons een doodvonnis. Wat heeft dat nu ailes ge-baat ? Alleen dit : dat meer en meer de aandacht van de arbeiders gevestigd werd en dat onze beweging er te sneller om vooruitging. De heeren die het zoo schromelijk vonden dat wij aan de Duitsche Bezetting een • pas voor Stockholm vroegen hebben nu zelf een pas aangevraagd ! Waarom ? Omdat zij voelen dat hunne stelling begint verdacht te worden en dat hunne houding onmogelijk wordt tegenover de dringende eischen der Vak-vereenigingen. En ook dit maal loopen zij mis want de tijd om al hun geknoei te herstellen is verkeken. De bomisgebarsten en ze zuilen, willen of niet, hunne eigen belangen moeten ter zijde stellen en met de vredes strooming meegaan. Het scherpe konflikt dat uitgebroken istusschen Federatie van Vakbonden en Landelijken Raad is het vertrekpunt van eene nieuwe periode in de arbeidersbeweging. De actie van de Minderheidsgroep was een steen in den poel en op het ge-kwaak van de kikvorschen zijn de arbeiders wakkers geworden. Het bestuur van de Antwerpsche Federatie van Vakbonden heeft onlangs een motie gestuurd die bewijst dat de werklieaen organisaties den weg gevonden hebben en het politiek gekonkel van de chauvinisten beu zijn. Die motie iuidt : « Na korte uesprehing wordt besloten lot het » uitdruhken van clen wensch aan de bureelen » van de Syndikale Kommissie en den Lande-» lijken Raad, dat deze met aile kracht zouden » ijveren aan het tôt stand komen van den » Vrede en het aanknoopen van de lnler-» nationale Arbeidersbetrekkingen. » Dat het tusschen de Syndikale Kommissie en den Landelijken Raad is misgeloopen, meenen wij te mogen vermoeden door een artikel van Louis Van BerkelaerinhetSyndikaal MededeeJingsblad. In dit artikel wordt zonder dubbelzinnigheid positie genomen voor de herstelling der internationale betrekkingen tusschen het proletariaat en voor de Conferentie van Stockholm en even ondubbelzinnig wordt naar het hart getast van diegenen die de misdadige campagne tegen het iniatief van het Hollandsch Scandinavisch-Comité gevoerd hebben. Wie de partijtoestanden bij ons kent en wie de Nieuwe Tijd regeimatig gelezen heeft, begrijpt al te goed wat er staat in en tusschen de lijnen van het flinke slot waar L. V. B. zegt : « Aan meeningen van menschen, WIE ZE » OOK ZIJN, sloren ivj ons niet mèèr dan » volgens ovs begrip van rechlvaardigheid » noodig is. » Dat kan meneer Wouters van de L. R. op zak steken ! Met eene beslistheid die geen twijfel laat o titrent het vaste voornemen de vredes actie zonder omzien door te zetten, eindigt htt artikel : « En als nu sonimigen sociaal en andert > democratisch denkenden ddl nog niet be-» grijpen kunnen, vinden wij dat wel spijiig, » maar mogen ons daar ecliler niet aan sto-» ren. » Hoe jammer dat dergelijke taal niet reeds een jaar vroeger geklonken heeft in de Federatie van Vakbonden Maar toch verheugt het ons innig dat eindelijk de gezonde taal weer gesproken wordt door voormannen die heel wat meer betee-kenen voor de arbeidersklasdan de suffe snoevers die zich verlaagden tôt de roi van sleepdragers der burgelijke machthebbers, die te lam en te laf waren zich daadkrachtig te verzetten tegen het geploeter van de almachtige heeren van het Hulp-en Voedingskomiteit en eigen partijgenooten hiel-pen vertrappen waar een haatdragende en partij-dige administrai de baan wilde vrij maken voor politieke vrienden. Een ding stemt ons treurig in het optreden van L.V.B. waar hij zegt dat hij van eerst af inwtndig het initiatief, de moed en den durf bewonderd heeft van den man (Huysmans) die de chauvinis-tisch - nationalistische koorts durfde trotseeren doch dat hij zweeg over zijne meening omdat hij laster en verdachtmaking vreesde. Waarom hier geen woord over hen die niet zwegen en dien laster en die verdachtmaking ge-dragen hebben om wille van het hooge doel. Hij toch, beter dan wie ook, weet wat er bij ons ge-leden en verdragen werd. Hij toch WEET dat al wat hij nu onversc'nrokken uitspreekt reeds in Mei 1917 door ons in 't openbaargezegd werden dat er bij de onzen zijn die daarom getroffen werden, dieper en pijnlijker, dan iemand bevroeden kan. Wij dringen niet aan. Ieder moet tegenover zijn geweten zich zelf verantwoorden en misschien eischt hier ook weer de partijtaktiek dat de slacht-offers genegeerd en de plichtverzuiiners gespaard worden. Geen haat en geen wrok beschaduwt onzen vrijen en hoopvollen blik in de toekomst. De herinnering aan leed en Smart verzinkt in den nacht van het verleden bij de blije gedachte dat de arbeidersorganisaties gaan roeren en zich op-werpen tôt een stormram die hameren en beuken zal op het kapitalistisch gedrocht dat zich mest met het lillende vleesch en zich volzuigt met het warrhe bloed van de werkersklas. E.J. ALLERLEI T Jeunesse Dorée De Antwerpsche politieagenten hebben verleden week veel spel gehad met een nieuw soort betoogingen, ingericht door de fils d papas van het Antwerpscli Atheneum. Eene bende snaken gewapend met stokken en knodsen, trokken tierend en huïlend door de straten en vonden er een bizondere leute in de ruiten stuk te smijten bij Meester Henderickx en Dr Dekeersmaeker. Om het karakter van die manifestatie goed te doen uitkomen zongen de bengels de Marsaillaise, het vaderlandsche lied van chez nous. Die waar-dige spruiten van de fatsoenlijke bourgeoisie., wilden waarschijnlijk eens er aan herinneren dat in Vlaanderen de fransche straatcultuur haar hechste vesting heeft in het hooger en middel-baar onderwijs.Zeer teekenend was het dat deze kinderoptocht, aangevoerd werd door den klein-zoon van den zeer populairen vlaamschen sîhepen van schoone kunsten, wijlen Heer Van Kuyck. De jeugdige belhamels verwekten een hevigen storm in een glas water en de stad zal er met een paar honderd franken voordegebroken ruiten van af komen. We herinneren ons een geval dat in omgekeerde richting plaats had en waarbij j zekere Van Aalst, omdat hij ietwat driest zijn j ylaamsche overtuiging had te kennen gegeven, ?Uu het Atheneum werd weggezonden wat hem yoor goed in zijne studies heeft gebroken. We hopen, voor den jongen heer Van Kuyck en zijn disciepelen, dat de huidige heer prefect goedertierend zal zijn en zich vergenoegen zal met het opleggen eener zachte bestraffing. B.v.b. het vervoegen in den tegenwoordigen en toe- komenden tijd van : ik kan broek schrijven en ruilenbreken. Radikale Oplossing De Vlamingen kunnen nu oter de Vlaamsche Beweging een kruis geven. Een opgeblazen politie commissaris die dienst had tijdens de betooging op de Teniersplaats, heeft heel het vraagstuk alleen opgelost. Tôt de agenten die bij ' hem stonden zegde hij, zoo luid hij maar spreken kon : A partir d'aujourd'hui on ne parlera plus un mol flamand chez moi. Dat komt er van, betoogingen te houden. De firma Delhaize & Co die fortuin gemaakt heeft met de vlaamsche centen heeft er aan gehouden het Nationaal komi-teit nà te apen (is dit soms een dankbetuiging voor bewezen diensten ?) Het personeel van die firma in de bijhuizen kreeg bevel den dag der% betooging niet op slraat te komen. Bericht aan de vlaamsche huismoeders. Vlaamsche centen moeten naar vlaamsche nering gaan. IntcrnatioDaal OYenicht NAAR VREDE! De vrede met Oekraïne is dus in aile vor-men geteekend. Met Rusland is alleen de oorlogstoestand geheven. Rustig zal hel in elk geval ginder niet zijn Welke zijn de oogmerkenvande bolsjwieki's ? Mysterie. Zijn ze de dragers van het nieuw geloof ? En is de wereld nog niet rijp voor de nieuwe denkbeelden ! Of weten de naar vrijheid. hunkerenderussische sociaal-revolutionnaire hun zoo lang door hel knoet-regiem van den alma,chligen Czaar opgekroplen haat niet mei de eischen van de burçerlijke welvoegelijkheid in overeensleniming le brengen ? De eeuwige geschiedenis van den strijd tusschen de durvers,de waaghalzen,de baan-brekers en de zachtmoedige hervormers her-haalt zich nogmaals. Om loille van die verwarde loestand zuilen wij ook onze vreugde wat temperen. Eoeveel liever zagen wij niet dadelijk den algemeenen vrede ingeleid worden. Relaas ! de weslersche macht en willen er nog niet van weten. De oorlogstrompet over-stemt nog elk vredesgeluid ! Na de reden van den duitschen Rijkskan-selier en den Oostenrijhschen minister van buileniandsche zaken, die voor de zààveelsle maal hun bereidwilligheid voor vrede betoo-nen, hebben Wilson en Lloyd George gesproken om voor de zooveelste maal te betoogen dat zij zuilen voortvechten om den vrede te brengen. Door oorlog naar vrede is de machtspreuk van de Entente-landen ! Door onderhandelingen naar vrede is de looverspreuk van de centrale rjken. Waartusschen le kiezen ! We meenen dat wij als sociaal-demokralen de woorden van Président Wilson konden overnemen : We strijden voor een nieuwe wereld. Maar dan weten wij niet of we de vorm van die nieuwe wereld aan de kapitalislische regeeringen zuilen moeten overlaten of we zelf de handen uit de mouwen moeten steken. Daarom sociaal-deniokraten moet ge onder-handelen om tôt vrede te komen die ONS de nieuwe wereld zal brengen. Proletariërs, hoogdringend wordt het eindelijk uw stem te verheffen. P.A.X. Nationaliteiten Na de geschiedenis van het ongelukkige Finland in ons blad gemaakt te hebben, kunnen wij thans eenige woorden wijden aan het verdrukte Ierland, beide slachtoffers van de slok-op van het impe-rialism.De inlandsche polililiek van het Britsche koninkrijk is gedurende eene periode van ruim 40 jaren in beslag genomen geweest door de Iersche kwestie, die menige aanleiding gaf tôt hcrvormingen in de oude vrijzinnige partij van Albion, en menige ministerieele krisis uitlokte. Twaalf onderscheidene kabinetten hebben den aard der zaak afgewisseld vanaf net eerste in-grijpen van lord Gladstone (vrijzinnige) in 1868, tôt in den jare 1913. Ieder der twee politieke partijen, behoudsgezinden en vrijgezinden, heeft het vermogen gehad de zaak tegen te houden gedurende 23 jaar. Gladstone, door de « Irisch Church Bill » van 1869 en de * Land Bill » van 1870, was begonnen met aan de Iersche eischen eenige voldoening te schenken. Edoch deze wenschten niet met een kluitje in het riet gestuurd te worden, en ver-langden meer dan hun gegeven werd De Iersche « Home Rulers », te beginnen van 1873, eischten de welgevende Autonomie voor den vadergrond In 1879 stichtten een oud •• Finian » Michaël Lavitt en een « Home Ruler » Parnell de « Land-league » ter verdediging der belangen van d8 Iersche landlieden, tegenover de Engelsche «lands-lords», die er eene ware uitbuiting der land-bouwers op na hielden. Bij deze inrichting sloten zich weldra aile buiten lieden aan en Parnell verwierf in menigtijds eene zoo groote populariteit dat ze zelf die van den vroegeren O' Connel overtrof. Het tweede ministerie Gladstone waagde het opnieuw de Ierlanders met eenen kluit in het riet te jagen, door dien het gansch in zich opsloot de nieuwere fraktie vau de Engelsche vrijzinnige partij en het « Huis der Lords », welke gansch tegenovergesteld stonden aan de princiepen van « Home Rule ». Gladstone deed toen « tegen heug en meug » ten tweeden maie een « land-bill » stemmen en eene « dwangwet » gericht tegen de hoofden der Iersche kwestie. Eenige rechten werden nochtans aan de Ieren toegestaan, lapjes middelen, als onze politiekers van voor den oorlog ons, Vlamingen, menigmalen opdrongen. De eerste wet erkende aan de landlieden het recht ,van gemeenschappelijk eigendom op het land dat zij bebouwden. Het « Hof van Landbouw »-, uit-gesteld te Dublin, was geroepen in volgende vragen te beslissen : het recht van aankoop der domeinenen, ze naar keus weder voort te ver-aan de pachters ; de pachter het noodige geld uit te leeuen ; het verhuizen der landbouwers uit deoverbevolkte sireken te vergemakkehjken, en er eene welingeriehte verhuizing op na te hou-en. De belangrijkste schikkingen in deze wet voor-geschreven kwamen later in aanmerking in Engelaud en Schotland. De ■< Dwangrecht-wet » liet toe aan bevoegden (edelen) elken individu te doen aanhouden, welke ze verdachten le kunnen schaden aan de heilige eenheid. In 1882, werd door een groep « flnians » een aanslag gepleegd op den sekretaris van Ierland, hetwelk voor gevolg had dat nog eene « aanhang-wet » werd voorgeiegd en dan ook gostemd. De jury, die gewooulijk zetelde in knmuieele zaken, werd verplicht haar ontslag tenem«n, wat voor gevolg had dat het Engelscli gerecht diktatoriual kon optreden en naar geueven kou oordeelen en ver-oordeelen.In 1883, tengevolge van onderlinge geschillen, scheurde de « finian » zich heel en al af van de « Home Rule ». Deze partijgangers van eene beweging tôt het bekomen van gelijkheid, en wettelijKheid, leenden hun programma aan de verwezenlijking der gedachten van de Ieische buitenlieden, namelijk : zelf eigenaars te worden der Iersche Iandouwen en alzoo aile uitbating door Engelsche lords te voorkomen. Dit jaar werd de inrichting « Land league » opgeheven en volgde de «National league», uitsluitelijk samen-gesteid uit partijgangers van Parnell. De verkiezingen welke in 1885 in Ierland plaats hadden gelukten uilermate en vonden naar het Parlement 86 partijgangers van « Home Ruie •>. De behoudsgezinden die op dit kritischo oogen-blik het bewind in handen handen, werden door de drukking der Ieren, welke op dit oogenblik spannend en niet te weerhouden was, ten val ge-bracht, en opgevolgd door de viijzinnigen, waarop weerom- al de hoop gebouwd wierd. Doch men

Il n'y a pas de texte OCR pour ce journal.