De stem uit België

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.

Bureel : 21, RUSSELL SQUARB LONDON, W.C Téléphoné : Muieum 267. 3>e Stem lUt JBclytC. Abonnement : 2sh. voar 3 maanden. Subscriptlo» : 2sh. for 3 months. Voor de Vereenigde Stafceu "• 50 cts. Voor Hofland: I fl. Voor Frankrfjk: 2.50 fr. Voor de soldaten : lsh. of 1.50 fr. 3 de Jaargang, Nr. 38. (Blz. 1487-1498.) Oplage: 10.900- VRIJDAG, JUN1 8, 1917. Registere-d at G.P.O. as a. Newspaper. 12 blz. I y2. _. ; ! f AAN ONZE LEZERS.—Wederom kunnen \ve op 12 blz. verschijnen ! Dank aan de steunende vrienden ! Velen namen, op onze aanvraag op zich, 10 abonne-nienten te plaatsen. Moge hun goed voorbeeld nog door velen gevolgd worden. De volgende week geven we—zoo we op 12 blz. uitkomen kunnen—den volledigen tekst van de aan-spraak van Z~ E. Kardinaal Mercier op 29 Januari 11. O Dagen van Troost. Vlaanderen in Engeland. 't Zijn drie familiën uit Vlaanderen, die wonen op de uiteinden van de wereld, ver van kerit en landgenooten, elke familie zelf een uur a £ van elkander. Ze gaan uren ver naar de mis en ontmoeten elkander daar. 'k Had hun beloofd dat ik voor hun Paasch-plicht mis zou komen lezen in hun huis en t was een heele gebeurtenis in hum eentonig leven. 's Avonds te voren kwam ik aan m 't ned'erig hultje in de sneeuw, want 't win-terde nog in Engeland en de Paschen zou meer op een Kerstdag gelijken. Ze hadden de beste kamer geschrobd en gekuischt, en ; getapijt. Ze hadden de kandelaars geblon-ken, en de heele streek aifgeloopen, de mark-ten. van vier vijf dorpen, om bloemen. 'k Zette 't draagaltaar gereed. 'k Zou wel veer-tig menschen hebben, zegden ze mij, morgen uchtend in de mis. Drie Vlaamsche families met kinders en kleinkinders, twee Iersche meiden, een Engelsche soldaat bekeerling sedert den oorlog, drie High Church missen en vijf Belgische soldaten,- zoons of familie-leden, op verlof. 's Avonds tôt laat in den nacht ihebben we met de kaarten gespeeld, samen met de twee soldaten van den huize heb ik gezeurd, en spijts aile fopperij toch eenige stuivers verloren. De kinders wilden naar bed niet gaan. Dat was nu eens een buitenkansje voor hen: Ihun twee groote kha. kibroers te huis, en. de pater, en de dag van morgen. 's Anderendaags zou ik biecht hoo-ren van zeven uren voort en mis lezen om acht uren en lialf. 'k Ontwekte vroeg in den morgen, door 't lawijt beneden, ofschoon 'k moeder gedurig hootde zeggen : " Stille, jon-gens, de pater slaapt nog." In de keuken stoorde het van chocolatgenren en verschge-bakken korinthebrooden, want 't komiteit had gezegd dat ailes moesit feestelijk zijn juist lijk te huis, 'k /at reeds biecht te. hooren in de beste kamer en mijn parochianen kwamen binnen een na een. Moeder van het huis, die—als de meesteres—het meest lawijd maakte, vermaande maar altijd stilte aan de binnenkomers om de ingetogenheid niet te verstooren van 't mysterie dat hing om-mentom dat gezegend huis, 't Uur sloeg voor de mis. Ja, ze waren daar, allen die ze ver-wachtend waren. Er waren geen stoelen ge-noeg en ze knielden in een verstrooide reke op den vloer. 'k Moest nog een misdienaar hebben nu. Een mensch vergeet altijd iets. '•Ko-m, dien, mijn mis, Fons," zei ik aan een der soldaten. Inwendig was hij fier om die keus, maar uitwendig wist hij niet hoe ge-draaid, en de andere soldaten stootten ne keer met d'en elleboog, en loerden elimla-chend den soldaatmisdienaar af. "'k lleb ik dat nooit gedaan, Pater," zei Fons. "Och jongen, ge hebt vroeger nooit geoorloogd, en nu doet gij 't toch. 't Zal wel gaan." 'k Trad op het altaar, op toit God die mijn jeugd verblijdt. Ze zaten daar allen diep bewogen, 'k hoorde hun de bladen van hun kerkboek omdraaien, en hun paternoster wiegelen. 'k Had' willen mis zingen daar en mijn geest-drift van geloof laten dreunen omdat 't katho-liek geloof hier in die eenzaamheid van 't protestantisme, uit zijn bannelingschap terug kwam. 'k Predikte in 't zoete Vlaamsch. Wat ik zegde: wat ainders als de onbestor-vene Vlaamsche ziel van hun eenvoudig dorp naar boven halen, hun ziel herdoopen in die Vlaamsche dorpsziel en de regenboog van hun katholiek geloof schilderen op de water-wolken van bannelingschap en oorlog, 't zware levenskruis verlichten in glorie met de elektriciteit van hun geloof. Menig traan-tje rolde, en ze keken naar mekaar, of ze schreiden, en ze schreiden omdat ze zagen schreien, en ze waren blij dat zij schreiden, en ze zouden. later redekavelen en gekscheren over dat schreien. 't Sacrificie vorderde. Aan de Consecratie sloeg Fons zoo hard hij maar lcon met 't schamel belletje; dat was voor hem 't bijzonderste van zijn misdie-naarswerk. Ik deelde de heilige Communie uit. En na de mis baden we allen samen de dankgebeden. Ze trokken uit de beste kamer en de vrouwen deden rap hun blauwe voor-schoot aan en waren in de weêr voor 't cho-colaatmaaltje. De High Ohurch-missen met fijne vingeren plaatsten bloemen en saoepe-rijen op de tafels. We zaten aan, en na de eerste zuipe, gingen de tongen los, en 't was een geklabetter en eem gekakel in Engelschi Vlaamsch, over die mis en dat sermoen, en de High Ohurch-missen moesten kost wat kost weten wat ik gezeigd had. Ze hadd-en meégeschreid en ze hadden in hun kerkdien-siten nog nooit niemand zien weenen. Dr High Church-missen verstonden zich ook daar niet aan : hoe die menschen van eerbie-dige godsvrucht zoo maar zoo rap konden overgaan tôt deugddoende zotternij. Want 'k werd door allen beschuldigd als een zeu-raar in 't kaartspelen. Nu 't zou 'nen pater gebeuren. Moeder stond gewapend om ons te doen eten of lijk zij d'at zei om ons te doen toetrekken. lijk te huis. Wij stopten een pijpe niet een. trois. Als 't afscheidsaKiT sloeg hie'ld VLAAMSCHE GLASSCHILDERINC IN KING'S COLLEGE, CAMBRIDGE. —(Zie De Stem, Nr. 37, blz. 6.) , De twee lielftcn onder, links, stcllcn voor : De Apostelen ten tempel gaande ; die van onder redits : De dood van Ananias ; die v9n boven link St. Pieter en St. Jan den lamine «enezend ; die van boven rechts : de apostelen gevangen genonien en (op het achterplan) gegeeseld. (HandeUngen der Apostelen.) Fons, mijn misdienaar, er aan mijn pak ta dragen en mij te vergezellen naar de statie, en de vier soldaten gingen ook meê. "Wij kunnen wij hier toch heel den. dag met al dat vrouwvolk niet zitten snateren," zei een van hen, en de vrouwem giechelden. Langs dem weg klapten we erns'tig over den oorlog. De soldaten vertelden van hun aalmoezenier en "Pater, dat we maar wellicht weêr te huis waren." Och, ze hadden zich te huis ge-voeld, dien morgen, in de mis. Op zoek naar een Paaschzieltje. Vader, moeder en zes bloozende kapoens van kinders, werkmenschen, eerlijk en naars-tig. Moeder kwam met de twee oudste, en 't moest er uit : "Mijn man zegt dat hij zijn Paschen niet wil houden dit jaar. Dat is nu nog nooit gebeurd. Hij zegt dat hij socialist is, en hij is van zulk een christelijke familie." Ik ging 's avonds dat 'huisgezin bezoeken. De kinders waren aan 't ravotten, moeder was bezig met kousen te stoppen, en vader zat, nevens 't warme vuur, te turen in een brok gazet. Hij nam zijn klak af, en legde ze op zijn knie, hij g.roette beleefd en keek onbe-paald en mismoedig in 't vuur. Er was lijden in die ziel. We spraken over den oorlog, over 't werk, over de kinders. De kinders kwainen nader. 'k Zat ze te dreelen en te streelen, te plagen en te jokken, altijd voort al pratea om ten slotte te komen tôt den Paaschplicht. " Wanneer houdt ge uw Paschen, Jan," vroeg ik beslist. Jan zweeg lijk vermoord. "Komt ge Zaterdag? " vroeg ik verder. "Neen Pater, 'k ben socialist." " O Jan, als 't maar dat is, 'k ben ook socialist," wedervoer ik. 't Was lijk 'n donderslag voor Jan. "Wilt ge zeggen Jan dat gij socialist zij t op zijn dom Belgisch gedaan maken. met altaar, huwelijk en familie, daar geloof ik niets van. Ge zult toco niet looehenen dat ge fier zijt op uwe kinders?" "Ja, 't zijn goê, Pater, zei Jan, en 'k heb er geen een te veel." "En 't mogen er nog meer komen," zei de moeder al bloozen, als is 't dat op onze vlucht veel Belgen lach-ten met ons om die bende kinders, al is 't dat we hier en daar achteruitgesteld wferden, als arme menschen omdat we çooveel kiniders hadden." "Nu Jan, zei ik voort, als ge wrlt zeggen dat 't werkvolk recht heeft op een ^-choon dagloon, op een eerlijk bestaan, daa ben ik ook socialist. Dan was onze lieive Heer ook socialist, dan is elke priester een. socialist." Ik was op dreef, want "k weet zooveel rechtzinnige harten van werkmenschen, verbitterd en wrokkig, die slingeren tusschen het socialisme op zijn Belgisch en Christus leer die hun niet menschelijk genoeg wordt uiteengezet. En ons volk is nog veel te dom en te achterstallig om zijn recht te verstaan. De kinders waren stil geivallen en keken zonder iets er aan te verstaan. Moeders stopnaald viel op den grond1. "Ge gaat toch niet zeggten, Jan, dat gij niet durft uw Paschen houden, dat gij bang zijt voor 'n lach en 'n spot. Wat, gij niet durven, is dat een vrije man. zijn? Is dat uw socialisme, slaaf zijn?" 'k Stond op, 'k had genoeg gezegd en 't valt zoo bitterhard almaardoor aan te stooten op de onzelfstandigheid van ou3 volk, wanneer ge droomt van een vrij volk. Ik wenschte allen goeden nacht en 'k ™ halfweg de deur uit als Jan zegde: "'k Zeg niet dat ik niet zal komen Zaterdag." 't Was zooveel als zeggen : ik zal komen. Geen man erkent graag zijn ongelijk voluit. En inderdaad, 's Zaterdag» kwam hij ea niet alleen, maar met vier andere mannen, sjouwers lijk hij, en ze zaten daar te zweeten van berouw. en in hun haar te scharten, want biechten is een penitentie. En 't scheen ma dat hun stap na de biecht lichter klonk. 'k Vernam later dat ze een pinte stout gingen drinken van blijdschap, omdat zij na vol-braïshten Paaschplicht zich weer één gevoel-den met vrouw en kinders. Pater l. J. Callewaf.rt, O.P. 1 11 O1 — — De Christelijke Moraal en de Vrede. Op i Juni zei minlisitei RSibot ira de Fransch* Kamer : "Zoo vaJndaag de socialisten verça-deiren om de doelteinden vain den oorlog te bespreken-, morgen zoudien de katholiekeai van aile landen heit recht hebbera hetzelfde ta doeln. En dan, wat zou dàm de positie zijn detr verantwoordelijke Regeering? " # * # Er ligt veel prijzensiwaardig in die woorden. Indiiwn men zich wou toeleggen. op het vast-steîlen en inlevan van wat de chrisfelijka zedeinleer zegtt over die betrekkingem tusschen volkeiren, de ooirlog ware spoedig geëindigd geweest. Zoo meenen de kaitholiefcen. en zij trachten te midden den warboe<l van den oorlog, de moraal op dten voorgrooid te krijgcn, want daarin ailleem ziein zij verzekering van vrijhedd en orde en vooruitgang. Uitzieîi naar internationale moraal, daar» henen zich schi'kken, haar den te^enstrever voorhoudea opdait ook diens hairt er door ver-murwd worde eni zôô de eeindTacht zich har-stelile, ziedaar de plicht van elk oogenblik vam oorlogvoerende Regeeringspersonen. Ea zij zijn verrain'twoordelijk voor den Oppersten Reohter voor al'le de menschenlevens die et sneuvelemi door hun tekortkomen aa'n dio plicht. | De moraal op heit voorplam te Ijren^u ix

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software.